Liturgia Słowa Kilka słów od Proboszcza Ogłoszenia parafialne

Kilka słów od Proboszcza
Koniec starego i początek nowego roku to czas podsumowań i spojrzenia na statystyki. Jak
wyglądało – w liczbach – nasze parafialne duszpasterstwo w minionym roku?
W jedną z jesiennych niedziel, statystycznie przeciętną, okazało się, że w niedzielnej
Eucharystii w naszym kościele parafialnym bierze udział 661 osób (395 kobiet i 266 mężczyzn),
co stanowi ok. 27 procent ogólnej liczby mieszkańców naszej parafii. Do Komunii św.
przystąpiło 299 osób (205 kobiet i 94 mężczyzn).
W zeszłym roku chrzest przyjęło w naszym kościele 42 dzieci, a I Komunię świętą – 20.
Do sakramentu bierzmowania przystąpiło 33 młodych ludzi. Pobłogosławionych zostało
11 małżeństw. 242 razy udzielaliśmy sakramentu pokuty, Komunii św. i sakramentu
namaszczenia chorych osobom starszym i chorym z naszej parafii. Do 19 chorych osób
Komunia św. zanoszona jest co miesiąc. W ostatnim roku odbyło się w naszym kościele
27 pogrzebów, w tym 11 pogrzebów naszych zmarłych parafian.
Statystyka ta nie obejmuje osób uczestniczących w liturgii i przyjmujących sakramenty
w kościele pw. Matki Bożej Anielskiej w Zakładzie dla Niewidomych. Tam bowiem na
niedzielnej Eucharystii było obecnych ok. 460 osób, Komunię św. przyjęło 390. Ochrzczono
w ciągu roku 15 dzieci, do I Komunii przystąpiło 11, a do bierzmowania - 12 osób.
Pobłogosławiono 9 małżeństw i odprawiono 10 pogrzebów.
Ogłoszenia parafialne
1. Dzisiejsza niedziela – święto Chrztu Pańskiego – kończy okres Narodzenia Pańskiego.
Rozpoczynamy liczący 34 tygodnie czas zwykły, w którym nie wspomina się żadnej
szczegółowej tajemnicy z życia Chrystusa, lecz przeżywa się misterium Chrystusa w jego
pełni, zwłaszcza w niedzielę.
2. Plan kolędy w najbliższym tygodniu:
10 stycznia (poniedziałek) ul. Cichowszczyzna (od obydwu stron)
11 stycznia (wtorek)
ul. Młodzieżowa i ul. Piaskowa (od początku)
12 stycznia (środa)
ul. Sokołowskiego (od obydwu stron)
13 stycznia (czwartek)
ul. Partyzantów (od leśniczówki i od 3 Maja) oraz ul. Jaworowa
14 stycznia (piątek)
ul. Zielona (od początku) oraz ul. Przedszkolna i ul. Przeskok
15 stycznia (sobota) ul. Klaudyńska (od obydwu stron)
Kolędę rozpoczynamy w dni powszednie o 17.00, w soboty o 10.00.
Dziękujemy za ofiary na pokrycie kosztów druku gazetki :-)
PARAFIA MATKI BOŻEJ KRÓLOWEJ MEKSYKU
Laski, ul. 3 Maja 40/42, 05-080 Izabelin
tel.: (22) 752 21 07
e-mail: [email protected]
nr konta parafii: 18 1020 1026 0000 1102 0016 9920
MSZE ŚW. W NIEDZIELE I ŚWIĘTA:
9.00, 10.30 (z udziałem dzieci), 12.00, 19.00;
MSZE ŚW. W DNI POWSZEDNIE:
7.00 i 18.30
Nr 7, niedziela Chrztu Pańskiego, 9 stycznia 2011
Liturgia Słowa
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 42,1-4.6-7)
To mówi Pan: „Oto mój Sługa, którego
podtrzymuję, Wybrany mój, w którym
mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój
na Nim spoczął; On przyniesie narodom
Prawo.
Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da
słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie
trzciny nadłamanej, nie zagasi knotka
o nikłym płomyku.
