Sylabusy - Perspektywa etyki społecznej, bioetyki i filozofii

Nazwa przedmiotu:
ANTROPOLOGICZNE PODSTAWY MORALNOŚCI MAŁŻEŃSKIEJ
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot:
KATEDRA BIOETYKI I ETYKI SPOŁECZNEJ
Studia
kierunek
stopień
tryb
teologia
III – studia doktoranckie
studia
stacjonarne
Kod ECTS
specjalność
specjalizacja
nauki o rodzinie
perspektywa etyki, bioetyki
i filozofii
Nazwisko osoby prowadzącej:
KS. PROF. DR HAB. PIOTR MORCINIEC
Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin
A. Formy zajęć:
konwersatorium tematyczne
B. Sposób realizacji:
zajęcia w sali dydaktycznej
C. Liczba godzin:
15
Status przedmiotu:
Do wyboru
Metody dydaktyczne:
– wykład problemowy z prezentacją multimedialną
- dyskusja wybranych zagadnień z zakresu
antropologii moralnej w odniesieniu do rodziny
Liczba punktów ECTS:
ECTS 1
– udział w zajęciach – 15 godz.
– przygotowanie prezentacji tematycznej– 8 godz.
– przygotowanie do zaliczenia – 7 godz.
– w sumie – 30 godz.
Język wykładowy:
polski
Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub
wymagania egzaminacyjne:
A. Sposób zaliczenia:
Zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia:
Przygotowanie prezentacji tematycznej + kolokwium pisemne
C. Podstawowe kryteria
1. Opracowanie merytorycznej kwestii szczegółowej – 50%
2. Znajomość studiowanego materiału (kolokwium) – 50%
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi:
A. Wymagania formalne: określone regulaminem studiów doktoranckich
B. Wymagania wstępne: elementarna znajomość zagadnień etycznych
Cele przedmiotu:
(1) Przedstawienie podstawowych założeń antropologicznych dotyczących problematyki małżeńsko-rodzinnej.
(2) Zidentyfikowanie nowych prądów w zakresie rozumienia człowieka i ich wpływ na ewolucję rodziny.
(3) Konstruktywna dyskusja nad fundamentalnymi zagrożeniami w rozumieniu i funkcjonowaniu rodziny.
Treści programowe:
(1) Współczesny klimat kulturowy i zagrożenie, które niesie dla małżeństwa i rodziny.
(2) Redukcyjne koncepcje człowieka
(3) Ideologia płci kulturowej (gender) i jej kontestacja podstaw antropologicznych małżeństwa
(4) Podstawowe znaczenie godności osoby ludzkiej
(5) Antropologiczne prawdy o człowieku stworzonym i odkupionym – mężczyzna i kobieta obrazem Boga, płeć w zamyśle
stwórczym i jej komplementarność, biblijny „początek” małżeństwa oraz konsekwencje grzechu, przymierze małżeńskie
obrazem Przymierza Bożego
(6) Sakramentalny charakter małżeństwa – wierność i nierozerwalność oraz ich współczesne kwestionowanie
(7) dar z siebie (communio personarum) a samorealizacja w rodzinie
(8) Rodzicielstwo – odpowiedzialny wybór czy alternatywny bonus; wartościowanie dziecka w rodzinie.
Wykaz literatury:
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
A.1. wykorzystywana podczas zajęć:
M. Pokrywka, Antropologiczne podstawy moralności małżeństwa i rodziny, Lublin 2010; K. Lubowicki, Duchowość
małżeńska w nauczaniu Jana Pawła II, Kraków 2005; Miłość – Płciowość – Płodność. Aktualne problemy etyki seksualnej, red.
P. Morciniec, Opole 2007; G. Marschütz, Familie humanökologisch: Theologisch-ethische Perspektiven, Münster – Hamburg –
London 2000.
A.2. studiowana samodzielnie przez studenta:
Sobór Watykański II, Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym, Poznań 2002, zwł. nr 47-52; Paweł VI,
Encyklika Humanae vitae, Watykan 1968; Jan Paweł II, Adhortacja ap. Familiaris consortio, Watykan 1981; Jan Paweł II, List
do Rodzin, Watykan 1994; Jan Paweł II, Mężczyzną i niewiastą stworzył ich, t. 1-2, Lublin 1981-1982.
B. Literatura uzupełniająca:
W. Bołoz, Promocja osoby w rodzinie, Warszawa 1998; J. Miras, J.I. Banares, Małżeństwo i rodzina, Poznań 2009; Lexikon
Familie, H. Reis (Hg.), Paderborn 2007; Idea gender jako wyzwanie dal teologii, red. A. Jucewicz, M. Machinek, Olsztyn
2009.
Efekty kształcenia
Wiedza
TD_W03
Doktorant(ka) dobrze orientuje się w aktualnym stanie wiedzy w zakresie specjalizacji, w
ramach której przygotowuje rozprawę doktorska.
