Wskazania do postępowania z dzieckiem nadpobudliwym wyłącznie

Wskazania do postępowania z dzieckiem nadpobudliwym wyłącznie w domu
1.
W wychowaniu domowym, podobnie jak i w przedszkolu zabawy i gry ruchowe
przeplatać należy zabawami „cichymi” – jak rysowanie, słuchanie opowiadań
itp. Nie można pozwolić, aby dziecko cały dzień „szalało” – nie wystarczy
jednak zakaz – zresztą nie odnosi skutków. Trzeba organizować im zajęcia
i brać w nich udział, aby skłonić dziecko do spokojnego, planowego działania.
2.
Zachęcać dziecko do rysowania, do kredkowania specjalnych książeczek,
do słuchania radia, oglądania dziecięcych audycji telewizyjnych. Z uwagi na to,
że dziecko nadpobudliwe nie wytrwa długo w spokoju – nie należy go
upominać, strofować, a raczej wpływać na ukierunkowywanie jego uwagi,
włączać się do rysowania, skierować zainteresowanie na nową postać, nową
sytuację w audycji. Można zaproponować jeszcze dziecku nowe szczegóły
do narysowania, pomóc mu w tym i doprowadzić do zakończenia czynności.
3.
Nie zostawiać dziecka 5-6 letniego na podwórku z gromadą dzieci na długie
godziny bez żadnej kontroli, do zabaw tych dzieci powinni sporadycznie
włączać się dorośli, likwidując powstałe konflikty, zachęcając do ustępstw,
doprowadzając do zgodności interesów, chociażby przez zmianę toku zabawy
lub jej treści. W przeciwnym razie będzie dochodziło do zatargów
z towarzyszami zabaw, ponieważ dzieci nadpobudliwe łatwo niecierpliwią się,
emocjonują, dążą do natychmiastowego zaspokojenia swych chęci, są skłonne
do agresji.
4.
Wskazany jest jak najbardziej pobyt dziecka w przedszkolu, ponieważ
pozytywne cechy życia przedszkolnego, regularny tryb życia, rozkład dnia,
zaplanowany program zajęć, konieczność dostosowania się do grupy
rówieśników oddziaływają dodatkowo na społeczne przystosowanie się dziecka,
jednak czas pobytu w ciągu dnia może być skrócony, bowiem dla dzieci, które
nie mogą zasnąć w ciągu dnia czas ten jest męczarnią. Zmęczenie dziecka nie
powinno również powodować przerw w uczęszczaniu do przedszkola.
5.
Nie uczyć dziecka czytania, pisania i liczenia przed pójściem do szkoły
(nadpobudliwe dziecko będzie przeszkadzać w klasie, a w następnych latach
nie będzie musiało pokonywać trudności). Poza tym niewłaściwe uczenie
dziecka może przyzwyczaić do wadliwych nawyków szczególnie u dzieci
nadpobudliwych, których rozwój przebiega niezupełnie harmonijnie.
6.
Pora wieczorna w domu powinna być porą spokoju. Należy poczytać dziecku,
pograć w loteryjki, włączyć do prac domowych, unikać rozdrażnienia
i nadmiernego podniecenia. Służyć temu powinna także atmosfera przy kolacji,
lepiej żeby dziecko zjadło mniej, ale z apetytem i w dobrym nastroju.
7.
Przestrzegać regularnego trybu życia, odpowiedniej liczby oraz stałości godzin
snu i odpoczynku, prawidłowego i regularnego odżywiania, ruchu, spaceru,
systematycznego wietrzenia pomieszczeń, unikania silnych bodźców (telewizja).
8.
Ostatnim problemem przed snem jest sprawa oglądania programu
telewizyjnego przed snem. Audycja „Dobranoc” jest hasłem do spania
i wszelkie ustępstwa są niedopuszczalne. Dziecko nadpobudliwe powinno
bardzo regularnie chodzić spać i powinno się mu stworzyć ku temu
odpowiednie warunki. Ogólnie można powiedzieć, że w domach gdzie są dzieci
nadpobudliwe i tylko jeden pokój problem telewizji powoduje konflikty
i niepokoje.
9.
Utrzymywać stały kontakt z nauczycielem, celem ustalenia i przestrzegania
wspólnych metod postępowania z dzieckiem.