Multimedia w edukacji humanistycznej [tryb zgodnoœci]

MULTIMEDIA W EDUKACJI
HUMANISTYCZNEJ
opracowała Elżbieta Anioła
Szkoła w społeczeństwie informacyjnym.
• kształcenie umiejętności w zakresie poszukiwania,
przetwarzania i tworzenia informacji;
• kształcenie umiejętności twórczych;
• telenauczanie:
otwartość na nowe kontakty,
sposoby prowadzenia niekonwencjonalnych lekcji,
łączenie przekazu pisemnego, wizualnego
i dźwiękowego,
Szkoła w społeczeństwie informacyjnym.
kształcenie umiejętności współpracy;
samodyscyplina;
podkreślenie indywidualności każdego
ucznia;
wzmacnianie motywacji do zdobywania
wiedzy i umiejętności komunikacyjnych;
• potrzeba mądrego przewodnika, autorytetu –
nauczyciela;
Kształcenie polonistyczne
w społeczeństwie informacyjnym.
• Kształcenie twórczości (wykształcenie
w uczniach kreatywnych umiejętności);
• Kształcenie polonistyczne z wykorzystaniem
narzędzi społeczeństwa informacyjnego;
• Komputer w pracy nauczyciela polonisty;
• Niebezpieczeństwa i zagrożenia;
Kształcenie twórczości (wykształcenie
w uczniach kreatywnych umiejętności)
• prowadzenie ciekawych zajęć, z wykorzystaniem
pomysłowych scenariuszy;
• systematyczne wyrabianie w uczniach przekonania
o ich możliwościach kreatywnych;
• wspieranie uczniów w procesie tworzenia;
• docenianie wysiłku ucznia;
• tworzenie projektów;
• praca w rozbudowanych zespołach;
• kształcenie kompetencji językowych;
• kształcenie twórczych umiejętności językowych
(np.: wartościowanie informacji, tworzenie własnych
tekstów);
Kształcenie polonistyczne z wykorzystaniem
narzędzi społeczeństwa informacyjnego.
Technologia informacyjna narzędziem
realizacji pomysłów.
Formy Internetu wykorzystywane w edukacji
polonistycznej:
• wyszukiwarki internetowe (wyszukiwanie,
wybór, selekcja informacji),
• strony informacyjne, dydaktyczne, prywatne,
• poczta elektroniczna,
Kształcenie polonistyczne z wykorzystaniem
narzędzi społeczeństwa informacyjnego.
Aktywne uczestnictwo w kulturze poprzez Internet:
• motywacja do pisania (możliwość publikacji
dostępnej szerokiej publiczności);
• zachęcanie uczniów do własnych eksperymentów
pisarskich (poprzez internetowe gatunki literackie:
blog, tekstowe gry sieciowe – zwane MUDMUD-ami);
• tworzenie stron WWW (planowanie, edytorstwo,
pisanie różnych form, samodzielność, kreatywność,
odpowiedzialność);
• dbałość o formę językową, celowość wypowiedzi,
poszerzanie słownictwa, bogactwo treści, kształt
graficzny;
Komputer w pracy nauczyciela polonisty.
• Internet;
• programy graficzne;
• edytor tekstów;
• wyszukiwarki internetowe:
www.eduseek.interklasa.pl
www.pbi.edu.pl
www.dlaczego.pl
• CD – ROM -y, DVD –ROM -y;
• prezentacje multimedialne;
Niebezpieczeństwa i zagrożenia.
• „śmietnikowe”
śmietnikowe” informacje;
• Internet może przeszkadzać w racjonalnym
myśleniu oraz pozbawiać słowa ich siły;
• skupianie uwagi na przelotnych obrazach
wywołujących w dużym stopniu emocje
i wrażenia, aniżeli doświadczenie
intelektualne;
• ogromny zasób ściąg, bryków, gotowców
(www.sciaga.pl
www.sciaga.pl);
);
Polonista polimedialny.
• Multimedialny – „taki, który łączy w sobie
możliwość przekazu za pomocą wizji i fonii,
a zwłaszcza taki, który odnosi się do
programów, urządzeń itp. komputerowych,
które pozwalają na wykorzystanie obrazu
(np. animacji, filmów) i dźwięku.”
(„Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny”,
pod red. H. Zgółkowej, Poznań 1999.)
Polonista polimedialny.
• Polimedialny – neologizm zaproponowany
przez Wojciecha Strokowskiego; określenie
polonisty otwartego nie tylko na literaturę,
ale również na wszelkie media;
„antropocentryczne zainteresowanie różnymi
mediami, traktowanymi na równi,
pluralistycznie i w twórczy sposób.”
(W. Strokowski „Polonista polimedialny”, w: „Polonista w szkole”,
Kraków 2004)
Polonista polimedialny.
„Nauczycielem jestem (czyli
przekaźnikiem, medium) i nic, co
medialne nie jest mi obce.”
Polonista polimedialny:
• wykorzysta wszelkie dostępne środki techniczne, by
zainicjować medialna twórczość uczniów;
• tworzy lekcje na temat języka mediów podkreślając
znaczenie kultury języka;
• wprowadza tematy sprzyjające tworzeniu przez
młodego człowieka własnego systemu wartości;
• organizuje pracę redakcji gazetki szkolnej (strona
merytoryczna, wizualna, językowa);
• wprowadza edukację muzyczną w nauczanie
literatury;
• docenia fotografię dokumentalną i artystyczną;
Polonista polimedialny:
• wykorzysta film artystyczny jako element
edukacji kulturowej (na przykład film
F.F. Coppoli „Czas Apokalipsy” przy
omawianiu tendencji katastroficznych
w kulturze XX wieku);
• skłania młodzież do krytycznego spojrzenia
na telewizję (telewizja edukacyjna,
komercyjna, telewizja jako narzędzie
propagandy i manipulacji, rola obrazu języka
i psychologii w reklamie);
• wzbudza kreatywność w młodzieży;
Bibliografia
• „Polonista w szkole”, pod redakcją Anny
Janus – Sitarz, Kraków2004.
• Anna Biernacka, „Szkoła w społeczeństwie
informacyjnym”, „Polonistyka”2000,nr 1.
• Stanisław Bortnowski, „Warsztaty
dziennikarskie”, Warszawa 1999.
• Anna Ślósarz, „Lektury licealne a kino
komercyjne. Aksjologiczny wymiar edukacji
filmowej”, Kraków 2002.