TD_W06
Posiada znajomość ogólnej metodyki pracy naukowej pozwalającej na samodzielne
uprawienie nauki w zakresie teologii.
TD_W10
Jest świadom globalnych problemów cywilizacyjnych, ich wymiaru etycznego i roli nauki w ich
rozwiązywaniu.
Umiejętności
TD_U01
Doktorant(ka) posiada rozwinięte umiejętności samodzielnego zdobywania wiedzy i poszerzania własnych
kompetencji oraz podejmowania autonomicznych działań zmierzających do rozwoju intelektualnego i
kierowania własnym rozwojem moralnym.
TD_U04
Potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować informacje
pochodzące z różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytyczne
sądy.
TD_U12
Potrafi skutecznie przekazywać swoją wiedzę i umiejętności studentom, wnosząc wkład do kształcenia
specjalistów we własnej dyscyplinie naukowej.
Kompetencje społeczne
TD_K02
Doktorant(ka) ma świadomość poziomu własnych koncepcji badawczych, ich oryginalności,
możliwości realizacji projektu badawczego, poziomu twórczości i wkładu w rozwój dyscypliny
specjalizacyjnej.
TD_K04
Ma nawyk poszukiwania aktualnej wiedzy, a także szukania inspiracji naukowej w innych dziedzinach nauki.
TD_K05
Identyfikuje i rozstrzyga dylematy — zwłaszcza antropologiczno-etyczne — związane z życiem
indywidualnym, rodzinnym i społecznym.
Kontakt:
[email protected]; tel. 662 101 224
Nazwa przedmiotu:
FENOMENOLOGIA SPOTKANIA
Kod ECTS
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot:
KATEDRA FILOZOFII SYSTEMATYCZNEJ I HISTORII FILOZOFII
Studia
kierunek
stopień
tryb
teologia
III – studia doktoranckie
studia
stacjonarne
specjalność
specjalizacja
nauki o rodzinie
perspektywa etyki społecznej, bioetyki
i filozofii
Nazwisko osoby prowadzącej:
KS. PROF. DR HAB. KAZIMIERZ WOLSZA
Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin
A. Formy zajęć:
konwersatorium tematyczne
B. Sposób realizacji:
zajęcia w sali dydaktycznej
C. Liczba godzin:
15
Status przedmiotu:
Do wyboru
Metody dydaktyczne:
– wykład
– analiza tekstu z dyskusją
Liczba punktów ECTS:
ECTS 1
– udział w zajęciach – 15 godz.
– przygotowanie do zajęć – 5 godz.
– lektura zadanych tekstów – 5 godz.
– przygotowanie do zaliczenia – 5 godz.
– w sumie – 30 godz.
Język wykładowy:
Polski
Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub
wymagania egzaminacyjne:
A. Sposób zaliczenia:
Zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia:
Zaliczenie ustne
C. Podstawowe kryteria
1. Znajomość wykładanego materiału – 80%
2. Znajomość zadanych lektur – 20%
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi:
A. Wymagania formalne: określone regulaminem studiów doktoranckich
B. Wymagania wstępne: elementarna znajomość zagadnień ogólno-filozoficznych
Cele przedmiotu:
(1) Przybliżenie pryncypiów filozofii spotkania i ukazanie jej miejsca we współczesnej filozofii.
(2) Ukazanie praktycznych implikacji filozofii spotkania.
(3) Analiza fenomenu spotkania międzyosobowego.
Treści programowe:
(1) Kształtowanie się tzw. paradygmatu drugiej osoby we współczesnej filozofii.
(2) Powstanie i główne założenia filozofii spotkania.
(3) Typologia spotkań.
(4) Charakterystyka postaw umożliwiających spotkanie (rozporządzalność, nadzieja, zaufanie).
(5) Charakterystyka postaw będących efektami spotkania (chęć naśladowania, wiara w ludzi, wolność, odpowiedzialność).
Wykaz literatury:
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
A.1. wykorzystywana podczas zajęć:
J. TISCHNER, Fenomenologia spotkania, „Analecta Cracoviensia” 10 (1978), S. 73–98; J. BUKOWSKI, Zarys filozofii spotkania,
Kraków 1987; A. JARNUSZKIEWICZ, Od systemu do etyki. Krytyka rozumu dialogicznego, Kraków 2012; J. FILEK, Etyka.
Reinterpretacja, Kraków 2014.
A.2. studiowana samodzielnie przez studenta:
M. JANTOS, Filozofia dialogu. Źródła, zasady, adaptacje, Kraków 1997; J. GALAROWICZ, Spotkanie inicjuje dialog, w: TENŻE,
Przeciw nihilizmowi. W drodze do filozofii ludzkiego losu, Kraków 1997, s. 157–186;; J. GARA, Pedagogiczne implikacje
filozofii dialogu, Kraków 2008; T. GADACZ, Wychowanie jako spotkanie osób, w: F. ADAMSKI (red.), Wychowanie osobowe,
Kraków 2011, s. 87–96.
