średnio żona

Sygn. akt IX RC 186/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 12 stycznia 2016 r.
Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi, IX Wydział Rodzinny
i Nieletnich
w następującym składzie:
Przewodniczący: Sędzia SR Ewa M. – B.
Protokolant: sekr. M. S.
po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2016 r. w Łodzi
na rozprawie sprawy
z powództwa M. A. (1)
przeciwko D. A.
o podwyższenie alimentów
1. uchyla wyrok zaoczny Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi z dnia 28 maja 2015 r. w sprawie sygn.
akt IX RC 186/15 w całości,
2. umarza postępowanie wobec zawarcia ugody,
3. nie obciąża stron kosztami sądowymi.
UZASADNIENIE
W pozwie z dnia 10 kwietnia 2015 roku powódka M. A. (1) wniosła o podwyższenie alimentów zasądzonych na jej rzecz
od pozwanego ojca D. A. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi z dnia 3 czerwca 2013 roku w
sprawie o sygnaturze akt VIII RC 257/13, do kwoty po 400 zł miesięcznie, poczynając od dnia 1 maja 2015 roku oraz
zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów procesu. (pozew – k. 5)
Wyrokiem zaocznym z dnia 28 maja 2015 roku, wydanym w sprawie niniejszej, Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia
w Łodzi, w pkt. 1. podwyższył alimenty orzeczone od pozwanego D. A. na rzecz córki M. A. (1) wyrokiem Sądu
Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi z dnia 3 czerwca 2013 roku w sprawie o sygnaturze akt VIII RC 257/13,
z kwoty po 200 zł miesięcznie do kwoty po 400 zł miesięcznie, płatne z góry do dnia 10 – tego każdego miesiąca, z
ustawowymi odsetkami od uchybienia terminu płatności każdej z rat, do rąk powódki M. A. (1), poczynając od dnia 20
maja 2015 roku; w pkt. 2 – nadał wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności; w pkt. 3 – nie obciążył
pozwanego kosztami nieuiszczonego wpisu. (wyrok zaoczny – k. 21)
W piśmie z dnia 15 czerwca 2015 roku pozwany złożył sprzeciw od wyżej opisanego wyroku zaocznego, wskazując,
iż nie zgadza się na zasądzoną zaocznie podwyższoną kwotę alimentów na rzecz córki, ponieważ do dnia doręczenia
wyroku zaocznego nie otrzymał żadnego powiadomienia z Sądu o mającej się odbyć rozprawie z powództwa jego córki.
Podniósł, iż chciałby mieć możliwość przedstawienia własnych argumentów i okoliczności faktycznych, by Sąd mógł
uwzględnić informacje obu stron. W osobnym piśmie z dnia 15 czerwca 2015 roku pozwany wniósł o zawieszenie
rygoru natychmiastowej wykonalności nadanego zaskarżonemu wyrokowi zaocznemu. W piśmie z dnia 18 czerwca
2015 roku D. A. wskazał, iż zaskarża wyrok zaoczny w całości i nie zgadza się na podwyższenie alimentów oraz wniósł
o zwolnienie od kosztów sądowych w całości. (sprzeciw od wyroku zaocznego – k. 24; wniosek o uchylenie rygoru
natychmiastowej wykonalności – k. 25; pismo pozwanego – k. 29)
Postanowieniem z dnia 19 czerwca 2015 roku, wydanym w sprawie niniejszej, Sąd zwolnił pozwanego od kosztów
sądowych. (postanowienie – k. 33)
Postanowieniem z dnia 19 czerwca 2015 roku, wydanym w sprawie niniejszej, Sąd zawiesił rygor natychmiastowej
wykonalności nadany wyrokowi zaocznemu powyżej kwoty 200 zł. (postanowienie – k. 34 – 34 odwrót)
Na rozprawie w dniu 8 października 2015 roku powódka ograniczyła żądanie pozwu wnosząc o zasądzenie na jej
rzecz od pozwanego podwyższonych alimentów w wysokości po 300 zł miesięcznie. Pozwany nie uznał powództwa.
