Katecheza systematyczna

BĄDŹMY ŚWIADKAMI MIŁOŚCI
KATECHEZA DOROSŁYCH
33
34
KATECHEZA 7
„CHRYSTUS ZMARTWYCHWSTAŁ, PRAWDZIWIE
ZMARTWYCHWSTAŁ”
(por. Łk 24,34)
CEL: Ukazać prawdę o zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa i obietnicy
naszego w Nim zmartwychwstania oraz wyznać wiarę w zbawienie, będące
konsekwencją zmartwychwstania.
1. SYTUACJA EGZYSTENCJALNA: OPOWIEŚĆ O WIĘZIENIU
Kiedy złoczyńca zostaje skazany na dożywocie, jest zrozumiałe, że nie
chce iść do więzienia, ponieważ wie, że już stamtąd nie wyjdzie. Próbuje więc
uciec za wszelka cenę. Aby temu zapobiec, policjant zakłada mu kajdanki i prowadzi do więzienia. Obaj muszą wejść do więzienia. Policjant, wprowadziwszy więźnia, wychodzi wolny, podczas gdy przestępca zostaje uwięziony. Jezus
zrobił to samo, by uwięzić nasz grzech. Zaniósł go aż do grobu, zamknął i pogrzebał. Ale trzeciego dnia Jezus wyszedł z grobu i zostawił tam nasz grzech.
Wraz ze zmartwychwstaniem Jezus pokonał najgorszą konsekwencję grzechu:
śmierć. Dlatego możemy śpiewać jako zwycięzcy: Gdzie jest, o śmierci twoje
zwycięstwo (1 Kor 15,55). Chrystus zmartwychwstał i nas wskrzesił razem
z sobą [J.P. Flores, Idźcie i ewangelizujcie ochrzczonych].
2. SŁOWO BOŻE
A. OBRAZ BIBLIJNY
Łk 24,1-11
W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień od grobu zastały odsunięty. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed
nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze
ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: «Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił,
będąc jeszcze w Galilei: „Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie”». Wtedy przypomniały sobie Jego słowa i wróciły od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu
i wszystkim pozostałym. A były to: Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka
Jakuba; i inne z nimi opowiadały to Apostołom. Lecz słowa te wydały im się
czczą gadaniną i nie dali im wiary.
35
Pytania do testu:
1. Dlaczego niewiasty poszły do grobu?
2. Jakie reakcje wzbudziły w nich słowa aniołów o zmartwychwstaniu?
3. Co uczyniły po powrocie od pustego grobu?
B. INNE TEKSTY BIBLIJNE UKAZUJĄCE PRAWDĘ
O ZMARTWYCHWSTANIU
1 Kor 15,3-4
Przekazałem wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł zgodnie z Pismem - za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem.
1 Kor 15,14
A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie,
próżna jest także wasza wiara.
2 Kor 5,15.17-18
A właśnie za wszystkich umarł <Chrystus> po to, aby ci, co żyją, już nie
żyli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał. Jeżeli więc
ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło,
a oto <wszystko> stało się nowe. Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który
pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił na posługę jednania.
3. WYJAŚNIENIE TEOLOGICZNE
KKK 642, 655
642 Wszystko, co wydarzyło się w czasie tych dni paschalnych, angażuje
każdego z Apostołów - szczególnie Piotra - w budowanie nowej ery, która
rozpoczęła się w poranek wielkanocny. Jako świadkowie Zmartwychwstałego
będą oni fundamentami Jego Kościoła. Wiara pierwszej wspólnoty wierzących
opiera się na świadectwie konkretnych ludzi, znanych chrześcijanom i w większości żyjących jeszcze pośród nich. Tymi „świadkami Zmartwychwstania
Chrystusa” są przede wszystkim Piotr i Dwunastu, ale nie tylko oni: Paweł
mówi bardzo jasno, że Jezus ukazał się pięciuset osobom równocześnie, a ponadto Jakubowi i wszystkim Apostołom.
