D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Łowiczu

Sygn. akt II K 550/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 28 kwietnia 2016 roku
Sąd Rejonowy w Łowiczu w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Magdalena Piwowarczyk
Protokolant: Ewelina Ulatowska, Selena Chlebna
przy udziale Prokuratora: Elżbiety Antosik- Ziółkowskiej, Elżbiety Golis
po rozpoznaniu w dniu 16 marca i 22 kwietnia 2016 roku
sprawy R. B., syna E. i J. z domu W., urodz. (...) w Ł.,
oskarżonego o to, że: w okresie od 02 czerwca 2014 r. do 08 lipca 2014 r. w miejscowości K. woj. (...) działając w
krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie
dokonał w firmie (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. zakupu pasz zgodnie z fakturami o nr:
FS (...), z dnia 2014-06-02 na kwotę 6.400,03 zł;
FS (...), z dnia 2014-06-06 na kwotę 7.680,03 zł;
FS (...), z dnia 2014-06-12 na kwotę 10.240,04 zł;
FS (...), z dnia 2014-06-23 na kwotę 10.240,04 zł;
FS (...), z dnia 2014-06-27 na kwotę 10.240,04 zł;
FS (...), z dnia 2014-07-03 na kwotę 10.240,04 zł;
FS (...), z dnia 2014-07-08 na kwotę 8.960,04 zł;
z odroczonym terminem płatności na łączną kwotę 64.000,26 zł, gdzie po dokonaniu w dniu 03 lipca 2014 r. wpłaty
4.119,99 zł, jako zapłaty części pierwszej faktury, dokonywał dalszych zakupów wprowadzając wymienioną spółkę w
błąd co do zamiaru i możliwości zapłaty za pobrany towar, doprowadzając w ten (...) Sp. z o.o. do niekorzystnego
rozporządzenia własnym mieniem w postaci pasz „(...)” o łącznej wartości 59.880,27 zł działając w ten sposób na
szkodę wymienionej spółki,
tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk
orzeka :
1. oskarżonego R. B. uznaje za winnego dokonania czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia z tą tylko zmianą jego
opisu, że eliminuje słowa „w ten” przed słowem (...) co wyczerpuje dyspozycję art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk i za to
na podstawie art. 286 § 1 kk wymierza mu karę 8 ( ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;
2. na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego
kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 2 ( dwóch) lat;
3. na podstawie art. 46 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w
całości poprzez zapłatę na rzecz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. kwoty 59.880,27 (pięćdziesiąt dziewięć tysięcy osiemset
osiemdziesiąt 27/100) złotych;
4. zasadza od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) Spółki z o. o. z siedzibą w K. kwotę 504 ( pięćset
cztery) złotych z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;
5. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych z tytułu kosztów
sądowych.
Sygn. akt II K 550/15
UZASADNIENIE
Na przełomie maja i czerwca 2014 roku R. B. przyjechał do magazynu Spółki (...) z siedzibą w K. zgłaszając
zainteresowanie paszą dla świń. Została mu przedstawiona oferta. Oskarżony zakupił na próbę paszę o wartości około
1.300 złotych.
W okresie pomiędzy 2 a 6 czerwca 2014 roku oskarżony podpisał z przedstawicielem Spółki (...) umowę o współpracy
w zakresie dostarczania paszy dla świń.
R. B. zajmował się wówczas hodowlą tuczników. W gospodarstwie prowadził hodowlę około 500 sztuk trzody chlewnej
w wadze około 50 kg. Świnie były w trakcie tuczu.
(zeznania M. D. k. 58 – k. 111, k. 116 zeznania R. K. k. 47v.- 107v. k. 114v. -115, zeznania Ł. B. k. 50-51 – k. 109 , k. 114)
W dniu 2 czerwca 2014 roku R. B. złożył w firmie (...) pierwsze zamówienie na zakup paszy dla tuczników. Na powyższy
zakup została wystawiona faktura na łączną kwotę 6.400,03 złotych ( termin płatności został określony na 9 czerwca
2014 roku). Kolejny zakup paszy przez oskarżonego miał miejsce w dniu 6 czerwca 2014 roku i opiewał na kwotę
7.680, 03 złotych (termin płatności określono na 20 czerwca 2014 roku).
Kolejne zamówienia miały miejsce w dniach 12 czerwca 2014 roku na kwotę 10.240,04 złotych (termin płatności 12
lipca 2014 roku), 23 czerwca 2014 roku na kwotę 10.240,04 złotych (termin płatności 7 sierpnia 2014 roku, 27 czerwca
2014 roku na kwotę 10,240, 04 złotych (termin płatności 11 sierpnia 2014 roku), w dniu 3 lipca 2014 roku na kwotę
10.240, 04 złotych ( termin płatności 17 sierpnia 2014 roku) oraz w dniu 8 lipca 2014 roku na kwotę 8.960, 04 złotych
(termin płatności 22 sierpnia 2014 roku).
W dniu 3 lipca 2014 roku R. B. zapłacił część należności określonej w pierwszej fakturze w wysokości 4.119,99 złotych.
Do zapłaty z pierwszej faktury pozostała kwota 2.280,04 złotych.
Wszystkie faktury były z odroczonym terminem płatności, odpowiednio na 7, 14, 30 oraz 45 dni.
(zeznania M. J. k. 40v.-41 – k. 126v.-127, k.128v.-129 , kopie faktur k. 18-24,
R. B. przy każdym zamówieniu obiecywał, że ureguluje płatności po sprzedaży tuczników. Oskarżony zapewniał, że
będzie spłacał zobowiązania. Oskarżony nie powiadomił pracowników Spółki (...) o kłopotach finansowych Do zapłaty
nie doszło pomimo upływu okresu na tuczenie prosiaków. R. B. chciał złożyć kolejne zamówienie na paszę, ale z uwagi
na nieuregulowanie wcześniejszych zobowiązań firma (...) odmówiła kolejnych transportów paszy.
W zakresie ostatniego zamówienia początkowo w Spółce (...) zapadła decyzja odmowna. Jednak po interwencji ojca
oskarżonego, który zapewniał, że należność zostanie uiszczona oraz przekazanej informacji, że świnie głodują zarząd
firmy podjął decyzję o wykonaniu ostatniej dostawy.
Oskarżonemu zaproponowano kredytowanie zakupów przez Bank, z którym firma (...) posiada umowę o współpracy,
co miało gwarantować wznowienie dostaw. Oskarżony z tej możliwości nie skorzystał. Nigdy nie informował o
kłopotach finansowych i niewypłacalności.
(zeznania R. K. k. 47v.- 107v. k. 114v. -115, zeznania Ł. B. k. 50-51 – k. 109 , k. 114, zeznania M. D. k. 58 – k. 111, k.
116 , zeznania K. B. k. 115v.-116)
W dniu 10 września 2014 roku oskarżony podpisał zobowiązanie do zapłaty należności za paszę do dnia 10
października 2014 roku.
W dniu 26 listopada 2014 roku Spółka (...) uzyskała w Sądzie Rejonowym wŁ. nakaz zapłaty w postępowaniu
nakazowym w sprawie I Nc 1098/14. Nakaz zapłaty został utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Rejonowego w Ł.w
sprawie IC 78/15.
Spółka (...) wszczęła postepowanie egzekucyjne kierując sprawę do Komornika przy Sadzie Rejonowym w Ł. M. C..
Przedstawiciel Spółki (...) dopiero od komornika uzyskał informacje o długach oskarżonego.
(zeznania M. J. k. 40v.-41 – k. 126v.-127, k.128v.-129 , kopie orzeczeń k. 29-30, zobowiązanie k. 31)
Przeciwko R. B. w kancelarii (...) toczyły się liczne postepowania egzekucyjne od 25 kwietnia 2012 roku z wniosków
różnych wierzycieli. Należności objęte postępowaniami egzekucyjnymi od 2012 roku to kwota ponad 400.000 złotych.
Należności objęte postepowaniami do 2014 roku to kwota ponad 186.000 złotych. Kilka z tych postepowań zostało
umorzonych z powodu bezskutecznej egzekucji. Komornik M. C. ustalił, że oskarżony nie posiada majątku.
Mieszkanie należące do oskarżonego zostało objęte egzekucją. W dziale III księgi wieczystej wpisanych jest
osiem ostrzeżeń dotyczących wszczęcia egzekucji z nieruchomości oskarżonego na podstawie różnych tytułów
wykonawczych, w tym tytułów wykonawczych z 2010 roku. Ponadto w dziale IV księgi wieczystej widnieją wpisy
czterech hipotek o znacznych wysokościach.
Część postepowań egzekucyjnych prowadzonych przez Komornika M. C. przejął komornik Sądowy przy Sądzie
Rejonowym dla W. (...) w W., P. B.. Komornik ten prowadził inne postepowania egzekucyjne przeciwko oskarżonemu
od 2012 roku. Egzekucje dotyczyły znacznych należności, wysokości ponad 599.000 złotych.
(informacja komornika k. 54-55, k.119, wypis z księgi wieczystej k. 32-39)
Oskarżony ma 33 lata. Jest żonaty. Posiada troje małoletnich dzieci. Posiada średnie wykształcenie. Z zawodu
jest technikiem mechanikiem. Utrzymuje się z dzierżawy gospodarstwa rolnego o powierzchni 20 ha. Miesięcznie
osiąga dochód 5.000 złotych. Jest właścicielem mieszkania w W. o powierzchni 56 m2 . Jest zdrowy. Nie leczył się
psychiatrycznie ani odwykowo.
Nie był karany.
(wyjaśnienia oskarżonego k. 65, karta karna k. 62)
Oskarżony nie przyznał się do dokonania zarzucanego mu czynu. Skorzystał z przysługującego mu prawa i odmówił
składania wyjaśnień oraz odpowiedzi na pytania.
Oskarżony nie stawił się w sądzie. Usprawiedliwił nieobecność, jednak nie wnosił o odroczenie rozprawy. Rozprawa
toczyła się pod jego nieobecność.
(wyjaśnienia oskarżonego k. 65-66)
Stan faktyczny w niniejszej sprawie nie jest bardzo skomplikowany i nie budzi wątpliwości. Sąd dokonał ustaleń tak,
na podstawie zgromadzonej w sprawie dokumentacji, jak i zeznań M. J., R. K., Ł. B., M. D., K. B..
Dowody zgromadzone w niniejszej sprawie potwierdzają się wzajemnie tworząc logiczną całość. Brak jest
jakichkolwiek powodów do tego, aby kwestionować ich wiarygodność.
Oskarżony skorzystał z przysługującego mu prawa i odmówił składania wyjaśnień jednocześnie nie przyznając się do
dokonania zarzucanego mu czynu. Zakwestionowanie okoliczności przedstawionych w akcie oskarżenia pozostaje w
sprzeczności z pozostałymi dowodami, których układ zarysował się dla oskarżonego niekorzystnie.
Wszyscy świadkowie – pracownicy pokrzywdzonej Spółki - dokładnie, niezmiennie i jednoznacznie opisali przebieg
wydarzeń związanych z dostarczaniem oskarżonemu paszy. Jednoznacznie opisali swoje kontakty z oskarżonym oraz
przekazywane przez niego informacje w zakresie możliwości zapłaty za pobrany towar.
Zawiadamiająca o przestępstwie M. J. – współudziałowiec Spółki (...) - opisała chronologicznie historię zamówień
dokonanych przez oskarżonego. Wskazała jednocześnie, że od pracownika Spółki uzyskała informację, iż oskarżony
faktycznie prowadzi tucz świń i zapewnia, że w momencie sprzedaży tuczników rozliczy się za zakupiona paszę.
Świadek potwierdziła, że nie miała żadnej informacji o zlej sytuacji finansowej oskarżonego. Podała, że o tym fakcie
dowiedziała się dopiero od policjanta i komornika.
Pozostali świadkowie opisali swoje kontakty z oskarżonym. Zarówno Ł. B. jak i R. K., K. B. i M. D. zgodnie
podali o zapewnieniach oskarżonego co do spłaty zadłużenia za pobraną paszę. M. D. szczegółowiej opisał sytuację
zaobserwowaną w gospodarstwie oskarżonego, która potwierdziła hodowlę tuczników. Świadek opisał ponadto
nawiązanie współpracy z oskarżonym oraz rozmowy z oskarżonym już po powstaniu zadłużenia.
Zeznania świadków znajdują potwierdzenie w kopiach faktur dotyczących zamówionej przez oskarżonego paszy.
Okoliczności wynikające z opisanych wyżej dowodów znajdują nadto potwierdzenie w informacjach przedstawionych
przez komorników prowadzących postępowania egzekucyjne przeciwko oskarżonemu.
Wobec wyżej poczynionych ustaleń należy zakwestionować wersję przedstawioną przez oskarżonego zaprzeczającą
okolicznościom zawartym w zarzucie aktu oskarżenia.
Zgromadzone w toku postępowania dokumenty w postaci: protokołów utrwalających przebieg podejmowanych
czynności procesowych, zaświadczenia, dane o karalności, dokumenty i informacje komornicze jako dokumenty
urzędowe, stanowiły dla Sądu w pełni wiarygodne źródła dowodowe.
Sąd zważył, co następuje:
W świetle poczynionych ustaleń faktycznych nie budzi wątpliwości, że oskarżony swym zachowaniem wyczerpał
dyspozycję art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk.
Odpowiedzialności z art. 286 § 1 kk podlega bowiem osoba, która w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadza
inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd albo wyzyskania
błędu tej osoby. Określone w tym przepisie przestępstwo jest przestępstwem umyślnym, kierunkowym. Zachowanie
sprawcy musi być ukierunkowane na określony cel, tj. osiągnięcie korzyści majątkowej. Podkreślić należy, że realizacja
znamion wskazanego czynu zabronionego ma miejsce także wówczas gdy jego sprawca osiąga korzyść majątkową nie
tylko dla siebie, ale także innej osoby, na co wprost wskazuje dyspozycja § 4 art. 115 kk. Nie jest tym samym konieczne
by to sprawca tylko dla siebie takową korzyść uzyskał.
W świetle ugruntowanego stanowiska orzecznictwa i literatury nie budzi wątpliwości, że opisane w dyspozycji art.
286 § 1 kk wprowadzenie w błąd musi dotyczyć okoliczności istotnych, a więc takich, które mogłyby mieć wpływ
na decyzję pokrzywdzonego o rozporządzeniu mieniem, a zwłaszcza okoliczności decydującej o tym, że dokonane
przez pokrzywdzonego rozporządzenie mieniem jest dla niego niekorzystne. Wprowadzenie w błąd co do okoliczności
nieistotnej, która nie ma wpływu na charakter dokonanego rozporządzenia jako niekorzystnego nie stanowi podstawy
odpowiedzialności z art. 286 § 1 kk, nawet w wypadku, gdyby w przyszłości z powodu innych okoliczności dokonane
przez pokrzywdzonego rozporządzenie jego mieniem okazało się dla niego niekorzystne.
W niniejszej sprawie ponad wszelką wątpliwość ustalono, iż R. B.
w okresie od 02 czerwca 2014 r. do 08 lipca 2014 r. w miejscowości K. woj. (...) działając w krótkich odstępach czasu
w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie dokonał w firmie (...) sp.
z o.o. z siedzibą w K. zakupu pasz zgodnie z fakturami o nr:
FS (...), z dnia 2014-06-02 na kwotę 6.400,03 zł;
FS (...), z dnia 2014-06-06 na kwotę 7.680,03 zł;
FS (...), z dnia 2014-06-12 na kwotę 10.240,04 zł;
FS (...), z dnia 2014-06-23 na kwotę 10.240,04 zł;
FS (...), z dnia 2014-06-27 na kwotę 10.240,04 zł;
FS (...), z dnia 2014-07-03 na kwotę 10.240,04 zł;
FS (...), z dnia 2014-07-08 na kwotę 8.960,04 zł;
z odroczonym terminem płatności na łączną kwotę 64.000,26 zł, gdzie po dokonaniu w dniu 03 lipca 2014 r. wpłaty
4.119,99 zł, jako zapłaty części pierwszej faktury, dokonywał dalszych zakupów wprowadzając wymienioną spółkę
w błąd co do zamiaru i możliwości zapłaty za pobrany towar, doprowadzając (...) Sp. z o.o. do niekorzystnego
rozporządzenia własnym mieniem w postaci pasz „(...)” o łącznej wartości 59.880,27 zł działając w ten sposób na
szkodę wymienionej spółki.
W świetle poczynionych ustaleń oczywistym jest, iż oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
Działanie oskarżonego nakierowane było bowiem na uzyskanie paszy. Pasza o znacznej wartości została mu
dostarczona. Osiągnął w ten sposób korzyść majątkową. Cel jego działania w postaci wyrządzenia pokrzywdzonej
spółce szkody majątkowej w świetle pobrania paszy bez uiszczenia opłaty, nie budzi w ocenie sądu wątpliwości.
Reasumując oskarżony wprowadził w błąd pokrzywdzona spółkę co do zamiaru i możliwości zapłaty za pobrany
towar. Oskarżony po dokonaniu zapłaty – i to jedynie w części – pierwszej faktury nadal dokonywał zamówień
zapewniając pokrzywdzoną spółkę, że niezwłocznie zapłaci za pobrany towar. Terminy płatności zostały odroczone.
Oskarżony zapewniając o zapłacie po dokonanej sprzedaży tuczników opierał swe zapewnienia na niepewnym
przyszłym zobowiązaniu. Wiedział o trudnej sytuacji w jakiej się znajduje. Miał świadomość ogromnych zadłużeń
i toczących się licznych postępowań egzekucyjnych wobec jego osoby. Informacje komorników, ostrzeżenia i wpisy
hipoteki wskazują jednoznacznie na niewypłacalność i bankructwo oskarżonego już co najmniej od 2011 roku.
Oprócz zapewnień o zapłacie za paszę nie poinformował żadnego z przedstawicieli pokrzywdzonej Spółki – a kontakt
miał z kilkoma osobami – o trudnej sytuacji majątkowej i praktycznie całkowitej niewypłacalności. Oskarżony przyjął
paszę od pokrzywdzonego mając pełną świadomość swojej trudnej sytuacji finansowej. Miał świadomość o zadłużeniu
wobec innych osób.
Oskarżony w dniu 3 lipca 2014 roku na poczet pierwszej faktury ( z dnia 2 czerwca 2014 roku) uiścił kwotę 4.119,99
złotych, a wiec tylko część należności. Tym samym – wobec częściowej spłaty – pokrzywdzona Spółka podjęła decyzję
o wydaniu kolejnych zamówień.
W świetle powyższych rozważań, nie przekonują również Sądu zapewnienia oskarżonego wynikające z zeznań
świadków, że miał zamiar zapłacić za pobrany towar, że chciał wywiązać się z zobowiązania.
W tym miejscy aktualne pozostaje stanowisko Sądu Apelacyjnego w K., że oczywiście kontrahent w transakcji
dwustronnej nie ma obowiązku ujawnienia sytuacji materialnej swojej firmy, niemniej jednak tylko wówczas nie
będzie miało to charakteru wprowadzenia w błąd w rozumieniu przepisu art. 286 § 1 kk, gdy podmiot taki przy
zachowaniu reguł kupieckich, którym druga ze stron umowy ma prawo ufać, będzie miał faktyczną możliwość realizacji
przyjętego na siebie umownie zobowiązania w dacie jego powstania, bez świadomego powodowania szkody w majątku
swego wierzyciela ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Kotwicach z 20 kwietnia 2000 roku II AKa 71/11 – oSA 2001, Nr
7-8, poz. 54)
Pokrzywdzona firma nie wiedziała o kłopotach finansowych oskarżonego i zapewne nie przekazałby paszy wiedząc,
iż wątpliwa jest zapłata za towar. Oskarżony pobierał towar z odroczonym terminem spłaty ponad swoje możliwości
płatnicze, nie informując dostawcy o swoich długach, zapewne obawiając się, że gdyby o tym powiedział, towaru by
nie otrzymał.
Na marginesie należy również zaznaczyć, iż dla bytu prawnego przestępstwa oszustwa obojętne są przyczyny
powstania trudnej sytuacji finansowej oskarżonego chociaż oczywiście mogą być uwzględnione przy ocenie jego
zachowania.
Oskarżony – pomimo zapewnień i upływu okresu niezbędnego do tuczu - nie zapłacił za pobraną paszę, czym
doprowadził (...) Sp. z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.
Oskarżony więc celowo dezinformując pokrzywdzonego wyłudził łącznie kwotę 59.880, 27 złotych.
Sąd uznał, iż oskarżony działał w warunkach czynu ciągłego wyczerpującego dyspozycję art. 12 kk, która stanowi,
że dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru,
uważa się za jeden czyn zabroniony; jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, warunkiem uznania wielości
zachowań za jeden czyn zabroniony jest tożsamość pokrzywdzonego. Oskarżony bowiem podjął wiele zachowań w
krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, o czym świadczy tożsamość, konsekwencja i
systematyczność podejmowanych działań.
Sąd dokonał tylko niewielkiej zmiany opisu czynu w porównaniu z zapisem aktu oskarżenia eliminując zbędne słowa
„ w ten”.
Niewątpliwie w świetle art. 115 § 2 kk zachowanie oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu cechowało
się dość znacznym stopniem społecznej szkodliwości. W szczególności należy podkreślić znaczną szkodę, która
niewątpliwie stanowiła dla pokrzywdzonej Spółki wymierną stratę. Pokrzywdzona Spółka odczuła konsekwencje
zachowania oskarżonego ponosząc nie tylko wymierne straty finansowe ale również kłopoty związane z prowadzonym
postępowaniem sądowym oraz egzekucyjnym. Działania oskarżonego nie usprawiedliwia ujawniony w materiale
dowodowym argument, że pasza musiała zostać dostarczona z uwagi na głodowanie świń. Okoliczność ta nie może
usprawiedliwiać jego zachowania. To oskarżony podjął decyzję o hodowli i powinien ją planować oraz prowadzić
zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie zasadami nie przerzucając obciążeń na inne podmioty. W nieznacznym
stopniu na obniżenie stopnia społecznej szkodliwości jego czynu wpływa trudna sytuacja życiowa, w tym majątkowa,
w jakiej oskarżony się znalazł świadcząca o pewnej determinacji oskarżonego w celu uzyskania środków pieniężnych
do uregulowania istotnych z jego punktu widzenia spraw.
Uznać należy, iż zachowanie oskarżonego miało charakter zawiniony.
W sprawie nie zachodziły żadne okoliczności, które można by rozpatrywać w kategoriach kontratypu mogącego
wyłączać jego winę. Oskarżony, jest dojrzałym, w pełni zdrowym fizycznie i psychicznie mężczyzną, w pełni
świadomym konsekwencji swojego postępowania. Mógł zatem przewidzieć konsekwencje swojego zachowanie i
postąpić zgodnie z poszanowaniem zasad porządku prawnego, czego jednak nie zrobił.
W ocenie Sądu oskarżony dopuścił się zawinionego czynu zabronionego cechującego się dość znacznym stopniem
społecznej szkodliwości i zgodnie z treścią art. 1 kk podlega odpowiedzialności karnej za czyn z art. 286 § 1 kk w zw.
z art. 12 kk
Za przypisane oskarżonemu przestępstwo Sąd na podstawie art. 286 § 1 kk wymierzył mu karę 8 (ośmiu) miesięcy
pozbawienia wolności. W ocenie Sądu kara tego rodzaju i w takim wymiarze jest adekwatna do omówionego wyżej
stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego oraz stopnia jego winy.
Jako zasadniczą okoliczność łagodzącą Sąd uznał dotychczasowa niekaralność oskarżonego, co przy uwzględnieniu
faktu, iż jest on dojrzałym mężczyzną wskazuje, iż czyn przez niego popełniony miał charakter incydentalny w jego
życiu i więcej działania o charakterze przestępczym się nie dopuści.
Negatywnie o oskarżonym świadczy fakt, iż nie podjął jakiejkolwiek próby naprawienia szkody.
Odnośnie kary pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu Sąd uznał, iż jego właściwości i warunki osobiste
uzasadniają przypuszczenie, że pomimo niewykonania kary będzie on przestrzegał zasad porządku prawnego, a
zwłaszcza nie popełni ponownie przestępstwa. Dotychczasowa niekaralność oskarżonego –dojrzałego mężczyznypozwala na przyjęcie pozytywnej prognozy kryminologicznej, co do jego zachowania w przyszłości. W ocenie Sądu
samo zagrożenie możliwością zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności w wymiarze zakreślonym przez
Sąd spełni wobec niego swe cele, zwłaszcza w zakresie indywidualno-prewencyjnym. Ponadto względy społecznego
oddziaływania kary nie sprzeciwiają się jej warunkowemu zawieszeniu.
Z uwagi na powyższe Sąd na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk warunkowo zawiesił
wobec oskarżonego wykonanie kary pozbawienia wolności na dwuletni okres próby. Okres próby w takim wymiarze
pozwoli na sprawdzenie prawidłowości pozytywnej prognozy zachowania oskarżonego.
Na podstawie art. 46 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk Sąd zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody poprzez zapłatę
na rzecz pokrzywdzonego (...) Sp. z o. o. kwoty 59,880,27 złotych. Decyzja Sądu w tym zakresie jest oczywista wobec
wniosku pokrzywdzonej Spółki (k. 127) przy uwzględnieniu faktu, iż oskarżony nie naprawił całości szkody.
Sąd orzekając zastosował dyspozycję art. 4 § 1 kk. Zgodnie z tym przepisem jeżeli
w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże
należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Bez wątpienia stan prawny
w momencie orzekania jest odmienny od tego z chwili popełnienia czynu przez oskarżonego. Od 1 lipca 2015
roku obowiązuje zmieniony kodeks karny w zakresie m. in. warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia
wolności oraz obowiązku naprawienia szkody. Ustawa obwiązująca poprzednio była względniejsza dla sprawcy.
Umożliwiała bowiem między innymi warunkowe zwieszenie wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej w
wymiarze do lat 2. Aktualnie warunkowe zwieszenie wykonania kary pozbawienia wolności jest możliwe tylko w
sytuacji kary w wymiarze nieprzekraczającym roku - choć w odniesieniu do oskarżonego i wymierzonej mu kary
nie miałoby to znaczenia. Jednak aktualnie obowiązujące przepisy znacznie rozszerzyły określony w art. 46 § 1 kk
zakres obowiązku naprawienia szkody. W tej sytuacji Sąd orzekając w przedmiocie kary zastosował wobec oskarżonego
ustawę obowiązującą poprzednio.
Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) Spółki z o. o. z siedziba
w K. kwotę 504 ( pięćset cztery) złotych z tytułu poniesionych przez oskarżyciela posiłkowego kosztów zastępstwa
procesowego.
Sąd zgodnie z wnioskiem pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego zasądził od oskarżonego kwotę bez podatku VAT
opierając się na wskazaniach określonych w § 2 ust. 1, 2 i 3, § 3 ust. 1, § 14 ust. 2 pkt 3 w zw. z § 14 ust. 7 i § 16
Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu z dnia 28 września 2002 roku
( Dz.U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.).
O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 627 kpk zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę
250 ( dwieście pięćdziesiąt) złotych, na którą złożyły się: koszty uzyskania danych o karalności, ryczałt za doręczenia
oraz opłata karna.