3_program autorski zajec wyrownawczych

Transkrypt

Projekt „Zawodowe horyzonty” – program nauczania
Zespół Szkół Mechanicznych nr 1 w Bydgoszczy
Rodzaj zajęć
Zajęcia wyrównawcze z fizyki
Imię i nazwisko
nauczyciela
Liczba uczniów w grupie
Diagnoza problemu/
potrzeb uczniów
mgr Paweł Sankowski
10
Diagnoza problemu
Uczestnicy zajęć mają problemy z rozwiązywaniem zadań
z fizyki. Nie potrafią przekształcać wzorów. Nie rozumieją
pojęć fizyczno-matematycznych.
Podstawowe braki w wiedzy jakie posiadają uczestnicy
zajęć to:
 nieznajomość wzorów z różnych działów fizyki
 nieznajomość jednostek fizycznych
 nieznajomość praw fizyki
Podstawowe
umiejętności,
których
nie
posiadają
uczestnicy zajęć to:
 operowanie wzorami
 przekształcania wzorów
 odczytywanie wartości z wykresów
 rysowanie
wykresów
na
podstawie
otrzymanych
wielkości fizycznych
 korelowanie wzorów z różnych działów fizyki
Cel zajęć
Cel zajęć
Celem zajęć jest poprawa następujących umiejętności:
 operowania na wzorach
© mgr Paweł Sankowski – program autorski
Strona 1
 rysowania wykresów
 przekształcania wzorów
 operowanie na wzorach z różnych działów fizyki
 odczytywanie wartości z wykresów
Uzupełnienie następujących braków w wiedzy:
 wzorów
 jednostek
 praw fizyki
Szczegółowy opis zajęć
Zajęcia będą się odbywały raz w tygodniu po 2h, we czwartki o
godzinie 15:00 w sali nr 17 w ZSM nr 1 w Bydgoszczy.
Uczniowie będą rozwiązywać zadania z poszczególnych
działów fizyki. Uczniowie otrzymają kart pracy i wraz z
nauczycielem poznają teorię i będą rozwiązywać zadania.
Kursanci nabędą umiejętności płynnego poruszania się
wśród teorii fizycznych. Znajomości wzorów i umiejętności ich
wykorzystania w zadaniach i do opisu praw fizyki.
Szczegółowy opis systemu
ewaluacji
Ewaluacja wstępna:
Uczestnicy zajęć na pierwszym spotkaniu napiszą test
sprawdzający wiedzę ogólna z fizyki.
Ewaluacja okresowa:
Pod koniec pierwszego semestru uczestnicy napiszą sprawdzian
Strona 2
z zadań z różnych działów fizyki.
Każdy
z
uczestników
wypełni
również
ankietę,
w której oceni swoje postępy i cele na kolejny semestr, które
chciałby osiągnąć.
Ewaluacja końcowa:
Po drugim semestrze uczestnicy napiszą test sprawdzających
ich wiedzę.
Każdy test zostanie omówiony z uczestnikiem
indywidualnie. Wszyscy otrzymają ankietę, którą wypełnili w
semestrze
pierwszym
i
będą
mogli
skorelować
swoje
osiągnięcia z założonymi celami.
Ocena sukcesu projektu (pisemnie):
a) analiza osiągniętych celów
b) skuteczność projektu
c) użyteczność dla ucznia
d) wnioski z ewaluacji
Szczegółowy harmonogram działań
Sposób realizacji
Zakres nabywanych przez ucznia
umiejętności
Blok
Temat
tematyczny
SEMESTR I
1/2009
Test diagnostyczny dla
Prowadzący zajęcia rozda uczestnikom
uczestników zajęć.
test sprawdzający wiedzę.
Strona 3
Kinematyka –
Uczestnicy otrzymają ksero zadań
rozwiązywanie zadań.
z kinematyki. Prowadzący wraz
z uczestnikami będzie rozwiązywał
zadania na tablicy i wyjaśniał wszelkie
wątpliwości.
Uczestnik zajęć rozwiążę test
sprawdzający znajomość fizyki.
Zadaniem kursanta będzie rozwiązanie
zadań z kinematyki.
