Podpowiedzi dla rodziców

Podpowiedzi dla rodziców
1. Bardzo waŜne jest:
- słuchanie dzieci, ale teŜ wspólne rozmowy,
- mówienie o miłości do dziecka, mówienie, jak jest ono dla nas
waŜne,
- mówienie o swoich uczuciach, emocjach, np. „cieszę się, gdy tak się
starasz”, „jestem dumna z ciebie, gdy mogę polegać na twoim zdaniu”,
„jestem dumna, gdy …”, „martwi mnie, gdy …”, „przykro mi, gdy nie
dotrzymujesz ustaleń”, „złości mnie …”,
- mówienie o potencjale dzieci, ich moŜliwościach: „wierzę, Ŝe sobie
poradzisz…”, „masz duŜe moŜliwości”;
- dotrzymywanie ustaleń, konsekwencja,
- wspólne zajęcia,
- stałe obowiązki,
- dbanie o dobre maniery (równieŜ w relacjach między sobą);
- pozytywne motywowanie (nagradzanie, chwalenie);
- uczymy bardziej przykładami, niŜ wykładami.
Niewybaczalne jest ośmieszanie, dokuczanie, wyszydzanie.
2. Przestrzegajmy jasnych, jednoznacznych komunikatów.
3. Traktujmy swoje dzieci z szacunkiem, by młodzi ludzie mogli sami
traktować siebie
i innych z szacunkiem. Wspierajmy, by mogli
tworzyć swój pozytywny wizerunek. Nie ośmieszajmy. Pomagajmy
rozwiązywać problemy. Traktujmy innych z szacunkiem.
4. Nie pozostawiajmy dzieci z byle powodu w domu/ uczmy
odpowiedzialności. Motywujmy do podejmowania róŜnych aktywności
(równieŜ pozalekcyjnych). Motywujmy do aktywnego ćwiczenia podczas
zajęć w-f.
5. Nie wyręczajmy, zapraszajmy do współpracy.
6. Znajdźmy czas, by nauczyć cennych umiejętności, włączajmy się we
wspólne zajęcia.
7. Zwracajmy uwagę na zdrowy styl Ŝycia; zasady zdrowego odŜywiania
się (niektóre osoby, szczególnie dziewczęta nadmiernie się odchudzają;
waŜne są proporcje między nauką, snem, odpoczynkiem.
8. Uczmy optymizmu.
9. Panujmy nad emocjami; jak radzić sobie z emocjami? Ustalenie
kolejnych kroków:
a) emocje rozmówcy (moje):
- waŜna jest świadomość własnych emocji; (ustalenie: jak je rozpoznać;
reakcje fizjologiczne są szybsze niŜ umysł, one pomagają uświadomić
sobie emocje); jeŜeli ocenimy, Ŝe jesteśmy pod wpływem silnych emocji,
nie kontynuujemy rozmowy (!), tylko coś robimy z emocjami; moŜna
napić się wody, powiedzieć o zdenerwowaniu, zrobić przerwę,
- nie moŜemy zaprzeczać własnym emocjom, lecz traktować je
informacyjnie,
- popracować nad własnym oddechem i gestami, aby umieć się
uspokajać; w ten sposób wysyłamy do mózgu informację, aby nie
uruchamiał dalszych reakcji wynikających z emocji,
- zmiana znaczenia komunikatu werbalnego wpływa na zmianę emocji,
- komunikowanie własnych emocji „Czuję się zdenerwowana tą
informacją”.
b) emocje odbiorcy (innych):
- trzeba mieć świadomość emocji drugiej osoby (rola obserwacji),
- oddzielić emocje od ludzi, nie generalizować; dopytać przyczyn
zachowania,
- aktywnie słuchać,
- uznanie uczuć i punktu widzenia drugiej osoby („ja rozumiem, Ŝe a
Twojego punktu widzenia tak to wygląda”),
- jednocześnie nie rezygnujemy ze swojego punktu widzenia,
- zgadzamy się, gdzie jest to moŜliwe (zasada: lubimy ludzi do siebie
podobnych).
Zastosowanie tych kroków wpływa na osłabienie natęŜenia emocji,
pomaga rozładować napięcia, łatwiej jest się porozumieć.