(protokół rozprawy – k. 101)
W piśmie z dnia 20 października 2015 roku powódka rozszerzyła powództwo wnosząc o podwyższenie alimentów do
pierwotnie żądanej kwoty 400 zł miesięcznie. (pismo procesowe powódki – k. 107 – 108)
Na rozprawie w dniu 12 stycznia 2016 roku powódka poparła powództwo wnosząc o zasądzenie na jej rzecz od
pozwanego podwyższonych alimentów w wysokości 400 zł miesięcznie. Pozwany nie uznał powództwa i wniósł o
jego oddalenie, przy czym już na wstępie zaproponował dla celów ugodowych podwyższenie alimentów o kwotę 50
zł miesięcznie. Po złożeniu przez strony wyjaśnień informacyjnych, z inicjatywy Przewodniczącego strony podjęły
pertraktacje ugodowe, w wyniku których doszło do zawarcia ugody, mocą której pozwany D. A. zobowiązał się łożyć
na rzecz swojej córki M. A. (1) podwyższone alimenty w wysokości po 300 zł miesięcznie, płatne z góry do dnia
10 – go każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami na wypadek uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat,
poczynając od dnia 1 stycznia 2016 roku, w miejsce alimentów ustalonych ugodą zawartą przez strony przed Sądem
Rejonowym dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi z dnia 3 czerwca 2013 roku, w sprawie o sygnaturze akt VIII RC 257/13,
w wysokości po 200 zł miesięcznie. Powódka M. A. (1) wyraziła zgodę na powyższe warunki ugody i oświadczyła, iż
ugoda wyczerpuje żądanie pozwu w całości. Treść ugody została odczytana przez Przewodniczącego, po czym obie
strony złożyły pod nią własnoręczne podpisy. Po zawarciu ugody strony oświadczyły, iż wyrażają zgodę na uchylenie
wyroku zaocznego i umorzenie postępowania. (protokół rozprawy – nagranie, protokół pisemny - k. 147 – 148 odwrót,
ugoda – k. 149)
W toku informacyjnego wysłuchania stron oraz w oparciu o złożone do akt dokumenty, Sąd ustalił
następujący stan faktyczny:
Powódka M. A. (1) urodziła się w dniu (...), jest córką E. A. z domu B. i D. A.. Ugodą zawartą przez strony przed
Sądem Rejonowym dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w dniu 3 czerwca 2013 roku, w sprawie o sygnaturze akt VIII
RC 257/13, D. A. zobowiązał się płacić na rzecz córki M. A. (1) alimenty w wysokości po 200 zł miesięcznie, płatne
do rąk powódki do dnia 10 każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności
każdej raty, poczynając od dnia 1 czerwca 2013 roku. (odpis akt małżeństwa rodziców powódki, odpis aktu urodzenia
powódki i ugoda w aktach sprawy załączonej o sygnaturze akt VIII RC 257/13 – k. 5, 14, 51; kopia ugody w aktach
sprawy niniejszej – k. 7)
W okolicznościach poprzedniej sprawy alimentacyjnej powódka M. A. (1) miała 18 lat, uczyła się w III klasie technikum
ekonomicznego. Matka powódki nie żyła. W dniu 30 października 2012 roku powódka wyprowadziła się od ojca i jego
żony z uwagi na codzienne konflikty i zamieszkała samodzielnie. Od maja 2013 roku zamieszkiwała wraz z bratem we
wspólnie wynajmowanym mieszkaniu, za które opłaty wynosiły 1.100 – 1.200 zł miesięcznie. Brat powódki utrzymywał
się z działalności gospodarczej. Powódka pobierała rentę rodzinną po matce w wysokości 809 zł miesięcznie. M. A.