Zapoznanie uczestników z następującymi
wzorami:
,
,
.
2/2009
Dynamika. Zastosowanie
Każdy uczestnik kursu pracuje nad partią
równania Newtona
zadań. Następnie następuje sprawdzenie
do rozwiązywania zadań.
wyników i dodatkowe wyjaśnienia.
Kursanci będą rozwiązywać przykłady
w których zastosują zasady dynamiki
Newtona.
Zapoznanie uczestników z równaniem
Newtona:
.
3/2009
Prawo powszechnego
Wykładowca rozda zadania, a następnie
ciążenia, pole
wraz z kursantami będzie je rozwiązywał.
grawitacyjne, energia
Strona 4
potencjalna grawitacji.
Celem zajęć jest rozwiązanie przez
Rozwiązywanie zadań.
kursanta zadań w oparciu o pomoc
wykładowcy. Uczestnik kursu pozna
wzory i nauczy się praw fizyki rządzących
ruchem planet i ciał.
wzorami:
,
.
4/2009
Szczególna teoria
Każdy uczestnik kursu otrzyma ksero
względności Einsteina.
zadań ze szczególnej teorii względności.
Rozwiązywanie zadań
Wykładowca będzie koordynował
w oparciu o postulaty
rozwiązywanie zadań. W razie potrzeby
Einsteina.
udzieli wskazówek.
Kursanci zostaną zapoznani ze szczególną
teorią względności na przykładach zadań.
wzorami:
,
,
,
,
,
.
5/2009
Hydrostatyka. Prawo
Wykładowca zapozna kursantów
Strona 5
Pascala i Archimedesa.
z podstawowymi prawami i wzorami
potrzebnymi do rozwiązywania zadań
z hydrostatyki. Omówi prawo
Archimedesa i prawo Pascala., działanie
prasy hydraulicznej i pomiar gęstości ciał
za pomocą U-rurki. Następnie rozda ksero
zadań uczestnikom.
Uczestnik zdobędzie wiedzę i
umiejętności rozwiązywania zadań
z hydrostatyki.
Pozna następujące wzory:
,
,
.
6/2009
Termodynamika.
Prowadzący zajęcia rozda ksero
0, I, II zasada
z zadaniami, wyjaśni przy każdym
termodynamiki.
zadaniu zasadę z której korzystamy
Równanie Clapeyrona
w celu jego rozwiązania. Uczestnicy będą
i przemiany gazu
kolejno rozwiązywać problemy.
doskonałego.
Kursanci zdobędą wiedzę o zasadach
termodynamiki.
Podczas rozwiązywania zadań poznają
następujące wzory:
,
,
.
Zdobędą wiedzę na temat parametrów
makroskopowych.
Strona 6
7/2009
Elektrostatyka.
Wykładowca omówi podstawowe wzory
Prawo Coulomba,
z elektrostatyki. Rozda kursantom zadania
natężenia pola
a następnie pomoże w ich rozwiązaniu.
elektrycznego, zasada
superpozycji.
Uczestnicy zapoznają się z elektrostatyka
na przykładzie zadań. Podczas
rozwiązywania wykorzystają następujące
wzory:
,
,
.
8/2009
Magnetyzm.
Prowadzący zajęcia omówi własności
Pole magnetyczne,
iloczynu wektorowego. Przypomni wzór
siła Lorentza,
na siłe Lorentza. Rozda przykładowe
strumień indukcji
zadania do wykonania na zajęciach.
magnetycznej,
Będzie koordynował dalsze
indukcja magnetyczna.
rozwiązywanie przykładów.
Uczestnicy kursu rozwiążą zadania
z wykorzystaniem następujących wzorów:
,
,
,
,
.
Dowiedzą się gdzie o zastosowaniach siły
Lorentza w akceleratorach cząstek
elementarnych.
Strona 7
9/2009
Prąd stały. Natężenia,
Każdy uczeń pracuje nad partią zadań.
napięcie, praca i moc
Następnie następuje sprawdzenie
prądu stałego. Prawo
Ohma.
Uczestnicy zajęć rozwiążą zadania.
Zapoznają się i wykorzystają następujące
wzory:
,
,
,
,
.
10/2009
Prąd przemienny.
