D - Sąd Rejonowy dla Wrocławia

Sygn. akt IIIRC 874/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 24 września 2013r.
Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Karolina Kosikowska- Kosmala
Protokolant: sekr. sąd. Joanna Mann
Po rozpoznaniu w dniu 24 września 2013r. we Wrocławiu
sprawy z powództwa K. B.
przeciwko J. B. (1) i małoletniej A. B. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową J. B. (2)
o obniżenie alimentów
I. oddala powództwo;
II. zasądza od powoda na rzecz pozwanego J. B. (1) kwotę 2400zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego;
III. zasądza od powoda na rzecz małoletniej pozwanej A. B. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową J. B.
(2) kwotę 2400zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego.
Na oryginale właściwy podpis.
III RC 874/12
UZASADNIENIE
Pozwem wniesionym w dniu 12 grudnia 2012 r. powód K. B. domagał się obniżenia z dniem 1 stycznia 2012 roku
świadczeń alimentacyjnych zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 29 września 2007 roku,
sygn. akt XIII RC 3339/06 od powoda na rzecz małoletniej pozwanej A. B. z kwoty 1250,00 złotych miesięcznie
do kwoty 200,00 złotych miesięcznie oraz obniżenia z dniem 1 stycznia 2012 roku świadczeń alimentacyjnych
zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 29 września 2007 roku, sygn. akt XIII RC 3339/06
od powoda na rzecz małoletniego pozwanego J. B. (1) z kwoty 1250,00 złotych miesięcznie do kwoty 300,00 złotych
miesięcznie.
W uzasadnieniu wskazał, że Sąd Okręgowy we Wrocławiu wydając wyrok z dnia 29 września 2007 roku ustalił, iż
dochody powoda wynoszą 7.400,00 złotych miesięcznie i pochodzą z prowadzonej przez niego ówcześnie działalności
gospodarczej. Matka małoletnich w tym czasie nie pracowała i była na całkowitym utrzymaniu powoda. Podniósł,
że prowadzona przez niego działalność gospodarcza była formą samozatrudnienia, a jego jedynym zleceniodawcą
była (...) LTD, z którą umowa została rozwiązana z końcem 2010 roku. Następnie, od stycznia 2011 roku powód
świadczył pracę na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. w oparciu o zawartą w dniu 30 listopada 2010 roku umowę,
z wynagrodzeniem 6.000,00 złotych brutto. Umowa ta została zawarta na czas określony do dnia 1 lipca 2011
roku. Ponieważ nie została ona przedłużona na dalsze okresy, a powód nie mógł znaleźć zatrudnienia w żadnym z
koncernów farmaceutycznych, zdecydował się na otwarcie wraz ze swoją konkubiną E. Ł. gabinetu świadczącego usługi
kosmetologiczne. Wskazał, że przychody z tej działalności są niższe od ponoszonych kosztów. Powód podniósł, że w
okresie od 1 lipca 2011 roku do 30 maja 2012 roku działalność ta sprowadzała się jedynie do poszukiwania wspólników
w prowadzeniu gabinetu. Dnia 30 maja 2012 roku zawiesił on prowadzoną działalność gospodarczą. Następnie podjął
starania zmierzające do odzyskania prawa wykonywania zawodu lekarza, które utracił w skutek niewykonywania przez
okres ponad 5 lat. Z tego powodu w dniu 5 listopada 2012 roku rozpoczął sześciomiesięczne przeszkolenie, w ramach
którego wykonuje zlecone zadania jako wolontariusz. Podniósł ponadto, że w chwili obecnej nie może podjąć prac
fizycznych ze względu na swój stan zdrowia. Powód pozostaje na utrzymaniu swoich rodziców oraz konkubiny, z którą
wspólnie prowadzi gospodarstwo domowe. Jest także zarejestrowany jako osoba bezrobotna. W konkluzji podniósł,
że nie jest w stanie płacić alimentów w wysokości wyższej niż wskazana w petitum pozwu.