655 Wreszcie Zmartwychwstanie Chrystusa - i sam Chrystus Zmartwychwstały - jest zasadą i źródłem naszego przyszłego zmartwychwstania:
„Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli... I jak
w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni”
36
(1 Kor 15,20-22). W oczekiwaniu na to wypełnienie, Chrystus Zmartwychwstały żyje w sercach wiernych. W Nim chrześcijanie „kosztują mocy przyszłego wieku” (Hbr 6,5), a ich życie zostało wprowadzone przez Chrystusa
do wnętrza życia Bożego, aby „już nie żyli dla siebie, lecz dla Tego, który za
nich umarł i zmartwychwstał" (2 Kor 5,15).
Jan Paweł II, Homilia na Poniedziałek Wielkanocny, 1979
Wszystkie te dni, między Niedzielą Wielkanocną i drugą Niedzielą Wielkanocną, stanowią w pewnym sensie jeden dzień. Liturgia koncentruje się na jednym Wydarzeniu, na jednej Tajemnicy. „Zmartwychwstał, nie ma Go tu” (por.
Mk 16,6). Dokonał Paschy. Objawił znaczenie Przejścia. Potwierdził prawdę
swoich słów. Powiedział ostatnie słowo swojego orędzia: orędzia Dobrej Nowiny, Ewangelii. Sam Bóg, który jest Ojcem, to jest dawcą życia, sam Bóg (…)
nie chce śmierci (por. Ez 18.23.32) i „stworzył wszystko po to, aby było” (Mdr
1,14), ukazał aż do dna, w Nim i przez Niego, swoją miłość. Miłość znaczy
Życie. Zmartwychwstanie jest definitywnym świadectwem Życia, czyli Miłości.
4. NASZA ODPOWIEDŹ
Chrystusowe dzieło zbawienia nie zakończyło się na krzyżu. To, co zdarzyło się potem, jest jeszcze bardziej zadziwiające, ponieważ trzy dni po śmierci i złożeniu do grobu moc Boża wskrzesiła Jezusa, zostawiając grzech nasz
wśród umarłych na zawsze. Dzięki zmartwychwstaniu Jezusa, Bóg odbudował
most łączący Go z ludźmi i ludzi z Nim [J.P. Flores, Idźcie i ewangelizujcie
ochrzczonych].
Zbudź się, o śpiący i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus! Oto
Ja, twój Bóg, mówię tobie i wszystkim, którzy będą twoimi synami, i moją
władzą rozkazuję wszystkim, którzy są w okowach: Wyjdźcie! A tym, którzy
są w ciemnościach, powiadam: Niech zajaśnieje wam światło! Tym zaś, którzy
zasnęli, rozkazuję: Powstańcie!
Zbudź się ty, który śpisz! Powstań z martwych, albowiem jestem życiem. Powstań, pójdźmy stąd! [Starożytna homilia na Wielką Sobotę, w: Zwycięzca śmierci.
Teksty liturgiczne i komentarz na Wielki Tydzień i oktawę Wielkanocy].
Pytania do dyskusji:
1. Jak świętujesz Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego?
2. Co dla ciebie oznacza zdanie: „Chrystus zmartwychwstał, prawdziwie zmartwychwstał, a my razem z Nim”?
3. Jak ważne są dla ciebie wydarzenia Wielkiej Nocy?
37
5. MODLITWA NA ZAKOŃCZENIE
(Propozycja odśpiewania razem poniższego hymnu)
Na świętej uczcie Baranka,
Odziani w szaty zbawienia,
Przebywszy Morze Czerwone,
Ku czci Chrystusa śpiewajmy. (…)
Już Chrystus Paschą jest naszą
I szczerej prawdy zaczynem,
Niewinnym Bożym Barankiem,
Co siebie złożył w ofierze.
O jakże cenna ofiara,
Przez którą piekło jest starte,
A lud wychodzi z niewoli,
By pełnię życia odzyskać.
Już Chrystus grób swój porzucił,
Zwycięski wraca z Otchłani,
A gdy uwięził szatana,
Otworzył niebo dla wszystkich.
O stań się, Jezu, dla duszy
Radością Paschy wieczystej,
I nas, wskrzeszonych Twą mocą,
Do swego przyłącz orszaku.
Niech Ciebie, Panie Promienny,
Powstały z martwych po męce
I Twego Ojca, i Ducha,
Wysławia rzesza zbawionych. Amen.