Zajęcia rozpoczną się od przypomnienia
Natężenie i napięcie
podstawowych definicji dla prądu
skuteczne prądu
przemiennego. Wykładowca rozda
przemiennego.
zadania i pomoże w ich rozwiązaniu.
Uczestnicy zajęć rozwiążą zadania
z wykorzystaniem następujących wzorów:
,
,
.
11/2009
Oscylator harmoniczny.
Wykładowca omówi podstawy ruchu
Matematyczny opis drgań.
harmonicznego. Poda podstawowe wzory.
Strona 8
Pojęcie rezonansu.
Prowadzący zajęcia rozda uczestnikom
zadania do wykonania z ruchu
harmonicznego. Prowadzący wraz z
uczestnikami będzie rozwiązywał zadania
na tablicy i wyjaśniał wszelkie
wątpliwości.
Zadaniem kursanta będzie rozwiązanie
zadań z zakresu ruchu harmonicznego.
wzorami:
,
,
,
,
,
.
12/2009
Ewaluacja semestralna.
Prowadzący zajęcia poda zadania
do samodzielnego rozwiązania.
Uczestnicy zajęć napiszą sprawdzian
z zadań, które przerobili na zajęciach.
SEMESTR II
13/2010
Pojęcie fali. Fale
Każdy uczestnik kursu pracuje nad partią
poprzeczne i podłużne.
zadań. Następnie następuje sprawdzenie
Strona 9
Funkcja falowa dla fali
płaskiej. Pojęcie
interferencji, dyfrakcji,
Kursanci będą rozwiązywać przykłady
zasada Huygensa, efekt
w których zastosują wiedzę o falach jaką
Dopplera.
przekaże im prowadzący zajęcia.
Zapoznają się z następującymi wzorami:
,
,
.
14/2010
Fale elektromagnetyczne.
Prowadzący zajęcia omówi podstawowe
Zakres fal.
definicje i wzory.
Siatka dyfrakcyjna.
Wykładowca rozda zadania, a następnie
Polaryzacja światła.
wraz z kursantami będzie je rozwiązywał.
Celem zajęć jest rozwiązanie przez
kursanta zadań w oparciu o pomoc
wykładowcy. Uczestnik kursu pozna
wzory i nauczy się praw fizyki rządzących
rozchodzeniem się fal
elektromagnetycznych.
wzorami:
,
.
15/2010
Zjawisko odbicia i
Uczestnicy kursu wysłuchają wstępu
załamania światła na
obejmującego wprowadzenie praw optyki
przykładzie światła
geometrycznej i podanie najważniejszych
Strona 10
laserowego.
wzorów. Wykładowca omówi działanie
Jak działa laser i jakie
lasera. Następnie przystąpią do
własności ma światło
rozwiązywania zadań. Wykładowca
laserowe.
będzie koordynował rozwiązywanie
zadań. W razie potrzeby udzieli
wskazówek.
wzorami:
,
.
16/2010
Równanie zwierciadła
Wykładowca zapozna kursantów
kulistego. Konstrukcja
z podstawowymi prawami i wzorami
obrazów za pomocą
potrzebnymi do rozwiązywania zadań
zwierciadła kulistego.
z optyki geometrycznej – zwierciadeł
kulistych.
Pokaże sposoby konstrukcji obrazów
rzeczywistych i urojonych.
Następnie pomoże w rozwiązaniu
przykładowych zadań.
Uczestnik zdobędzie wiedzę
i umiejętności rozwiązywania zadań
z optyki geometrycznej oraz umiejętność
konstrukcji obrazów rzeczywistych
i urojonych.
Pozna następujące wzory:
,
,
Strona 11
.
17/2010
Hipoteza Plancka.
Prowadzący zajęcia wyjaśni pojęcie
Zjawisko fotoelektryczne
kwantu. Omówi zjawisko fotoelektryczne
zewnętrzne. Zasada
i poda podstawowe wzory.
działania fotokomórki.
Prowadzący zajęcia poda zadania do
rozwiązania. Wyjaśni przy każdym
zadaniu zasadę, z której korzystamy
w celu jego rozwiązania. Uczestnicy będą
kolejno rozwiązywać problemy.
Kursanci zdobędą wiedzę na temat