(1) wydawała na swoje potrzeby miesięczne następujące kwoty: wyżywienie – 300 zł, bilet miesięczny – 32 zł, odzież i
obuwie – 100 zł, wydatki szkolne – 30 zł, telefon komórkowy na kartę – 30 zł. Powódka leczyła się od czasu do czasu
stomatologicznie, na co wydała w minionym pół roku 150 zł. Pozwany D. A. był powtórnie żonaty od marca 2010
roku, zamieszkiwał z żoną M. A. (2) w lokalu komunalnym. Żona pozwanego pobierała rentę zdrowotną w wysokości
840 zł, i była zatrudniona w szpitalu przy obsłudze szatni na umowę zlecenia z wynagrodzeniem w wysokości
około 800 zł miesięcznie. Pozwany pracował w Teatrze Wielkim na stanowisku montera oświetlenia scenicznego, z
wynagrodzeniem w wysokości średnio 2.000 zł netto miesięcznie. M. A. (2) cierpiała na reumatoidalne zapalenie
stawów, a pozwany leczył się na łuszczycę. Pozwany wydawał na lekarstwa dla siebie około 400 zł miesięcznie, a
jego żona – około 200 zł miesięcznie. Małżonkowie posiadali samochód marki T. (...) rok produkcji 2002, pozwany
wydawał na paliwo 250 zł miesięcznie. (dokumenty i wyjaśnienia informacyjne stron w załączonych aktach sprawy
o sygnaturze VIII RC 257/13)
Obecnie M. A. (1) jest studentką studiów stacjonarnych na Wydziale Organizacji i (...). Naukę rozpoczęła w
dniu 29 września 2014 roku, w toku postępowania ukończyła I rok studiów i kontynuowała naukę na II roku.
Studia licencjackie powinna zakończyć do dnia 31 października 2017 roku. Powódka nie ma opóźnień w nauce.
M. A. (1) pobiera rentę rodzinną po zmarłej matce w wysokości 850,66 zł netto miesięcznie. Powódka wynajmuje
wspólnie ze starszym bratem Ł. A. mieszkanie położone w Ł., przy ul. (...), opłaty za mieszkanie wynoszą 1.600
zł miesięcznie. W przedmiotowym mieszkaniu pomieszkuje także dziewczyna brata powódki, która pracuje we W..
Powódka prowadzi własne gospodarstwo domowe, przekazuje bratu kwotę 350 zł miesięcznie tytułem pokrycia części
opłat mieszkaniowych, przy czym ma świadomość, iż powinna przekazywać mu wyższą kwotę, tj. co najmniej 500 zł
miesięcznie. Powódka nie pracuje w czasie roku akademickiego, z uwagi na niemożność pogodzenia pracy z nauką.
Zajęcia na studiach odbywają się od poniedziałku do piątku, wolne od zajęć są tylko weekendy, w które powódka
przygotowuje projekty, w czasie sesji egzaminacyjnej koncentruje się na egzaminach. W wakacje 2015 roku podjęła
pracę zarobkową przez jeden miesiąc na umowę zlecenia w Drukarni (...) w Ł., wykonując prace introligatorskie i
uzyskała z tego tytułu dochód w wysokości około 1.300 zł. Kwotę tę przeznaczyła na leczenie kanałowe zębów. Na
potrzeby powódki składają się następujące wydatki miesięczne: wyżywienie – 400 zł, leki i leczenie stomatologiczne
– średnio 50 zł, środki higieniczne – 30 zł, ksero i przybory na studia – 60 zł, abonament telefoniczny – 61,49 zł,
Internet – 20 zł, bilet miesięczny 32 zł, odzież i obuwie – 30 zł. Powódce brakuje pieniędzy na rozrywkę i pokrywanie
odpowiedniego udziału w kosztach utrzymania mieszkania. Powódka oceniła całkowity koszt swojego utrzymania na
1.250 zł miesięcznie. M. A. (1) nie utrzymuje kontaktu z ojcem od około 3 lat. (wyjaśnienia informacyjne powódki M. A.
(1) – k. 20, 147 – 147 odwrót, nagranie od 00:06:06 do 00:18:38; kopia legitymacji studenckiej – k. 6; zaświadczenia
o kontynuowaniu nauki przez powódkę – k. 9, 145; zaświadczenia ZUS o wysokości renty rodzinnej – k. 15, 146;
kopia zaświadczenia Spółdzielni Mieszkaniowej o wysokości opłat czynszowych – k. 17; kopia umowy najmu lokalu
mieszkalnego – k. 18 – 19; potwierdzenia przelewów – k. 109 – 110; kopia faktury – k. 111 – 113; kopia umowy zlecenia
– k. 139 – 140; pismo z ZUS – k. 142; zestawienie wydatków – k. 107)
Pozwany D. A. ma obecnie 54 lata; prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną M. A. (2), z którą wspólnie
zamieszkuje w stanowiącym wspólną własność małżonków mieszkaniu położonym w Ł. przy ul. (...). Lokal został
wykupiony przez małżonków od Gminy Ł. w 2014 roku za kwotę 10.000, powód i jego żona przeznaczyli na ten
cel środki pieniężne uzyskane z ekwiwalentu pozwanego za niewykorzystany urlop i wynagrodzenia za nadgodziny.
D. A. jest zatrudniony na umowę o pracę na czas nieokreślony od dnia 03.10.2006 roku w Teatrze Wielkim
w Ł., na stanowisku montera oświetlenia, ze średnim miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 2.092,42 zł
netto. Z pensji pozwanego potrącana jest składka na ubezpieczenie 116,20 zł i fundusz mieszkaniowy 215 zł
miesięcznie, co pomniejsza odpowiednio wielkość pensji wpływającej na jego konto bankowe do kwoty rzędu 1.700
zł miesięcznie. Kilka razy do roku pozwany podejmuje dodatkowe prace zlecone przez pracodawcę, z którymi wiąże
się dodatkowy dochód rzędu 100 – 150 zł za każde ze zleceń. Żona pozwanego jest osobą niepełnosprawną – w
stopniu umiarkowanym, pobiera rentę inwalidzką w wysokości 877,74 zł miesięcznie, a nadto podejmuje przez 8
miesięcy w roku pracę na umowę zlecenia, w charakterze pracownika szatni, w Wojewódzkim (...) w Ł., uzyskując
wynagrodzenie w wysokości średnio 825,31 zł netto miesięcznie. Pozwany posiada samochód osobowy marki T. (...)
rok produkcji 2002, o wartości 7500 - 8000 zł, na paliwo wydaje 250 zł miesięcznie. Pozwany i jego żona opłacają
czynsz w wysokości 588,22 zł, gaz - 53,26 zł, abonament rtv – 21,50 zł, Internet – 51,49 zł, (...) - 96,40 zł. Pozwany leczy
się stomatologicznie, urologicznie – w związku z przerostem gruczołu krokowego, dermatologicznie – na łuszczycę.
Żona pozwanego leczy się w poradni ortopedycznej – nosi obuwie ortopedyczne , rehabilitacyjnej i reumatologicznej
– w związku z reumatoidalnym zapaleniem stawów. D. A. wydaje na leki średnio 100 zł miesięcznie, a jego żona
160 zł miesięcznie. Pozwany nosi okulary, które ostatnio nabył w maju 2015 roku za kwotę 515 zł. Pozwany nie
ma na utrzymaniu innych dzieci poza powódką. Pozwany zadeklarował, iż chciałby, by powódka ukończyła studia.
(wyjaśnienia informacyjne pozwanego D. S. – k. 147 odwrót – 148, nagranie od 00:18:40 do 00:36:11; zaświadczenie
o zatrudnieniu i zarobkach pozwanego – k. 48; wydruki składników wynagrodzenia pozwanego – k. 49 – 50 odwrót;
oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania – k. 30 – 32, sprostowanie oświadczenia
o stanie majątkowym – k. 37; kopia dokumentacji medycznej pozwanego – k. 51 – 52; kopia zaświadczenia Wspólnoty
Mieszkaniowej o wysokości opłat czynszowych – k. 53; wydruki przelewów – k. 54 - 57; zaświadczenia lekarskie – k.
59, 60; rachunki, faktury i kopie faktur – k. 61 – 69, 77 – 97, 100; kopie decyzji ZUS dotyczącą wysokości renty M. A.
(2) – k. 70 -71; kopia orzeczenia o niepełnosprawności M. A. (2) – k. 72; zaświadczenie o zarobkach M. A. (2) – k. 73
– 74; dokumentacja medyczna M. A. (2) – k. 75 – 76, 98 - 99)
Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z brzmieniem art. 223 § 1 kpc, Przewodniczący powinien we właściwej chwili skłaniać strony do pojednania,
zwłaszcza na pierwszym posiedzeniu, po wstępnym wyjaśnieniu stanowiska stron. Osnowa ugody zawartej przed
sądem powinna być wciągnięta do protokołu rozprawy i stwierdzona podpisami stron.