W odpowiedzi na pozew pozwani J. B. (1) i małoletnia A. B., reprezentowana przez przedstawicielkę ustawową matkę
J. B. (2) wnieśli o oddalenie powództwa w całości co do roszczenia powoda za okres, w którym nie wywiązywał się
on z obowiązku alimentacyjnego, tj. od dnia 1 stycznia 2012 roku, o utrzymanie świadczeń alimentacyjnych na rzecz
uprawnionych w dotychczasowej wysokości oraz o zobowiązanie powoda K. B. do spłaty zaległych alimentów w kwocie
26.500,00 złotych. Następnie w piśmie procesowym z dnia 9 września 2013 r. sprecyzowali swoje stanowisko wnosząc
o oddalenie powództwa w całości oraz domagając się zasądzenia od powoda na rzecz pozwanych kosztów procesu w
tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.
W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwani podnieśli, że powód już od listopada 2007 roku zacząć unikać
świadczenia pełnych zobowiązań alimentacyjnych względem swoich dzieci, wobec czego w czerwcu 2009 roku została
wszczęta egzekucja komornicza prowadzona przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla WrocławiaKrzyków B. B.. Od tamtej pory powód wywiązywał się z nałożonego na niego obowiązku alimentacyjnego, choć czasem
z opóźnieniami. W listopadzie 2011 roku powód poinformował telefonicznie matkę pozwanych o swoich problemach
finansowych i zdrowotnych oraz zobowiązał się do przejściowego płacenia alimentów w niższej wysokości. Od stycznia
2012 roku zaprzestał jednak w ogóle ich płacenia. Obecnie, mimo wzrostu usprawiedliwionych potrzeb pozwanych
obowiązek alimentacyjny względem nich realizowany jest tylko przez matkę. Zatrudniona jest ona jako nauczycielka w
Szkole Podstawowej nr (...) we W., gdzie osiąga dochody w wysokości około 2.000,00 złotych netto. Strona pozwana
podniosła również, iż mimo deklarowanego przez powoda zawieszenia prowadzenia działalności gospodarczej nadal
prowadzi on jej kampanię reklamową. Ponadto zwróciła uwagę, że skoro powód wykonuje w szpitalu czynności jako
wolontariusz może podjąć również inne zatrudnienie i wywiązać się z nałożonego na niego przez sąd obowiązku
alimentacyjnego.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Wyrokiem z dnia 27 września 2007 roku Sąd Okręgowy we Wrocławiu – Wydział XIII Cywilny Rodzinny, sygn. akt
XIII RC 3339/06 zasądził od K. B. na rzecz J. B. (1) i A. B. alimenty w kwocie po 1.250,00 złotych miesięcznie, płatnych
do 15. dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat.
Dowód: wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 27 września 2007 r., sygn. akt XIII RC 3339/06, k. 66 tychże
akt
W chwili wydania orzeczenia powód prowadził działalność w charakterze przedstawiciela medycznego i z tego tytułu
uzyskiwał miesięczne wynagrodzenie w kwocie około 7.500,00 złotych miesięcznie
Dowód: uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 27 września 2007 r., sygn. akt XIII RC
3339/06, k. 71 tychże akt
W 2009 roku ukończył on podyplomowe studia w zakresie kosmetologii dla lekarzy, uczestniczył również w licznych
szkoleniach z tej dziedziny.
Dowód: świadectwo ukończenia studiów podyplomowych, k. 19
certyfikaty ukończenia szkoleń, k. 127-128, 130-134
Po wydaniu wyroku z dnia 27 września 2007 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. sytuacja zawodowa powoda i zarobkowa
nie ulegała zmianie.
/okoliczność bezsporna/
Powód w tym okresie nie zawsze realizował na bieżąco swoje świadczenia alimentacyjne. W czerwcu 2009 roku została
wobec powoda wszczęta egzekucja komornicza prowadzona przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla
Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu B. B. pod sygn. akt KMP 45/09. Na dzień 1 czerwca 2009 r. powód zalegał z zapłatą
na rzecz pozwanych alimentów w łącznej wysokości 7.734,22 zł (bez odsetek za opóźnienie).