kwantyzacji wszystkich wielkości
fizycznych. Zrozumieją pojęcie kwantu
i rolę jaką odegrało we współczesnej
fizyce.
Zapoznają się ze zjawiskiem
fotoelektrycznym oraz równaniem
podanym przez Einsteina.
Dowiedzą się czym jest napięcie
hamujące w przypadku fotokomórki.
Będą wiedzieli, że warunkiem granicznym
dla zaistnienia zjawiska fotoelektrycznego
jest odpowiednia częstotliwość światła
a nie natężenie fali.
Poznają następujące wzory:
,
,
,
.
Wykładowca omówi postulaty Bohra.
Strona 12
18/2010
Modele atomu. Model
Wyprowadzi wzory na promień n-tej
Bohra.
orbity i energię elektronu na n-tej orbicie
w atomie wodoru. Omówi widmo i serie
widmowe atomu wodoru. Rozda
kursantom zadania a następnie pomoże
w ich rozwiązaniu.
Uczestnicy zapoznają się z pojęciem
modelu jako próby przybliżonego opisu
rzeczywistości. Poznają model atomu
Bohra, który dobrze opisuje atom wodoru.
Postulaty Bohra.
Zapoznają się z analizą spektralną
i obejrzą widmo atomu wodoru oraz będą
znali serie widmowe.
Poznają następujące wzory:
,
,
,
,
.
19/2010
Promieniotwórczość
Prowadzący zajęcia omówi skład materii
naturalna. Jądro atomu
i budowę jądra atomowego. Omówi
i jego budowa. Liczba
podstawowe reakcje jądrowe. Wyjaśni
masowa i atomowa.
na czym polegają zjawiska
Izotopy i prawo rozpadu.
probabilistyczne. Wyprowadzi prawo
rozpadu, poda jednostki i podstawowe
wzory. Omówi pojęcie czasu
połowicznego rozpadu. Wyjaśni jak
wykorzystuje się rozpad
Strona 13
promieniotwórczy izotopu węgla C14.
Rozda przykładowe zadania do
wykonania na zajęciach. Będzie
koordynował dalsze rozwiązywanie
przykładów.
Uczestnicy dowiedzą się z jakich cząstek
składa się materia. Poznają budowę jądra
atomowego. Dowiedzą się, że jądra mogą
być niestabilne – promieniotwórcze.
Poznają następujące przemiany jądrowe:
,
,
,
,
.
Uczestnicy dowiedzą się, że rozpad jądra
jest zjawiskiem, probabilistycznym.
Poznają prawo rozpadu w tym następujące
wzory:
,
,
.
20/2010
Deficyt masy w fizyce
Prowadzący zajęcia omówi pojęcie
jądrowej. Energia
deficytu masy, równoważności masy
wiązania.
i energii. Poda podstawowe wzory.
Działanie elektrowni
Omówi działanie reaktora jądrowego oraz
jądrowej.
omówi jak energia jądrowa jest
Strona 14
zamieniana na energię elektryczną.
Następnie rozda zadania do rozwiązania.
Każdy uczestnik będzie pracował nad
partią zadań. Następnie wykładowca
sprawdzeni wyniki i poda dodatkowe
wyjaśnienia.
Kursanci dowiedzą się, że w wyniku
rozpadu promieniotwórczego pierwiastka
uwalniana jest znaczna ilość energii, która
pochodzi z deficytu masy czyli różnicy
mas substratów i produktów przemiany
oraz będą potrafili policzyć energię
powstał a w wyniku takiego rozpadu.
Uczestnicy zajęć rozwiążą zadania.
Zapoznają się i wykorzystają następujące
wzory:
,
,
.
Będą wiedzieli jak działa, reaktor
jądrowy, do czego służy moderator jak
steruje się reakcją rozpadu.
21/2010
Synteza termojądrowa.
Prowadzący zajęcia omówi reakcje
Słońce jako naturalny
syntezy zachodzące w Słońcu. Porówna
reaktor termojądrowy.
ilości energii powstające w cyklu p-p
Bomba wodorowa i
