D - Sąd Rejonowy w Bełchatowie

Sygn. akt II K 403/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 31 sierpnia 2016 roku
Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR B. P.
Protokolant st. sekr. sąd R. S.
Przy udziale Prokuratora ---------------------po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 czerwca 2016 roku, 23 sierpnia 2016 roku
sprawy z oskarżenia publicznego
przeciwko J. P., urodzonemu (...) w P., synowi Z. i H. z domu B.,
oskarżonego o to, że w dniu 26 listopada 2014 roku w bliżej nieustalonym miejscu woj. (...), dokonał zaboru w celu
przywłaszczenia całej palety kosmetyków firmy (...) o wartości (...) złotych, którą to pobrał z terenu firmy (...) w S.,
ul. (...), a miał dostarczyć do firmy (...) z/s w S., czego nie uczynił, czym działał na szkodę E. M.
tj. o czyn z art. 278§1 k.k.
orzeka
1. uznaje J. P. za winnego tego, że w dniu 26 listopada 2014 roku w bliżej nieustalonym miejscu woj. (...), dokonał
przywłaszczenia w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, powierzonej mu do przewozu całej palety kosmetyków firmy
(...) o wartości (...) złotych, którą to pobrał z terenu firmy (...) w S., ul. (...), a miał dostarczyć do firmy (...) z/s w
S., czego nie uczynił, czym działał na szkodę E. M. tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 284 § 2 k.k. i za to na
podstawie art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 37 a k.k. wymierza mu karę 100 (sto) stawek dziennych grzywny po 10 (dziesięć)
złotych każda;
2. na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonej E.
M. poprzez zapłatę kwoty 1000 (jeden tysiąc) złotych;
3. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 100 (sto) złotych tytułem opłaty oraz 70 (siedemdziesiąt) złotych
tytułem poniesionych w sprawie wydatków.
Sygn. akt II K 403/16
UZASADNIENIE
J. P. w 2014 roku został zatrudniony w firmie (...) na stanowisku kierowcy. Firma (...) zajmuje się usługami
transportowymi. W dniu 25 listopada 2014 roku J. P. udał się (...) do firmy (...) znajdującej się w S. przy ul. (...), w
celu odbioru palet z towarem, które miały trafić do magazynu firmy (...) położonego w S.. W dniu 26 listopada J. P.
odebrał z (...) w S. towar wraz z paletą z kosmetykami firmy (...) numer (...) o wartości (...) zł. Następnie J. P. udał
się do magazynu firmy (...) w S. gdzie nie przekazał przedmiotowej palety z kosmetykami. Po przyjeździe do firmy
(...) zapytała oskarżonego, gdzie ma dokumenty potwierdzające zdanie towaru. Na zadane pytanie J. P. odpowiedział,
że albo je zgubił albo zapomniał wziąć.
(dowód: zeznania E. M. k. 44, k. 2, zeznania R. M. k. 43-44, k. 7 odw., częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 60, k.18,
potwierdzenie odbioru towaru k. 4)
W dniu 07 stycznia 2015 roku przedstawiciel Spółki (...) poinformował E. M., że paleta z kosmetykami nie została
dostarczona przez J. P. do ich firmy.
(dowód: pismo z firmy (...) k. 3)
W związku z powyższym pismem R. M. wraz z J. P. pojechał do S. i S. wyjaśnić sytuację. W wyniku przejrzenia
monitoringu R. M. ustalił, że całą pewnością J. P. odebrał paletę z kosmetykami z S.. Natomiast w magazynie firmy
(...) przesyłka numer (...) nie została zeskanowana, co oznacza, że nie została przyjęta.
(dowód: zeznania E. M. k. 44, k. 2, zeznania R. M. k. 43-44, k. 7 odw.)
(...) firmy (...) generuje kody, które są nalepiane na przesyłki mające trafić do ich magazynu. Skoro przesyłka w postaci
palety z kosmetykami miała wygenerowany numer (...) to nie ma możliwości by została przyjęta na magazyn i nie
został zeskanowany jej numer. Niezeskanowanie przedmiotowego numeru oznacza, że paleta numer (...) nie została
dostarczona do magazynu firmy (...) w S.. Nie ma też możliwości by ta przesyłka pojechała do innego magazynu.
(dowód: zeznania D. W. k. 61, k. 51-52)
E. M. dostała odszkodowanie od firmy ubezpieczeniowej w kwocie (...).
(dowód: pismo (...) k. 58)
J. P. miał kłopoty finansowe związane z egzekucjami komorniczymi. W lutym 2015 roku złożył wypowiedzenie z pracy
u E. M.. Pozwał E. M. do Sądu Pracy o zapłatę.
(dowód: zeznania E. M. k. 44, k. 2, wyjaśnienia oskarżonego k. 60)
J. P. jest rozwiedziony, ma na utrzymaniu dwoje dorosłych dzieci. Nie był leczony psychiatrycznie ani neurologicznie.
Nie był wcześniej karany. W toku postępowania nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Potwierdził, że z S. zabrał
przesyłkę w postaci palety z kosmetykami. Nie wie co się z nią następnie stało. Stwierdził, że jest to zemsta firmy (...)
za złożenie przeciwko E. M. pozwu do Sądu Pracy.
(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 60, k.18, karta karna k. 21)
Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Zebrany materiał dowodowy dał Sądowi podstawę do przypisania oskarżonemu przestępstwa przywłaszczenia. Przede
wszystkim Sąd opierał się na zeznaniach świadków E. M., R. M. oraz D. W.. Zeznaniom tym należy przypisać walor
wiarygodności gdyż korespondują one ze sobą. Nie budzi żadnych wątpliwości, że J. P. w dniu 26 listopada 2014r
zabrał siedziby firmy (...) w S. przesyłkę w postaci palety z kosmetykami. Wynika to nie tylko z wskazanych wyżej
depozycji świadków, ale również z dokumentu w postaci potwierdzenia odbioru - k.4. Nie można tracić z pola
widzenia faktu, że i sam oskarżony potwierdził pobranie przedmiotowej przesyłki z S.. Zatem Sąd uznał ten fakt za
niebudzący wątpliwości. Rozbieżności pojawiły się między zeznaniami świadków E. M. i R. M., a wyjaśnieniami J.
P. w kwestii dostarczenia przedmiotowej przesyłki do magazynów firmy (...) mających swoją siedzibę w S.. Według
Sądu tłumaczenia oskarżonego są przyjęta linią obrony, która w konfrontacji z pozostałymi dowodami nie wytrzymuje
krytyki. Świadczą o tym następujące okoliczności:
- po pierwsze oskarżony odebrał przedmiotową przesyłkę;
- nie potrafił w racjonalny sposób wyjaśnić co się z nią stało. W tym miejscu zaznaczyć należy, że nie jest to towar o
małych gabarytach, który tak po prostu mógł zginąć, czy wypaść podczas transportu,
-nie przedstawił E. M. dokumentów potwierdzających dostarczenie towaru do S. tłumacząc, że zgubił te dokumenty
albo zapomniał zabrać. Zdaniem Sądu gdyby J. P. zdał cały towar wiedział by ze 100% pewnością czy wziął dokumenty
potwierdzające zdanie towaru i następnie je zgubił czy też zapomniał zabrać z magazynu w S.. Fakt ten wzmacnia
dodatkowo tezę oskarżenia wskazując, że oskarżony celowo nie wziął dokumentów potwierdzających zdanie towaru
bo od razu okazałoby się, że brakuje palety z kosmetykami,
-z zeznań D. W. (który przecież jest osobą obiektywną, niezainteresowaną wynikiem procesu) wynika, że skoro paleta
miała nadany numer i nie została zeskanowana w magazynie w S., to znaczy, że nie została do niego dostarczona.
Nieprawdopodobne jest również to, żeby pojechała do innego magazynu,
-oskarżony miał motyw by przywłaszczyć przedmiotową paletę z uwagi na swoje kłopoty finansowe – egzekucje
komornicze,
-wreszcie nie można tracić z pola widzenia faktu, że przywłaszczone zostały kosmetyki czyli towar pożądany na
„czarnym rynku” oraz bardzo łatwy do sprzedaży.
Wszystkie wymienione wyżej okoliczności w sposób jednoznaczny wskazują, że J. P. musiał przywłaszczyć
przedmiotową paletę z kosmetykami. Nieprawdopodobne jest bowiem, żeby zginęła ona podczas transportu czy na
magazynie. Tej wersji zdarzenia nie są w stanie zanegować twierdzenia oskarżonego, że E. M. złożyła zawiadomienie o
popełnieniu przestępstwa z zemsty, za pozwanie jej do Sądu Pracy. Dla Sądu zrozumiałym jest bowiem, że E. M. chciała
wyjaśnić sprawę początkowo we własnym zakresie tym bardziej, że J. P. był dobrym pracownikiem. Dopiero kiedy
okazało się, że najprawdopodobniej to J. P. przywłaszczył przedmiotową paletę złożyła zawiadomienie do Prokuratury.
W związku z tym Sąd uznał, że J. P. w dniu 26 listopada 2014 roku w bliżej nieustalonym miejscu woj. (...), dokonał
przywłaszczenia w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, powierzonej mu do przewozu całej palety kosmetyków firmy
(...) o wartości (...) złotych, którą to pobrał z terenu firmy (...) w S., ul. (...), a miał dostarczyć do firmy (...) z/s
w S., czego nie uczynił, czym działał na szkodę E. M.. Swoim zachowaniem wypełnił zatem dyspozycję art. 284 § 2
k.k. Zdaniem Sądu Prokurator błędnie zakwalifikował przedmiotowy czyn z art. 278 § 1 k.k. Przestępstwo kradzieży
od przestępstwa przywłaszczenia odróżnia sposób wejścia w posiadanie rzeczy. Jeżeli oskarżonemu powierzono do
przewozu przedmiotową paletę, to należy uznać, że wszedł legalnie w jej posiadanie, a następnie postąpił z nią jak
właściciel nie doręczając jej do magazynu w S.. Spowodowało to konieczność zmiany opisu i kwalifikacji prawnej
czynu z art. 278 § 1 k.k. na art. 284 § 2 k.k. Sąd Rejonowy podziela tu pogląd prezentowany przez Sąd Najwyższy
zgodnie, z którym różnica między przestępstwem kradzieży (...) a przestępstwem przywłaszczenia (...) polega na tym,
że sprawca kradzieży zabiera z posiadania innej osoby cudze mienie ruchome w celu przywłaszczenia, natomiast
sprawca przestępstwa określonego w art. 204 § 1 k.k. [z 1969 r., obecnie art. 284 k.k.] przywłaszcza sobie cudze mienie
ruchome, które znalazło się już w jego legalnym, nie bezprawnym, posiadaniu” (wyrok SN z dnia 4 sierpnia 1978 r.,
Rw 285/78, OSNKW 1978, nr 10, poz. 118). Sąd przyjął kwalifikowaną postać czynu z art. 284 § 2 k.k. bowiem mienie
zostało powierzone oskarżonemu do przewozu.
Zważywszy, że w sprawie nie ujawniły się żadne okoliczności zdolne wyłączyć, bądź ograniczyć winę oskarżonego –
należało zatem stwierdzić, że dopuścił się on występku bezprawnego, karygodnego i zawinionego.
Zgodnie z treścią art. 53 § 1 kk czynnikami limitującymi rozmiar sankcji karnej za popełnione przestępstwo są
stopień winy i stopień społecznej szkodliwości czynu, których wymierzana w granicach sędziowskiego uznania kara
nie powinna przekraczać. Wymierzając karę należy nadto mieć na uwadze cele zapobiegawcze i wychowawcze, a
także potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Stosownie do § 2 powołanego wyżej przepisu,
uwzględnić należy w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie
z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw
przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie
się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu
poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.
Z uwagi na powyższe Sąd uznał, że sankcją właściwą będzie kara grzywny w rozmiarze 100 stawek dziennych po
10 złotych każda. Pamiętać należy, że kara grzywny jest najłagodniejszą z kar przewiedzianych przez kodeks karny.
Sąd na korzyść oskarżonego poczytał jego uprzednią niekaralność oraz niewysoką wartość mienia. Sąd skorzystał z
dobrodziejstwa art. 37 a k.k. gdyż wymierzenie kary pozbawienia wolności nawet z warunkowym zawieszeniem jej
wykonania byłoby nadmiernie surowe. Orzeczona kara grzywny jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej
szkodliwości czynu. Co do wysokości stawki dziennej grzywny Sąd kierował się sytuacją finansową oskarżonego.
Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł od oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w kwocie 1000 zł. Jako
wartość szkody Sąd przyjął różnicę między wartością przywłaszczonej palety, a wysokością otrzymanego przez E. M.
odszkodowania, która wynosi właśnie 1000 zł
O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 627 kpk. Zasadnym było zasądzenie od oskarżonego kosztów w
kwocie 70 zł. Oskarżony ma stałe zatrudnienie, co pozwoli mu na uiszczenie przedmiotowej kwoty. Opłatę wymierzono
stosowanie do art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U.
1983 r. Nr 49 poz. 223).