Dowód: odpis postanowienia komornika z dnia 1 czerwca 2009 r., k. 81,
odpis wezwania do zapłaty należności z dnia 1 czerwca 2009 r., k. 82,
odpis zawiadomienia o zajęciu rachunku bankowego z dnia 1 czerwca 2009 r., k. 83
Kontrahent powoda, (...) LTD. z siedzibą w Szwajcarii pismem z dnia 30 listopada 2010 roku na skutek zmian
właścicielskich wypowiedziała zawartą z nim umowę ze skutkiem na dzień 31 grudnia 2010 roku, zobowiązując się
jednocześnie do zapłaty na jego rzecz świadczenia pieniężnego w kwocie 5.850,00 złotych.
Dowód: porozumienie między powodem a (...) Ltd. z dnia 9 lutego 2011 roku, k. 18
J., w dniu 30 listopada 2010 roku powód zawarł z (...) sp. z o.o., wchodzącą w skład międzynarodowego koncernu
farmaceutycznego, który faktycznie przejął spółkę (...) Ltd., umowę o pracę na czas oznaczony od dnia 1 stycznia 2011
r. do dnia 1 lipca 2011 r. z miesięcznym wynagrodzeniem w kwocie 6.000,00 złotych brutto.
Dowód: umowa o pracę z dnia 30 listopada 2010 r., k. 14-17
W dniu 22 lutego 2011 roku powód w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą (...) nabył za kwotę
243.000,00 zł brutto sprzęt medyczny do nieinwazyjnego usuwania tkanki tłuszczowej.
Dowód: faktura VAT nr (...), k. 153
W tym czasie odbywał również szkolenia z zakresu medycyny estetycznej.
Dowód: certyfikaty ukończenia szkoleń, k. 122-126
Po dniu 1 lipca 2011 roku powód nie zawierał już umów o pracę.
/okoliczność bezsporna/
Po tym czasie wraz ze swoją konkubiną, E. Ł. prowadził gabinet świadczący usługi kosmetologiczne i z zakresu
medycyny estetycznej, w którym znajdowały się urządzenia nabyte przez powoda w dniu 22 lutego 2011 roku. Powód
i jego konkubina mimo faktycznego prowadzenia wspólnie tej działalności nie prowadzili jej w ramach spółki, każde z
nich miało osobno zarejestrowaną działalność gospodarczą. Z urządzeń zakupionych przez powoda dochód czerpała
E. Ł.. Prowadzony przez nich gabinet nie generował zysków, a wszystkie dochody, jakie przynosił, zaliczane były na
poczet działalności gospodarczej konkubiny powoda.
Dowód: przesłuchanie powoda, k. 136
oświadczenia księgowej powoda i jego konkubiny, k. 64-67
zeznania podatkowe, k. 10-12, 173-186
zeznanie E. Ł., k. 191
wydruki internetowe ze zdjęciami, k. 91-95, 113-116
Powód otrzymał w tym czasie również zwrot podatku VAT w wysokości ok. 70.000,00 złotych. Kwoty tej nie
przeznaczył na zaspokojenie potrzeb swoich dzieci. Jego konkubina również otrzymała zwrot podatku w kwocie około
100.000,00 złotych.
Dowód: zeznanie E. Ł., k. 191
przesłuchanie powoda, k. 136
W dniu 30 maja 2012 r. powód zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej.
Dowód: wydruk z (...) dotyczący powoda, k. 163
Uchwałą Okręgowej Rady Lekarskiej w O. z dnia 19 września 2012 r. przyznano powodowi prawo wykonywania
zawodu lekarza na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i wpisano go na listę (...) Izby Lekarskiej w O.. Kolejną uchwałą
(...) z tego samego dnia zobowiązano go do odbycia przeszkolenia w związku ze stwierdzeniem przerwy w wykonywaniu
zawodu.
Dowód: uchwała (...) w O. nr 283/P-p/VI/12 z dnia 19 września 2012 r.
uchwała (...) w O. nr 284/P/VI/12 z dnia 19 września 2012 r.
Dnia 5 listopada 2012 r. powód zawarł z (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. umowę wolontariatu, w ramach której do dnia
4 marca 2013 r. zobowiązał się wykonywać nieodpłatnie usługi w zakresie przeszkolenia na rzecz spółki.