B. Literatura uzupełniająca:
A. JARNUSZKIEWICZ, Emannuela Lévinasa filozofia spotkania, w: B. BARAN, T. GADACZ, J. TISCHNER (red.), Twarz Innego,
Kraków 1985, s. 154–165; TENŻE, Emannuela Lévinasa metafizyka spotkania, w: R. JANUSZ (red.), Towarzystwo Naukowe
Jezuitów w Krakowie. Prace 1950–2008, Kraków 2008, s. 223–236; D.R. LAING, „Ja” i inni, tł. B. Mizia, Poznań 1999; P.
SZTOMPKA, Zaufanie. Fundament społeczeństwa, Kraków 2007.
TD_W03
TD_W05
TD_W06
TD_U01
TD_U02
TD_U03
TD_K03
TD_K04
TD_K05
Kontakt:
Efekty kształcenia
Wiedza
Słuchacz ma zaawansowaną wiedzę interdyscyplinarną, będącą wynikiem oryginalnego i samodzielnego
integrowania perspektyw właściwych dla różnych dyscyplin teologicznych.
Zna na poziomie zaawansowanym i rozumie metody, techniki, szkoły badawcze właściwe dla studiowanej
dyscypliny teologicznej.
Ma podstawową wiedzę o prawnych i etycznych uwarunkowaniach działalności badawczej i pracy badacza,
zna główne metody oceny publikacji naukowych, projektów badawczych oraz posiada orientację w zasadach
finansowania badań naukowych.
Umiejętności
Słuchacz posiada rozwinięte umiejętności samodzielnego zdobywania wiedzy i poszerzania własnych
kompetencji oraz podejmowania autonomicznych działań zmierzających do rozwoju intelektualnego i
kierowania własnym rozwojem moralno-duchownym.
Potrafi efektywnie pozyskiwać informacje związane z działalnością naukową z różnych źródeł, także w
językach obcych, oraz dokonywać właściwej selekcji i interpretacji informacji.
Posiada umiejętności przeprowadzenia badań i prezentacji ich wyników w postaci rozprawy doktorskiej.
Kompetencje społeczne
Słuchacz wykazuje samokrytycyzm w pracy twórczej, rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się,
podnoszenia kompetencji naukowych i osobistych, a zwłaszcza śledzenia i analizowania najnowszych
osiągnięć związanych z reprezentowaną dyscypliną teologiczną.
Jest zdolny do odpowiedzialnego podejmowania zadań społecznych, szczególnie związanych z uprawianiem
nauki praz uczestnictwa w debacie publicznej.
Ma świadomość ważności zachowywania się w sposób profesjonalny, przestrzegania zasad etyki zawodowej i
tworzenia etosu środowiska naukowego i zawodowego.
[email protected]; tel. 600 447 417
Nazwa przedmiotu:
NEUROETYKA W DYSKUSJI NAD RODZINĄ
Kod ECTS
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot:
KATEDRA BIOETYKI I ETYKI SPOŁECZNEJ
Studia
kierunek
stopień
tryb
teologia
III – studia doktoranckie
studia
stacjonarne
specjalność
specjalizacja
nauki o rodzinie
perspektywa etyki, bioetyki
i filozofii
Nazwisko osoby prowadzącej:
KS. PROF. DR HAB. PIOTR MORCINIEC
Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin
A. Formy zajęć:
konwersatorium tematyczne
B. Sposób realizacji:
zajęcia w sali dydaktycznej
C. Liczba godzin:
15
Status przedmiotu:
Do wyboru
Metody dydaktyczne:
– wykład problemowy z prezentacją multimedialną
- dyskusja wybranych zagadnień z zakresu
neuroetyki w odniesieniu do rodziny
Liczba punktów ECTS:
ECTS 1
– udział w zajęciach – 15 godz.
– przygotowanie prezentacji tematycznej– 7 godz.
– przygotowanie do zaliczenia – 8 godz.
– w sumie – 30 godz.
Język wykładowy:
polski
Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub
wymagania egzaminacyjne:
A. Sposób zaliczenia:
Zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia:
Przygotowanie prezentacji tematycznej + kolokwium pisemne
C. Podstawowe kryteria
1. Opracowanie merytorycznej kwestii szczegółowej – 50%
2. Znajomość studiowanego materiału (kolokwium) – 50%
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi:
A. Wymagania formalne: określone regulaminem studiów doktoranckich
B. Wymagania wstępne: elementarna znajomość zagadnień etycznych
Cele przedmiotu:
(1) Zarysowanie istotnych problemów bioetycznych wiążących się z rozwojem neuronauk.
(2) Wydobycie znaczących dla rodziny modyfikacji antropologicznych, społecznych i etycznych związanych z ingerencjami w
mózg ludzki.
(3) Poszukiwanie rozwiązań dylematów pojawiających się w obszarze rozumienia i funkcjonowania rodziny.
Treści programowe:
(1) Neuroetyka jako konieczne narzędzie ewaluacyjne dla żywiołowo rozwijających się neuronauk.
(2) Główne obszary problemowe neuroetyki – od koncepcji osoby i tożsamości osobowej do kwestii wolnej woli.
(3) Rodzaje ingerencji w mózg i związane z nimi zmiany antropologiczne.
(4) Oddziaływanie osiągnięć neuronauki na rozumienie siebie przez pomiot i redefinicję relacji interpersonalnych
(5) Dyskusja nad możliwymi konsekwencjami oddziaływania neuronauki na rodzinę.
(6) Na ile stajemy wobec nowej rewolucji kopernikańskiej? – próba bilansu.
Wykaz literatury:
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
A.1. wykorzystywana podczas zajęć:
E. Hildt, Neuroethik, Ernst Reinhardt Verlag, München 2012; Hirnforschung und Menschenbild: Beiträge zur interdisziplinären
Verständigung, Hrsg. A Holderegger , B. Sitter-Liver , Ch. W. Hess , G, Rager, Freiburg i.Ue. 2007; S. Schleim, Die
Neurogesellschaft. Wie die Hirnforschung Recht und Moral herausfordert, Hannover 2011.
A.2. studiowana samodzielnie przez studenta:
D. O’Leary, M. Beauregard, Duchowy mózg. Neuronaukowa argumentacja za istnieniem duszy, tłum. Z. Kasprzyk, Kraków
2011; Sz. Paszkiel, Interfejsy mózg-komputer. Neuroinformatyka, Opole 2014; P. Przybysz, W. Dziarnowska, Emocje i
dylematy moralne z perspektywy neuroetyki, „Studia z Kognitywistyki i Filozofii Umysłu” 2012, nr 6(1), s. 37-62; J. Bremer,
Czy wolna wola jest wolna?: kompatybilizm na tle badań interdyscyplinarnych, Kraków 2013.
B. Literatura uzupełniająca:
J D. Franks, J.H. Turner (ed.), Handbook of Neurosociology, Berlin 2013; R. Simpson (ed.), Neuroimaging in Forensic
Psychiatry. From the Clinic to the Courtroom, Chichester 2012; S. Rose, Gehirn, Gedächtnis und Bewusstsein, Bergisch
Gladbach 2000.
TD_W03
TD_W06
TD_W10
TD_U01
TD_U04
TD_U12
TD_K02
TD_K04
TD_K05
Kontakt:
Efekty kształcenia
Wiedza
Doktorant(ka) dobrze orientuje się w aktualnym stanie wiedzy w zakresie specjalizacji, w
ramach której przygotowuje rozprawę doktorska.
Posiada znajomość ogólnej metodyki pracy naukowej pozwalającej na samodzielne
uprawienie nauki w zakresie teologii.
Jest świadom globalnych problemów cywilizacyjnych, ich wymiaru etycznego i roli nauki w ich
rozwiązywaniu.
Umiejętności
Doktorant(ka) posiada rozwinięte umiejętności samodzielnego zdobywania wiedzy i poszerzania własnych
kompetencji oraz podejmowania autonomicznych działań zmierzających do rozwoju intelektualnego i
kierowania własnym rozwojem moralnym.
Potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować informacje
pochodzące z różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytyczne
sądy.
Potrafi skutecznie przekazywać swoją wiedzę i umiejętności studentom, lub innym grupom słuchaczy,
wnosząc tym samym wkład do kształcenia specjalistów we własnej dyscyplinie naukowej.
Kompetencje społeczne
Doktorant(ka) ma świadomość poziomu własnych koncepcji badawczych, ich oryginalności,
możliwości realizacji projektu badawczego, poziomu twórczości i wkładu w rozwój dyscypliny
specjalizacyjnej.
Ma nawyk poszukiwania aktualnej wiedzy, a także szukania inspiracji naukowej
w innych dziedzinach nauki.
Identyfikuje i rozstrzyga dylematy — zwłaszcza etyczne — związane z życiem indywidualnym, rodzinnym i
społecznym.