[Hymn z nieszporów Niedzieli Wielkanocnej]
6. OSOBISTA REFLEKSJA
1. Czy rozważając prawdy związane ze zmartwychwstaniem, wzbudzasz w sobie tęsknotę za życiem wiecznym?
2. Czy prawda o zmartwychwstaniu jest podstawą twojej wiary?
3. Czy wierzysz, że i ty kiedyś zmartwychwstaniesz?
38
KATECHEZA 8
„RAZEM Z NIM POWSTALIŚMY Z MARTWYCH” (por. Kol 3,1)
CEL: Ukazanie potrzeby świadczenia o zmartwychwstaniu oraz wskazanie na ewangelizację, będącą wyrazem miłości do Boga i bliźnich.
1. SYTUACJA EGZYSTENCJALNA: OPOWIEŚĆ O UZDROWIONYM
CZŁOWIEKU
Chory wstał i zaczął skakać, nie przestając chwalić Boga za to, co się
wydarzyło. To spektakularne uzdrowienie człowieka tak wszystkim znanego
spowodowało, że mnóstwo ludzi zgromadziło się wokół Piotra i Jana. Oni zaś
wykorzystali to do głoszenia zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Cały ranek
spędzili ogłaszając wszystkim, którzy przychodzili szukać Boga ukrytego za
niedostępnymi murami jerozolimskiej świątyni, że mają już swobodny dostęp
do Jego obecności, dzięki cennej krwi Chrystusa przelanej na krzyżu. Przy tej
drugiej przemowie nawróciło się pięć tysięcy ludzi.
Po południu zjawili się kapłani i saduceusze w towarzystwie dowódców
straży świątynnej, wielce oburzeni treścią przepowiadania Apostołów. Bez wielkich pytań aresztowali ich i umieścili w ciemnym więzieniu. Następnego dnia
odbyło się zebranie religijnych władz Jerozolimy w celu przedyskutowania tego
przypadku. Kazano przyprowadzić owych rewolucyjnych kaznodziejów wraz
z człowiekiem, który został uzdrowiony. Wówczas Szymon Piotr przemówił
i zaczął głosić Dobrą Nowinę o zbawieniu uzyskanym dzięki zmartwychwstaniu
Jezusa Chrystusa tym samym ludziom, którzy Go zabili. Nigdy jeszcze nie stał
przed ludźmi tak ważnymi, toteż nie mógł przegapić takiej okazji.
Przywódcy i uczeni w Piśmie słuchali ich z gniewem, a starsi przecierali oczy,
gdyż stał przed nimi, skacząc, ten sam człowiek, który przez ponad czterdzieści
lat był sparaliżowany. Wówczas zabronili im przemawiać do kogokolwiek w imię
Jezusa. Apostołowie sprzeciwili się tej decyzji: Szymon Piotr argumentował: Musimy bardziej słuchać Boga niż was. A Jan dodał: Nie możemy nie mówić tego,
cośmy widzieli i słyszeli [J.P. Flores, Jak ewangelizować ochrzczonych].
2. SŁOWO BOŻE
A. OBRAZ BIBLIJNY
Łk 24,13-35
Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi, zwanej Emaus,
oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. Rozmawiali oni z sobą o tym
39
wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam
Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak
że Go nie poznali. On zaś ich zapytał: «Cóż to za rozmowy prowadzicie
z sobą w drodze?» Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imieniem Kleofas,
odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało». Zapytał ich: «Cóż takiego?» Odpowiedzieli Mu: «To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który
był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak
arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A myśmy
się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Tak, a po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. Nadto jeszcze niektóre z naszych
kobiet przeraziły nas: były rano u grobu, a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły
i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje.
Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli». Na to On rzekł do nich: «O nierozumni, jak
nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy!
Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?» I zaczynając
od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich
Pismach odnosiło się do Niego.
Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał
iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: «Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił». Wszedł więc, aby zostać z nimi. Gdy zajął
z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go
i dawał im. Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im
z oczu. I mówili nawzajem do siebie: «Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?» W tej samej godzinie wybrali
się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi,
którzy im oznajmili: «Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi». Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy
łamaniu chleba.