Dowód: umowa wolontariatu z dnia 5 listopada 2012 r., k. 24-25
Z dniem 30 listopada 2012 r. uzyskał status osoby bezrobotnej bez prawa do zasiłku.
Dowód: decyzja PUP w K. z dnia 28 grudnia 2012 r., k. 70
decyzja PUP w K. z dnia 8 marca 2013 r., k. 121
Zarówno w czasie, kiedy pracował jako wolontariusz, jak i w szczególności wcześniej wykonywał usługi w ramach
prowadzonej przez E. Ł. działalności gospodarczej, nie pobierając z tego tytułu żadnego wynagrodzenia.
Dowód: przesłuchanie powoda, k. 136
zeznanie E. Ł. z dnia 18 czerwca 2013 r.
W grudniu 2012 roku powód zlikwidował swoje polisy na życie. Z tego tytułu otrzymał kwotę około 10.000,00 złotych,
którą przeznaczył na zobowiązania jego zdaniem istotniejsze niż świadczenia alimentacyjne.
Dowód: przesłuchanie powoda, k. 136
Powód posiada wykształcenie medyczne i posiada I stopień specjalizacji z chirurgii ogólnej, w 2009 r. ukończył
ponadto podyplomowe studia z kosmetologii dla lekarzy oraz liczne kursy dokształcające z zakresu medycyny
estetycznej.
/okoliczność bezsporna/,
nadto dowód: świadectwo ukończenia studiów podyplomowych w zakresie kosmetologii dla lekarzy, k. 19
W maju 2010 roku przebywał na leczeniu na oddziale neurologicznym w związku z wypadnięciem jądra miażdżystego
dysku międzykręgowego oraz rwy kulszowej.
Dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego, k. 26-28
Obecnie obowiązek alimentacyjny wobec pozwanych realizowany jest tylko przez ich matkę, J. B. (2). Pracuje ona jako
nauczycielka i osiąga dochody netto w wysokości ok. 2000,00 złotych miesięcznie.
Dowód: umowa o pracę z dnia 31 sierpnia 2012 r., k. 84
aneks do umowy o pracę z dnia 31 października, k. 85
zaświadczenie o zarobkach, k. 86
umowa o pracę z dnia 30 sierpnia 2013 r., k. 231
Ustalając powyższy stan faktyczny Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda oraz świadka E. Ł. w zakresie dotyczącym
przyczyn leżących u podstaw otwarcia przez powoda gabinetu świadczącego usługi kosmetyczne i z zakresu medycyny
estetycznej oraz faktu poszukiwań przez niego pracy jako przedstawiciela medycznego w okresie po dniu 1 lipca 2011
r. Zeznania te nie znajdują potwierdzenia w pozostałym zgromadzonym materiale dowodowym oraz są sprzeczne
z zasadami doświadczenia życiowego. Porównanie dat zakupu urządzeń do odsysania tłuszczu przez powoda za
kwotę 243.000,00 złotych, co wynika z faktury VAT nr (...) oraz dat zatrudnienia powoda przez (...) sp. z o.o.