i CNO. Omówi konstrukcje bomby
tokamak.
wodorowej. Poinformuje i pokaże na
slajdach jak wyglądają próby
przeprowadzania syntezy termojądrowej
w warunkach laboratoryjnych przy użyciu
Strona 15
tokamaków.
Uczestnicy zajęć dowiedzą się, że
źródłem energii Słońca jest synteza
termojądrowa. Zapoznają się z cyklem
protonowo-protonowym
i węglowo-azotowym
.
Porównają ilość energii wyzwalanej
podczas syntezy z rozpadem
promieniotwórczym oraz spalaniem.
22/2010
Układ słoneczny.
Wykładowca omówi charakterystyki
Definicja planety.
poszczególnych planet wchodzących
Powstanie wszechświata.
w skład układu słonecznego. Pokaże,
Prawo Hubble’a.
animację korzystając z programu Celestia
Wiek wszechświata.
dzięki, któremu młodzież będzie mogła
Strona 16
obejrzeć wszystkie planety i ich
ważniejsze księżyce jak również inne
gwiazdy i galaktyki.
Opowie o powstaniu wszechświata.
Pokaże na slajdzie ery jakie wszechświat
przechodził od momentu powstania.
Omówi odkrcie Hubble’a i poda
matematyczny wzór.
Uczestnicy zajęć korzystając z prawa
Hubble’a obliczą szacunkowy wiek
wszechświata.
Uczestnicy będą potrafili wymienić
planety wchodzące w skład układu
słonecznego. Podać definicję planety.
Dowiedzą się jak powstał Wszechświat.
Będą wiedzieli, że wszechświat nie ma
wyróżnionego punktu a cała energia była
kiedyś skondensowana w jednym punkcie.
Poznają prawo Hubble’a. Będą wiedzieli,
że Wszechświat się rozszerza coraz
szybciej oraz policzą wiek wszechświata
korzystając z prawa Hubble’a.
23/2010
Jednostki używane w
Prowadzący zajęcia poda podstawowe
astronomii. Przeliczanie
jednostki astronomiczne: rok świetlny,
jednostek
parsek, jednostka astronomiczna oraz
astronomicznych na lata
pokaże wyskalowane w danej jednostce
świetlne i parseki. Metoda
obiekty takie jak: Słońce, Ziemia,
paralaksy jako sposób
Galaktyka, odległość do najbliższej
pomiaru odległości do
galaktyki i gwiazdy.
najbliższych gwiazd.
Pokaże w jaki sposób przelicza się
jednostki oraz w jaki sposób za pomocą
metody paralaksy określa się odległość
Strona 17
do „bliskich” gwiazd.
Kursanci dowiedzą się czym jest rok
świetlny, parsek, jednostka
astronomiczna. Poznają metody
przeliczania pomiędzy jednostkami.
Dowiedzą się jak przy pomocy metody
paralaksy określa się odległości pomiędzy
gwiazdami. Będą potrafili przeliczać
jednostki używane w astronomii.
24/2010
Promieniowanie
Prowadzący zajęcia opowie uczestnikom
reliktowe. Gęstość materii
o promieniowaniu mikrofalowym
jądrowej. Czarne dziury,
wypełniającym cały wszechświat. Pokaże
ciemna energia i ciemna
w jaki sposób obliczyć gęstość materii
materia.
jądrowej oraz promień Schwarzschilda.
Uczestnicy z pomocą wykładowy obliczą
promień Schwarzschilda dla Ziemi i dla
gwiazdy o masie dziesięciokrotnie
większej od masy Słońca.
Uczestnicy zajęć dowiedzą się , że cały
wszechświat wypełnia promieniowanie
mikrofalowe powstałe w czasie wielkiego
wybuchu a także, że dla dokładnego
pomiaru tego promieniowania NASA
wykorzystała satelitę COBE i WMAP,
które potwierdziły istnienie fluktuacji tego
promieniowania zgodnymi z
obserwowanym rozkładem materii we
