Nr kat. IC001

DuoFLEX Cocktail
Anti-S100
Anti-Tyrosinase
Anti-Melan-A
Ready-to-Use
(Link)
Nr kat. IC001
Przeznaczenie
Do badań diagnostycznych in vitro.
DuoFLEX, mieszanina poliklonalnych króliczych przeciwciał anty-S100, monoklonalnych mysich przeciwciał antyludzka melan-A, klon A103 oraz monoklonalnych mysich przeciwciał anty-ludzka tyrozynaza, klon T311
przeznaczona jest do stosowania w immunohistochemii w aparatach Dako Autostainer Link. Królicze przeciwciała
poliklonalne anty-S100 znakują komórki wykazujące ekspresję S100 i są przydatne w identyfikacji nowotworów
wykazujących dodatni odczyn na S100, takich jak czerniak złośliwy (1, 2), histocytoza komórek Langerhansa (3),
chrzęstniak zarodkowy (4) i nerwiak (5). Panel obejmujący przeciwciała poliklonalne anty-S100, nr kat. Z0311,
został zastosowany przez grupę International Lymphoma Study Group do klasyfikacji guzów podejrzanych typów
komórek histiocytarnych/dendrytycznych (6). Mysie przeciwciała anty-ludzka tyrozynaza, klon T311 przydatne są
w identyfikacji zmian barwnikowych i czerniaka. Monoklonalne mysie przeciwciała anty-ludzka melan-A, klon
A103 są przydatne w identyfikacji czerniaków (7, 8) oraz moŜna je wykorzystać jako przydatny marker nowotworów
typu angiomyolipoma (9). Interpretacja kliniczna wystąpienia lub braku barwienia musi być uzupełniona przez
badania morfologiczne z wykorzystaniem odpowiednich prób kontrolnych i powinna być przeprowadzana przez
doświadczonego patologa z uwzględnieniem historii choroby pacjenta i innych badań diagnostycznych.
Synonimy antygenu
Melan A: MART-1; Tyrozynaza: T311; EC 1.14.18.1
Streszczenie
i informacje ogólne
S100: rodzina wysoce złoŜonych wielogenowych białek wiąŜących wapń (Ca2+), o niskich masach cząsteczkowych
(MW między 9000 a 13 000). Rodzina składa się z 19 elementów, które podlegają róŜnej ekspresji w wielu typach
komórek. Dlatego S100B (wcześniej S100β) występuje najczęściej w komórkach glejowych ośrodkowego i
obwodowego układu nerwowego, w melanocytach, chondrocytach i adypocytach, podczas gdy S100A1 (wcześniej
S100A/S100α) występuje najczęściej w kardiomiocytach, wolnokurczliwych komórkach mięśni szkieletowych,
nabłonku komórek ślinowych i komórkach nerkowych. Ponadto S100B występuje w komórkach guza i populacji
neuronów, natomiast S100A1 wykryto takŜe w neuronach hipokampa. S100A6 podlega ekspresji w fibroblastach
i komórkach mięśni gładkich i serca (5).
Element rodziny S100 brał udział w regulacji zaleŜnej od jonów Ca2+ róŜnych wewnątrzkomórkowych procesów
np. fosforylacji białka, proliferacji komórek (w tym zwyrodnienie nowotworowe) i róŜnicowaniu (10).
Tyrozynaza: glikoproteinowy enzym miedziowy, biorący udział w produkcji barwników melaninowych, w tym
zarówno eumelaniny, jak i feomelaniny(11, 12). W procesie tym tyrozynaza katalizuje hydroksylację L-tyrozyny
do L-dopa, a następnie konwersję L-dopa do L-dopachinonu (11, 12). Jako marker pochodzenia melanosomowego,
tyrozynaza zlokalizowana jest w melanocytach, które występują w połączeniu skórno-naskórkowym zdrowej skóry,
ale nie wykrywa się go w innych komórkach prawidłowych (13). Melanocyty występują równieŜ w
pigmentowanych częściach oczu, takich jak tęczówka i naczyniówka. Ekspresję tyrozynazy wykryto równieŜ w
zmianach barwnikowych, w tym w łagodnych znamionach oraz większości pierwotnych i przerzutowych
czerniaków złośliwych, ale nie w nowotworach niezawierających melanocytów (13,14,15). Ponadto tyrozynaza
moŜe zostać rozpoznana przez autologiczne limfocyty cytotoksyczne T od pacjentów z czerniakiem, w związku z
czym peptydy tyrozyny mają zastosowanie w szczepionkach czerniakowych (16,17).