On z mocą ogłosi Prawo, nie zniechęci się
ani nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi,
a Jego pouczenia wyczekują wyspy. Ja,
Pan, powołałem Cię słusznie, ująłem Cię
za rękę i ukształtowałem, ustanowiłem
Cię przymierzem dla ludzi, światłością dla
narodów, abyś otworzył oczy niewidomym,
ażebyś z zamknięcia wypuścił jeńców,
z
więzienia
tych,
co
mieszkają
w ciemności”.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 29)
Refren: Pan ześle pokój swojemu ludowi.
(...) Zagrzmiał Bóg majestatu,
a w świątyni Jego wszyscy wołają:
„Chwała”.
Pan zasiadł nad potopem,
Pan jako Król zasiada na wieki (...)
DRUGIE CZYTANIE (Dz 10,34-38)
Gdy Piotr przybył do Cezarei, do domu
Korneliusza, przemówił: „Przekonuję się, że
Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. Ale
w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się
Go boi i postępuje sprawiedliwie. Posłał swe
słowo synom Izraela, zwiastując im pokój
przez Jezusa Chrystusa. On to jest Panem
wszystkich. Wiecie, co się działo w całej Judei,
począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił
Jan. Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego
Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą.
Przeszedł On, dobrze czyniąc i uzdrawiając
wszystkich, którzy byli pod władzą diabła,
dlatego że Bóg był z Nim”.
EWANGELIA (Mt 3,13-17)
Jezus przyszedł z Galilei nad Jordan do
Jana, żeby przyjąć chrzest od niego. Lecz
Jan powstrzymywał Go, mówiąc: „To ja
potrzebuję chrztu od Ciebie, a Ty przychodzisz
do mnie?”
Jezus mu odpowiedział: „Pozwól teraz, bo
tak godzi się nam wypełnić wszystko, co
sprawiedliwe”. Wtedy Mu ustąpił.
A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast
wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się
niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego
jak gołębicę i przychodzącego na Niego. A głos
z nieba mówił: „Ten jest mój Syn umiłowany,
w którym mam upodobanie”.
Słowo o Słowie
Wyspy i morze - to w języku Biblii coś
więcej, niż tylko określenia topograficzne.
Morze budzi lęk, jest siedliskiem wrogich
sił, niepodlegających władzy Boga, Jego
moc nie sięga tak daleko... Wszystko, co
związane z morzem, z wielką wodą, zwiastuje
niebezpieczeństwo i grozę. To zza morza,
z ziem leżących poza zasięgiem wzroku, zza
horyzontu, przybyli do Palestyny wrogowie
Izraela; dlatego określenie "wyspy" oznacza
tyle, co "koniec świata, miejsca tajemnicze,
obce, niezbadane, wrogie Bogu i Jego
ludowi".
A tymczasem właśnie wyspy oczekują
pouczenia Boskiego pomazańca, tajemniczego
Sługi Pańskiego, którego Bóg przedstawia
w pieśni z Księgi Izajasza. W kolejnych
wersetach on sam będzie nawoływał: Wyspy,
posłuchajcie mnie! Ludy najdalsze, uważajcie!
(Iz 49,1) Jego posłannictwo, Jego misja są
skierowane do wszystkich, może nawet
szczególnie do tych, którzy jeszcze Jedynego
Boga nie znają. Ma zanieść Prawo - czyli
to, co najcenniejsze dla Izraela, co stanowi
o jego religijnej tożsamości - narodom; a słowo
"naród" - goj - to niemal termin techniczny na
określenie pogan, innowierców...
Bo władza - i miłość! - Boga sięga, wbrew temu,
co
wydawało
się starożytnym
Izraelitom,
krańców ziemi.
Szkoła liturgiczna
Święto Chrztu Pańskiego
W niedzielę po uroczystości Objawienia
Pańskiego przypada święto Chrztu Pana
Jezusa. Zamyka ono okres świętowania
Bożego Narodzenia. Najstarszej tradycji
tego święta należy szukać w liturgii
Kościoła
wschodniego,
ponieważ
(pomimo wyraźnego udokumentowania
w Ewangeliach) chrzest Jezusa nie posiadał
w liturgii rzymskiej oddzielnego święta.
Dopiero w 1955 r. papież Pius XII ustanowił
wspomnienie Chrztu Pana Jezusa, a po
reformie kalendarza liturgicznego uzyskało
ono rangę święta.
mówi zarówno grecki tekst Ewangelii, jak
i łacińska wersja liturgicznej modlitwy
- niesie grzech świata. I tylko ten sam
Duch, który zstąpił na Jezusa, po raz
pierwszy objawiając światu Trójcę Świętą,
w sakramencie chrztu zstępuje również na
nas; i tylko te same słowa, co wtedy nad
Jordanem, Bóg kieruje do każdego, kogo
obmywa woda sakramentu: Tyś jest mój
syn ukochany...
Po blisko trzydziestu latach ukrytego
życia w Nazarecie Jezus, namaszczony
Duchem Świętym, rozpoczyna swoją
publiczną działalność. Po kilkunastu dniach
pochylania się nad tajemnicą Wcielenia
rozpoczynamy okres zwykły w ciągu
roku liturgicznego - okres, w którym nie
zatrzymujemy się przy żadnym konkretnym
wydarzeniu z życia Jezusa, tylko przeżywamy
pełnię Jego działania w codzienności
życia. My również obdarzeni i naznaczeni
Duchem, w Kościele, będącym przedłużeniem
tamtego namaszczenia znad Jordanu, mamy
kontynuować Jezusową misję ratowania
świata.
Centralne miejsce w kompozycji
prawosławnej ikony Chrztu Pańskiego
zajmuje Chrystus, stojący w Jordanie
– otoczony falami, co obrazuje
zanurzenie. Wody Jordanu, z dwóch
stron otoczone wznoszącymi się wysoko
skałami, przedstawiane są jako swego
rodzaju płynny grób, do którego wszedł
Chrystus. Grób ma postać ciemnej
jaskini (ikonograficznego obrazu piekła),
obejmującej całe ciało Zbawiciela.
Św. Jan Złotousty komentuje to słowami:
„Zanurzenie i wynurzenie się są obrazem
zstąpienia do piekieł i zmartwychwstania”.
Chrzest jest więc już zapowiedzią
Ukrzyżowania i Zmartwychwstania.
Po prawej ręce Jezusa, na kamienistym brzegu
Jordanu, stoi Jan Chrzciciel, z prawą dłonią
wyciągniętą ku Chrystusowi w geście chrztu,
a lewą – uniesioną w górę, w kierunku Boga.
Po przeciwnej stronie znajdują się postaci
trzech aniołów, symbolizujących tu Trójcę
Świętą. Są pochyleni w pokornym pokłonie,
a dłonie mają owinięte skrajem własnych szat
na znak głębokiej czci.
W górnej części symbolicznie ukazane są
otwarte niebiosa (fragment niebieskiego
kręgu), z których zstępuje Duch Święty
w postaci gołębicy, oświetlonej blaskiem
samego Boga. A w dole, u stóp Chrystusa,
w wodzie, przedstawiane są postacie ludzkie –
symbolizujące uciekające przed potęgą Boga
Jordan i morze (por. Ps 114,3) – oraz dwie
ryby, symbol życia i wiary w bóstwo Jezusa.
Niekiedy pod ikoną umieszczane są słowa
Boga Ojca: „Ten jest Syn mój umiłowany,
w którym mam upodobanie”.
Treścią dzisiejszego dnia nie jest przede
wszystkim wspomnienie naszego chrztu
i odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych.
Temu bowiem poświęcony jest inny
moment roku liturgicznego - Wigilia
Paschalna, przedłużona potem na
pięćdziesiąt dni wielkanocnej radości,
kiedy to liturgia koncentruje się
właśnie na sakramencie chrztu i jego
skutkach, łaskach z niego płynących.
Zresztą, chrzest Jezusa niewiele miał
wspólnego z sakramentem chrztu, jaki
znamy i przyjmujemy.
Sakrament chrztu czyni z nas dzieci
Boże, jest momentem “przybrania za
synów”; Jezus, od Początku zjednoczony
z Ojcem, tego swoistego aktu adopcji
nie potrzebował. Sakrament chrztu
obmywa nas z grzechów; Jezus,
jedyny Sprawiedliwy, nie potrzebował
nawrócenia i oczyszczenia. Przeciwnie zanurzając się w wodach Jordanu, sam
wziął na siebie grzech człowieka, stając się
prawdziwie Barankiem Bożym, który - jak