Systemowe rozwiązania w zakresie odprowadzania

Systemowe rozwiązania w zakresie odprowadzania wód
opadowych z nawierzchni balkonów i tarasów.
Autor: Ceresit
Jednym z najczęściej spotykanych sposobów wykończenia balkonów i tarasów jest okładzina z płytek
ceramicznych. Tworzy ona dekoracyjną i trwałą nawierzchnię. Aby mogła jednak bezawaryjnie służyć przez lata
należy bardzo uważnie dobrać poszczególne warstwy tarasy czy balkonu, nie zapominając oczywiście o detalach.
Równie ważne jest też samo wykonanie prac zgodnie ze sztuką budowlaną i zachowaniem wszelkich reżimów
technologicznych określonych przez producenta systemów.
Balkon, podobnie jak loggia czy galeria to wysunięty na zewnętrz element budynku, który nie stanowi przegrody
dla pomieszczeń. Najczęściej jest to konstrukcja wspornikowa, sztywno zamocowana w zewnętrznej ścianie
budynku. Balkon może być wykonywany jako ocieplony i nieocieplany. Znacznie bardziej skomplikowany układ
warstw występuje na tarasach. Taras może być wykonywany na gruncie lub nad pomieszczeniami użytkowymi.
W tym drugim przypadku stanowi on poziomą przegrodę, którą można porównać do stropodachu. Taras ten,
oprócz oczywistego wymogu szczelności dla wód opadowych, musi posiadać izolację termiczną oraz paroizolację.
Na rysunkach 1-4 pokazany jest układ poszczególnych warstw na balkonach i tarasach.
Rys. 1. Układ warstw na balkonie ocieplonym
Rys. 2. Układ warstw na balkonie nieocieplonym
Rys.3. Taras na gruncie – układ warstw
Rys. 4. Taras na pomieszczeniem ogrzewanym – układ warstw. Taras w układzie odwróconym, w którym
warstwa izolacji głównej znajduje się pod izolacją termiczną.
Tarasy i balkony narażone są na oddziaływanie zmiennych czynników atmosferycznych, takich jak: opady, wiatr,
mróz, słońce, nagłe zmiany temperatury. Jednym z najbardziej destrukcyjnych czynników jest woda pochodząca
z opadów atmosferycznych oraz topniejącego śniegu. Dlatego też bardzo ważne jest odpowiednie i skuteczne
odprowadzenie wody z powierzchni tarasów i balkonów. Ma to szczególne znaczenie w naszych warunkach
klimatycznych, w których, przy dużej ilości cykli zamarzania i odmarzania, woda powoduje duże uszkodzenia.
Źle zaprojektowany układ warstw na tarasie czy balkonie, błędy wykonawcze oraz brak odpowiedniego
uszczelnienia detali powodują wnikanie wody w ich strukturę, a w konsekwencji uszkodzenia, destrukcję
poszczególnych warstw i przecieki.
Na co więc należy zwrócić uwagę, aby skutecznie odprowadzić wodę z powierzchni tarasu i balkonu?
Pierwszą linią obrony jest prawidłowo wykonana warstwa spadkowa, dzięki której wszystkie warstwy na niej
spoczywające będą miały zachowany spadek umożliwiający odprowadzenie wody oraz jednakową grubość. W
praktyce wylana płyta konstrukcyjna rzadko, kiedy ma zachowany odpowiedni spadek. Konieczne jest więc
wykonanie warstwy spadkowej z gęstoplastycznej zaprawy. Służą do tego zaprawy Ceresit CN 83 lub CN 87
które układa się na warstwie sczepnej wykonanej z zaprawy zarobionej odpowiednią mieszaniną emulsji
kontaktowej CC 81 i wody. Ważne jest, aby zaprawę spadkową aplikować na mokrej warstwie kontaktowej, co
zapewni skuteczne połączenie z podłożem. Aby zapewnić odpowiedni spływ wody spadek powinien wynosić
około 2,0 % do 2,5%. Mniejsze nachylenie posadzki powoduje wolniejsze spływanie wody i okresowe
powstawanie kałuż, a więc zwiększa ilość wody, która wnika poprzez spoiny. Natomiast większe nachylenie
może utrudnić swobodne poruszanie czy korzystanie z mebli.
Jednym z elementów odprowadzających wody opadowe poza obrys tarasów i balkonów są obróbki blacharskie.
Za niewłaściwe należy uznać wysuwanie płytek poza obrys konstrukcji i obkładanie płytkami powierzchni
czołowych (powodowanie zacieków, zabrudzeń, zagrożenie dla przechodniów). W przypadku tarasów nad
pomieszczeniami, obróbki blacharskie powinny odprowadzać do rynien nie tylko wodę spływającą po posadzce,
ale również możliwe przecieki z izolacji głównej.
Przy wyborze materiału do obróbek należy zwrócić uwagę na jego odporność na środowisko alkaliczne. Obecnie
mamy do czynienia z coraz gorszą jakością blachy stosowanej na obróbki, która w krótkim czasie ulega korozji
pod wpływem alkaliów wypłukiwanych przez wodę z zapraw na bazie cementu. Blachy stosowane na obróbki
powinny być zabezpieczone antykorozyjnie.
Obróbka powinna być mocowana do podłoża mechanicznie kołkami rozporowymi, z zachowaniem spadku
umożliwiającego odprowadzenie wody na zewnątrz. W praktyce zdarzały się sytuacje, w których blacha
zamocowana była z przeciwspadkiem cofającym wodę na okładzinę ceramiczną.
Ze względu na odkształcenia termiczne, połączenia obróbek powinny być łączone nie rzadziej, niż co 3 m.
Połączenia obróbek muszą się również pokrywać z dylatacjami jastrychu tarasu czy płyty balkonowej. Obróbki
nie mogą zbyt głęboko wchodzić pod okładzinę ceramiczną. Głębokość ta powinna wynosić około 5-7 cm.
Wynika to z różnej rozszerzalności termicznej blachy i płytek ceramicznych. Zbyt głębokie zamocowanie obróbki
może skutkować odspajaniem się płytek podczas eksploatacji.
Aby zapewnić szczelność połączenia obróbki z podłożem warstwa izolacji podpłytkowej (np. CR 166, CL 50)
powinna nachodzić na blachę. W miejscu łączenia, izolację należy wzmocnić poprzez wklejenie między jej
warstwy taśmy uszczelniającej (CL 152). Przyczepność izolacji mineralnych do blachy uzyskujemy poprzez
posmarowanie obróbki żywicą epoksydową (R 727) i posypanie suszonym ogniowo piaskiem o uziarnieniu około
0,2-0,8 mm. Dodatkowo warstwa żywicy odcina blachę od środowiska alkalicznego. W przypadku tarasów nad
pomieszczeniami ogrzewanymi izolacja główna na warstwie spadkowej również powinna nachodzić na obróbkę.
Łatwiejszym sposobem wzmacniania powłoki izolacyjnej w miejscu łączenia obróbki z podłożem jest
zastosowanie samoprzylepnej taśmy butylowej (CL 150). Przed przyklejeniem taśmy podłoże należy pokryć
warstwą elastycznej izolacji i poczekać do jej całkowitego związania. Taśmę można nakleić bezpośrednio na
blachę i podłoże, a następnie pokryć dwiema warstwami izolacji podczas wykonywania uszczelnienia
powierzchni tarasu czy balkonu.
W miejsce tradycyjnej obróbki można zastosować systemowy profil okapowy (CL 30) służący do wykończenia
krawędzi balkonów z posadzkami ceramicznymi. Profil ten wykonany jest z aluminium pokrytego powłoką
poliestrową. Konstrukcja profilu umożliwia bardzo szybki montaż oraz nałożenie powłoki izolacyjnej wzmocnionej
na łączeniu taśmą uszczelniającą (CL 152) bez stosowania żywicy i zasypki piaskowej. Wzdłuż „noska” znajdują
się otwory, które umożliwiają odprowadzenie wilgoci poza krawędź. W skład zestawu wchodzą również elementy
kątowe, narożniki zewnętrzne i wewnętrzne, odbojniki przyścienne i łączniki, które zapewniają estetyczne
zakończenie krawędzi balkonu.
W systemie odprowadzania wody z nawierzchni tarasów i balkonów bardzo istotną rolę odgrywają różnego
rodzaju wpusty i odwodnienia liniowe. Zadaniem tych elementów jest zebranie i odprowadzenie wody opadowej
oraz z roztopów i odprowadzenie ich do gruntu lub kanalizacji deszczowej. Odprowadzanie wody opadowej może
odbywać się dwoma systemami wewnętrznym i zewnętrznym.
W zależności od wielkości powierzchni tarasu, jego kształtu, występowania powierzchni zamkniętych murkami,
itp. woda może być odprowadzana poprzez wpusty punktowe oraz/lub odwodnienia liniowe lub przez rzygacze.
W każdym przypadku należy zapewnić dokładne uszczelnienie tych elementów. Elementy systemu odwodnienia
powinny być wyposażone w kołnierze pozwalające na szczelne połączenie z powłoką izolacyjną oraz umożliwiać
odprowadzenie wody zarówno z warstwy wierzchniej, jak i z hydroizolacji. Urządzenia powinny być odporne na
warunki atmosferyczne oraz należy je dobrać tak, aby nie uległy uszkodzeniu lub zniszczeniu podczas
eksploatacji W przypadku stosowania wpustów wewnętrznych na tarasach powinny być one wyposażone w
podwójny kołnierz umożliwiający połączenie izolacji głównej na warstwie spadkowej oraz izolacji podpłytkowej.
W każdym przypadku powłoka izolacyjna powinna być wzmocniona w miejscu łączeń z kołnierzem za pomocą
taśm uszczelniających. Obsadzenie elementów odwodnienia powinno być wykonane za pomocą specjalnych
materiałów takich jak zaprawa montażowa CX 5 lub CX 15. Połączenie wykładziny ceramicznej z elementami
odwodnienia powinno być zabezpieczone za pomocą elastycznego uszczelniacza poliuretanowego (CS 29).
Ilość wpustów i rzygaczy, umiejscowienie odwodnienia liniowego, dobór średnicy wpustów, rur i rynien
spustowych powinny być dobrane indywidualnie dla każdego tarasu czy balkonu. Należy pamiętać, aby na
powierzchniach zamkniętych zawsze zastosować dodatkowy element (np. dodatkowy wpust, dodatkowy
rzygacz), który będzie stanowił odpływ awaryjny. Wpustów nie wolno umiejscawiać tuż przy ścianach budynków
lub przy dylatacjach konstrukcyjnych. Powinny być one zabezpieczone specjalnymi kołpakami ochronnymi
zabezpieczającymi przed przedostawaniem się zanieczyszczeń np. liści do rur spustowych.
Spadki na tarasach i balkonach powinny być tak ukształtowane, aby zapewnić swobodny odpływ wody do
elementów odwodnienia. Nie wolno zapominać też o systematycznych przeglądach i czyszczeniu elementów
systemu odwodnienia.
Poza wymienionymi powyżej, sprawnie działającymi elementami umożliwiającymi odprowadzenie wód
opadowych, na szczelność i prawidłowe działanie systemów tarasowych i balkonowych wpływ ma jeszcze bardzo
wiele innych czynników. Wśród najważniejszych można wymienić: odpowiednie dobrane i zabezpieczone
dylatacji (konstrukcyjne, obwodowe, przeciwskurczowe (pozorne), termiczne, stykowe), wzmocnienie powłok
izolacyjnych taśmami uszczelniającymi w miejscach newralgicznych np. na połączeniu posadzki ze ścianami czy
stolarką, odpowiednie dobranie wielkości i koloru płytek nawierzchniowych, zachowanie odpowiednich
szerokości spoin, zalecanych grubości powłok izolacyjnych, czy odpowiedni montaż barierek. Bardzo duże
znaczenie ma również przestrzeganie wszelkich reżimów technologicznych oraz zaleceń odnoszących się do
aplikacji materiałów, układu warstw, itp. Dopiero spełnienie wszystkich wymogów pozwoli cieszyć się przez
długie lata pięknym, bezawaryjnym balkonem czy tarasem.
© 2013 Henkel Polska sp. z o.o.