Melan-A: Izolowane jako antygen swoisty dla czerniaków, stanowi białko przezbłonowe złoŜone ze 118
aminokwasów, o nieznanej funkcji (7). Gen Melan-A został sklonowany z linii ludzkich komórek czerniaka, a jego
ekspresja w czerniakach została rozpoznana przez autologiczne limfocyty cytotoksyczne T (19). Białko Melan-A
występuje w skórze, siatkówce oraz w większości hodowanych melanocytów i czerniaków. Nie występuje w
znaczącej większości innych zbadanych tkanek i raków (7,18,19). Jednak ekspresję Melan-A stwierdzono w
guzach typu angiomyolipoma (9). Wraz z Melan-A zidentyfikowano siedem innych antygenów czerniaka: MAGE1, MAGE-3, tyrozynaza, gp100, gp75, BAGE-1 i GAGE-1 – wszystkie są rozpoznawane przez autologiczne
limfocyty cytotoksyczne T (7).
Zobacz dokument Ogólne instrukcje wykonywania odczynów immunohistochemicznych firmy Dako lub
następujące części instrukcji do systemu detekcji IHC: 1) Zasada przeprowadzenia odczynu, 2) Niezbędne materiały
niedostarczone z zestawem, 3) Przechowywanie, 4) Przygotowanie preparatu, 5) Wykonanie barwienia, 6) Kontrola
jakości, 7) Rozwiązywanie problemów, 8) Interpretacja wyniku barwienia, 9) Ograniczenia metody.
Dostarczany
odczynnik
Gotowa do uŜycia mieszanina króliczych przeciwciał poliklonalnych i mysich przeciwciał monoklonalnych jest
dostarczana w postaci ciekłej w buforze zawierającym białko stabilizujące i azydek sodu w stęŜeniu 0,015 mol/L.
Poliklonalne królicze anty-S100
Monoklonalne mysie anty-ludzka tyrozynaza, klon T311, izotyp: IgG2a, kappa
Monoklonalne mysie anty-ludzka tyrozynaza, klon A103, izotyp: IgG1, kappa
(119858-001)
307774PL_001 str. 1/5
Immunogen
S100: S100 wyizolowane z mózgu wołowego.
Tyrozynaza: Oczyszczony rekombinant białka tyrozynazy bez grup glikozylowych, składający się z 452
aminokwasów z 511 dojrzałej tyrozynazy ludzkiej (11).
Melan-A: Rekombinowane białko występujące u E. coli, które odpowiada Melan-A (7).
Swoistość
Przeciwciało S100 było poddawane absorpcji w fazie stałej z białkami osocza ludzkiego i białkami surowicy wołowej.
W technice Western blot oczyszczonych ludzkich białek S100 przeciwciało wykazuje silny odczyn w przypadku
S100B, słaby w przypadku S100A1 i bardzo słaby dla S100A6. Nie obserwowano odczynu w innych testowanych
białkach S100, S100A2, S100A3 i S100A4 (20). W testach wykonywanych pośrednią metodą ELISA nie
obserwuje się reakcji z ludzkim osoczem ani surowicą wołową.
W badaniach immunohistochemicznych na tkankach utrwalanych w formalinie i zatapianych w parafinie
przeciwciało wykazuje reaktywność krzyŜową z białkowym odpowiednikiem S100 u ludzi, kotów, koni, myszy,
szczurów i świń.