[email protected]; tel. 662 101 224
Nazwa przedmiotu:
PODSTAWY PERSONALIZMU SPOŁECZNEGO
Kod ECTS
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot:
KATEDRA FILOZOFII SYSTEMATYCZNEJ I HISTORII FILOZOFII
Studia
kierunek
stopień
tryb
teologia
III – studia doktoranckie
studia
stacjonarne
specjalność
specjalizacja
nauki o rodzinie
perspektywa etyki społecznej, bioetyki
i filozofii
Nazwisko osoby prowadzącej:
KS. PROF. DR HAB. KAZIMIERZ WOLSZA
Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin
A. Formy zajęć:
wykład
B. Sposób realizacji:
zajęcia w sali dydaktycznej
C. Liczba godzin:
15
Status przedmiotu:
obowiązkowy
Metody dydaktyczne:
wykład
Liczba punktów ECTS:
ECTS 1
– udział w zajęciach – 15 godz.
– przygotowanie do zajęć – 5 godz.
– lektura zadanych tekstów – 5 godz.
– przygotowanie do zaliczenia – 5 godz.
– w sumie – 30 godz.
Język wykładowy:
Polski
Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub
wymagania egzaminacyjne:
A. Sposób zaliczenia:
Egzamin
B. Formy zaliczenia:
egzamin ustny
C. Podstawowe kryteria
1. Znajomość wykładanego materiału – 80%
2. Znajomość zadanych lektur – 20%
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi:
A. Wymagania formalne: określone regulaminem studiów doktoranckich
B. Wymagania wstępne: elementarna znajomość zagadnień ogólno-filozoficznych
Cele przedmiotu:
(1) Przybliżenie pryncypiów jednego z głównych nurtów w obrębie współczesnej filozofii społecznej.
(2) Ukazanie zasady personalizmu jako podstawowej zasady życia społecznego.
(3) Filozoficzne wyjaśnienie specyfiki bytu społecznego.
Treści programowe:
(1) Filozofia personalizmu i jej miejsce w historii filozofii najnowszej.
(2) Koncepcje osoby (filozoficzne, psychologiczne i etyczne).
(3) Osoba a społeczeństwo.
(4) Zasada personalizmu wśród zasad życia społecznego.
(5) Prawa osoby ludzkiej.
(6) Natura i rodzaje bytu społecznego.
Wykaz literatury:
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
A.1. wykorzystywana podczas zajęć:
J.F. CROSBY, Zarys filozofii osoby, tł. B. Majczyna, Kraków 2007; A. SZUDRA, K. UZAR (red.), Personalistyczny wymiar
filozofii wychowania, Lublin 2009; J.M. BURGOS, Personalizm. Autorzy i tematy nowej filozofii, tł. K. Koprowski, Warszawa
2010; S. KOWALCZYK, Nurty personalizmu. Od Augustyna do Wojtyły, Lublin 2010.
A.2. studiowana samodzielnie przez studenta:
K. WOJTYŁA, Osoba i czyn, Lublin 19943; F. ADAMSKI, (red.), Wychowanie osobowe, Kraków 2011; P. DUCHLIŃSKI (red.), W
kręgu inspiracji personalizmu etycznego. Ślipko – Tischner – Styczeń, Kraków 2012; P.S. MAZUR (red.), Spór o osobę w świetle
klasycznej koncepcji człowieka. Studia i rozprawy, Kraków 2012.
B. Literatura uzupełniająca:
K. WOJTYŁA, Osoba: podmiot i wspólnota, „Roczniki Filozoficzne” 24 (1976), z. 2, s. 6–39; J. MAJKA, Filozofia społeczna,
Warszawa 1992; K. OLBRYCHT, Prawda, dobro i piękno w wychowaniu człowieka jako osoby, Katowice 2000; Z.
KUDEROWICZ, Filozofia XX wieku, t. I, Warszawa 2001, s. 237–290; A. ANZENBACHER, Wprowadzenie do chrześcijańskiej
etyki społecznej, tł. L. Łysień, Kraków 2010.
TD_W03
TD_W05
TD_W06
TD_U01
TD_U02
TD_U03
TD_K03
TD_K04
TD_K05
Kontakt:
Efekty kształcenia
Wiedza
Słuchacz ma zaawansowaną wiedzę interdyscyplinarną, będącą wynikiem oryginalnego i samodzielnego
integrowania perspektyw właściwych dla różnych dyscyplin teologicznych.
Zna na poziomie zaawansowanym i rozumie metody, techniki, szkoły badawcze właściwe dla studiowanej
dyscypliny teologicznej.
Ma podstawową wiedzę o prawnych i etycznych uwarunkowaniach działalności badawczej i pracy badacza,
zna główne metody oceny publikacji naukowych, projektów badawczych oraz posiada orientację w zasadach
finansowania badań naukowych.
Umiejętności
Słuchacz posiada rozwinięte umiejętności samodzielnego zdobywania wiedzy i poszerzania własnych
kompetencji oraz podejmowania autonomicznych działań zmierzających do rozwoju intelektualnego i
kierowania własnym rozwojem moralno-duchownym.
Potrafi efektywnie pozyskiwać informacje związane z działalnością naukową z różnych źródeł, także w
językach obcych, oraz dokonywać właściwej selekcji i interpretacji informacji.