W okolicznościach przedmiotowej sprawy, po złożeniu przez strony wyjaśnień informacyjnych, Przewodniczący
zaproponował stronom rozważenie możliwości zawarcia ugody, przy czym już po rozpoczęciu ostatniej rozprawy
pozwany zasygnalizował chęć ugodowego zakończenia sporu przez podwyższenie alimentów o 50 zł, tj. do kwoty
po 250 zł alimentów miesięcznie. Powódka wnosiła pierwotnie o podwyższenie alimentów o 200 zł, tj. do kwoty
po 400 zł miesięcznie, przy czym w toku sprawy godziła się na ustalenie wysokości świadczenia alimentacyjnego
pozwanego względem niej na 300 zł miesięcznie. Ostatecznie obie strony przystały na propozycję Przewodniczącego
ustalenia wysokości podwyższonych alimentów na kwotę 300 zł miesięcznie i wyraziły wolę zawarcia ugody na tychże
warunkach. Powódka zgodziła się nadto na rezygnację z roszczeń za minione miesiące i podwyższenie alimentów od
stycznia 2016 roku. Pertraktacje ugodowe zostały utrwalone w nagraniu rozprawy, a wszystkie ustalenia ugodowe
stron zapisane w załączniku do protokołu rozprawy, jako treść ugody, którą Przewodniczący odczytał, a następnie
każda ze stron złożyła własnoręczny podpis pod treścią ugody.
W sprawie, w której dochodzi do zawarcia ugody, Sąd nie dokonuje oceny materiału dowodowego, tak jak to czyni
w przypadku wydania orzeczenia merytorycznego, zwłaszcza, że postępowanie dowodowe nie zostaje zazwyczaj
ukończone, a zawarcie ugody poprzedza jedynie informacyjne wysłuchanie stron, a nie przeprowadzenie dowodu z ich
przesłuchania. Treść ugody podlega natomiast kontroli przez Sąd, w świetle przepisów art. 233 § 2 k.p.c. w związku z
art. 203 § 4 k.p.c. Ugoda sądowa powinna odpowiadać zarówno przesłankom materialnoprawnym, jak i określonym
przesłankom procesowym. Ma ona charakter czynności prawnej, podjętej przez strony w celu wywołania skutków
przewidzianych w przepisach prawa materialnego – art. 133 § 1 kro i art. 135 k.r.o.
Aprobując zawarcie przez strony na rozprawie w dniu 12 stycznia 2016 roku ugody powyższej treści, Sąd uznał, iż
zawarta ugoda nie jest sprzeczna z prawem, zasadami współżycia społecznego, ani nie zmierza do obejścia prawa.
Podstawę prawną istnienia po stronie pozwanego obowiązku alimentacyjnego względem powódki stanowi art. 133 §
1 kro, zgodnie z którym pozwany zobowiązany jest do świadczeń alimentacyjnych względem swojej córki, która nie
jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Powódka osiągnęła już pełnoletność, ale nadal kontynuuje naukę i
czyni należyte postępy w edukacji, zaliczając kolejne lata nauki – obecnie na studiach stacjonarnych na Politechnice
(...). Powódka jest studentką II roku, zajęcia odbywają się w trybie dziennym we wszystkie dni robocze, a w weekendy
powódka przygotowuje się do zajęć i jak każdy człowiek potrzebuje wypoczynku, co oznacza, iż nie można postawić jej
wymogu łączenia nauki z pracą zawodową. Powódka nie pracuje, podjęła jedynie pracę na umowę zlecenia w okresie
wakacyjnym, co przyniosło jej dochód 1.300 zł w skali roku, który przeznaczyła na kosztowne leczenie stomatologiczne.
Powódka utrzymuje się z renty po zmarłej matce i alimentów płaconych przez ojca.
Zgodnie z treścią art. 138 kro – w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku
alimentacyjnego. Dla stwierdzenia, iż zaistniała zmiana stosunków pozwalająca na podwyższenie wysokości świadczeń
alimentacyjnych, konieczne jest zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub zarobkowych i
majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 kro). W myśl art. 135 § 1 kro, zakres świadczenia alimentacyjnego
zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.
