Porady Pani Psycholog
Transkrypt
Porady Pani Psycholog
Okres wczesnego dzieciństwa – okresem pobytu dziecka w żłobku. Okres wczesnego dzieciństwa obejmuje przedział wiekowy od urodzenia do 3 r. ż. Wyodrębniamy w nim dwie fazy: pierwszą, przypadająca na 1 r.ż. nazywaną wiekiem niemowlęcym i drugą, trwającą od 2 do 3 r.ż, określaną wiekiem poniemowlęcym. W wieku niemowlęcym wyróżnia się 1 miesiąc życia jako okres przystosowawczy do życia w nowym środowisku. Dziecko musi przystosować się do: zmiany temperatury, nowego sposobu oddychania, nowego sposobu przyjmowania pokarmu i wydalania. Przychodzące na świat dziecko wyposażone jest w wiele rodzajów odruchowych odpowiedzi na zewnętrzne bodźce. Do odruchów występujących wyłącznie u noworodka i/lub niemowlęcia należą: odruch Babińskiego – polegający na unoszeniu dużego palca przy podrażnianiu stopy dziecka (utrzymanie się tego odruchu w drugim półroczu życia dziecka jest sygnałem nieprawidłowego funkcjonowania systemu nerwowego, odruch toniczno-szyjny – wraz z odwróceniem głowy wyprostowują się kończyny po tej samej stronie, a kurczą po przeciwnej, odruch Moro – unoszenie kończyn i przyciąganie ich do ciała w geście obejmowania, odruch chwytny – zaciskanie dłoni na przedmiocie i mocne trzymanie tak, że można dziecko unieść w górę i oderwać od podłoża, odruch marszu automatycznego - przy zetknięciu stóp z podłożem dziecko wykonuje rytmiczne ruchy chodzenia. Rozwój ruchowy niemowlęcia stanowi najbardziej wyrazisty przejaw rozwoju dziecka, jest on we wczesnych stadiach miarą dojrzewania organizmu, a zwłaszcza układu nerwowego. Tabela 1. Rozwój postawy ciała niemowlęcia Wiek dziecka Charakterystyka postawy dziecka w pozycji na brzuchu unosi głowę i wsparte na rękach odrywa nieznacznie 2 miesiąc klatkę piersiową i jednocześnie lub na przemian głowę i nogi na brzuchu długo trzyma uniesioną głowę, opiera się na dłoniach unosząc 4-5 miesiąc 5-6 miesiąc 8-10 miesiąc 11 miesiąc klatkę piersiową na wyprostowanych rękach posadzone lub podciągnięte - siedzi stoi z podparciem stoi bez oparcia Tabela 2. Rozwój sprawności lokomocyjnych w okresie niemowlęcia i poniemowlęcym Wiek Charakterystyka sprawności lokomocyjnej dziecka 3-4 miesiąc w pozycji na plecach obraca się na bok i na brzuch przewraca się z brzucha na plecy, trzymane za rączki samo unosi się do 5-6 miesiąc 8 miesięcy 9 miesiąc 12 miesiąc postawy siedzącej pełza do przodu, siada samodzielnie bez trzymania i podpory raczkuje, wstaje samo, jeśli może się czegoś uchwycić próbuje stawiać pierwsze samodzielne kroki wchodzi po schodach na czworakach, schodzi samodzielnie, choć czasami się 15 miesiąc przewraca ciągnie za sobą przedmioty na sznurku, wchodzi po schodach z pomocą 18 miesiąc dorosłego schodzi po schodach bez trzymania się poręczy, stawiając nogi na przemian – 25-30 miesiąc skacze, biega 36 miesiąc jeździ na trzykołowym rowerku, stoi na palcach W okres wczesnego dzieciństwa dziecko wchodzi z niewielkimi umiejętnościami kontaktowania się z otoczeniem, zarówno społecznym, jak i fizycznym. W ciągu trzech lat dokonuje się intensywny rozwój dziecka pod każdym względem. Dziecko stopniowo zdobywa umiejętność panowania nad swoim ciałem, opanowuje różne sposoby przemieszczania się w przestrzeni i doskonali je. Przechodzi od odruchu chwytnego do chwytu dowolnego, od manipulacji niespecyficznej w wieku niemowlęcym do manipulacji specyficznej, stanowiącej podstawę zabaw konstrukcyjnych (w wyniku których dziecko dąży do uzyskania jakiegoś wytworu - wieża z klocków, rysunek, zamek z piasku) w wieku poniemowlęcym. Dziecko przechodzi od rozwiązywania problemów metodą czynnego eksperymentowania do używania w tym celu kombinacji myślowych. Niemowlę przeżywa jedynie stany zadowolenia i niezadowolenia. Pod koniec niemowlęctwa zaczyna się proces różnicowania uczuć. Dziecko uczy się wyrażać swoje emocje i rozpoznawać wyrazy mimiczne emocji u innych osób. Rozwija się także poczucie odrębności psychicznej i poczucie własnego „ja”. Przejawami rozwijającej się odrębności psychicznej dziecka jest rozpoznawanie siebie w lustrze, tendencja do posiadania, używanie zaimka osobowego „ja”, a także przeciwstawianie się woli innych. Magda Wiktorowicz Psycholog żłobka