Jezus i Szymon Piotr - Wspólnota świętego Jana

Wspólnota św. Jana, 8 listopada 2011
JEZUS I SZYMON PIOTR
Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swoich uczniów: „A wy za kogo mnie
uważacie?”. Odpowiedział Szymon Piotr: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Na to Jezus mu
rzekł: „Błogosławiony jesteś Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły Ci tego ciało i krew, lecz
Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr, czyli Opoka i na tej Opoce
zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą”. (Mt 16, 13-19)
Wówczas Jezus rzekł do nich: „Wy wszyscy zwątpicie we mnie tej nocy.” (…) Na to Piotr: „Choćby
mi przyszło umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie”. (Mt 26, 31-35)
Gdy Jezus ukazał się swoim uczniom rzekł do Szymona Piotra: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz
Mnie?” Odparł Mu: „Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham.” Rzekł do niego: „Paś owce moje.”
(J 21,15-19)
Stanąć w obecności Boga: Uświadomić sobie, że Bóg będzie teraz do mnie mówił.
Modlitwa przygotowawcza: Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje
i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu (CD 46)
Prośba o owoc: O ufność, że Jezus chce abym mu służył taki, jaki jestem.
1. Ty jesteś Piotr, czyli Opoka
Spróbuję pomyśleć, co poczuł Piotr, kiedy Jezus powiedział mu te słowa. Na pewno wypełniła go
wielka radość i duma. Jezus go wybrał! Ufa mu!
Ja też pewnie miałem w swoim życiu momenty wielkiego pocieszenia, kiedy czułem się przez Jezusa
wybrany do wielkich rzeczy, mocny w wierze. Nic nie mogło mną zachwiać. Spróbuję przypomnieć
sobie te momenty. Do czego czułem, że Bóg mnie powołuje? Czego pragnąłem?
2. „Wy wszyscy zwątpicie we Mnie tej nocy.”
Wszyscy wiemy, co stało się kilka godzin po tym, jak Jezus wypowiedział to zdanie. Piotr zaparł się
Jezusa. Ze strachu. Wolał ocalić własną skórę, niż trwać przy udręczonym Mistrzu.
Gdy idziemy za Jezusem przychodzą trudne chwile. Zwątpienie, pokusy, wydarzenia, których nie
przewidzieliśmy. Człowiek, który w pocieszeniu był tak pewny siebie, w strapieniu jest
konfrontowany z własną słabością, zdezorientowany, zniechęcony. Nie zawsze po przejściu próby
może powiedzieć: wytrwałem!
Piotr nie był ideałem. Choć pewnie słysząc, jak Jezus nazywa go „opoką” sądził, że nim jest. Myślał,
że dla Jezusa jest w stanie zrobić wszystko. Tymczasem załamała go pierwsza próba.
Ile we mnie postawy Piotra? Czy umiem trwać przy Jezusie w trudnościach? Czy jestem świadom
swojej słabości? Czy chwile pocieszenia nie wbijają mnie w pychę a trudności nie wywołują
zniechęcenia?
3. „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?”
Czy Jezus był naiwny, kiedy nazywał Piotra opoką? Nie znał swojego ucznia? Wręcz przeciwnie, znał
bardzo dobrze. Wiedział, że wiara Piotra jest krucha a on sam po ludzku słaby. To jednak nie
przeszkodziło Mu wybrać go na apostoła i głowę Kościoła.
W rozmowie z Piotrem po Zmartwychwstaniu nie powiedział mu: Poszukam sobie kogoś innego.
Zapytał tylko: „Czy miłujesz Mnie?”. Tak naprawdę Jezusa obchodzi tylko odpowiedź na to pytanie.
Z resztą sobie poradzi. Nasza ułomność nie jest dla Boga przeszkodą.
Jak zachowuję się, kiedy doświadczam przeciwności w wierze? Czy ufam, że pomimo moich
niedoskonałości, zniechęcenia, wad Jezus chce mieć mnie nadal jako swego ucznia? Czy gdy
doświadczam, że nie jestem ideałem nadal mam odwagę, by wykonywać powierzone mi przez Boga
zadania? Czy wierzę, że taki, jaki jestem, mogę być Jego apostołem?
Rozmowa końcowa: porozmawiam teraz z Jezusem o tym, co wydarzyło się podczas tej modlitwy…