wynikających z zawartej w dniu 30 listopada 2010 r. umowy o pracę wprost wskazują, że powód w czasie istnienia
stosunku pracy czynił przygotowania do rozpoczęcia świadczenia usług z zakresu medycyny estetycznej. Nadto, jak
wynika ze świadectwa ukończenia studiów podyplomowych oraz certyfikatów ukończenia szeregu szkoleń powód
już od co najmniej 2009 roku zdobywał kwalifikacje niezbędne do prowadzenia działalności w postaci gabinetu
kosmetologicznego. Z tego względu nie można dać wiary zeznaniom powoda, że decyzja o jego otwarciu została podjęta
po bezskutecznych próbach poszukiwania zatrudnienia po dniu 1 lipca 2011 r. Mając na uwadze istniejący od początku
sposób księgowania dochodów przynoszonych przez de facto wspólny gabinet powoda i jego konkubiny, polegający na
tym, że wszystkie dochody zaliczane były na rachunek działalności gospodarczej E. Ł., co wynika z zeznań podatkowych
jej i powoda oraz zeznań jej samej, fakt świadczenia nieodpłatnej pracy przez powoda na jej rzecz, co zeznała zarówno
świadek jak i powód, wyżej wskazane dowody świadczące o tym, że powód co najmniej od dwóch lat poprzedzających
otwarcie tego gabinetu podejmował działania celem jego otwarcia, wysokość poniesionych przez niego na ten cel
środków (prawie ćwierć miliona złotych), świadczą jednoznacznie o tym, że po dniu 1 lipca 2011 roku powód nie
poszukiwał aktywnie pracy, tylko zamierzał skupić się na prowadzonej działalności gospodarczej. Z zeznań zresztą
samego powoda wynika, że w okresie od 1 lipca 2011 r. do 30 maja 2012 r. zajmował się głównie poszukiwaniem
kontrahentów, partnerów i klientów dla prowadzonego gabinetu. Z tego względu nie można uznać za przekonywujące
zeznań E. Ł. i powoda w zakresie, w którym zeznali oni, że powód w tym czasie starał się o zatrudnienie.
Sąd oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu z dokumentu w postaci świadectwa pracy (k. 8) i porozumienia
(k.9) dołączonych do pozwu z uwagi na ich nieczytelność. Wniosek o dopuszczenie dowodu- wydruku sporządzonego
w języku niemieckim i kopii części zeznań podatkowych został oddalony ponieważ zawnioskowane dokumenty
zostały sporządzone w obcym języku i nie przedstawiono ich tłumaczenia bądź były nieczytelne. Pominięto dowód z
wydruku historii rachunku bankowego dołączonego do oświadczenia z dnia 24 października 2012 r. z uwagi na jego
nieczytelność. Oddalono także wniosek o dopuszczenie dowodu i przesłuchanie w charakterze świadka A. H., gdyż
został on zawnioskowany na okoliczności nie mające dla sprawy istotnego znaczenia. Pozostałe dopuszczone dowody
Sąd pominął przy ustalaniu stanu faktycznego, uznając je za nieistotne dla rozstrzygnięcia.
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.
Podstawą prawną żądania przez powoda obniżenia alimentów względem pozwanych zasądzonych wyrokiem Sądu
Okręgowego we Wrocławiu z dnia 27 września 2007 roku, sygn. akt XIII RC 3339/06 jest art. 138 k.r.o. zgodnie z
którym w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.
Ustalenie zmiany stosunków następuje przez porównanie stosunków obecnych z warunkami i okolicznościami
uprzednio istniejącymi. Przez pojęcie „stosunków”, o których mowa w art. 138 k.r.o. należy rozumieć okoliczności
istotne z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego i jego zakresu wskazanych w art. 133
i art. 135 k.r.o. (vide postanowienie Sądu Najwyższego- Izba Cywilna z dnia 19 lipca 1974 r., sygn. II CO 9/74).
Przepis art. 133 k.r.o. stanowi, iż rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które
nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie
kosztów jego utrzymania i wychowania. Natomiast zgodnie z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych
zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.
Obniżenie alimentów uzasadnia zmniejszenie się potrzeb uprawnionego lub pogorszenie sytuacji materialnej i
majątkowej zobowiązanego.
Art. 136 k.r.o. wyraża natomiast obowiązującą na gruncie polskiego prawa rodzinnego zasadę ochrony interesu osoby
uprawnionej do alimentów, zgodnie z którą jeżeli w ciągu ostatnich trzech lat przed sądowym postępowaniem w
sprawie alimentacyjnej osoba, która była już do tych świadczeń zobowiązana, bez żadnego powoda zrzekła się prawa
majątkowego lub w inny sposób dopuściła do jego utraty lub zmieniła je na mniej zyskowne, nie uwzględnia się
wynikłej stąd zmiany przy ustalaniu zakresu świadczeń alimentacyjnych.