Pytania do testu:
1. Jakie nastroje towarzyszyły uczniom udającym się do Emaus?
2. Dlaczego uczniowie nie rozpoznali Jezusa?
3. Po czym w końcu poznali Zmartwychwstałego Pana?
4. Co wniosło w ich życie rozpoznanie Zmartwychwstałego?
40
B. INNE TEKSTY BIBLIJNE UKAZUJĄCE POTRZEBĘ ŚWIADCZENIA O ZMARTWYCHWSTANIU
J 20,1-18
Maria Magdalena natomiast stała przed grobem płacząc. A kiedy [tak]
płakała, nachyliła się do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących
tam, gdzie leżało ciało Jezusa - jednego w miejscu głowy, drugiego w miejscu nóg. I rzekli do niej: «Niewiasto, czemu płaczesz?» Odpowiedziała im:
«Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono». Gdy to powiedziała,
odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus. Rzekł
do niej Jezus: «Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?» Ona zaś sądząc,
że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: «Panie, jeśli ty Go przeniosłeś,
powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę». Jezus rzekł do niej: «Mario!» A ona obróciwszy się powiedziała do Niego po hebrajsku: «Rabbuni»,
to znaczy: Nauczycielu! Rzekł do niej Jezus: «Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze
bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego
i Boga waszego”». Poszła Maria Magdalena, oznajmiając uczniom: «Widziałam Pana i to mi powiedział».
1 Kor 1,17
Nie jest dla mnie powodem do chluby to, że głoszę Ewangelię. Świadom
jestem ciążącego na mnie obowiązku. Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii!
1 Kor 15,19
Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania.
3. WYJAŚNIENIE TEOLOGICZNE
KKK 1816
1816 Uczeń Chrystusa powinien nie tylko zachowywać wiarę i żyć nią,
ale także wyznawać ją, odważnie świadczyć o niej i szerzyć ją: „Wszyscy... winni być gotowi wyznawać Chrystusa wobec ludzi i iść za Nim drogą krzyża
wśród prześladowań, których Kościołowi nigdy nie brakuje”. Służba i świadectwo wiary są nieodzowne do zbawienia: „Do każdego więc, kto się przyzna
do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim
Ojcem, który jest w niebie” (Mt 10,32-33).
41
Encyklika Spe Salvi 39
Również dlatego potrzebujemy świadków, męczenników, którzy oddali
się bez reszty, aby przez nich było nam pokazane, jak dawać się dzień po dniu.
Potrzebujemy tego, abyśmy również w małych codziennych wyborach stawiali
wyżej dobro niż wygodę – wiedząc, że właśnie tak prawdziwie przeżywamy
życie. Powiedzmy to jeszcze raz: zdolność do cierpienia z miłości do prawdy
jest miarą człowieczeństwa. Ta zdolność do cierpienia zależy jednak od rodzaju i od miary nadziei, jaką nosimy w sobie i na jakiej budujemy. Święci,
ponieważ byli pełni wielkiej nadziei, potrafili przejść wielką drogę «bycia-człowiekiem» w taki sposób, jak to przed nami zrobił Chrystus.
Encyklika Evangelii nuntiandi 41,42
Trzeba przypomnieć, że w Kościele za pierwszy środek ewangelizowania należy uważać świadectwo życia prawdziwie chrześcijańskiego, które trwa
w nierozłącznej wspólnocie z Bogiem, a zarazem w nieograniczonej gorącości
ducha poświęcania się dla innych. Jak to ostatnio powiedzieliśmy do grupy
świeckich, „człowiek naszych czasów chętniej słucha świadków, aniżeli nauczycieli; a jeśli słucha nauczycieli, to dlatego, że są świadkami”.
„Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie usłyszeli? Jakże mieli usłyszeć,
gdy im nikt nie głosił?... Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś,
co się słyszy, jest słowo Chrystusa”. To prawo, wydane niegdyś przez apostoła
Pawła, również w dzisiejszych czasach zachowało całą swoją siłę i moc.
Tak, przepowiadanie, owo ustne głoszenie orędzia, jest zawsze jak najbardziej potrzebne.
4. NASZA ODPOWIEDŹ
Jezus nie miał żadnego zamiaru zostawić samych dwóch uczniów pod
koniec dnia, lecz chciał jedynie, by zasmakowali radości pragnienia Go. Ludzie, nawet gdy są przyjaciółmi, rzadko znają tego rodzaju szlachetność i delikatność; jednak Chrystus jest przyjacielem, który wchodzi w nasze życie,
nasycając je bez przymusu; więcej, zapala w sercu święte pragnienia. „Zostań
z nami…” To pragnienie nie jest owocem wierności uczniów, lecz miłości
Chrystusa do nich. Dar Boży przychodzi często właśnie tędy. Dlatego musimy
z uwagą śledzić zachowanie dwóch uczniów z Emaus.
