II (B) OPIS POSZCZEGÓLNYCH PRZEDMIOTÓW II B 1. Nazwa

II B 1.
II (B) OPIS POSZCZEGÓLNYCH PRZEDMIOTÓW
Nazwa przedmiotu
Fizyka materiałów magnetycznych
(course title)
II B 2.
Kod przedmiotu
(course code)
II B 3.
Typ przedmiotu
(type of course)
Obowiązkowy
II B 4.
Poziom przedmiotu
(level of course)
Średniozaawansowany (wymagana znajomość podstaw fizyki oraz
elementarna wiedza z mechaniki kwantowej)
II B 5.
Rok studiów, semestr
(year of
study ,semester/trimester)
Liczba punktów
(number of credits)
III rok studiów, 6 semestr
II B 7.
Metody nauczania
(teaching methods)
II B 8.
Język wykładowy
(language of course)
Imię i nazwisko wykładowcy
(name of lecturer)
Przedmiot realizowany będzie w formie wykładu przy użyciu
środków audiowizualnych. Na konsultacjach, indywidualnie,
przewiduje się dokładne omawianie trudniejszych partii materiału.
polski
II B 6.
II B 9.
II B 10.
II B 11.
II B 12.
II B 13.
II B 14.
Wymagania wstępne
(prerequisites)
Cele przedmiotu
(wskazane jest określenie celów
jako efektów kształcenia i
kompetencji)
(objectives of the course,
preferably expressed in terms of
learning outcomes and
competences)
Treści merytoryczne
przedmiotu
(course contents)
Metody oceny
(assessment methods)
Spis zalecanych lektur
(recommended reading)
4 ECTS
prof. dr hab. Grażyna Chełkowska
Wymagane zaliczenie kursu podstaw fizyki oraz mechaniki
kwantowej
Przekazanie słuchaczowi wiedzy na temat materiałów
magnetycznych począwszy od podstawowych wiadomości na temat
pochodzenia magnetyzmu, modeli magnetycznych opisujących
zjawiska w układach zawierających metale 3d oraz ziemie rzadkie,
zapoznanie z metodami badawczymi wykorzystywanymi w
badaniach. W ramach wykładu omawiane są również nowe materiały
oraz ich potencjalne zastosowania.
Pochodzenie momentów atomowych (spinowe i orbitalne stany
elektronów). Paramagnetyzm swobodnych jonów (funkcja
Brillouin’a, prawo Curie). Stany magnetycznie uporządkowane
(sprzężenie
spin-orbita,
oddziaływanie
wymiany,
pole
Weissa).
Ferromagnetyzm,
antyferromagnetyzm,
ferrimagnetyzm.
Magnetyzm w stopach zawierających metale 3d oraz jony ziem
rzadkich (model elektronów wędrownych, silny i słaby
ferromagnetyzm,
momenty
magnetyczne
zlokalizowane,
oddziaływanie RKKY). Efekt magnetokaloryczny. Anizotropia
magnetokrystaliczna. Materiały magnetycznie miękkie i twarde.
Materiały o wysokiej gęstości zapisu magnetycznego. Magnetyczne
techniki pomiarowe (statyczne, dynamiczne, magnetometry,
magnetometr SQUID)
Zdany egzamin pisemny
Ch. Kittel, „Wstęp do fizyki ciała stałego”, PWN SA, Warszawa,
1999
A.H. Morrish, “Fizyczne podstawy magnetyzmu”, PWN, Warszawa,
1970
W. Ashcroft, N.D. Mermin, „Fizyka ciała stałego”, PWN,
Warszawa, 1986
H. Ibach, H. Lüth, Fizyka ciała stałego, PWN, Warszawa 1996
A. Oleś: „Metody doświadczalne fizyki ciała stałego”, WNT,
Warszawa, 1998
B. Staliński: „Magnetochemia” PWN, Warszawa 1966
II (B)
II B 1.
II B 2.
II B 3.
II B 4.
II B 5.
II B 6.
II B 7.
II B 8.
II B 9.
II B 10.
II B 11.
II B 12.
II B 13.
II B 14.
OPIS POSZCZEGÓLNYCH PRZEDMIOTÓW
Nazwa przedmiotu
(course title)
Kod przedmiotu
(course code)
Typ przedmiotu
(type of course)
Poziom przedmiotu
(level of course)
Rok studiów, semestr
(year of study,
semester/trimester)
Liczba punktów
(number of credits)
Metody nauczania
(teaching methods)
Język wykładowy
(language of course)
Imię i nazwisko wykładowcy
(name of lecturer)
Wymagania wstępne
(prerequisites)
Cele przedmiotu
(wskazane jest określenie
celów jako efektów
kształcenia i kompetencji)
(objectives of the course,
preferably expressed in terms
of learning outcomes and
competences)
Treści merytoryczne
przedmiotu
(course contents)
Metody oceny
(assessment methods)
Spis zalecanych lektur
(recommended reading)
Fizyka materiałów półprzewodnikowych (wykład, laboratorium)
Obowiązkowy
Średnio zaawansowany
Rok III, semestr 6
4
Wykład – 1 godz./tydzień (15 godzin/semestr)
laboratorium – 1 godz./tydzień (15 godzin/semestr)
Polski
dr hab. K. Wójcik
Zaliczony kurs podstawowy z fizyki. Zalecane: zaliczony Wstęp do
fizyki fazy skondensowanej
Zapoznanie z podstawami fizyki półprzewodników oraz z
różnorodnymi
zastosowaniami
technicznymi
materiałów
półprzewodnikowych
Klasyfikacja materiałów według wartości przewodnictwa
elektrycznego. Mechanizm przepływu prądu elektrycznego w
metalach oraz w izolatorach i półprzewodnikach. Półprzewodniki
jonowe (elektrolity stałe) i elektronowe. Defekty struktury
krystalicznej i ich rola w procesie przewodzenia prądu
elektrycznego.
Koncentracja
nośników
ładunku
w
półprzewodnikach. Półprzewodniki samoistne i domieszkowe.
Zależność przewodnictwa elektrycznego od temperatury.
Określenie typu przewodnictwa oraz koncentracji i ruchliwości
nośników ładunku. Zjawisko Halla. Zjawisko Seebecka. Zakłócenia
koncentracji
nośników
ładunku
w
półprzewodnikach.
Nierównowagowe (dodatkowe) nośniki ładunku elektrycznego.
Generacja, rekombinacja i transport nośników nierównowagowych.
Absorpcja światła w półprzewodnikach i zjawisko fotoelektryczne
wewnętrzne. Mechanizmy absorpcji światła. Fotoprzewodnictwo.
Złącze p–n i różne możliwości jego zastosowań. Właściwości
fizyczne styków metal – półprzewodnik. Praktyczne (techniczne)
zastosowania materiałów półprzewodnikowych (Elektronika,
optoelektronika, technika cyfrowa, energetyka).
Egzamin
C. Kittel, Wstęp do fizyki ciała stałego, Warszawa 2002
W. L. Boncz – Brujewicz, S. G. Kałasznikow, Fizyka
półprzewodników, Warszawa 1985
P. S. Kiriejew, Fizyka półprzewodników, Warszawa 1971
J. Dereń, J. Haber, R. Pampuch, Chemia ciała stałego. Warszawa
1975
II (B)
II B 1.
II B 2.
II B 3.
II B 4.
II B 5.
II B 6.
II B 7.
II B 8.
II B 9.
II B 10.
II B 11.
II B 12.
II B 13.
II B 14.
OPIS POSZCZEGÓLNYCH PRZEDMIOTÓW
Nazwa przedmiotu
(course title)
Kod przedmiotu
(course code)
Typ przedmiotu
(type of course)
Poziom przedmiotu
(level of course)
Rok studiów, semestr
(year of study,
semester/trimester)
Liczba punktów
(number of credits)
Metody nauczania
(teaching methods)
Język wykładowy
(language of course)
Imię i nazwisko wykładowcy
(name of lecturer)
Wymagania wstępne
(prerequisites)
Cele przedmiotu
(wskazane jest określenie
celów jako efektów
kształcenia i kompetencji)
(objectives of the course,
preferably expressed in terms
of learning outcomes and
competences)
Treści merytoryczne
przedmiotu
(course contents)
Metody oceny
(assessment methods)
Spis zalecanych lektur
(recommended reading)
Komputerowe metody symulacji (wykład, laboratorium)
Obowiązkowy (obligatory)
Średnio-zaawansowany
Rok III, semestr 5
5
Wykład: 1 godz./tydzień (15 godzin/semestr)
Laboratorium: 2 godz./tydzień (30 godzin/semestr)
Polski
dr hab. Aleksander Bródka
Elementarna wiedza z zakresu mechaniki klasycznej i kwantowej,
znajomość języków programowania (Fortran, C/C++)
Celem kursu jest zapoznanie studenta z metodami klasycznych
symulacji komputerowych; określenie ich zalet i ograniczeń. Po
ukończeniu kursu student będzie w stanie przeprowadzić obliczenia
wykorzystując komercyjne lub ogólno-dostępne programy
symulacji komputerowych, w szczególności dokonać wyboru
modelu oddziaływań, zespołu statystycznego oraz parametrów
symulacji. Winien być w stanie dokonać modyfikacji kodu
źródłowego.
Oddziaływania między-atomowe.. Modele cząsteczek. Periodyczne
warunki brzegowe, konwencja najbliższych obrazów, obcięcie
sferyczne. Deterministyczne metody symulacji komputerowych:
równania ruchu Newtona dla układów atomów, metody
rozwiązywania równań różnicowych. Symulacja sztywnych
molekuł: opis ruchu rotacyjnego i rozwiązywanie równań ruchu.
Dynamika z więzami – algorytm SHAKE. Konfiguracja
początkowa, eliminacja pędu całkowitego układu, jednostki
zredukowane, parametry kontrolne w etapie dochodzenia układu do
równowagi, siły i przesunięty potencjał. Oddziaływania dalekiego
zasięgu, metoda sumowania Ewalda – dobór wartości parametru
zbieżności i promieni obcięcia w metodzie Ewalda, ładunki
ułamkowe w cząsteczkach dipolowych. Proste średnie
termodynamiczne (energia, temperatura, ciśnienie), transformacja
wartości średnich między zespołami statystycznymi, ciepło
właściwe. Własności strukturalne (dwójkowa funkcja rozkładu,
statyczny czynnik struktury), daleko-zasięgowe poprawki energii
potencjalnej i ciśnienia. Czasowe funkcje korelacji, czasy korelacji i
współczynniki transportu. Dynamika molekularna dla różnych
zespołów statystycznych. Stochastyczne metody symulacji
komputerowych: metoda Monte Carlo.
Praktyczny wstęp do symulacji ośrodków ciągłych: cieczy i
ośrodków
sprężystych.
Metody
rozwiązywania
równań
różniczkowych
na
siatkach
(FDM,FEM,FVM).
Metody
cząsteczkowe, metoda siatkowa Bolzmanna. Rozwiązywanie
równań transportu.
Laboratorium – uruchomienie programu symulacji układu atomów.
Egzamin – ustny: trzy pytania z zagadnień wykładu.
T. Pang, Metody komputerowe w fizyce, PWN, Warszawa, 2001.
D.W. Heermann, Podstawy symulacji komputerowych w fizyce,
WNT, Warszawa, 1997
M.P. Allen, D.J. Tildesley, Computer simulation of liquids,
Clarendon Press, Oxford, 1990-1999.
II (B)
II B 1.
II B 2.
II B 3.
II B 4.
II B 5.
II B 6.
II B 7.
II B 8.
II B 9.
II B 10.
II B 11.
II B 12.
OPIS POSZCZEGÓLNYCH PRZEDMIOTÓW
Nazwa przedmiotu
(course title)
Kod przedmiotu
(course code)
Typ przedmiotu
(type of course)
Poziom przedmiotu
(level of course)
Rok studiów, semestr
(year of study,
semester/trimester)
Liczba punktów
(number of credits)
Metody nauczania
(teaching methods)
Język wykładowy
(language of course)
Imię i nazwisko wykładowcy
(name of lecturer)
Wymagania wstępne
(prerequisites)
Cele przedmiotu
(wskazane jest określenie
celów jako efektów
kształcenia i kompetencji)
(objectives of the course,
preferably expressed in terms
of learning outcomes and
competences)
Treści merytoryczne
przedmiotu
(course contents)
Metody charakteryzacji materiałów
obowiązkowy
zaawansowany
Rok III, semester 6, wykład 30 godz
Rok IV, semester 7, ćwiczenia laboratoryjne 60 godz.
3+4
Wykład, laboratorium
Polski
prof. dr hab. Jacek Szade,
prof. UŚ dr hab. Roman Wrzalik
prof. dr hab. Grażyna Chełkowska
dr Antoni Winiarski
Podstawy fizyki, wstęp do fizyki atomowej i molekularnej, wstęp
do fizyki fazy skondensowanej
Wykład ma za zadanie zapoznanie studentów z kilkunastoma
zaawansowanymi technikami badawczymi, które wykorzystują
zjawiska fizyczne i mają na celu głównie określenie parametrów
materiałów, takich jak: struktura krystaliczna, skład chemiczny,
właściwości elektryczne i magnetyczne, właściwości mechaniczne,
a także określenie parametrów procesów technologicznych
związanych z ich wytwarzaniem.
Fizyko-chemia powierzchni i jej znaczenie dla nauki o materiałach
(mikroelektronika, powierzchniowe
utwardzanie,
kataliza).
Podstawowe pojęcia fizyki powierzchni (struktura atomowa i
elektronowa, oddziaływania gaz-powierzchnia, fizysorpcja i
chemisorpcja).
Mikroskopia o atomowej zdolności rozdzielczej: skaningowa
mikroskopia tunelowa i mikroskopia sił atomowych. Przegląd
różnych odmian mikroskopii ze skanującą sondą i przykłady ich
zastosowań.
Problemy związane z miniaturyzacją elementów elektronicznych:
układy cienkowarstwowe – metody ich otrzymywania oraz badania
(dyfrakcja promieni X i
elektronów, metody optyczne,
spektroskopie)., cienkie warstwy magnetyczne i ich zastosowania,
nanocząsteczki magnetyczne, materiały mutliferroiczne, metody ich
badania, potencjalne zastosowania.
Promieniowanie synchrotronowe – wytwarzanie, wybrane metody
badawcze przy jego użyciu oraz przykłady zastosowania
promieniowania synchrotronowego w badaniu nowych materiałów.
Fale ultradźwiękowe:
metody wytwarzania
i
odbioru
ultradźwięków, metody i aparatura w ultradźwiękowej technice
pomiarowej, defektoskopia ultradźwiękowa.
Promieniowanie rentgenowskie – wytwarzanie oraz zastosowanie
do badania ciał krystalicznych, amorficznych oraz ciał o lokalnym
uporządkowaniu (np. nanorurki węglowe).
Dyfraktometry - proszkowe i monokrystaliczne – możliwości
II B 13.
II B 14.
Metody oceny
(assessment methods)
Spis zalecanych lektur
(recommended reading)
pomiarowe.
Mikroskopy elektronowe - skaningowy (SEM) i transmisyjny
(TEM), skaningowy mikroskop elektronowy z emisją polową
(FESEM).
Dyfrakcja niskoenergetycznych elektronów (LEED).
Zastosowanie mikroskopów elektronowych - przykłady.
Spektrometria masowa jonów wtórnych (SIMS) – zastosowanie do
analizy cząsteczek o dużych masach cząsteczkowych.
Spektrometria masowa cząstek neutralnych (SNMS).
Spektrometria masowa jonów wtórnych z analizatorem czasu
przelotu (ToF)
Analiza ilościowa i jakościowa, analiza pierwiastków śladowych.
Czułość różnych metod spektrometrii masowej.
Przykłady zastosowań spektrometrii masowej.
Mikroskopia optyczna – zastosowania.
Mikroskopia bliskiego pola (NSOM) – zwiększenie rozdzielczości.
Spektroskopia bliskiej podczerwieni (NIR) – jej zastosowania w
badaniach materiałów.
Spektroskopie podczerwieni i Ramana w badaniach składu i
struktury substancji.
Podstawy fizyczne metody XPS. Analiza widm. Linie rdzeniowe i
ich identyfikacja. Pasmo walencyjne.
Rozszczepienie
spin-orbita.
Rozszczepienie
multipletowe.
Przesunięcie chemiczne. Problem tła i jego uwzględnianie w
analizie widmowej.
Linie satelitarne – ich pochodzenie oraz interpretacja.
Teoretyczne podstawy spektroskopii AES – analiza widm,
zastosowania (badanie wzrostu cienkich warstw, czystości
materiałów stosowanych w nanotechnologii, stechiometrii
powierzchni w procesie ich oczyszczania)
Podział substancji ze względu na własności magnetyczne.
Podstawowe pojęcia magnetyzmu. Orbitalny i spinowy moment
magnetyczny. Modele magnetyzmu.
Metody pomiaru własności magnetycznych: makroskopowe
(statyczne i dynamiczne) oraz mikroskopowe.
Magnetometr SQUID, możliwości pomiarowe i zastosowanie.
Zastosowania metod magnetycznych do różnego rodzaju
materiałów: objętościowych, warstw, nanomateriałów. Przykłady.
Przewodnictwo elektryczne/opór elektryczny. Przewodnictwo ciał
stałych. Teoretyczne podstawy zjawiska. Temperaturowe zależności
oporu elektrycznego.Metody pomiaru oporu elektrycznego.
Wykorzystanie
badań
przewodnictwa
elektrycznego
w
nowoczesnym przemyśle. Przykłady zastosowań
Egzamin, zaliczenie wymaganej ilości ćwiczeń laboratoryjnych
AM Oleś, Metody doświadczalne fizyki ciała stałego, WNT,
Warszawa 1998
C.Kitel, ‘ Wstęp do fizyki ciała stałego”, PWN Warszawa 1999
A.Śliwiński, Ultradźwięki i ich zastosowania, WNT, Warszawa
1993
F.J.Blatt, Fizyka zjawisk elektronowych w metalach i
półprzewodnikach, PWN Warszawa, 1973
J.Obraz, Ultradźwięki w technice pomiarowej, WNT, Warszawa
1983
6. Z.Kęcki, Podstawy spektroskopii molekularnej, PWN, Warszawa
1992,
7. J.Sadlej, Spektroskopia molekularna, WNT, Warszawa 2002,
8. E. Hecht, Optics, Addison-Wesley, 2002
II (B)
II B 1.
II B 2.
II B 3.
II B 4.
II B 5.
II B 6.
II B 7.
II B 8.
II B 9.
II B 10.
II B 11.
II B 12.
OPIS POSZCZEGÓLNYCH PRZEDMIOTÓW
Nazwa przedmiotu
(course title)
Kod przedmiotu
(course code)
Typ przedmiotu
(type of course)
Poziom przedmiotu
(level of course)
Rok studiów, semestr
(year of study,
semester/trimester)
Liczba punktów
(number of credits)
Metody nauczania
(teaching methods)
Język wykładowy
(language of course)
Imię i nazwisko wykładowcy
(name of lecturer)
Wymagania wstępne
(prerequisites)
Cele przedmiotu
(wskazane jest określenie
celów jako efektów
kształcenia i kompetencji)
(objectives of the course,
preferably expressed in terms
of learning outcomes and
competences)
Treści merytoryczne
przedmiotu
(course contents)
Nanofizyka (wykład)
Obowiązkowy
Zaawansowany
Rok III, semestr 6
4
wykład 2 godz./tydzień (30 godzin/semestr)
Polski
prof. dr hab. A. Burian, prof. dr hab. E. Zipper, dr hab. J. Szade, dr
hab. M. Szopa, dr hab. K. Szot
Zaliczony kurs z Podstaw Fizyki, Wstępu do fizyki fazy
skondensowanej, Wstępu do fizyki atomowej i molekularnej,
podstawy mechaniki kwantowej i metod spektroskopowych
Student uzyska wiedzę na temat nowej i szybko rozwijającej się
dziedziny fizyki związanej z obiektami o rozmiarach rzędu nm i
mniejszych, ze szczególnym uwzględnieniem cienkich i
ultracienkich warstw. Zapozna się z najnowszymi teoretycznymi i
doświadczalnymi osiągnięciami z zakresu fizyki nanoukładów i
układów mezoskopowych.
Wprowadzenie do fizyki nanostruktur i nanomaterialów
- Nanotechnologie
- Nanomateriały
- Metody analizy nanostruktur -techniki skanujące
- Nanoelektronika
- Nanoarchitektura równoległa do nanosystemów
- Limity w nanoelektronice
Cienkie warstwy
- Struktura atomowa powierzchni, opis, metody badania
- Wybrane metody wytwarzania cienkich warstw, przykłady badań
cienkich warstw
- Układy wielowarstwowe
- Struktura elektronowa w materii o zredukowanych wymiarach
- Badania struktury elektronowej (droga swobodna elektronów,
emisja fotoelektronów, spektroskopia fotoelektronów, analiza
metodą profilu głębokościowego, badania przy użyciu
promieniowania synchrotro-nowego: fotoemisja rezonansowa,
spektromikroskopia)
- Specyfika cienkich warstw metalicznych
- Wybrane własności magnetyczne cienkich warstw
Własności fizyczne nanoukładów węglowych i ich zastosowania do
przetwarzania informacj
- Podstawowe własności nanorurek węglowych
- Orbitale molekularne i klasyfikacja fulerenów
II B 13.
II B 14.
Metody oceny
(assessment methods)
Spis zalecanych lektur
(recommended reading)
- Struktura elektronowa fulerenów
- Własności elektronowe i magnetyczne nanorurek
- Prądy trwałe w nanorurkach i nanotorusach
- Nanorurki wielościenne
- Nanorurki dla nanoelektroniki
- Co to jest komputer kwantowy?
Egzamin
C. Kittel Wstęp do fizyki ciała stałego, PWN 1999
A.Oleś – Eksperymentalne metody fizyki ciała stałego, WNT,
Warszawa 1998
S. Hüfner – Photoelectron spectroscopy, Springer 2005
II (B)
OPIS POSZCZEGÓLNYCH PRZEDMIOTÓW
II B
1.
Nazwa przedmiotu
(course title)
II B
2.
II B
3.
II B
4.
II B
5.
II B
6.
II B
7.
II B
8.
II B
9.
Kod przedmiotu
(course code)
Typ przedmiotu
(type of course)
Poziom przedmiotu
(level of course)
Rok studiów, semestr
(year of study, semester/trimester)
Liczba punktów
(number of credits)
Metody nauczania
(teaching methods)
Język wykładowy
(language of course)
Imię i nazwisko wykładowcy
(name of lecturer)
II B
10.
II B
11.
Wymagania wstępne
(prerequisites)
Cele przedmiotu
(wskazane jest określenie celów jako
efektów kształcenia i kompetencji)
(objectives of the course, preferably
expressed in terms of learning
outcomes and competences)
zaliczony kurs podstawowy z fizyki
II B
12.
Treści merytoryczne przedmiotu
(course contents)
1. Promieniowanie elektromagnetyczne: podstawowe
własności i otrzymywanie.
2. Oddziaływanie promieniowania niejonizujacego z
materią (w zakresie fal radiowych, podczerwieni,
widzialnych i ultrafioletu)
3. Promieniowanie jonizujące (rentgenowskie i gamma) –
własności w oddziaływaniu z materią
4. Szczególna rola promieniowania X w badaniach materii
w stanie krystalicznym. Oddziaływanie promieni X z
materią: zjawisko fotoelektryczne, Comptona, anihilacji,
rozpraszanie Rayleigha.
5. Absorpcja promieni X przez materię. Fluorescencyjna
spektroskopia rentgenowska.
6. Geometryczne warunki rozpraszania promieni
rentgenowskich na krysztale: teoria Laue’go, konstrukcja
Ewalda, równanie Bragga.
Elastyczne rozpraszanie promieni X przez elektron, atom,
komórkę elementarną i przez kryształ. Natężenie wiązki
dyfrakcyjnej.
6. Eksperymentalne metody wyznaczenia struktury
kryształów
(metody
proszkowe,
dyfrakcja
na
monokryształach)
7. Metody określenia struktury kryształów:analiza
Oddziaływanie promieniowania z materią
(wykład, laboratorium)
obowiązkowy
zaawansowany
Rok III, semestr 5
3
Wykład – 20godzin/semestr
laboratorium – 10 godzin/semestr
Polski
prof. dr hab. Alicja Ratuszna
Zapoznanie studentów z podstawową metodą określenia
struktury kryształów - dyfrakcją promieni rentgenowskich.
Fluorescencja promieni X - podstawowa technika
określenia składu badanej substancji. Zajęcia laboratoryjne,
których celem będzie zapoznania się z omawianymi na
wykładzie metodami badań strukturalnych
II B
13.
II B
14.
Metody oceny
(assessment methods)
Spis zalecanych lektur
(recommended reading)
Fouriera, synteza Pattersona i metody bezpośrednie,
udokładnianie struktury.
8. Metoda Rietvelda określenia parametrów struktury z
metod proszkowych.
egzamin pisemnny
1. W. Cullity: Wstęp do dyfrakcji promieni rentgenowskich
Warszawa 1970
2. M. Van Meerssche & J. Feneau – Dupont - Wstęp do
krystalografii i chemii strukturalnej Warszawa PWN 1981