Powód opierał swoje żądanie na twierdzeniu, iż od daty wydania poprzedniego orzeczenia w przedmiocie alimentów
zmniejszyły się jego dochody, wskazując iż od lipca 2011 roku pozostaje bez pracy i wobec tego faktu zdecydował się na
rozpoczęcie wraz ze swoją konkubiną na otwarcie gabinetu świadczącego usługi kosmetologiczne i z zakresu medycy
estetycznej, który jednak nie generował żadnych zysków.
Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w ocenie Sądu wynika natomiast jednoznacznie, że powód już
co najmniej od 2009 roku podejmował działania zmierzające do rozpoczęcia działalności na rynku usług związanych
z medycyną estetyczną i zmiana sposobu zarobkowania była jego swobodną i przemyślaną decyzją.
Wskazać w pierwszej kolejności należy na fakt, że powód, jeszcze w 2009 roku, kiedy był przedstawicielem handlowym
związanym umową o współpracy z (...) Ltd., ukończył podyplomowe studia z kosmetologii dla lekarzy, następnie brał
udział w licznych szkoleniach i konferencjach z tego zakresu, co w żaden sposób nie wiązało się z jego aktualnym
wówczas zatrudnieniem.
Następnie w lutym 2011 roku, a więc w początkowym okresie świadczenia pracy na rzecz (...) sp. z o.o. dokonał zakupu
sprzętu medycznego do nieinwazyjnego usuwania tkanki tłuszczowej za kwotę 243.000,00 złotych brutto, który był
później wykorzystywany w prowadzonej przez jego konkubinę działalności gospodarczej.
Wskazać ponadto należy, że zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu wywodzi
skutki prawne, zaś zgodnie z art. 232 k.p.c. to strony są zobowiązane wykazywać dowody dla stwierdzenia faktów,
z których wywodzą skutki prawne. Powyższe oznacza, że strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na
poparcie swych twierdzeń ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, jeżeli ciężar dowodu co do tych
okoliczności na niej spoczywał. Powód natomiast w niniejszej sprawie nie zaoferował Sądowi żadnych dowodów,
poza zeznaniami jego konkubiny, którym Sąd nie dał wiary z wyżej wymienionych względów, wskazujących na fakt
poszukiwania przez niego pracy po 1 lipca 2011 roku.
Mając na uwadze powyższe i zasady doświadczenia życiowego nie sposób przyjąć za prawdziwe twierdzenia powoda,
jakoby decyzja o otwarciu gabinetu świadczącego usługi z zakresu kosmetologii i medycyny estetycznej była dopiero
następstwem trudności w znalezieniu pracy przez powoda. Już z tego względu wobec wskazanej wyżej zasady ochrony
interesu osoby uprawnionej do alimentów należało powództwo oddalić. Dobrowolna zmiana przez powoda zajęcia na
mniej zyskowne nie może zostać bowiem uwzględniona przy ustalaniu zakresu świadczeń alimentacyjnych.
Niemniej wskazać ponadto należy, że zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego w rozumieniu art. 135
§ 1 k.r.o. nie należy mylić z wysokością faktycznych zarobków lub czystego dochodu z majątku. Jak podnosi się w
orzecznictwie Sądu Najwyższego zakres obowiązku alimentacyjnego może i powinien być większy od wynikającego
z faktycznych zarobków i dochodów zobowiązanego, jeśli przy pełnym i właściwym wykorzystaniu jego sił i
umiejętności zarobki i dochody byłyby większe, a istniejące warunki społeczno-gospodarcze i ważne przyczyny
takiemu wykorzystaniu nie stoją na przeszkodzie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 1975 r., sygn. III CRN
48/75).
Odnosząc to do ustalonego w niniejszej sprawie stanu faktycznego należy zwrócić uwagę na kilka kwestii.
Po pierwsze, po dacie wyrokowania w poprzednim postępowaniu, w którym ustalono zakres obowiązku
alimentacyjnego ciążącego na powodzie względem pozwanych powód, będący lekarzem o I stopniu specjalizacji z
zakresu chirurgii ogólnej zdobył kolejne kwalifikacje w zakresie kosmetologii i medycyny estetycznej. Jego potencjalne
możliwości zarobkowe uległy zatem zwiększeniu, a nie zmniejszeniu.
