Karta przedmiotu KE 2012 S2_p1

Z1-PU7
WYDANIE N1
Strona 1 z 1
KARTA PRZEDMIOTU
(pieczęć wydziału)
1. Nazwa przedmiotu: KOMPATYBILNOŚĆ
2. Kod przedmiotu: KE
ELEKTROMAGNETYCZNA
3. Karta przedmiotu ważna od roku akademickiego: 2012/2013
4. Forma kształcenia: studia drugiego stopnia
5. Forma studiów: studia stacjonarne
6. Kierunek studiów: ELEKTRONIKA I TELEKOMUNIKACJA (WYDZIAŁ AEiI)
7. Profil studiów: ogólnoakademicki
8. Specjalność:
9. Semestr: 2
10. Jednostka prowadząca przedmiot: Instytut Elektroniki, RAu3
11. Prowadzący przedmiot: dr inż. Artur Noga
12. Przynależność do grupy przedmiotów:
przedmioty wspólne
13. Status przedmiotu: obowiązkowy
14. Język prowadzenia zajęć: polski
15. Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne:
Zakłada się, że przed rozpoczęciem nauki niniejszego przedmiotu student posiada przygotowanie w
zakresie: Podstawy elektrotechniki, Elementy elektroniczne, Pola i fale elektromagnetyczne, Podstawy
techniki wysokich częstotliwości, Podstawy kompatybilności elektromagnetycznej.
16. Cel przedmiotu:
Celem kursu jest rozszerzenie wiadomości z zakresu kompatybilności elektromagnetycznej (KE) oraz
szczegółowe zapoznanie z zasadami projektowania układów i systemów zgodnie z regułami
kompatybilności elektromagnetycznej. Część zajęć poświęcone jest zagadnieniom oddziaływania pola
elektromagnetycznego na organizmy żywe oraz gospodarce widmem elektromagnetycznym.
17. Efekty kształcenia:1
Nr
W1
W1
U1
1
Opis efektu kształcenia
Metoda sprawdzenia
efektu kształcenia
Zna podstawowe problemy związane z
Kolokwium
powstawaniem i rozprzestrzenianiem zaburzeń w
obwodach drukowanych (PCB)
Zna i rozumie metodykę projektowania obwodów
Kolokwium
drukowanych dla układów analogowych i cyfrowych
dużych częstotliwości
Potrafi poprawnie projektować obwody drukowane Kolokwium
dla układów cyfrowych i analogowych.
należy wskazać ok. 5 – 8 efektów kształcenia
Forma
prowadzenia
zajęć
Wykład
Odniesienie
do efektów
dla kierunku
studiów
K2_W07
K2_W08
Wykład
K2_W07
K2_W08
Wykład
K2_U12
K2_U13
Z1-PU7
U2
U3
Potrafi korzystać z kart katalogowych i not
aplikacyjnych w celu dobrania odpowiednich
komponentów do projektowanego układu
Potrafi wykorzystać poznane metody do
oszacowania zaburzeń i oceny działania układów
elektronicznych
WYDANIE N1
Strona 2 z 2
Kolokwium
Wykład
K2_U01
K2_U13
Kolokwium
Wykład
K2_U06
K2_U12
K2_U13
18. Formy zajęć dydaktycznych i ich wymiar (liczba godzin)
W.: 30
19. Treści kształcenia:
Wykład:
1. Przypomnienie podstawowych zagadnień związanych z kompatybilnością elektromagnetyczną.
Uwarunkowania legislacyjne. Sygnały wspólne i różnicowe. Widmo sygnału: zależności między
postacią czasową i częstotliwościową sygnału, widmo sygnałów impulsowych. Źródła zakłóceń
promieniowanych i przewodzonych. Podstawowe mechanizmy propagacji zakłóceń. Przesłuchy
indukcyjne i pojemnościowe, filtrowanie, ekranowanie.
2. Zakłócenia wynikające z zachowania linii transmisyjnych w zakresie dużych częstotliwości.
Parametry materiałowe laminatów. Straty w przewodniku i laminacie. Podstawowe obszary pracy.
3. Rodzaje linii transmisyjnych i integralność sygnałów w układach PCB. Zapobieganie przesłuchom na
etapie projektowania i poprzez dopasowywanie. Zaawansowane aspekty integralności sygnałowej:
prowadzenie sygnałów zegarowych, opóźnienia, dopasowywanie w układach z wieloma obciążeniami
i/lub źródłami.
4. Projektowanie obwodów masy w obwodach drukowanych. Wybór topologi, wpływ szczelin,
podstawowe zasady obowiązujące dla układów analogowych i cyfrowych.
5. Projektowanie układów PCB pod kątem redukcji emisji zakłóceń przewodzonych i promieniowanych
(wybór i rozmieszczenie elementów, złącza, obudowy).
6. Integralność obwodów zasilania. Wyznaczanie impedancji obwodów zasilania, wpływ laminatu, dobór
i rozmieszczenie kondensatorów odsprzęgających.
7. Zaburzenia w układach impulsowych. Zasady projektowania układów impulsowych pod kątem
kompatybilności elektromagnetycznej.
8. Zagadnienia kompatybilności związanie z urządzeniami radiowymi i końcowymi urządzeniami
telekomunikacyjnymi, urządzeniami medycznymi, elektroniką samochodową, itp. – przykłady.
9. Oddziaływanie środowiska elektromagnetycznego (EM) na organizm człowieka: modelowanie
wpływu pola EM na organizmy, obowiązujące regulacje prawne, metody ochrony.
10. Gospodarka widmem elektromagnetycznym.
20. Egzamin: nie
21. Literatura podstawowa:
1. Materiały dydaktyczne przygotowane przez wykładowcę udostępniane w ramach Platformy Zdalej
Edukacji.
2. Normy, dyrektywy.
22. Literatura uzupełniająca:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
E. B. Joffe, K.-S. Lock, Grounds for grounding. A circuit-to-system handbook, Wiley, 2010.
D. Weston, Electromagnetic compatibility principles and applications, Marcel Dekker, 2000.
T. Williams, EMC for product designers, Elsevier, 2007.
Henry W. Ott, Noise reduction techniques in electrical systems, Wiley-Interscience, 1988.
M. I. Montrose, EMC and the printed circuit board, Wiley-Interscience, 1998.
H. Johnson, M. Graham, High-speed digital design. A handbook of black magic, Prentice Hall PTR,
2003.
7. B. R. Archambeault, PCB design for real-world EMI control, Kluwer Academic Publishers, 2002.
8. M. Mardiguian, Controlling radiated emissions by design, Kluwer Academic Publishers, 2001.
9. Rybak, M. Steffka, Automotive Electromagnetic Compatibility, Kluwer Academic Publishers, 2004.
Z1-PU7
WYDANIE N1
Strona 3 z 3
23. Nakład pracy studenta potrzebny do osiągnięcia efektów kształcenia
Lp.
Forma zajęć
Liczba godzin
kontaktowych / pracy studenta
30/0
1
Wykład
2
Ćwiczenia
0/0
3
Laboratorium
0/0
4
Projekt
0/0
5
Seminarium
0/0
6
Inne
5/25
Suma godzin
35/25
24. Suma wszystkich godzin: 60
25. Liczba punktów ECTS:22
26. Liczba punktów ECTS uzyskanych na zajęciach z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego: 1
27. Liczba punktów ECTS uzyskanych na zajęciach o charakterze praktycznym (laboratoria, projekty): 0
26. Uwagi:
Zatwierdzono:
…………………………….
…………………………………………………
(data i podpis prowadzącego)
(data i podpis dyrektora instytutu/kierownika katedry/
Dyrektora Kolegium Języków Obcych/kierownika lub
dyrektora jednostki międzywydziałowej)
2
1 punkt ECTS – 30 godzin.