W okolicznościach niniejszej sprawy zwiększyły się potrzeby powódki, której koszty utrzymania dwa lata temu
zaspokajała kwota 1.000 zł miesięcznie, w tym 800 zł z renty po matce i 200 zł alimentów od ojca. W niniejszej sprawie
powódka wyliczyła, iż na zaspokojenie swych obecnych usprawiedliwionych potrzeb winna dysponować kwotą 1250 zł
miesięcznie, uwzględniając wydatki mieszkaniowe. W ocenie Sądu nie jest to kwota wygórowana, a jej wysokość jest
adekwatna do stopy życiowej pozwanego ojca, który również wyliczył wydatki własne na utrzymanie na poziomie 1.250
zł miesięcznie. Pozwany zarabia około 2.100 zł netto miesięcznie, uprzednio była to kwota średnio 2.000 zł miesięcznie
i jest w stanie pokryć zwiększone potrzeby córki kwotą o 100 zł wyższą niż dotychczas spełniane świadczenie.
W ocenie Sądu, zawarta ugoda nie pozostaje w sprzeczności z przywołanymi przepisami prawa. Przekazując na
utrzymanie powódki kwotę 300 zł miesięcznie pozwany pokryje zaledwie ¼ część jej usprawiedliwionych wydatków
na bieżące utrzymanie. Pozostałą część potrzeb powódka pokryje natomiast z renty po matce w wysokości 850
zł miesięcznie i wakacyjnych dochodów własnych 100 zł miesięcznie (1.300 zł rocznie : 12 miesięcy). Wysokość
ustalonych alimentów jest adekwatna do zakresu możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego, który nie
ma innych zobowiązań alimentacyjnych i prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną uzyskującą własne
dochody, zasilające domowy budżet domowy kwotą rzędu 1.600 zł miesięcznie. Ustalona ugodowo kwota należności
alimentacyjnych odpowiada zasadzie równej stopy życiowej dzieci i ich rodziców. Zawarta przez strony ugoda nie
narusza tym samym zasad współżycia społecznego. Brak jednocześnie jakichkolwiek przesłanek do uznania, by
zawarta przez strony ugoda miała służyć obejściu prawa.
Oświadczenia obu stron były złożone w pełni świadomie i dobrowolnie. Sąd orzekający nie stwierdził żadnych
okoliczności, które mogłyby wskazywać na wystąpienie w oświadczeniach stron którejkolwiek z wad oświadczeń
woli, uregulowanych w dziale IV tytułu IV księgi I Kodeksu cywilnego. Obie strony w pełni świadomie wyraziły
zgodę na zawarcie ugody na ustalonych warunkach, pozwany zasygnalizował przy tym zamiar zawarcia ugody
przez podwyższenie alimentów (do 250 zł) już na początku rozprawy, a prowadzone następnie pertraktacje
ugodowe zmieniły jedynie wysokość ostatecznie ustalonej kwoty podwyższonych alimentów (do 300 zł). Obie
strony wypowiadały się z sposób logiczny, co pozwala na wyeliminowanie możliwości błędnego postrzegania
treści wypowiadanych oświadczeń i dokonanych ustaleń ugodowych oraz skutków podjętych działań. Strony nie
sygnalizowały żadnych obaw względem siebie nawzajem, które mogłyby wskazywać na pozostawanie pod groźbą ze
strony drugiej, czy brak swobody w podejmowaniu czynności prawnych. Oświadczenie żadnej ze stron nie zostało
obarczone wadami oświadczeń woli.
Wobec skutecznego zawarcia przez strony ugody, Sąd na postawie art. 347 kpc w związku z art. 355 § 1 kpc, uchylił w
całości wyrok zaoczny i umorzył postępowanie w sprawie.
Sąd nie obciążył stron kosztami sądowymi w sprawie, to jest kosztami nieuiszczonej opłaty sądowej od pozwu na
podstawie art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity
Dz. U. z 2014 r., Nr 1025 j.t. z późn. zm.). Powódka jest osobą uczącą się, nie uzyskującą w zasadzie własnych dochodów,
pozwany zaś, który został zwolniony przez Sąd z kosztów sądowych w toku procesu – z trudem zaspokaja potrzeby
własne i swojej rodziny, co przemawia za zwolnieniem obu stron z powinności poniesienia kosztów sądowych w
sprawie niniejszej.
Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji.