Mgr Krzysztof Tyburek

mgr Krzysztof Tyburek
Instytut Mechaniki Środowiska
I Informatyki Stosowanej
Uniwersytet Kazimierza Wielkiego
W Bydgoszczy
Bydgoszcz 06-01-2008
Odpowiedź na uwagi zawarte w recenzji rozprawy doktorskiej prof. dr hab. Ryszarda
Gubrynowicza.
Na wstępie pragnę podziękować Panu Profesorowi za trud odczytania mojej rozprawy,
życzliwą ocenę, konstruktywne uwagi i pozytywna konkluzję, która pozwala mi pokonać
kolejne trudności na ostatnim już etapie egzaminu doktorskiego.
Uwagi do wzorów 1.2 – 1.11: Zgadzam się z krytyką Pana Profesora, że wymienione zależności dotyczą ośrodka jednowymiarowego. Dla uproszczenia zagadnienia w sposób zamierzony
ograniczyłem ośrodek rozchodzenia się fali do jednego kierunku. W przypadku s2miarowego ośrodka rozchodzenia się fali dźwiękowej zależności 1.2 i 1.3 powinny przyjąć
następującą postać:
ψ ( xi , t ) = A ⋅ sin[ ki ( xi ± vt )]
(1.2)
ψ ( xi , t ) = A ⋅ cos[ki ( xi ± vt )]
(1.3)
gdzie:
i =1…3
Zgadam się z Panem Profesorem, że nie dość ściśle sprecyzowaniem interferencje fal. Moim
zamiarem było określenie warunków do powstania fal stojących w przypadku, gdy długości
(czy częstotliwości) fal nakładających się na siebie są zbliżone.
Nie mam odwagi tłumaczyć się z błędów edytorskich, krytykę przyjmuje i przepraszam za z2ągnięcia.
Rację ma Pan Profesor, kiedy pisze, że każdy dźwięk o powtarzającym się czasie przebiegu
ma „dobrze” określoną częstotliwość; nie jest tak, jak napisałem, że „jedynie jeden typ
dźwięku ma dobrze określoną częstotliwość”.
Zgadzam się z uwagą Recenzenta, że ta wartość jest słuszna tylko dla częstotliwości 1000 Hz
oraz z tym, że w w/w punkcie rozprawy powinna zostać zawarta uwaga związana z tym, że
charakterystyka percepcji głośności dźwięków przez człowieka zależy nie tylko od ich
intensywności, ale także od ich częstotliwości, co ma istotny wpływ na percepcję dźwięków
muzycznych przez człowieka.
Zgadzam się, że mój opis rysunku 1.7 nie jest precyzyjny. Powinny tam znaleźć się
sformułowania podane przez Pana Recenzenta:
„Pole słuchowe człowieka”
lub
„Orientacyjny przebieg krzywych głośności w zakresie słyszalności”
lub
”Wykres progu słyszalności i progu bólu”.
Uwaga do rozdziału 3. W trakcie badań realizowanych w pracy doktorskiej nie zostały
uwzględnione typy strun kontrabasu. Zgadzam się z uwagą Recenzenta, że istnieją trzy typy
strun – orkiestrowe, pizzicato i hybrydowe. W trakcie prowadzonych badań moim celem było
odszukanie cech instrumentu a nie strun. W związku z ta uwagą pragnę zaakcentować, że
poruszony przez Pana Profesora problem może stanowić źródło kolejnych badań związanych
z odszukaniem wektora cech dla poszczególnych strun, producentów strun oraz marki
instrumentu. Zagadnienie to jest zawężeniem problemu, który został poruszony w moim
doktoracie. Uważam, że uwaga jest bardzo cenna i stanowi kolejne wyzwanie w badaniach
naukowych. W recenzji Pan Profesor zadaje bardzo istotne pytanie „Czy w ogóle problem
wpływu własności struny na jakość dźwięku pizzicato istnieje?”. Moje zainteresowania
bardziej byłby skierowane na uzyskanie odpowiedzi na pytanie „Czy dobór strun ma wpływ
na stopień rozpoznawalności poszczególnych instrumentów muzycznych?”.
Zgadzam się z uwagą Pana Profesora, że wyniki badań podane w tabelach 6.8, 6.9 i 6.10
powinny być odniesione do dwóch różnych typów gitar – akustycznej i elektrycznej a nie
dwukrotnie do gitary akustycznej.
Uwaga do punktu 6.3.5: Moim celem było zaakcentowanie teorii liczb przybliżonych jako
metody stosowanej do celów automatycznej klasyfikacji obiektów. Sam fakt, ze podpunkt ten
zawiera tylko 1,5 strony świadczy o tym, że zdecydowałem się zaakcentować tylko podstawy
tej teorii. Bardziej szczegółowe zagadnienia związane z teorią licz przybliżonych są zawarte
w przytoczonej literaturze a rozpisywanie się na ten temat mija się z celem. Zgadzam się z
Panem Profesorem, że tytuł podpunktu „Podstawy teorii zbiorów przybliżonych” mógłby
zostać sprecyzowany inaczej.
Na rysunku 7.4 przedstawiłem fragment przebiegu pochodzący z oktawy wielkiej
(częstotliwość podstawowa tego dźwięku wynosi 77,78Hz). Biorąc pod uwagę, że
analizowano 1/100 sekundy postaci czasowej, wybrany fragment ilustruje niepełny okres - co
uniemożliwia rozróżnienie przykładowych instrumentów. Zdecydowanie zgadzam się z
uwagą Pana Profesora. Błąd w treści powstał w wyniku mojego niedopatrzenia.
Również zgadzam się z uwagą Recenzenta, że termin „sample” lepiej zastąpić terminem
„próbki”.
Zgadzam się z uwagą Pana Profesora, że w przypadku rysunku 7.5 opis osi powinien zostać
uwzględniony. Oś pionowa reprezentuje średnią ilość przejść przez zero dla parametru ZC
(zero crossing).
Na rysunku 7.7 przedstawiono średni rozkład parametru ltk (logarytm transjentu końcowego) –
wybrzmiewania nuty. Zgadzam się z Recenzentem, że w zdaniu „Średni rozkład parametru tlk
dla badanych klas instrumentów pokazano na rys 7.7” jest błąd edytorski. Zamiast tlk powinno
być ltk. Definicję parametru ltk opisano zależnością (7.1).
W tablicy 7.1 zebrano wyniki badań przeprowadzone na populacji ok. 29 – 31 próbek dla
każdego instrumentu. Przedmiotem badań były próbki pochodzące (w obrębie każdej klasy) z
różnych instrumentów. Wyjątek stanowiła harfa. Zgadzam się z Recenzentem, że fakt ten
powinien zostać wyraźnie odnotowany w rozprawie.
Z zadowoleniem mogę odpowiedzieć twierdząco na pytanie o próbki dźwięku wydobyte na
pustej strunie i uzyskane na niższej strunie przez skrócenie jej długości.
Inne błędy, które słusznie wskazał Pan Profesor poprawię i bardzo dziękuję za ich
wskazanie.