„W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali
zebranych Jedenastu i innych z nimi, którzy im oznajmili: <Pan rzeczywiście
zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi>. Oni również opowiadali, co ich
spotkało w drodze i jak Go poznali przy łamaniu chleba” (Łk 24,33-35).
Tak więc radość ze spotkania Boga i poznania Go, czyni życie radosnym
i chwalebnym [Anastasio Ballestrero, W cieniu słowa Boga].
42
Pytania do dyskusji:
1. Czy katolicy współcześnie widzą potrzebę mówienia otwarcie o zmartwychwstałym Jezusie?
2. Jakie, jako katolik, dostrzegasz możliwości dawania chrześcijańskiego
świadectwa?
3. Jak wykorzystujesz je w różnych sytuacjach?
5. MODLITWA NA ZAKOŃCZENIE
(Propozycja wspólnego odśpiewania poniższego hymnu)
Pomiędzy nami idziesz, Panie,
Po kamienistej drodze życia
I słuchasz słów zrodzonych z lęku
Przed jutrem pełnym tajemnicy.
Już dzień się chyli na zachodzie,
Wieczorny mrok spowija ziemię;
Pozostań z nami, wieczne Światło,
Na Twą obecność otwórz serca.
Niech wiara, pokój i nadzieja
Napełnią dusze Twoich uczniów,
By mogli głosić wobec świata,
Że powróciłeś w blasku chwały.
Niebawem skończy się wędrówka
I dzięki Twemu zmartwychwstaniu,
Wejdziemy w progi domu Ojca,
Byś tam wieczerzał razem z nami.
O nieśmiertelny Królu, Chryste,
Niech Tobie, Ojcu i Duchowi
Radosne zabrzmi Alleluja
W przestworzach nieba i na ziemi. Amen.
(Liturgia Godzin, tom II, s. 421)
6. OSOBISTA REFLEKSJA
1. Co dla Ciebie oznacza to, że Jezus żyje?
2. Czy twoją relację ze Zmartwychwstałym Jezusem możesz nazwać przyjaźnią?
3. Czy świadczysz o Jezusie na co dzień?
43
KATECHEZA 9
„JA JESTEM Z WAMI” (Mt 28,20)
CEL: Ukazanie prawdy o Duchu Świętym i wspólnocie Kościoła oraz
przedstawienie miłości jako łaski. Otwarcie serca na nadprzyrodzony wymiar
miłości. Kształtowanie osobistej wrażliwości, by rozwijać w sobie dary Ducha
Świętego.
1. SYTUACJA EGZYSTENCJALNA: OPOWIADANIE O ŚLADACH
NA PIASKU
We śnie szedłem brzegiem morza z Panem, oglądając na ekranie nieba
całą przeszłość mego życia. Po każdym z minionych dni zostawały na piasku
dwa ślady - mój i Pana. Czasem jednak widziałem tylko jeden ślad odciśnięty
w najcięższych dniach mego życia.
I rzekłem: „Panie, postanowiłem iść zawsze z Tobą, przyrzekłeś być zawsze ze mną; czemu zatem zostawiłeś mnie samego wtedy, gdy było mi tak
ciężko?”
Odrzekł Pan: „Wiesz, synu, że cię kocham i nigdy cię nie opuściłem.
W te dni, gdy widziałeś tylko jeden ślad, ja niosłem ciebie na moich barkach”.
Tej nocy miałem sen, śniło mi się, że spacerowałem po plaży razem
z Chrystusem, na ekranie nocy ukazały się wszystkie dni mojego życia. Patrząc
za siebie zobaczyłem, że przy każdym dniu mojej wędrówki, przedstawionej
na ekranie, znajdowały się na piasku dwie pary stóp. Śledząc je na całej drodze,
dotarłem aż do kresu moich dni. Stanąłem wtedy spoglądając wstecz i spostrzegłem, że na niektórych odcinkach widniał tylko jeden ślad. Przedstawiały
one najtrudniejsze dni mojego życia, dni największych zmartwień, największych lęków i największych cierpień.
Wtedy zapytałem: „Panie, obiecałeś mi, że będziesz razem ze mną przez
wszystkie dni mojej wędrówki. Dlaczego więc opuściłeś mnie w najtrudniejszych chwilach mojego życia?”