Posiada umiejętności przeprowadzenia badań i prezentacji ich wyników w postaci rozprawy doktorskiej.
Kompetencje społeczne
Słuchacz wykazuje samokrytycyzm w pracy twórczej, rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się,
podnoszenia kompetencji naukowych i osobistych, a zwłaszcza śledzenia i analizowania najnowszych
osiągnięć związanych z reprezentowaną dyscypliną teologiczną.
Jest zdolny do odpowiedzialnego podejmowania zadań społecznych, szczególnie związanych z uprawianiem
nauki praz uczestnictwa w debacie publicznej.
Ma świadomość ważności zachowywania się w sposób profesjonalny, przestrzegania zasad etyki zawodowej i
tworzenia etosu środowiska naukowego i zawodowego.
[email protected]; tel. 600 447 417
Nazwa przedmiotu:
RELACJE MIĘDZYOSOBOWE W INTERPRETACJI FILOZOFII DIALOGU
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot:
KATEDRA FILOZOFII SYSTEMATYCZNEJ I HISTORII FILOZOFII
Studia
kierunek
stopień
tryb
teologia
III – studia doktoranckie
studia
stacjonarne
Kod ECTS
specjalność
specjalizacja
nauki o rodzinie
perspektywa etyki społecznej, bioetyki
i filozofii
Nazwisko osoby prowadzącej:
KS. PROF. DR HAB. KAZIMIERZ WOLSZA
Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin
A. Formy zajęć:
Konwersatorium tematyczne
B. Sposób realizacji:
zajęcia w sali dydaktycznej
C. Liczba godzin:
15
Status przedmiotu:
wybieralny
Metody dydaktyczne:
wykład
Liczba punktów ECTS:
ECTS 1
– udział w zajęciach – 15 godz.
– przygotowanie do zajęć – 5 godz.
– lektura zadanych tekstów – 5 godz.
– przygotowanie do zaliczenia – 5 godz.
– w sumie – 30 godz.
Język wykładowy:
Polski
Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub
wymagania egzaminacyjne:
A. Sposób zaliczenia:
Zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia:
Zaliczenie ustne
C. Podstawowe kryteria
1. Znajomość wykładanego materiału – 80%
2. Znajomość zadanych lektur – 20%
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi:
A. Wymagania formalne: określone regulaminem studiów doktoranckich
B. Wymagania wstępne: elementarna znajomość zagadnień ogólno-filozoficznych
Cele przedmiotu:
(1) Przybliżenie głównych idei filozofii dialogu.
(2) Ukazanie recepcji idei filozofii dialogu w naukach o wychowaniu.
(3) Charakterystyka podstawowych relacji międzyludzkich dokonana przy pomocy głównych idei i języka filozofii dialogu.
Treści programowe:
(1) Geneza, powstanie, główne założenia i twierdzenia filozofii dialogu.
(2) Relacja – jako jedna z głównych kategorii filozofii dialogu.
(3) Dialogiczny model struktury podmiotowości ludzkiej.
(4) Intersubiektywne odniesienia.
(5) Transgresja i transcendencja i ich znaczenie w kształtowaniu postaw prospołecznych.
(6) Główne typy egzystencjalnej orientacji (progresywna, regresywna, progresywno-regresywna, regresywno-progresywna).
Wykaz literatury:
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
A.1. wykorzystywana podczas zajęć:
JĘDRASZEWSKI M., Wobec Innego. Relacje międzypodmiotowe w filozofii Emmanuela Lévinasa, Poznań 1990; M. ŚNIEŻYŃSKI,
Dialog edukacyjny, Kraków 2001; J. GARA, Pedagogiczne implikacje filozofii dialogu, Kraków 2008; A. JARNUSZKIEWICZ, Od
systemu do etyki. Krytyka rozumu dialogicznego, Kraków 2012; J. AUGUSTYN (red.), Sztuka relacji międzyludzkich. Miłość,
małżeństwo, rodzina, Kraków 2014.
A.2. studiowana samodzielnie przez studenta:
J. GARA, Pedagogiczny model dialogicznych aktów wychowania, „Kwartalnik Pedagogiczny” 2007, nr 1, s. 53–82; TENŻE,
Wolność i odpowiedzialność. Egzystencjalne przesłanki dialogicznej filozofii człowieka i filozofii wychowania, w: A. SZUDRA,
K. UZAR, Personalistyczny wymiar filozofii wychowania, Lublin 2009, S. 131–143; D. VON HILDEBRAND, Metafizyka wspólnoty,
tł. J. Zychowicz, Krakw 2012; K. WOLSZA, Antynomia miłości i nienawiści. Ujęcie filozoficzne, w: J. AUGUSTYN (red.), Sztuka
relacji międzyludzkich. Miłość, małżeństwo, rodzina, Kraków 2014, s. 29–35.
B. Literatura uzupełniająca:
M. JĘDRASZEWSKI, Relacje międzypodmiotowe w świetle dyskusji między M. Buberem a E. Lévinasem, „Poznańskie Studia
Teologiczne” 6 (1986), s. 463–482; M. ŚNIEŻYŃSKI, Zarys dydaktyki dialogu, Kraków 1998, s. 237–290; J. GARA,
Pedagogiczne konteksty tez filozofii dialogu, „Człowiek – Niepełnosprawność – Społeczeństwo” 2006, nr 1, s. 11–31; TENŻE,
Filozoficzne przesłanki intersubiektywności dialogiki aktów wychowania, „Horyzonty Wychowania” 2007, nr 7, s. 162–174.
Efekty kształcenia
Wiedza
TD_W03
Słuchacz ma zaawansowaną wiedzę interdyscyplinarną, będącą wynikiem oryginalnego i samodzielnego
integrowania perspektyw właściwych dla różnych dyscyplin teologicznych.
TD_W05
Zna na poziomie zaawansowanym i rozumie metody, techniki, szkoły badawcze właściwe dla studiowanej
dyscypliny teologicznej.
TD_W06
Ma podstawową wiedzę o prawnych i etycznych uwarunkowaniach działalności badawczej i pracy badacza,
zna główne metody oceny publikacji naukowych, projektów badawczych oraz posiada orientację w zasadach
finansowania badań naukowych.
Umiejętności
TD_U01
Słuchacz posiada rozwinięte umiejętności samodzielnego zdobywania wiedzy i poszerzania własnych
kompetencji oraz podejmowania autonomicznych działań zmierzających do rozwoju intelektualnego i
kierowania własnym rozwojem moralno-duchownym.
TD_U02
Potrafi efektywnie pozyskiwać informacje związane z działalnością naukową z różnych źródeł, także w
językach obcych, oraz dokonywać właściwej selekcji i interpretacji informacji.
TD_U03
Posiada umiejętności przeprowadzenia badań i prezentacji ich wyników w postaci rozprawy doktorskiej.
Kompetencje społeczne
TD_K03
Słuchacz wykazuje samokrytycyzm w pracy twórczej, rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się,
podnoszenia kompetencji naukowych i osobistych, a zwłaszcza śledzenia i analizowania najnowszych
osiągnięć związanych z reprezentowaną dyscypliną teologiczną.
TD_K04
Jest zdolny do odpowiedzialnego podejmowania zadań społecznych, szczególnie związanych z uprawianiem
nauki praz uczestnictwa w debacie publicznej.
TD_K05
Kontakt:
Ma świadomość ważności zachowywania się w sposób profesjonalny, przestrzegania zasad etyki zawodowej i
tworzenia etosu środowiska naukowego i zawodowego.
[email protected]; tel. 600 447 417
Nazwa przedmiotu:
KONFRONTACJA ZE STRATĄ W RODZINIE - PERSPEKTYWA MORALNA
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot:
KATEDRA BIOETYKI I ETYKI SPOŁECZNEJ
Studia
kierunek
stopień
tryb
teologia
III – studia doktoranckie
studia
stacjonarne
Kod ECTS
specjalność
specjalizacja
nauki o rodzinie
perspektywa etyki, bioetyki
i filozofii
Nazwisko osoby prowadzącej:
KS. PROF. DR HAB. PIOTR MORCINIEC
Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin
A. Formy zajęć:
wykład
B. Sposób realizacji:
zajęcia w sali dydaktycznej
C. Liczba godzin:
15
Status przedmiotu:
obowiązkowy
Metody dydaktyczne:
- wykład problemowy z prezentacją multimedialną;
- studium przypadku (modele i praktyczne
wskazania dotyczące przepracowania straty;
aspekty psychologiczne i pastoralne żałoby) ze
szczególnym uwzględnieniem roli rodziny.
Liczba punktów ECTS:
ECTS 1
– udział w zajęciach – 15 godz.
– praca własna z literaturą przedmiotu – 7 godz.
– przygotowanie do egzaminu – 8 godz.
– w sumie – 30 godz.
Język wykładowy:
Polski
Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub
wymagania egzaminacyjne:
A. Sposób zaliczenia:
Egzamin
B. Formy zaliczenia:
Egzamin pisemny: z pytaniami (zadaniami) otwartymi
C. Podstawowe kryteria
1. Zaangażowanie w ramach zajęć dydaktycznych – 20%
2. Zdobyta wiedza i kompetencje sprawdzane w formie egzaminu – 70%
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi:
A. Wymagania formalne: określone regulaminem studiów doktoranckich
B. Wymagania wstępne: podstawowa znajomość zagadnień etycznych
Cele przedmiotu:
(1) Przedstawienie podstawowych zagadnień z zakresu teorii straty (określanej najczęściej pojęciem żałoby);
(2) Umożliwienie nabycia Doktorant(k)om podstawowych umiejętności towarzyszenia w doświadczaniu straty w rodzinie,
udzielania wsparcia, a także radzenia sobie ze stratą własną;
(3) Kształtowanie kompetencji wartościowania działań ludzkich w analizowanym obszarze wraz z umiejętnością uzasadniania
swoich ocen.
Treści programowe:
1. Pojęcie i rodzaje strat
2. Fenomen żałoby po stracie – pojęcie, patogeneza, żałoba jako kryzys, aspekty historyczne
3. Rodzina jako miejsce doświadczania i przeżywania strat
4. Zależności istotne dla przepracowania straty, zwł. rola środowiska rodzinnego
5. Przeżywanie żałoby jako proces osobowy – etapy żałoby, przebieg nietypowy (powikłany)
6. Uwarunkowania podmiotowe i czynniki wspierające w przepracowaniu straty
7. Specyfika przepracowania straty w rodzinie
8. Komunikacja w procesie przepracowania straty
9. Towarzyszenie w żałobie po stracie – postulat, predyspozycje, formy
10. Wskazania praktyczne dla osób regularnie wspierających osoby po stracie wraz z problemem wypalenia.
Wykaz literatury:
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
A.1. Wykorzystywana podczas zajęć:
Kast V., Kryzys jest szansą. Czyli jak wykorzystać trudności, Kielce 2001; Kroll L., Towarzyszenie w żałobie jako postulat
etyczny. Studium teologicznomoralne, mnps, Opole 2006; Ogryzko-Wiewiórowska M., Rodzina a śmierć, Lublin 1994;
Walden-Gałuszko de K., U kresu. Opieka psychopaliatywna, czyli jak pomóc choremu, rodzinie i personelowi medycznemu
środkami psychologicznymi, Gdańsk 2000
A.2. Studiowana samodzielnie przez studenta:
Keirse M., Smutek strata, żałoba. Jak sobie z nimi radzić? Jak pomóc innym?, Radom 2004; Makselon J., Psychologiczne
aspekty żałoby, „Analecta Cracoviensia” 2000, nr XXXII, s. 19-30; Alexander H., Doświadczenie żałoby, Poznań 20132.
B. Literatura uzupełniająca:
Badura-Madej W. (red.), Psychologiczne aspekty śmierci, umierania i żałoby, Kraków 1993; Bonfantini M., Motta M., Od
poczwarki do motyla Jak przezwyciężyć ból śmierci i żałoby, Poznań 2004; Burgheim W. (red.), Qualifizierte Begleitung von
Sterbenden und Trauernden. Medizinische, rechtliche, psycho-soziale und spirituelle Hilfestellungen, Augsburg 2003;
Scheiblich W. (red.), Abschied, Tod und Trauer in der sozialtherapeutischen Arbeit, Freiburg i. B. 1991.
Efekty kształcenia
Wiedza
TD_W03
Doktorant(ka) dobrze orientuje się w aktualnym stanie wiedzy w zakresie problematyki przepracowania straty
w rodzinie, z perspektywy interdyscyplinarnej.
TD_W05
Ma ugruntowaną wiedzy, będącą wynikiem oryginalnego integrowania perspektyw
właściwych dla różnych dyscyplin naukowych, w tym teologicznych.
TD_W9
Ma wiedzę o etycznych, prawnych i społecznych uwarunkowaniach działalności
naukowo-badawczej w obszarze własnej specjalizacji .
Umiejętności
TD_U04
Doktorant(ka) potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować informacje
pochodzące z różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytyczne
sądy.
TD_U06
Potrafi integrować wiedzę z różnych dziedzin nauki i oceniać jej merytoryczną oraz metodologiczną wartość.
TD_U12
Potrafi skutecznie wykorzystywać i przekazywać swoją wiedzę i umiejętności dotyczące towarzyszenia w
doświadczaniu straty w rodzinie, udzielania wsparcia, a także radzenia sobie ze stratą własną różnym grupom
odbiorców.
Kompetencje społeczne
TD_K02
Doktorant(ka) ma świadomość poziomu własnych koncepcji badawczych, ich oryginalności,
możliwości realizacji projektu badawczego, poziomu twórczości i wkładu w rozwój dyscypliny
specjalizacyjnej.
TD_K05
Identyfikuje i kompetentnie wartościuje działania ludzkie w obszarze przepracowania straty i towarzyszenia w
żałobie — zwłaszcza z perspektywy moralnej; potrafi także uzasadnić swoje sądy etyczne.
TD_K07
Jest zdolny(a) do odpowiedzialnego podejmowania zadań społecznych w zakresie straty w rodzinie i żałoby
po niej.
Kontakt:
[email protected]; tel. 662 101 224