Po drugie, odnosząc się do dochodów faktycznie uzyskiwanych przez powoda za zupełnie nieracjonalne należy
uznać działania powoda w okresie od dnia 1 lipca 2011 roku do dnia 30 maja 2012 roku, kiedy to był aktywnym
przedsiębiorcą, prowadził wraz z konkubiną gabinet i ponosił koszty tej działalności, natomiast wszelkie uzyskiwane
przez niego przychody księgowane były tylko na rzecz E. Ł.. Powód w ten sposób sam dobrowolnie pozbawił
się dochodów z działalności gospodarczej. Również i w dalszym okresie czasu powód, zamiast próbować szukać
zatrudnienia w dziedzinach, w których zdobył nowe kwalifikacje, świadczył w tym czasie faktycznie pracę na rzecz
przedsiębiorstwa swojej konkubiny, nie pobierając za to wynagrodzenia, co w ocenie Sądu pozostaje niezrozumiałe.
Naturalną rzeczą jest bowiem, że powód, posiadający obciążenia w postaci obowiązku alimentacyjnego na rzecz
dzieci, zaciągnięty kredyt na spłatę sprzętu medycznego powinien albo dążyć do sformalizowania jego stosunków z
przedsiębiorcą, na którego rzecz faktycznie świadczy pracę albo próbować uzyskać inne zatrudnienie. Podnieść przy
tym należy, że konkubina powoda w 2011 roku uzyskała zwrot podatku VAT w kwocie około 100.000,00 złotych, a
zatem trudno przyjąć, że nie miała środków na wynagrodzenie dla powoda. Nie zasługują również na uwzględnienie
twierdzenia powoda, że stan jest zdrowia uniemożliwia mu podjęcie prac o charakterze fizycznym. Na tą okoliczność
przedstawił on dowód w postaci karty informacyjnej leczenia szpitalnego z dnia 24 maja 2010 r., z której wynika,
że cierpiał on na rwę kulszową oraz wypadnięcie dysku. Po tej dacie jednakże świadczył on pracę w charakterze
przedstawiciela handlowego, która wiąże się z koniecznością nieustannego przemieszczania się, a zatem wymaga
sprawności fizycznej. Z tego względu Sąd tym twierdzeniom nie mógł dać wiary.
Po trzecie, mimo iż powód nabył za kwotę prawie ćwierć miliona złotych urządzenie służące do lipolizji zamiast czerpać
z niego dochody na podstawie stosunku prawnego oddał je swojej konkubinie w bezpłatne używanie, co nie mogło
pozostać niedostrzeżone przez Sąd. Mając w swoim posiadaniu składnik majątkowy o tak wysokiej wartości, który
mógłby przynosić powodowi znaczne pożytki cywilne, w sposób zupełnie nieuzasadniony pozbawił się możliwości
czerpania tych dochodów.
Nadto, uzyskując w 2011 roku kwotę około 70.000,00 złotych tytułem zwrotu podatku VAT, powód nie przeznaczył
jej na świadczenia alimentacyjne na rzecz własnych dzieci, tylko na wydatki, które w jego ocenie były istotniejsze. Tak
samo było w grudniu 2012 roku, kiedy to powód uzyskał kwotę 10.000,00 złotych z tytułu likwidacji polis.
Wszystko to w ocenie Sądu świadczy o tym, że powód miał i ma zarobkowe i majątkowe możliwości do spełnienia na
rzecz pozwanych świadczeń alimentacyjnych w wysokości zasądzonej wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z
dnia 29 września 2007 roku, sygn. akt XIII RC 3339/06, a powództwo należało oddalić.
O kosztach postępowania Sąd orzekł mając na uwadze art. 98 § 1 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca
sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i
celowej obrony, przy czym stosownie do art. 98 § 3 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej
przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach
i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.
Mając na uwadze wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie stosownie do § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb
państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) stawka
minimalna za czynności adwokackie wynosi 2.400,00 złotych. Wobec powyższego w związku z oddaleniem powództwa
w całości należało zasądzić od powoda jako przegrywającego proces na rzecz pozwanych kwoty 2.400,00 złotych
tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego.