D - Sąd Okręgowy w Koninie

Sygn. akt II Ka 356/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 stycznia 2014r.
Sąd Okręgowy w Koninie II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący : SSO Marek Kordowiecki
Sędziowie : SSO Ewa Miastkowska
SSO Agata Wilczewska - spr.
Protokolant : st. sekr. sąd. Arleta Wiśniewska
przy udziale J. G. Prokuratora Prokuratury Okręgowej
po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2014r.
sprawy R. K.
oskarżonego z art.278§1k.k. w zw. z art.64§1k.k.
na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego
oraz z urzędu na podstawie art. 435 k.p.k. sprawy A. J.
oskarżonego z art. 278§1k.k. w zw. z art.64§1k.k. i innych
od wyroku Sądu Rejonowego w Koninie
z dnia 24 lipca 2013r. sygn. akt II K 34/13
I. Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:
• uchyla orzeczenie o karze łącznej wobec oskarżonego A. J. zawarte w punkcie III;
• oskarżonych R. K. i A. J. uznaje za winnych tego, że w dniu 10 listopada 2012r., około godz. 21.00, w K. na ul. (...),
działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim telefonicznym złożeniu zamówienia, z telefonu komórkowego
o numerze (...), na dostawę 4 sztuk pizzy pod adres K., ul. (...), dokonali zaboru w celu przywłaszczenia
zamówionych 4 sztuk pizzy wraz z termotorbą, o łącznej wartości 320 zł na szkodę J. P., to jest popełnienia
wykroczenia z art.119§1k.w. i za to, na podstawie art.119§1k.w. w zw. z art.19k.w., wymierza oskarżonemu R. K.
karę 20 (dwudziestu) dni aresztu, a oskarżonemu A. J. karę 30 (trzydziestu) dni aresztu;
• na poczet orzeczonej wobec oskarżonego R. K., na podstawie art. 82 § 3 k.p.s.w., zalicza oskarżonemu okres
zatrzymania w niniejszej sprawie od dnia 14 listopada 2012r. do dnia 16 listopada 2012r., uznając karę aresztu
za wykonaną w wymiarze 3 dni.
II. Zwalnia oskarżonego R. K. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie
odwoławcze w tym od opłaty za obie instancje.
A. W. M. K. E. M.
II Ka 356/13
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 24 lipca 2013 r. Sąd Rejonowy w Koninie, w sprawie o sygn. akt II K 34/13 uznał oskarżonych R.
K. oraz A. J. za winnych tego, że w dniu 10 listopada 2012 r. ok. godz. 21.00 w K. na ul. (...), działając wspólnie i w
porozumieniu, po uprzednim telefonicznym złożeniu zamówienia z telefonu komórkowego o numerze (...)na dostawę
4 sztuk pizzy pod adres K., ul. (...) dokonali zaboru w celu przywłaszczenia zamówionych 4 sztuk pizzy wraz z termo
torbą w wyniku czego powstały straty o łącznej wartości 320 zł na szkodę J. P., przy czym zarzuconego im czynu
dopuścili się będąc uprzednio skazanymi za podobne przestępstwo umyślne i w ciągu 5 lat od odbycia co najmniej 6
miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za podobne przestępstwo umyślne, to jest przestępstwa z art. 278 § 1 k.k.
w zw. z art. 64 § 1 k.k., i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu R. K. karę 6 miesięcy pozbawienia
wolności, a oskarżonemu A. J. karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.
Tym samym wyrokiem Sąd uznał oskarżonego A. J. również za winnego przestępstwa z art.280§1k.k. w zw. z
art.64§2k.k. i za przestępstwo to wymierzył oskarżonemu karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie
art.85k.k. w zw.z art.86§1i2k.k. Sąd połączył orzeczone wobec oskarżonego A. J. kary pozbawienia wolności i jako karę
łączną wymierzył mu karę 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności.
Nadto na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu R. K.
okres zatrzymania w niniejszej sprawie od dnia 14 listopada 2012 r. do dnia 16 listopada 2012 r. i przyjmując, że
jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności uznał karę
pozbawienia wolności za wykonaną w wymiarze 3 dni.
Apelację od powyższego wyroku wniósł oskarżony R. K., który w odwołaniu stwierdził jedynie, że nie przyznaje się do
popełnienia przestępstwa w powyższej sprawie.
Sąd odwoławczy zważył co następuje:
Apelacja oskarżonego R. K., chociaż nie zasadna, okazała się celowa, gdyż doprowadziła do zmiany zaskarżonego
wyroku na korzyść oskarżonego R. K.. Jednocześnie z uwagi na brzmienie art.435k.p.k. doprowadziła także do
częściowej zmiany wyroku z urzędu wobec oskarżonego A. J., co do którego wyrok nie został zaskarżony.
Sam środek odwoławczy złożony przez oskarżonego R. K. nie mógł przynieść skutku w postaci uniewinnienia
oskarżonego. Przedstawiona bowiem przez Sąd I instancji ocena dowodów pozostaje pod ochroną prawa procesowego
(art. 7 k.p.k.) z uwagi na to, że została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności
sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.). Sąd
rozważył wszystkie okoliczności sprawy przemawiające zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4
k.p.k.) oraz wyczerpująco i logicznie – z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego uargumentował
swoje przekonanie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku (art. 424 § 1 pkt. 1 k.p.k.). Na sprawstwo oskarżonego
wskazują bowiem – w części w jakiej Sąd Rejonowy uznał za oparte na prawdzie – wyjaśnienia samego R. K. złożone
w postępowaniu przygotowawczym jak i wyjaśnienia oskarżonego A. J.. Oskarżony R. K., w toku postępowania
przygotowawczego dwukrotnie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Dopiero na etapie postępowania
przed Sądem I instancji złożył odmienne wyjaśnienia wskazując, że swoimi wcześniejszymi wyjaśnieniami próbował
uchronić od odpowiedzialności karnej rzeczywistego sprawcę tj. F. S.. Wyjaśnienia A. J., złożone na etapie
postępowania przygotowawczego, będące szczegółową relacją z przebiegu zdarzenia opisanego w zarzucie, także
wskazują na sprawstwo skarżącego. Przesłuchany dopiero na etapie postępowania przed sądem, świadek F. S.
swoimi zeznaniami realizował niejako linię obrony przyjętą przez oskarżonego już na etapie postępowania sądowego.
Dopytywany przez Sąd wskazał, że w chwili zdarzenia R. K. przebywał w domu co w żaden sposób nie koresponduje
z wyjaśnieniami samego oskarżonego. W sposób sprzeczny ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym
sporządził szkic na którym przedstawił miejsce gdzie stał z A. J. oraz gdzie zaparkował samochód pokrzywdzony J.
K.. Opisując zachowanie dostawcy pizzy przedstawił je w sposób różny od tego jak zostały przedstawione przez R.
K. oraz A. J.. Z tych też powodów Sąd I instancji słusznie przyjął, że świadek oraz oskarżony uzgadniali treść relacji,
które następnie zostały przestawione przed Sądem. W sposób prawidłowy zostały również ocenione zeznania świadka
J. L. która przesłuchiwała R. K. w charakterze podejrzanego. Sąd Rejonowy nie miał żadnych powodów, aby uznać
iż policjantka miała jakikolwiek wpływ na treść protokołu z przesłuchania oskarżonego, bądź też składając relacje
z przeprowadzonych czynności służbowych ich przebieg przedstawiła nieprawdziwie. Reasumując, Sad I instancji
prawidłowo ustalił stan faktyczny oraz ocenił zgromadzony materiał dowodowy, brak więc było podstaw do uznania
iż oskarżony nie dopuścił się zaboru w celu przywłaszczenia 4 sztuk pizzy wraz z torbą.
Apelacja odniosła jednak ten skutek, że w wyniku jej rozpoznania przypisany oskarżonemu czyn należało
zakwalifikować odmiennie aniżeli uczynił to Sąd I instancji.
Mianowicie art. 2 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – kodeks postępowania karnego oraz niektórych
innych ustaw, ogłoszonej w Dzienniku Ustaw z dnia 25 października 2013 r. poz. 1247 wprowadził zmiany w kodeksie
wykroczeń. Art. 119 § 1 k.w. obecnie brzmi: Kto kradnie lub przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość
nie przekracza ¼ minimalnego wynagrodzenia podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. Ustawa
ta weszła w życie w dniu 9 listopada 2013 r. Zgodnie z § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 września 2013
r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2014 r., opublikowanego w Dzienniku Ustaw z dnia
13 września 2013 r. Dz. U. 2013 poz. 1074, od dnia 1 stycznia 2014 r. ustalono minimalne wynagrodzenie za pracę w
wysokości 1 680 zł.
Zestawiając powyższe, od dnia 9 listopada 2013 r. kwotą decydującą o uznaniu konkretnego czynu za wykroczenie z
art. 119 § 1 k.w. bądź występek z art. 278 § 1 k.k. jest ¼ kwoty minimalnego wynagrodzenia czyli obecnie kwota 420 zł.
Z uwagi więc na wartość skradzionych rzeczy na szkodę pokrzywdzonego J. P. tj. kwotę 320 zł czyn oskarżonego R. K.
należy zakwalifikować jako wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a nie przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.
Ponieważ te same względy przemawiały za zmianą wyroku również na korzyść współoskarżonego A. J. w części
przypisanego mu przestępstwa z art.278§1k.k. w zw. z art.64§1k.k., Sąd odwoławczy zmienił wyrok w tym zakresie nie
tylko wobec oskarżonego R. K., który wyrok zaskarżył, ale także wobec oskarżonego A. J., który wyroku nie skarżył.
Dlatego Sąd odwoławczy, w ramach czynu przypisanego oskarżonym w punkcie I zaskarżonego wyroku, uznał
oskarżonych R. K. i A. J. za winnych tego, że w dniu 10 listopada 2012 r., około godz. 21.00, w K. na ul. (...), działając
wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim telefonicznym złożeniu zamówienia z telefonu komórkowego o numerze
(...) na dostawę 4 sztuk pizzy pod adres K., ul. (...) dokonali zaboru w celu przywłaszczenia zamówionych 4 sztuk pizzy
wraz z termotorbą o łącznej wartości 320 zł na szkodę J. P., to jest wykroczenia z art.119§1k.w. i za wykroczenie to,
na podstawie art.119§1k.w. w zw. z art.19k.w., wymierzył oskarżonemu R. K. karę 20 dni aresztu, a oskarżonemu A.
J. karę 30 dni aresztu.
Dokonanie tej zmiany wyroku wobec oskarżonego A. J., poprzedzone być musiało uchyleniem orzeczenia o karze
łącznej wobec oskarżonego A. J..
Wymierzone oskarżonym kary za przypisane wykroczenie, w ocenie Sądu odwoławczego, są karami współmiernymi
do stopnia winy każdego z nich i stopnia społecznej szkodliwości ich czynu, uwzględniają wszystkie okoliczności
istotne z punktu widzenia wymiaru kary, a w szczególności cele kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele
zapobiegawcze i wychowawcze.
Na poczet kary orzeczonej wobec oskarżonego R. K. Sąd odwoławczy ponownie dokonał zaliczenia okresu jego
zatrzymania w niniejszej sprawie w oparciu o przepis art.82§3k.p.s.w.
Reasumując Sąd odwoławczy, nie podzielając apelacji oskarżonego R. K. ani nie znajdując innych powodów do zmiany
bądź uchylenia zaskarżonego wyroku, a branych pod uwagę z urzędu, w oparciu o treść art.437§1 i 2k.p.k. oraz
art.435k.p.k. orzekł jak w wyroku.
Sąd zwolnił oskarżonego R. K. w całości od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, na mocy art. 624 § 1
k.p.k. z zw. z art. 634 k.p.k. i w zw. z art. 119 k.p.s.w., uznając że ich uiszczenie byłoby dla niego zbyt uciążliwe z uwagi
na jego sytuację materialną.
A. W.M. K. E. M.