Nr wniosku: 186036, nr raportu: 18805. Kierownik (z rap.): dr Marcin

Nr wniosku: 186036, nr raportu: 18805. Kierownik (z rap.): dr Marcin Krzysztof Polak
W ramach realizacji projektu opublikowane zostały dwa artykuły w publikacjach zbiorowych oraz jedna publikacja
książkowa. Mająca się ukazać w czerwcu bieżącego roku książka Trauma bezkresu. Nietzsche , Lacan, Bernhard i inni w
sposób pionierski zestawia ze sobą koncepcje tytułowych autorów, zgodnie z kluczem hermeneutycznym jakim było
badanie rozmaitych sposobów reagowania na powyższą traumę. Pierwsze rozdziały książki to interwencje eseistyczne,
zarysowujący szerzej horyzont badawczy (odwołania do Pascala, Kierkegaarda, Hegla, Heideggera, Meillassoux, ale
także do matematyków: Cantora, Bolzano, Cohena). Książka jest zbiorem esejów różnej długości, podejmujących
tytułowe zagadnienie w perspektywie interdyscyplinarnej. Autor snuje rozważania filozoficzne, matematyczne,
psychoanalityczne oraz krytycznoliterackie, prowadząc czytelnika do lepszego wglądu we współczesny obraz świata, w
którym nieskończoność (powiązana z pustką), jest zasadniczym - traumatycznym - problemem.
"Najważniejsze dla całego zamysłu konstrukcyjno-myślowego książki są trzy teksty-rozdziały poświęcone postaciom
(Nietzsche, Lacan, Bernhard), które zdaniem Autora – i tu formułuje on swoje credo - sprostały wyzwaniu
nihilistycznemu, przepracowały pozytywnie tytułową „traumę bezkresu”, afirmując, wobec notorycznej groźby bezsensu,
przygodność i nie-konieczność istnienia w nieskończoności poza wszelką dają się racjonalnie oswoić całością. Każda z
nich czyni to w swoisty dla siebie sposób, dostępnymi sobie środkami językowo-teoretycznymi. Filozof Nietzsche
porzuca wobec porażającego sceptycyzmu swe absolutystyczne pretensje, by ostatecznie oddać się radości tworzenia;
psychoanalityk Lacan odsuwa fantazmaty związane z pragnieniem Innego na rzecz afirmatywnego, popędowego „trwania
przy realnym”; pisarz Bernhard rozbija swe obsesyjne marzenie o doskonałości, by wyzwolone przez nie błądzenie
ironicznie uczynić boleśnie ponawianą przygodą.
Książka jest świetnie napisana, sugestywnie i przekonująco, z pasją, takoż demaskatorską i polemiczną (...)" (fragment
recenzji Prof. Pawła Pieniążka).