Ciepłownia Kiczury - SPGK Sanok

PRZYKŁAD DOBRYCH PRAKTYK – CIEPŁOWNICTWO
MODERNIZACJA UKŁADÓW POMPOWYCH SYSTEMU CIEPŁOWNICZEGO CIEPŁOWNI KICZURY
W SANOKU
Prezentacja przedsiębiorstwa
Zakład Ciepłowniczy jest częścią Sanockiego Przedsiębiorstwa Gospodarki
Komunalnej Sp. z o. o. SPGK prowadzi szeroki zakres działalności, której celem
jest zapewnienie produkcji i dostarczania wody, odbioru i oczyszczania ścieków,
dostarczania usług oczyszczania miasta, samochodowej komunikacji miejskiej oraz
ogrzewania miasta. Zakład Ciepłowniczy eksploatuje źródła ciepła o łącznej mocy
zainstalowanej 41,968 MW.
Uzasadnienie i zakres podjętych działań
Układ technologiczny ciepłowni uruchomionej w 1980 roku nie nadążał za rozwojem oraz modernizacją
sieci cieplnej. Przewymiarowanie zespołów pompowych, brak efektywnej regulacji parametrów pomp
powodowały powstawanie znacznych strat dławienia i generowanie wysokich wskaźników kosztów
pompowania. Przed modernizacją układ ciepłowni był klasycznym układem z pompami sieciowokotłowymi pracującymi poprzez zespół kotłów na sieć. Zmieszanie zimne realizowane było obejściem
kotłów poprzez układ regulacji dławieniowej. W ciepłowni zainstalowane są 2 kotły WR10, 1 kocioł WR4.8
oraz 1 kocioł gazowy Vea 12 MWt.
Rys 1. Pompownia przed modernizacją
Rys. 2. Technologia pompowania przed modernizacją ciepłowni
Na rysunku 2 pokazana została technologia pompowania przed modernizacją. Dwie pompy W18P,
niedopasowane do układu, musiały pracować przy znacznym dławieniu. W skrajnym przypadku przy
minimalnych przepływach dławione było prawie 50% mocy hydraulicznej generowanej przez pompy. Na
zdjęciu pokazana została pompownia przed modernizacją.
Rys 3. Praca pomp sieciowych 15A40, na podstawie pomiarów powykonawczych
Rys 4. Praca pompy przewałowej kotła WR10
Rys 5. Pompownia sieciowa po modernizacji
Modernizacja układu hydraulicznego ciepłowni polegała na zabudowaniu na każdym kotle rusztowym
pompy przewałowej oraz na wymianie pomp głównych na pompy o niższych parametrach, wyposażonych
w nowe silniki o wyższych sprawnościach oraz napędy regulowane. Ze względu na pracę kotłów w
szerokim zakresie zmian przepływów, również pompy przewałowe zostały wyposażone w przemienniki
częstotliwości. Układ zabezpieczeń kotłów został dozbrojony w automatykę tzw. pływającej blokady
minimalnego ciśnienia. Współpraca nowych pomp po modernizacji pokazana została na rysunkach 3 i 4,
natomiast wygląd pompowni zaprezentowano na rys 5. W wyniku modernizacji uzyskano ok. 40%
zmniejszenia energetycznego wskaźnika kosztu transportu (rys. 6).
Rys 6. Energetyczny wskaźnik kosztu transportu wody sieciowej
Wskaźnik ten definiowany jest jako stosunek mocy pobieranej przez pompy biorące udział
w pracy źródła w danej chwili do przepływu sieciowego.
K = Pe / Qs
gdzie:
Pe – (kW),
Qs – (m3/h),
K – (kWh/m3)
Uwaga: posługiwanie się wskaźnikiem kosztu transportu ma sens tylko przy porównywaniu
i ocenie tego samego systemu. Nie należy wyciągać wniosków co do jakości pompowania na podstawie
wskaźnika K z innych obiektów, gdyż inna charakterystyka sieci lub inne urządzenia wytwórcze w źródle
ciepła powodują, że wartości wskaźnika K dla innego systemu będą całkowicie inne.
Źródło:
Wojciech Misiewicz, Andrzej Misiewicz „Napędy regulowane w układach pompowych źródeł ciepła” – publikacja wydana w ramach
Programu PEMP