wszechświecie. Na slajdzie zobaczą jak
wygląda mapa takiego promieniowania.
Następnie uczestnicy obliczą gęstość
materii jądrowej pulsaru i dowiedzą się
Strona 18
jak prostym sposobem obliczyć promienia
Schwarzschilda korzystając ze wzoru na
drugą prędkość kosmiczną.
Uczestnicy zajęć dowiedzą się również o
przewidywaniach dotyczących istnienia
ciemnej energii i materii.
25/2010
Modele wszechświata.
Wykładowca pokaże na slajdzie różne
Rodzaje galaktyk –
postulowane niegdyś rodzaje geometrii
budowa i rozmiary.
wszechświata. Przedstawi geometrię
płaską jako geometrię, która wynika
z danych obserwowalnych. Omówi
ekspansje wszechświata. Pokaże trzy
możliwe sposoby ewolucji ze wskazaniem
na płaski wszechświat.
Kursanci dowiedzą się, że wszechświat
jest nieskończony i ma geometrię płaską
oraz, że niektóre teorię postulowały inne
rodzaje geometrii: sferyczną , siodła.
Dowiedzą się również, że obecnie uważa
się, że wszechświat rozszerza się coraz
szybciej i będzie to trwało
w nieskończoność aż do całkowitej
śmierci termicznej.
Uczestnicy będą wiedzieli, że
w zależności od ilości materii we
wszechświecie jego ewolucja mogła by
zachodzić na trzy możliwe sposoby:
Strona 19
.
26/2010
Ewolucja gwiazd. Wykres
Prowadzący zajęcia pokaże na rzutniku
H-R.
wykres H-R. Omówi poszczególne
Jasność gwiazd.
obszary wykresu. Pokaże jak przebiega
Widmowa wielkość
ewolucja gwiazdy na przykładzie Słońca
gwiazdowa i absolutna
na wykresie H-R. Omówi wielkość
wielkość gwiazdowa.
widmową gwiazdową i absolutną.
Uczestnicy będą wiedzieli czym jest
wykres H-R, widmowa wielkość
gwiazdowa i absolutna wielkość
gwiazdowa. Dowiedzą się jak
na wykresie H-R przebiega ewolucja
określonych gwiazd w tym
w szczególności jaka będzie ewolucja
Słońca. Będą wiedzieli od czego zależy
jasność gwiazdy i jej kolor oraz będą
zdawali sobie sprawę, że gwiazdy świecą
nie tylko w zakresie widzialnym dla oka
człowieka.
27/2010
Rozwiązujemy wybrane
Wykładowca omówi arkusz maturalny,
zadania z matury próbnej
wręczy uczestnikom tablice fizyczne
operonu 2008.
dołączane do arkusza. Omówi wszystkie
symbole oraz metodykę rozwiązywania
zadań w arkuszu.
Rozda przykładowe arkusze. Uczestnicy
Strona 20
rozwiążą wraz z prowadzącym kilka
zadań na tablicy.
Kursanci dowiedzą się jak wygląda arkusz
maturalny z ilu pytań się składa i w jaki
sposób metodycznie podejść
do rozwiązywania zadań maturalnych.
Nabiorą wprawy w łatwym poruszaniu się
po tablicy ze wzorami i poznają wszystkie
symbole i jednostki umieszczone
na tablicy.
28/2010
Ewaluacja końcowa.
Prowadzący zajęcia rozda test
sprawdzający wiedzę z semestru II.
Kursanci napiszą test sprawdzający
wiedzę z semestru II.
Strona 21

3_program autorski zajec wyrownawczych

Transkrypt

Podobne dokumenty

Kursy menadżerskie Kurs należący do grupy szkoleń skierowanych

POZIOMY WYMAGAŃ – WIEDZA O SPOŁECZEŃSTWIE

OBCHODY DNIA PATRONA 30 PAŹDZIERNIKA 2015R. (PIĄTEK) I

Jak przygotować interesujący projekt artystyczny (solowy, kameralny

To oni dla nas gotują. Poznajcie wrocławskich szefów kuchni

Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji