288/4/B/2009 POSTANOWIENIE z dnia 26 maja 2009 r. Sygn. akt Ts

288/4/B/2009
POSTANOWIENIE
z dnia 26 maja 2009 r.
Sygn. akt Ts 140/08
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Maria Gintowt-Jankowicz,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej
Andrzeja P. w sprawie zgodności:
art. 50 ust. 5 w zw. z art. 4 pkt 8 i art. 2 oraz art. 7 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 4
pkt 7 lit. b ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług
oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, ze zm.) z art. 2
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej z 25 kwietnia 2008 r. zakwestionowano zgodność art. 50
ust. 5 w zw. z art. 4 pkt 8 i art. 2 oraz art. 7 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 4 pkt 7 lit. b ustawy z
dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U.
Nr 11, poz. 50, ze zm.; dalej: ustawa o VAT) z art. 2 Konstytucji.
W ocenie skarżącego, zakwestionowane przepisy dyskryminują podatkowo
komisantów. Skarżący podnosi, że definicje określające zakres zastosowania podatku 0%
zamiast 22% budzą wątpliwości i prowadzą do „sytuacji absurdalnej”. W skardze nie
sprecyzowano jednak, jakie konstytucyjne wolności lub prawa skarżącego zostały
naruszone, ani nie wskazano sposobu ich naruszenia.
Skarga konstytucyjna została sporządzona w oparciu o następujący stan faktyczny.
Skarżący jest właścicielem antykwariatu, w którym sprzedaje używane książki na
podstawie umowy komisu. W wyniku przeprowadzonej kontroli Naczelnik Urzędu
Skarbowego w Krakowie stwierdził błędne (tzn. 0% zamiast 22%) zastosowanie
preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług od prowizji komisowej za lata 2001 i
2002 oraz za miesiące styczeń i luty 2003 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie,
rozpatrując odwołanie od powyższego rozstrzygnięcia, decyzjami z 7 maja 2004 r. (nr PP2/4407/106/04) oraz z 24 maja 2005 r. (od nr PP-2/4407/125/04 do nr PP-2/4407/149/04)
utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
wyrokiem z 1 września 2006 r. (sygn. akt I SA/Kr 824/04) oddalił skargi na decyzje
Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 14
grudnia 2007 r. (sygn. akt I FSK 72/07) oddalił kasację od wyroku Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Krakowie.
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 9 marca 2009 r. pełnomocnik
skarżącego został wezwany do usunięcia, w terminie 7 dni od daty doręczenia zarządzenia,
braków formalnych skargi przez: wskazanie, jakie konstytucyjne wolności lub prawa i w
jaki sposób – zdaniem skarżącego – zostały naruszone przez art. 50 ust. 5 w zw. z art. 4 pkt
8 i art. 2 oraz art. 7 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 4 pkt 7 lit. b ustawy o VAT; doręczenie odpisu
i czterech kopii decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków Krowodrza, od których
skarżący wniósł odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, który z kolei – po
ich rozpatrzeniu – wydał decyzję z 7 maja 2004 r. (nr P-2/4407/106/04) oraz decyzje z 24
maja 2005 r. (od nr PP-2/4407/125/04 do nr PP-2/4407/149/04); doręczenie odpisu i
czterech kopii decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z 7 maja 2004 r. (nr
PP-2/4407/106/04); doręczenie odpisu i czterech kopii decyzji Dyrektora Izby Skarbowej
w Krakowie z 24 maja 2005 r. (od nr PP-2/4407/125/04 do nr PP-2/4407/149/04);
doręczenie odpisu i czterech kopii wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w
Krakowie z 1 września 2006 r. (sygn. akt I SA/Kr 824/04).
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 36 ust. 2 w zw. z art. 47 i art. 49 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o
Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK),
pełnomocnik skarżącego został wezwany zarządzeniem sędziego Trybunału
Konstytucyjnego z 9 marca 2009 r. do usunięcia braków formalnych skargi, w terminie 7
dni od daty doręczenia zarządzenia, pod rygorem odmowy nadania skardze dalszego biegu.
Jak wynika z akt sprawy, zarządzenie sędziego zostało skutecznie doręczone
pełnomocnikowi skarżącego w dniu 16 marca 2009 r. Trybunał Konstytucyjny stwierdza,
że pełnomocnik skarżącego nie wykonał tego zarządzenia, bowiem do Trybunału – w
ustawowym terminie – nie wpłynęło żadne pismo procesowe, usuwające braki formalne
złożonej skargi konstytucyjnej.
Stosownie do art. 36 ust. 3 w zw. z art. 49 ustawy o TK, okoliczność powyższa
stanowi przesłankę odmowy nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.
W tym stanie rzeczy Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.
2