Scenariusz zajęć Temat: „Spotkanie z Innym. Tolerancja” Cele

Scenariusz zajęć Temat: „Spotkanie z Innym. Tolerancja” Cele

Scenariusz zajęć
Temat: „Spotkanie z Innym. Tolerancja”
Cele:
•uświadomienie uczniom obecności w społeczeństwie osób z problemami
komunikacyjnymi,
•nabycie umiejętności posługiwania się metodami komunikacji alternatywnej,
•uwrażliwienie uczniów na niepełnosprawność.
Warunki techniczne:
•wiek uczestników – szkoła ponadpodstawowa, szkoła ponadgimnazjalna,
•miejsce zajęć – szkoła,
•czas trwania zajęć – 90 minut.
Metody:
•praca zespołowa,
•w małych grupach,
•dyskusja,
•praca z tekstem,
•ćwiczenie integracyjne.
Materiały:
•brystol,
•arkusze papieru A4,
•długopis,
•arkusze z symbolami,
•definicja metody Piktogramu, Makatonu, komunikacji symbolami Blissa.
Przebieg zajęć:
Część I
Nauczyciel wita uczniów i zaprasza do wspólnej zabawy. Uczniowie siedzą w kręgu.
Prowadzący rozdaje domino dydaktyczne z piktogramów. Zabawa polega na dopasowaniu
opisu do rysunku. W grze zamieszczone są piktogramy, które są istotne w życiu
codziennym. Po ułożeniu całego domina, nauczyciel omawia je z uczniami.
Po krótkiej dyskusji nauczyciel zadaje kolejne pytanie:
w jaki sposób uczniowie komunikują się między sobą, czy posiadają swoje symbole,
gesty?
Uczniowie opowiadają o swoim języku komunikacji.
Część II
Po dyskusji nauczyciel wprowadza młodzież w temat.
Porozumiewanie się należy do fundamentalnych potrzeb człowieka. Podstawowym
sposobem realizacji tej potrzeby jest m o w a. Ona daje możliwość poznania świata oraz
nawiązania kontaktu z nim. Mową posługujemy się na co dzień, a kiedy spotykamy kogoś,
kto w wyniku choroby nie mówi lub mówi źle, jesteśmy bezradni. Najczęściej rezygnujemy
z poszukiwania możliwości nawiązania kontaktu z niemówiącymi, a jednocześnie
uszkodzonymi ruchowo, gdyż nie wiemy jak to zrobić. Skazujemy tym samym chorych na
samotność, a dzieci niepełnosprawne pozbawiamy możliwości rozwoju.
Na szczęście świat poszukuje alternatywnych i zastępczych sposobów, które pomogą
w nawiązaniu kontaktu z drugim człowiekiem. A zatem spróbujmy na tych zajęciach
komunikować się ze sobą w inny sposób.
Nauczyciel każdej grupie rozdaje definicje oraz przykłady po jednej metodzie komunikacji
alternatywnej.
•Grupa I – Piktogramy
•Grupa II – Makaton
•Grupa III – Komunikacja symbolami Blissa
Każda grupa pracuje nad własnym tekstem. Czas przygotowania zadania: 20 minut.
Grupa referuje wybraną metodę. Czas przeznaczony na wystąpienie: 10 minut. Pozostałe
grupy słuchają, a po zakończonej wypowiedzi, można zadawać pytania dotyczące danej
metody.
Następnie są rozdane kartki papieru, na których są zamieszczone symbole do
odpowiedniej metody. Zadanie polega na zapoznaniu się z tymi symbolami.
Czas na przygotowanie 10 minut.
Pada pytanie:
•Czy kiedykolwiek słyszeli o takich metodach?
•Czy spotkali się z takimi symbolami?.
Uczniowie wymieniają swoje doświadczenia. Rozmowa nakierowuje na kolejne pytanie:
•Czy stosowanie alternatywnych metod komunikacji, oprócz rozwijania możliwości
komunikacyjnych, wpływa na inne sfery życia? Jeśli tak, to proszę je wymienić.
Odpowiedzi uczniów są zapisywane na brystolu:
•Zwiększa motywację i chęć do komunikacji, wyrażania swoich uczuć, myśli, zadawania
pytań.
•Stymuluje do kontroli pozycji głowy, ruchów rąk, zmniejszenia napięcia ciała.
•Pomaga w rozwijaniu kontaktów społecznych.
Uczniowie podczas zajęć spostrzegają, że ludzie niepełnosprawni są tacy jak my, każdy
z nas ma potrzebę bycia z bliskim, opowiedzenia mu czego pragnie, co go boli, o czym
marzy. Bez komunikacji, znaków, symboli będziemy obojętni nie tolerancyjni wobec
Innych. Warto uczyć się nowych rzeczy, aby lepiej zrozumieć drugą osobę.
Część III
Nauczyciel prosi uczniów, aby za pomocą symboli utworzyli 3 zdania do swojej metody, a
następnie podpisali te zdania. Np:
Grupa III komunikacja symbolami Blissa
Grupa II – Makaton
Grupa I – Piktogramy
Jest jesień. ..................... słabiej grzeje.
Kiedy spadnie.......pojedziemy na ….......
Po nartach ogrzejemy się ciepłą.........
Ulepimy..........a potem wybierzemy się w …....
Po zakończonym zadaniu, przedstawiciele danej grupy omawiają swoją prace. Uczniowie
siedzą w kręgu. Każda praca jest zamieszczona na tablicy.
Nauczyciel pyta jak się czuli w trakcie tych zajęć? Co sprawiło im trudności? Czy mają
świadomość tego, że są wśród nas osoby INNE?
Nauczyciel zachęca klasę do obejrzenia filmu „ Chce się żyć”. Bohaterem filmu jest
niepełnosprawny chłopiec, później mężczyzna o imieniu Mateusz, który szuka komunikacji
z otoczeniem. Pragnie przekazać informację swoim najbliższym, że pomimo swojej
ciężkiej choroby nie jest rośliną, jest człowiekiem, który czuje, myśli i marzy.
Podsumowanie:
Podczas rozmowy nauczyciel podkreśla, że naukowcy poszukują alternatywnych
i zastępczych sposobów, które pomogą kalekim dzieciom być z otoczeniem, także poza
rodziną. Dzięki tym metodom jesteśmy bliżej innych osób, jest możliwa komunikacja i
porozumienie. Wraz ze znajomością nowych metod komunikacji jesteśmy tolerancyjni,
świadomi i otwarci na nieznane. Nie bójmy się czegoś, czego nie znamy. Postarajmy się
choć w małym stopniu zrozumieć drugiego, chorego człowieka, nie odrzucać go z obawy
przed obcością i trudnościami z porozumieniem. Umiejętność alternatywnego
komunikowania się to duży krok w stronę tolerancji.
Literatura:
Nowe piktogramy we współczesnym języku / Joanna Wrycza // Nowa Polszczyzna .2006, nr 3, s. 47-50
O metodzie komunikacji symbolami BLISSA / Anna Lechowicz // Przyjaciel Dziecka .1991, nr 1-2, s. 9-10
Piktogramy i inne pomysły na zajęcia techniki / Dorota Ulman //Wychowanie Techniczne w
Szkole z Plastyką .- 2006, nr 4-5, s. 60-63
Makaton – alternatywny i wzmocniony sposób porozumienia się / Bogusława Kaczmarek
// Rewalidacja .- 2003, nr 1, s. 80-88
Oprac. Katarzyna Hermasz
Wydział Edukacji i Promocji
Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka w Opolu