Zobacz - Instytut Historyczny

OPIS PRZEDMIOTU/MODUŁU KSZTAŁCENIA (SYLABUS)
1.
Nazwa przedmiotu/modułu w języku polskim
2.
Wybrane zagadnienia historii architektury i budownictwa
Nazwa przedmiotu/modułu w języku angielskim
3.
Jednostka prowadząca przedmiot
4.
Instytut Historyczny
Kod przedmiotu/modułu
5.
22-HI-S1-WyZaHiArBu1
Rodzaj przedmiotu/modułu (obowiązkowy lub fakultatywny)
6.
Obowiązkowy
Kierunek studiów
7.
HISTORIA
Poziom studiów (I lub II stopień lub jednolite studia magisterskie)
8.
I stopień
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
9.
I rok
Semestr (zimowy lub letni)
Semestr zimowy i letni
10. Forma zajęć i liczba godzin
Wykład 60 h
11. Imię, nazwisko, tytuł/stopień naukowy osoby prowadzącej zajęcia
Tomasz, Dywan, dr
12. Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji
społecznych dla przedmiotu/modułu oraz zrealizowanych przedmiotów
Zakłada się, że słuchacze zapoznali się (bądź zapoznają) z
podstawami
metodologii
historii
sztuki
(styloznawstwo,
ornamenty), stąd zagadnienia te będą poruszane w niewielkim
zakresie, o ile będzie to niezbędne dla wyjaśnienia kluczowych
kwestii poruszanych na poszczególnych wykładach
13. Cele przedmiotu
Zajęcia winny zapewnić słuchaczom podstawową orientację z
zakresu historii architektury i budownictwa tak, aby w przyszłej
pracy zawodowej, zgodnie z fachowym nazewnictwem, mogli
analizować, opisywać i klasyfikować, typy, formę, elementy
konstrukcji, wyposażenia i dekoracji dawnych obiektów architektury
i budownictwa. Słuchacze winni mieć rozeznanie w teorii
1
architektury
poszczególnych
epok
historycznych
oraz
najbardziej charakterystyczne dla nich realizacje
14. Zakładane efekty kształcenia
Symbole kierunkowych
efektów kształcenia, np.:
K_W01*, K_U05, K_K03
WIEDZA
Posiada zaawansowaną wiedzę ogólną z zakresu historii i teorii architektury, w
której zdobywaniu za punkt wyjścia przyjąć należy ogólną wiedzę historyczną na
poziomie 4 KRK.
Opanował fachową terminologię z zakresu historii architektury i budownictwa.
Ma zaawansowaną, uporządkowaną chronologicznie i tematycznie wiedzę o
historii architektury i budownictwa w Polsce i Europie.
Zna wybrane zagadnienia dotyczące kształtowania form architektury (w zakresie
pięciu głównych epok historycznych) w ujęciu chronologicznym i tematycznym
Wykazuje znajomość historii porównawczej architektury i budownictwa w
poszczególnych regionach Europy
Zdaje sobie sprawę z diachronicznej struktury przeszłości
Rozpoznaje relacje i zależności pomiędzy przeszłością a aktualnymi
wydarzeniami także w aspekcie upowszechniania wiedzy o dziedzictwie
kulturowym
Ma podstawową wiedzę o specyfice przedmiotowej i metodologicznej historii
sztuki, zwłaszcza w zakresie architektury
Posiada podstawową wiedzę pozwalającą na analizę i interpretację formy
obiektów architektury i budownictwa przydatnych dla poznania danej epoki
historycznej.
Zdaje sobie sprawę z różnorodności źródeł informacji jakie można czerpać na
podstawie analizy dawnych obiektów architektury i budownictwa. Rozumie ich
przydatność w badaniach historycznych.
Definiuje miejsce historii wśród innych nauk, rozumie cele prowadzenia badań
historycznych. Rozumie i objaśnia pozycję i znaczenie nauk historycznych w
obszarze nauk humanistycznych i nauk o sztuce
Rozumie powiązania interdyscyplinarne historii i nauk pokrewnych, w
szczególności z zakresu analiz i badań prowadzonych nad dawnym
budownictwem. Dostrzega korzyści związane z wykorzystaniem takich badań w
pracy historyka
Wie o istnieniu w naukach historycznych i pokrewnych różnych punktów
widzenia, determinowanych różnym podłożem narodowym i kulturowym
Rozpoznaje i zna różnice w interpretacji znaczenia ideowego formy, bądź
poszczególnych elementów danych budowli w różnych okresach czasu i
kontekstach
Rozumie podstawową terminologię fachową z zakresu architektury i
budownictwa, w tym dotyczącą określania elementów i form historycznych
danych budynków
UMIEJĘTNOŚCI
Samodzielnie zdobywa i utrwala wiedzę w sposób uporządkowany i
systematyczny przy zastosowaniu nowoczesnych technik pozyskiwania,
klasyfikowania i analizowania informacji, zgodnie ze wskazówkami opiekuna
naukowego.
Opanował i stosuje podstawowe umiejętności badawcze w zakresie nauk
historycznych korzystając z zaleceń i wskazówek opiekuna naukowego.
Potrafi posłużyć się w stopniu podstawowym teoriami i paradygmatami
badawczymi w zakresie historii architektury.
Definiuje, objaśnia i stosuje poprawnie w mowie i w piśmie podstawowe terminy
fachowe właściwe dla nauk historycznych i pokrewnych zarówno w pracy nad
wybranymi tematami, jak i w popularyzacji nauk historycznych.
2
K_W01
K_W03
K_W04
K_W05
K_W06
K_W08
K_W09
K_W10
K_W12
K_W13
K_W14
K_W15
K_W18
K_W19
K_W20
K_U01
K_U03
K_U04
K_U05
znać
Rozpoznaje, wykorzystuje i analizuje teksty dotyczące teorii architektury, teksty
źródłowe oraz inne wytwory cywilizacji przydatne w pracy i warsztacie historyka.
Streszcza, zapisuje i kataloguje uzyskane tą drogą informacje
Wyszukuje i systematyzuje informacje dotyczące nauk o sztuce, zwłaszcza z
zakresu historii architektury. Wykorzystuje bibliografie nauk o sztuce,
informatyczne bazy danych, fachowe leksykony biograficzne i terminologiczne.
Wykorzystując zdobyte w toku studiów historycznych kompetencje formułuje
własne opinie dotyczące ważnych zagadnień obejmujących problematykę analizy
i interpretacji form dawnego budownictwa
Formułuje tezy i argumentuje z wykorzystaniem poglądów różnych autorów prac
o historii architektury w zakresie znanej mu literatury fachowej.
Komunikuje się w języku ojczystym z zastosowaniem profesjonalnej terminologii
właściwej dla historii architektury i budownictwa
Określa i ocenia krytycznie stan swojej wiedzy fachowej.
Korzysta z technologii informacyjnej, multimediów i zasobów Internetu. Potrafi
je oceniać i opracowywać.
KOMPETENCJE PERSONALNE I SPOŁECZNE
Rozumie konieczność przestrzegania norm etycznych w pracy historyka i
popularyzacji wiedzy historycznej.
Docenia rolę nauk historycznych i pokrewnych dla kształtowania więzi
społecznych na poziomie lokalnym i ponadlokalnym.
Ma świadomość zakresu swojej wiedzy historycznej i umiejętności
warsztatowych i rozumie potrzebę dalszego, ciągłego rozwoju kompetencji w
zakresie fachowym, ogólno humanistycznym, jak też kompetencji personalnych i
społecznych.
Docenia i szanuje oraz jest gotów promować tradycje i dziedzictwo historyczne i
kulturowe Polski, swojego regionu i Europy
Podejmuje próby uczestnictwa w dyskusjach historycznych i przekazywania
informacji osobom zainteresowanym historią spoza grona fachowców
Rozwija swoje zainteresowania fachowe, społeczne i kulturalne
Jest gotów do umiejętnego i aktywnego propagowania wiedzy historycznej i
kultury pamięci w środowisku lokalnym.
Wykazuje niezależność i samodzielność myśli, szanując jednocześnie prawo
innych osób do wykazywania tych samych cech.
Jest zdolny do okazywania empatii w stosunku do ludzi w różnych okresach i
kontekstach historycznych.
K_U06
K_U09
K_U13
K_U14
K_U17
K_U20
K_U21
K_K01
K_K02
K_K03
K_K04
K_K05
K_K06
K_K07
K_K08
K_K09
15. Treści programowe
- Teoria i praktyka budowania oraz urbanistyka w poszczególnych epokach
historycznych
- Zróżnicowanie formy poszczególnych budowli z danych epok wg kryteriów
tradycji budowania na danym terytorium, funkcji użytkowych, propagandowych,
sakralnych i itp.
- Problem klasyfikacji i typologii dawnej architektury i budownictwa
- Problem recepcji antycznych wzorów budowania oraz tzw. klasycyzmu w
historii architektury od średniowiecza do końca XIX w.
- Opracowywanie formy i dekoracji elewacji w budowlach z poszczególnych epok
historycznych
- Problematyka tzw. historyzmu w odniesieniu do architektury XIX w. (teoria i
główne realizacje)
- Użyteczność kryterium stylu w analizie dawnej architektury
- Cechy wyróżniające i znaczenia budownictwa przemysłowego i inżynieryjnego
w XIX i XX w.
- Postęp techniczny i innowacje w budownictwie na przestrzeni dziejów
- Fachowa terminologia niezbędna do opisu i analizy obiektów architektury i
3
budownictwa.
16. Zalecana literatura (podręczniki)
- D. Watkin, Historia architektury zachodniej, Warszawa 2001.
- R. Banham, Rewolucja w architekturze. Teoria i projektowanie w pierwszym
wieku maszyny, Warszawa 1979.
- A. Miłobędzki, Zarys dziejów architektury w Polsce, Warszawa 1989.
- P. Krakowski, Teoretyczne podstawy architektury wieku XIX, „Zeszyty Naukowe
UJ. Prace z Historii Sztuki”, t. 15 (1979).
17. Forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu, sposób
sprawdzenia osiągnięcia zamierzonych efektów kształcenia:
wykład:
Uzależniona od frekwencji oraz pozytywnego wyniku testu
sprawdzającego przyswojenie wiedzy
18. Język wykładowy
Polski
19. Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności studenta
Godziny zajęć (wg planu studiów) z
nauczycielem:
- wykład:
Średnia liczba godzin na
zrealizowanie aktywności
60
Praca własna studenta np.:
- czytanie wskazanej literatury:
- przygotowanie do egzaminu:
30
30
Suma godzin
120
Liczba punktów ECTS
4
*objaśnienie symboli:
K (przed podkreśleniem) - kierunkowe efekty kształcenia
W - kategoria wiedzy
U - kategoria umiejętności
K (po podkreśleniu) - kategoria kompetencji społecznych
01, 02, 03 i kolejne - numer efektu kształcenia
4