Dla przeciwciał anty-tyrozynaza wykonano immunobloting z wykorzystaniem komórek fibroblastów mysich (L-cells)
transfekowanych genami tyrozynazy i czterech linii komórkowych wykazujących ekspresję mRNA: SK-MEL-13,
SK-MEL-19, SK-MEL-30 i SK-MEL-37 (11). Zgodnie ze wcześniejszymi doniesieniami, w testach immunoblot
klon T311 we wszystkich pięciu liniach rozpoznawał grupę pięciu białek o masie 70–80 kDa (11). Dodatkowy
prąŜek 55 kDa oznaczono w rozdziałach linii komórkowych o duŜej reaktywności (SK-MEL-19)(1). Co więcej, w
badaniach transfekowanych fibroblastów, wszystkie trzy linie nie wykazujące ekspresji mRNA tyrozynazy (MZ2MEL3.1, SK-MEL-187 i MZ2-MEL2.2) dały wynik ujemny z klonem T311 (11). Komórki fibroblastów transfekowane
oksydazą kwasu dihydroksyindolooctowego (Tyrosinase-related protein 1, TRP-1, gp75), równieŜ nie wykazywały
reakcji z klonem T311 w badaniach techniką immunofluorescencji i immunoblot dowodząc, Ŝe przeciwciało nie
wykazuje reakcji krzyŜowej z oksydazą kwasu dihydroksyindolooctowego (TRP-1, gp75) (11).
W testach Western blot lizatów komórek z linii dodatnich pod względem mRNA Melan-A przeciwciało anty-melanA znakowało dublet o masie 20–22 kDa, natomiast w komórkach ujemnych pod względem mRNA Melan-A
przeciwciało nie znakowało Ŝadnych prąŜków (7).
Analiza immunoprecypitatów linii komórek SK-MEL-13 i SK-MEL-19 dodatnich pod względem Melan-A wykazuje,
Ŝe przeciwciało barwi dublet 20-22 kDa odpowiadający Melan-A, w przypadku komórek ujemnych pod względem
mRNA Melan-A przeciwciało nie barwi Ŝadnych prąŜków (7).
Środki ostroŜności
1.
Odczynniki przeznaczone dla przeszkolonych UŜytkowników.
2.
Produkt zawiera silnie toksyczny związek — azydek sodu (NaN3), w czystej postaci. Azydek sodu
zastosowany w produkcie w stęŜeniu, które nie jest sklasyfikowane jako niebezpieczne, moŜe reagować z
elementami kanalizacji wykonanymi z ołowiu i miedzi, powodując nagromadzenie silnie wybuchowych
azydków metali. Przy usuwaniu resztek odczynnika uŜywać duŜych ilości wody do przepłukiwania, aby
uniknąć gromadzenia się azydków w instalacji kanalizacyjnej.
3.
Podobnie jak w przypadku kaŜdego produktu otrzymywanego z materiału biologicznego, naleŜy stosować
odpowiednie procedury postępowania.
4.
NaleŜy stosować właściwe wyposaŜenie ochronne, zabezpieczające przed kontaktem odczynnika ze skórą
bądź oczami.
5.
Niewykorzystany odczynnik naleŜy usuwać zgodnie ze stosownymi przepisami lokalnymi i krajowymi.
Przechowywanie
Przechowywać w temperaturze 2–8°C. Nie stosowa ć po upływie terminu waŜności podanego na opakowaniu.
JeŜeli odczynniki są przechowywane w warunkach innych niŜ podane na ulotce dołączanej do opakowania,
UŜytkownik powinien je zweryfikować. Nie ma jednoznacznych oznak świadczących o niestabilności tego
produktu. Z tego względu jednocześnie z badaniem próbek pochodzących od pacjentów, naleŜy wykonywać
dodatnie i ujemne próby kontrolne. W wypadku nieoczekiwanego wyniku odczynu, którego nie moŜna wyjaśnić
róŜnicami w procedurach laboratoryjnych, gdy podejrzewa się problem z przeciwciałem, naleŜy się skontaktować
z działem wsparcia technicznego firmy Dako.
Przygotowanie próbek
oraz materiały
wymagane, ale
niedostarczane
Mieszaniny przeciwciał moŜna uŜyć do znakowania utrwalonych formaliną skrawków zatapianych w parafinie.
Preparaty tkankowe naleŜy pociąć na skrawki o wymiarach około 4 µm.
Wymagane jest poddanie preparatów cieplnemu odmaskowaniu antygenu (HIER). Optymalne wyniki uzyskuje
się w wyniku wstępnej obróbki tkanek przy uŜyciu roztworu EnVision FLEX Target Retrieval Solution, High pH
(50x) (nr kat. K8004).
Odparafinowane skrawki: Do obróbki wstępnej utrwalonych w formalinie i zatopionych w parafinie skrawków
tkankowych, które zostały odparafinowane, zalecany jest odczynnik Dako PT Link (nr kat. PT100/PT101).
Szczegółowe instrukcje zawiera Instrukcja uŜytkownika aparatu PT Link.
Postępować według procedury wstępnej obróbki tkanek, zamieszczonej w ulotce roztworu EnVision FLEX
Target Retrieval Solution, High pH (50x) (nr kat. K8004). Dla aparatów PT Link naleŜy stosować następujące
parametry: Temperatura wstępnego ogrzewania: 65°C; temperatura i czas odmaskow ania antygenu: 97°C przez
20 (±1) minut, ochłodzić do 65°C. Usun ąć statywy na szkiełka aparatu Autostainer wraz ze szkiełkami ze
zbiornika aparatu PT Link i natychmiast zanurzyć szkiełka w słoju/zbiorniku (np. PT Link Rinse Station, nr kat.
PT109) wypełnionym rozcieńczonym (20x) buforem EnVision FLEX Wash Buffer (nr kat. K8007) o
temperaturze pokojowej. Zostawić szkiełka w buforze Wash Buffer na 1 – 5 minut.
(119858-001)
307774PL_001 str. 2/5
Skrawki zatapiane w parafinie: Preferowaną metodą przykrywania jest zastosowanie zatapiania wodnego (Dako
Faramount, nr kat. S3025). W celu odmiennego przygotowania próbek zarówno odparafinowanie, jak i odmaskowanie
moŜna wykonać w aparacie PT Link z zastosowaniem zmienionej procedury. Informacje moŜna znaleźć w Instrukcji
uŜytkownika aparatu PT Link. Po zakończeniu wykonywania odczynu skrawki tkankowe naleŜy wysuszyć na
powietrzu przez pozostawienie na 1 godzinę w temperaturze 60°C, następnie zanurzyć w ksylenie i nakryć za
pomocą środka do trwałego zatapiania. Przy trwałym zatapianiu naleŜy unikać alkoholu, poniewaŜ moŜe
zredukować reaktywność czerwonego chromogenu.
Przed zatopieniem, w trakcie przygotowywania oraz podczas procedury znakowania immunohistochemicznego
skrawki nie powinny wyschnąć. W celu uzyskania lepszego przylegania skrawków do szkiełek podstawowych
zaleca się stosowanie szkiełek FLEX IHC Microscope Slides firmy Dako (nr kat. K8020).
Wykonanie odczynu
oraz materiały
wymagane, ale
niedostarczane
Zalecanym systemem wizualizacji jest EnVision DuoFLEX Doublestain System (Link) (nr kat. SK110). W systemie
Autostainer Link wstępnie zaprogramowano etapy odczynu i czasy inkubacji. Szczegółowe informacje dotyczące
wkładania szkiełek mikroskopowych i odczynników przedstawiono w Instrukcji uŜytkownika aparatu Autostainer
Link. Jeśli protokoły nie są dostępne w uŜywanym systemie Autostainer, naleŜy skontaktować się z działem
wsparcia technicznego firmy Dako. Wszystkie procedury inkubacji naleŜy równieŜ przeprowadzać w
temperaturze pokojowej.
Optymalne warunki mogą się zmieniać w zaleŜności od rodzaju materiału i sposobów jego przygotowania i
powinny być określone indywidualnie w kaŜdym laboratorium. Aby moŜliwe było wykonanie oceny przez
patologów z róŜnym nasileniem odczynu preparatów, naleŜy skontaktować się z działem obsługi/obsługą
techniczną firmy Dako, w celu uzyskania informacji dotyczącej zmiany programowania protokołu. NaleŜy upewnić
się, Ŝe działanie zmodyfikowanego protokołu jest prawidłowe – w tym celu naleŜy ocenić, czy odczyn jest taki jak
opisany w części „Charakterystyka wydajnościowa”.
Zalecane jest barwienie kontrastowe hematoksyliną przy uŜyciu EnVision FLEX Hematoxylin, (Link) (nr kat.
K8008). Zaleca się stosowanie niewodnego, trwałego środka do zatapiania. W celu trwałego zatopienia preparaty
naleŜy wysuszyć przez 1 godzinę w temperaturze 60°C, a następnie zanurzyć w ksylenie na 5 minut. Przy
trwałym zatapianiu naleŜy unikać alkoholu, poniewaŜ moŜe zredukować reaktywność czerwonego chromogenu.
Równolegle z odczynami na materiale pochodzącym od pacjentów, naleŜy wykonywać dodatnie i ujemne próby
kontrolne z uŜyciem identycznego protokołu. Dodatnia kontrola tkankowa powinna obejmować wyrostek,
okręŜnicę i skórę, natomiast we wszystkich dodatnich preparatach komórki/struktury powinny wskazywać odczyn
reakcji taki jak opisany dla tej tkanki w części „Charakterystyka wydajnościowa”.
Interpretacja odczynu
Komórki znakowane przez przeciwciała anty-S100 wykazują czerwony wzór odczynu cytoplazmatycznego i
jądrowego.
Komórki znakowane przeciwciałem anty-tyrozynaza wykazują brązowy odczyn błonowy i/lub okołojądrowy.
Komórki znakowane przeciwciałem anty-melan-A wykazują brązowy odczyn cytoplazmatyczny.
Charakterystyka
wydajnościowa
Tkanki prawidłowe: Stwierdzono odczyn z przeciwciałem anty-S100 w komórkach Langerhansa i melanocytach
skóry, komórkach międzypalczastych retikulum węzłów chłonnych, komórkach retikularnych nabłonka rdzenia w
grasicy, chondrocytach w tkance chrzęstnej, w adipocytach z niektórych biopsji, komórkach mięśniowonabłonkowych w gruczołach ślinowych i sutka, komórkach gwiaździstych grudek przysadki i komórkach
Schwanna oraz komórkach glejowych tkanki nerwowej. Słaby odczyn wykazano w komórkach nabłonka
gruczołów sutkowych i potowych. Nie stwierdzono barwienia w przypadku prawidłowych hepatocytów, nabłonka
przewodów Ŝółciowych, nabłonka pęcherzyka Ŝółciowego, przełyku, Ŝołądka, nabłonka jelita cienkiego i grubego,
nabłonka nerkowego oraz komórkach dróg moczowych i śródbłonka (21). W okręŜnicy komórki satelitarne
obwodowego układu nerwowego w splocie Auerbacha wykazują umiarkowany lub silny odczyn cytoplazmatyczny, a
takŜe odczyn jądrowy. Adypocyty i komórki zwojowe w splocie Auerbacha wykazują słaby lub umiarkowany
odczyn cytoplazmatyczny lub jądrowy.
Przeciwciało anty-tyrozynaza, klon T311 – uŜywając technik immunohistochemicznych przetestowano panel 33
zdrowych tkanek i tylko skóra wykazała dodatnią reakcję (13). W prawidłowej skórze immunoreaktywne były
melanocyty, natomiast podstawowe keratynocyty skóry nie wykazały reakcji (11,13).
Przeciwciało anty-melan-A, klon A103 barwi skórę, nie barwi natomiast tkanek Ŝołądka, płuc, wątroby, śledziony,
nerek, jąder, pęcherza moczowego, sutków, jajników, mięśni gładkich i tkanki tłuszczowej (7,9). Zgłaszano
barwienie komórek jajników, jąder i kory nadnerczy (8).
Tkanki nieprawidłowe: Przeciwciało anty-S100 znakowało 31/31 przypadków (100%) czerniaka złośliwego skóry,
23/24 (96%) przypadków czerniaka przerzutowego, w tym 10 bezbarwnikowych, 6/6 desmoplastycznych i 1/1
przypadek śluzowatego czerniaka złośliwych. W 30 przypadkach zmian łagodnych i 15 znamion dysplastycznych
zaobserwowano uniwersalne homogeniczne barwienie we wszystkich przypadkach (1). W innym badaniu
pierwotnych czerniaków złośliwych (2) stwierdzono 67/67 przypadków barwienia z uŜyciem przeciwciała, w tym
5/5 przypadków guzów wrzecionowatokomórkowych i desmoplastycznych. W 27 przypadkach histocytozy
komórek Langerhansa przeciwciało znakowało 88,5% przypadków, uwzględniając zlokalizowane oraz rozsiane
choroby (3). Z 30 zbadanych chrzęstaniaków zarodkowych wszystkie wykazały silne barwienie chondroblastów z
przeciwciałem (4). W przypadku typowych nerwiaków osłonkowych ze zmianami łagodnymi odczyn wykazało
12/12 przypadków oraz 2/4 przypadki złośliwych nerwiaków osłonkowych. Z włókniakonerwiaków 6/6
przypadków wykazało słabą ekspresję S100, z wyjątkiem niektórych wyizolowanych komórek i kilku procesów
komórkowych, które wykazały odczyn wyraźnie dodatni (5). NaleŜy zwrócić uwagę, Ŝe ekspresję S100 wykazano
w 15 z 133 przypadkach pierwotnych nowotworów skóry innych niŜ barwnikowe tj. w 7/16 przypadkach
nowotworów wydzielających na zewnątrz, w 2/8 przypadkach przerzutowych raków narządów trzewnych, w 2/2
przypadki złośliwych nerwiaków osłonkowych i w 4/5 przypadkach mięśniakomięsaków (2). Przeciwciało
znakowało 24/25 (84%) przypadków gruczolakoraków jajników, 12/15 (80%) ślinianek, 28/36 (78%) endometrium,
(119858-001)
307774PL_001 str. 3/5
15/23 (65%) nerek, 12/20 (60%) sutka, 7/28 (25%) okręŜnicy/odbytu, 2/10 (20%) Ŝołądka i 2/27 (7%) płuc. Nie
odnotowano barwienia w badaniach gruczolakoraków przełyku, pęcherzyka Ŝółciowego, trzustki i stercza.
Większość pierwotnych nowotworów, które wykazują ekspresję S100 wykazywały takŜe dodatni odczyn w ognisku
przerzutowym (22). Przeciwciało znakowało 7/60 (12%) przypadków mięśniakomięsaki prąŜkowanokomórkowe.
Nowotwory wykazywały takŜe dodatni odczyn S100 w przypadku wimentyny i desminy (23).
Anty-tyrozynaza, klon T311 przetestowano na łagodnych i złośliwych zmianach barwnikowych i zaobserwowano
powstawanie odczynu w większości zbadanych łagodnych znamion i czerniaków. Niską immunoreaktywność
tyrozynazy stwierdzono w czerniakach komórek desmoplastycznych i wrzecionowatokomórkowych (11,13,14,15).
Swoistość przeciwciał przeciw tyrozynazie w zmianach barwnikowych została udokumentowana przez odczyny
immunologiczne ponad 70 nie-czerniakowych odmian nowotworów, w których nie zaobserwowano
immunoreaktywności co wskazuje, Ŝe ekspresja tyrozynazy ograniczona jest do komórek linii melanocytarnych (13).
W przypadku przerzutów czerniaka przeciwciało anty-melan-A, klon A103 barwi 16/21 (przypadków) — uzyskano
homogeniczny, cytoplazmatyczny odczyn w >80-90% komórek czerniaka (z wyjątkiem jednej komórki, która
wykazywała odczyn ogniskowy (7). W innym badaniu 10 łagodnych znamion melanocytarnych, 10 czerniaków
pierwotnych i 75 czerniaków przerzutowych przeciwciało dało odczyn z łagodnymi zmianami melanocytarnymi
(10/10), czerniakami pierwotnymi ( 7/10) i przerzutami czerniaka 61/75 (8). Przeciwciało nie dało odczynu z
Ŝadnym ze 111 raków — głównie raków gruczołowych i raków płaskokomórkowych, 40 guzów zarodkowych i 33
róŜnych raków nabłonkowych niezawierających komórek barwnikowych. Przeciwciało dało odczyn z rakami kory
nadnerczy (5/5), pierwotnymi (16/16) i przerzutowymi (13/13) rakami kory nadnerczy, guzami komórek
Sertoliego-Leydiga jąder (4/4), a takŜe z guzami komórek Sertoli-Leydig jajników (3/4). W innym badaniu, które
obejmowało 316 przypadków, do których naleŜało: 21 nowotworów kory nadnerczy, 16 raków przerzutowych do
nadnerczy, 10 guzów chromochłonnych i 269 raków pozanadnerczowych, przeciwciało dało odczyn z rakami
kory nadnerczy (14/14), rakami kory nadnerczy (7/7), rakami przerzutowymi do kory nadnerczy (0/16) i guzami
chromochłonnymi (0/10). Spośród 269 raków pozanadnerczowych przeciwciało dało odczyn z jednym rakiem
surowiczym jajnika. W badaniu 18 guzów typu angiomyolipomas przeciwciało dało odczyn z wszystkimi 18
przypadkami (9). W innym badaniu przeciwciało dało odczyn z wszystkimi trzema przypadkami guzów typu
angiomyolipoma (8).
Piśmiennictwo
1.
Orchard GE. Comparison of immunohistochemical labeling of melanocyte differentiation antibodies melanA, tyrosinase and HMB 45 with NKIC3 and S100 protein in the evaluation of benign naevi and malignant
melanoma. Histochem J 2000; 32:475-81
2.
Wick MR, Swanson PE, Rocamora A. Recognition of malignant melanoma by monoclonal antibody HMB45. An immunohistochemical study of 200 paraffin-embedded cutaneous tumors. J Cutan Pathol 1988;
15:201-7
3.
Ye F, Huang S-W, Dong H-J. Histiocytosis X. S-100 protein, peanut agglutinin, and transmission electron
microscopy study. Am J Clin Pathol 1990; 94:627-31
4.
Edel G, Ueda Y, Nakanishi J, Brinker KH, Roessner A, Blasius S, et al. Chondroblastoma in bone. A
clinical, radiological, light and immunohistochemical study. Virchows Arch A Pathol Anat 1992; 421:355-66
5.
Gould VE, Moll R, Moll I, Lee I, Schwechheimer K, Franke WW. The intermediate filament complement of
the spectrum of nerve sheath neoplasms. Lab Invest 1986; 55:463-74
6.
Pileri SA, Grogan TM, Harris NL, Banks P, Campo E, Chan JKC, et al. (review). Tumours of histiocytes and
accessory dendritic cells: an immunohistochemical approach to classification from the International
Lymphoma Study Group based on 61 cases. Histopathology 2002; 41:1-29
7.
Chen Y-T, Stockert E, Jungbluth A, Tsang S, Coplan KA, Scanlan MJ, et al. Serological analysis of Melan-A
(MART-1), a melanocyte-specific protein homogeneously expressed in human melanomas. Proc Natl Acad
Sci 1996;93:5915-9
8.
Jungbluth AA, Busam KJ, Gerald WL, Stockert E, Coplan KA, Iversen K, et al. An anti-Melan-A monoclonal
antibody for the detection of malignant melanoma in paraffin-embedded tissues. Am J Surg Pathol
1998;22:595-602.
9.
Jungbluth AA, Iversen K, Coplan K, Williamson B, Chen Y-T, Stockert T, et al. Expression of melanocyteassociated markers gp-100 and Melan-A/MART-1 in angiomyolipomas. Virchows Arch 1999;434:429-35
10. Donato R. Functional roles of S100 proteins, calcium-binding proteins of the EF-hand type (review).
Biochim Biophys Acta 1999; 1450:191-231
11. Chen YT, Stockert E, Tsang S, Coplan KA, Old LJ. Immunophenotyping of melanomas for tyrosinase:
implications for vaccine development. Proc Natl Acad Sci USA 1995; 92(18):8125–8129
12. Garcia-Borron JC, Solano F. Molecular anatomy of tyrosinase and its related proteins: beyond the histidinebound metal catalytic center. Pigment Cell Res 2002; 15(3):162–173
13. Jungbluth AA, Iversen K, Coplan K, Kolb D, Stockert E, Chen YT, Old LJ, Busam K. T311-an antityrosinase monoclonal antibody for the detection of melanocytic lesions in paraffin embedded tissues.
Pathol Res Pract 2000; 196(4):235–242
14. Clarkson KS, Sturdgess IC, Molyneux AJ. The usefulness of tyrosinase in the immunohistochemical
assessment of melanocytic lesions: a comparison of the novel T311 antibody (anti-tyrosinase) with S-100,
HMB45, and A103 (anti-melan-A). J Clin Pathol 2001; 54(3):196–200
15. Hofbauer GF, Kamarashev J, Geertsen R, Boni R, Dummer R. Tyrosinase immunoreactivity in formalinfixed, paraffin-embedded primary and metastatic melanoma: frequency and distribution. J Cutan Pathol
1998; 25(4):204–209
(119858-001)
307774PL_001 str. 4/5
16. Slingluff CL Jr, Petroni GR, Yamshchikov GV, Barnd DL, Eastham S, Galavotti H, Patterson JW, Deacon
DH, Hibbitts S, Teates D, Neese PY, Grosh WW, Chianese-Bullock KA, Woodson EM, Wiernasz CJ, Merrill
P, Gibson J, Ross M, Engelhard VH. Clinical and immunologic results of a randomized phase II trial of
vaccination using four melanoma peptides either administered in granulocyte-macrophage colonystimulating factor in adjuvant or pulsed on dendritic cells. J Clin Oncol 2003; 21(21):4016–4026
17. Zajac P, Oertli D, Marti W, Adamina M, Bolli M, Guller U, Noppen C, Padovan E, Schultz-Thater E, Heberer M,
Spagnoli G. Phase I/II clinical trial of a nonreplicative vaccinia virus expressing multiple HLA-A0201-restricted
tumor-associated epitopes and costimulatory molecules in metastatic melanoma patients. Hum Gene Ther
2003; 14(16):1497–1510
18. Coulie PG, Brichard V, Van Pel A, Wölfel T, Schneider J, Traversari C, et al. A new gene coding for a
differentiation antigen recognized by autologous cytolytic T lymphocytes on HLA-A2 melanomas. J Exp
Med 1994;180:35-42
19. Kawakami Y, Eliyahu S, Delgado CH, Robbins PF, Rivoltini L, Topalian SL, et al. Cloning of the gene
coding for a shared human melanoma antigen recognized by autologous T cells infiltrating into tumor. Proc
Natl Acad Sci 1994;91:3515-9
20. Ilg EC, Schäfer BW, Heizmann CW. Expression pattern of S100 calcium-binding proteins in human tumors.
Int J Cancer 1996; 68:325-32
21. Vanstapel M-J, Gatter KC, de Wolf-Peeters C, Mason DY, Desmet VD. New sites of human S-100
immunoreactivity detected with monoclonal antibodies. Am J Clin Pathol 1986; 85:160-8
22. Herrera GA, Turbat-Herrera EA, Lott RL. S-100 protein expression by primary and metastatic
adenocarcinomas. Am J Clin Pathol 1988; 89:168-76
23. Coindre J-M, de Mascarel A, Trojani M, de Mascarel I, Pages A. Immunohistochemical study of rhabdomyosarcoma. Unexpected staining with S100 protein and cytokeratin. J Pathol 1988; 155:127-32
Wydanie 03/09
(119858-001)
307774PL_001 str. 5/5