A wtedy Pan odpowiedział: „Synu mój, wiesz dobrze, że jeśli obiecałem
ci, że będę z tobą przez wszystkie dni twojej podróży i że nie opuszczę cię ani
na chwilę to dlatego, że bardzo cię kocham. Dotrzymałem mojego słowa...
Kiedy widziałeś na piasku tylko jedną parę stóp, to były chwile, w których
musiałem nieść cię w ramionach” [Anonim brazylijski, Orędzie serca].
Jezus jest zawsze z nami, tak jak obiecał. W swoim Duchu działa we
wspólnocie Kościoła, a Jego miłość jest łaską niezasłużoną niczym przez nas.
44
Czy szukasz jej? Czy odkrywasz działanie Ducha Świętego w swoim życiu?
Czy otwierasz serce na siostry i braci ze wspólnoty Kościoła?
2. SŁOWO BOŻE
A. OBRAZ BIBLIJNY
J 20,11-18 (Maria Magdalena u grobu)
Maria Magdalena natomiast stała przed grobem płacząc. A kiedy [tak]
płakała, nachyliła się do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących
tam, gdzie leżało ciało Jezusa - jednego w miejscu głowy, drugiego w miejscu
nóg. I rzekli do niej: «Niewiasto, czemu płaczesz?» Odpowiedziała im: «Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono». Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus. Rzekł do niej
Jezus: «Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?» Ona zaś sądząc, że to jest
ogrodnik, powiedziała do Niego: «Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi,
gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę». Jezus rzekł do niej: «Mario!» A ona
obróciwszy się powiedziała do Niego po hebrajsku: «Rabbuni», to znaczy: Nauczycielu! Rzekł do niej Jezus: «Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: „Wstępuję
do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego”». Poszła
Maria Magdalena oznajmiając uczniom: «Widziałam Pana i to mi powiedział».
Pytania do tekstu
1. Dlaczego Maria Magdalena sądziła, że Zmartwychwstały Jezus to ogrodnik?
2. Jakimi słowami Jezus wyraża związek Ojca z Nim i uczniami?
3. Dlaczego Jezus posłał Marię Magdalenę do wspólnoty apostołów?
B. INNE TEKSTY BIBLIJNE UKAZUJĄCE BOŻĄ OBECNOŚĆ
W KOŚCIELE I DZIAŁANIE JEGO DUCHA
Dz 1,5
Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni* Duchem
Świętym.
Ez 36,26
I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała.
Ap 22,17
A Duch i Oblubienica mówią:
«Przyjdź!»
45
A kto słyszy, niech powie:
«Przyjdź!»
I kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie,
kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie.
3. WYJAŚNIENIE TEOLOGICZNE
Encyklika Spe salvi 35
Królestwo Boże jest darem i właśnie dlatego jest wielkie i piękne, i stanowi odpowiedź na nadzieję. Nie możemy też – używając klasycznej terminologii – «zasłużyć» sobie na niebo przez nasze dzieła. Ono jest zawsze czymś
więcej, niż to, na co zasługujemy, tak jak to, że jesteśmy kochani nigdy nie
jest czymś, na co «zasłużyliśmy», ale zawsze darem. Niemniej przy całej świadomości «wartości dodatkowej», jaką ma «niebo», zawsze pozostaje prawdą,
że nasz sposób postępowania nie jest obojętny dla Boga, zatem nie jest też
obojętny dla rozwoju historii. Możemy otworzyć samych siebie i świat, aby
wkroczył Bóg: Bóg prawdy, miłości i dobra.
KKK
1830 Życie moralne chrześcijan jest podtrzymywane przez dary Ducha
Świętego. Są one trwałymi dyspozycjami, które czynią człowieka uległym, by
iść za poruszeniami Ducha Świętego.
1831 Siedmioma darami Ducha Świętego są: mądrość, rozum, rada, męstwo, umiejętność, pobożność i bojaźń Boża. Chrystus, Syn Dawida, posiada
je w całej pełni. Dopełniają one i udoskonalają cnoty tych, którzy je otrzymują. Czynią wiernych uległymi do ochotnego posłuszeństwa wobec natchnień
Bożych.
Twój dobry Duch niech mnie prowadzi po równej ziemi (Ps 143,10).
Wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi... dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa
(Rz 8,14.17).
1832 Owocami Ducha są doskonałości, które kształtuje w nas Duch
Święty jako pierwociny wiecznej chwały. Tradycja Kościoła wymienia ich
dwanaście: „miłość, wesele, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wspaniałomyślność, łaskawość, wierność, skromność, wstrzemięźliwość, czystość”
(Ga 5,22-23 Wulg.).
46
Vita consecrata 75
Chrystus nieustannie przywołuje do siebie nowych uczniów, mężczyzn
i kobiety, aby przez wylanie Ducha Świętego (por. Rz 5,5) udzielić im Boskiej agape - zdolności kochania tak jak On, oraz by skłonić ich do służenia
innym przez pokorny dar z siebie, wolny od wszelkiej interesowności. […]
Wśród różnych możliwych sposobów wyrażania miłości, tym który szczególnie przejrzyście objawia miłość „do końca” jest dziś z pewnością gorliwe
głoszenie Jezusa Chrystusa ludziom, którzy jeszcze Go nie znają lub o Nim
zapomnieli, a zwłaszcza ubogim.
4. NASZA ODPOWIEDŹ
Duch Święty, który od Ojca i Syna pochodzi. Duch miłości. To On nas
powołuje do pełnienia służby w tej rodzinie, jaką jest ludzkość, naród, społeczeństwo, w którym żyjemy. To On sprawia, ze jesteśmy w stanie ujrzeć
swoje miejsce na świecie; uwrażliwia nas na ludzkie potrzeby; uruchamia w nas
te zdolności, które są w stanie zapobiec ludzkim biedom i niedostatkom; obdarza nas mocą, byśmy mogli spełniać zadania, do których jesteśmy powołani.
Starożytność chrześcijańska mówiła, że Duch Święty obdarza siedmioma
darami: darem mądrości, rozumu, męstwa, umiejętności, roztropności i bojaźni Bożej. Wszystkie one są bliższym określeniem wciąż tego samego: wyposażenia nas do służby człowiekowi. Byśmy mogli pełnić miłość skutecznie
na co dzień. Aby nie skończyło się na pobożnych westchnieniach, dobrych
chęciach, nieokreślonych pragnieniach, ale aby miłość przybrała konkretny
kształt, stała się prawdziwie pomocną dłonią, twórczym natchnieniem, podtrzymującym słowem – realnym kształtem. By przez nas ludzie byli szczęśliwsi
tu na ziemi i po śmierci [ks. M. Maliński, Modlitwa na każdy dzień].
Pytania do dyskusji
1. Jaką rolę pełni Duch Święty w życiu chrześcijan? Czy widzisz podobne
działanie w swoim życiu?
2. Na jakie dary Ducha Świętego wskazałbyś oprócz tych wymienionych
w tekście? Uzasadnij swoją wypowiedź.
3. Wskaż przykłady działania Ducha Świętego w swoim życiu w ostatnim
czasie.
47
5. MODLITWA NA ZAKOŃCZENIE
Tchnij w nas Twojego Ducha, byśmy modlili się na głębokościach tą modlitwą, która pochodzi od Ciebie, tą która wygląda Twego przyjścia w chwale,
tą która łaknie Boga w pełni. Potrzeba mi Twoich oczu, Panie, więc proszę
Cię o żywą wiarę. Potrzeba mi Twojego serca, więc proszę Cię o miłość, która przetrwa każdą próbę. Potrzeba mi Twojego tchnienia, więc proszę Cię
o Twoją nadzieję, udziel mi jej i Twojemu Kościołowi. Aby dzisiejszy Kościół
był świadectwem dla świata i aby świat poznał chrześcijan po ich jasnym i pogodnym spojrzeniu, po ich płomiennym sercu i tym niezachwianym optymizmie, którego źródłem jest radosna nadzieja. Amen [kardynał Leo J. Suenens,
Nowe Zesłanie Ducha Świętego?].
6. OSOBISTA REFLEKSJA
1. W jaki sposób rozeznajesz działanie Ducha Świętego na co dzień?
2. Czy jesteś otwarty na pomoc Ducha Świętego w modlitwie i przy podejmowaniu różnych decyzji?
3. W jaki sposób przejawia się poczucie więzi z braćmi i siostrami w Kościele?
48