zobacz - ZSNR1

„Umarłych wieczność dotąd trwa,
Dokąd pamięcią się im płaci (…).”
Wiesława Szymborska
W związku z tragicznymi wydarzeniami z dnia 10 kwietnia 2010 roku w Zespole Szkół Nr 1 w
Działdowie uczczono pamięć ofiar katastrofy lotniczej pod Smoleńskiem i polskich oficerów
zamordowanych 70 lat temu w Katyniu. Polska delegacja z Panem Prezydentem Lechem Kaczyńskim
leciała do Rosji oddać hołd pomordowanym w lasach katyńskich oficerom.
14 kwietnia Dyrekcja, Pracownicy i Uczniowie wzięli udział w mszy żałobnej w kościele p.w.
Podwyższenia Krzyża Świętego. Mszę celebrował ksiądz Dawid Wasilewski. Historię wydarzeń z 1940
roku przybliżył nauczyciel historii pan Henryk Jabłoński. W swoim poruszającym przemówieniu
nawiązał również do wydarzeń ostatnich dni:
„KATYŃ- kwiecień 1940 – SMOLEŃSK - 10 kwietnia 2010
Zebraliśmy się dzisiaj w kościele p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego w Działdowie, by
uczcić pamięć i oddać hołd pomordowanym 70 lat temu – wiosną 1940 r. – polskim oficerom w Katyniu
koło Smoleńska oraz by uczcić pamięć i wyrazić ból i hołd tragicznie zmarłym Polakom w katastrofie
lotniczej z 10 kwietnia 2010 r. pod Smoleńskiem.
We wrześniu 1939 r. do niewoli radzieckiej w wyniku klęski militarnej II RP dostało się ok. 200 tys.
polskich oficerów i żołnierzy. Zostali oni rozmieszczeni w trzech obozach: Kozielsku, Ostaszkowie i
Starobielsku. 5 marca 1940 r. decyzją najwyższych władz radzieckich z Józefem Stalinem na czele, na
wniosek ludowego komisarza spraw wewnętrznych Ławrientija Berii, postanowiono polskich oficerów
zlikwidować. W wyniku tego rozkazu wymordowano w bestialski sposób – strzałem w tył głowy z
bliskiej odległości – ok. 22 tys. polskich oficerów. Była to elita intelektualna wojska polskiego, kwiat
polskiej armii II RP. Zwłoki polskich oficerów wrzucono do wykopanych wcześniej dołów, zasypano
ziemią i posadzono las. Stąd też miejsce tej zbrodni nazwano później lasem katyńskim. Sprawcy tej
zbrodni i mocodawcy byli pewni, że to zbrodnia doskonała, że nikt nigdy nie dowie się prawdy.
Tymczasem wiosną 1943 r. wojska niemieckie rozpoczęły w lesie katyńskim roboty budowlane. Po
odkryciu masowych grobów polskich oficerów 13 kwietnia 1943 r. władze niemieckie ogłosiły ten fakt
całemu światu. Niemcy nigdy do tej zbrodni nigdy się nie przyznały, a Związek Radziecki uparcie
twierdził, że ten masowy mord to kolejna niemiecka zbrodnia. W tej sytuacji rząd niemiecki 17 kwietnia
1943 r. złożył oficjalny wniosek do Międzynarodowego Czerwonego Krzyża w Genewie z prośbą o
międzynarodowe śledztwo. Podobną decyzję podjął rząd polski na emigracji i w tym samym
dniu co delegacja niemiecka złożył odpowiednie dokumenty do Genewy. Można powiedzieć, że
rząd Związku Radzieckiego tylko na to czekał. Bez porozumienia z polskim rządem emigracyjnym
uznał działania strony polskiej za dowód współpracy z Niemcami, za akt zdrady radzieckiego
sojusznika i w nocy z 25 na 26 kwietnia 1943 r., nie czekając na żadne polskie wyjaśnienia, zerwał
stosunki dyplomatyczne z polskim rządem na emigracji.
I tak rozpoczęło się trwające blisko 50 lat kłamstwo katyńskie. Kolejne rządy PRL,
kolejni władcy radzieccy kłamali, aż do 1990 – 1991r. Wielcy przywódcy Zachodu i Stanów
Zjednoczonych – milczeli. Prawda o Katyniu ujrzała częściowo światło dzienne dzięki polityce
radzieckiego przywódcy Michaiła Gorbaczowa i pierwszego prezydenta Rosji Borysa Jelcyna.To
Jelcyn w 1991 r. przekazał stronie polskiej część dokumentów historycznych potwierdzających
radziecki udział w zbrodni katyńskiej.
10 kwietnia 2010 r. w godzinach rannych - w drodze na uroczystości upamiętniające 70
rocznicę zbrodni katyńskiej – polska delegacja z Panem Prezydentem RP – Profesorem Lechem
Kaczyńskim, Jego Małżonką Marią, parlamentarzystami wszystkich sił politycznych III RP, z
najwyższą kadrą generalską polskiej armii wszystkich rodzajów wojsk naszego państwa, z
duchowieństwem wszystkich wyznań, z przedstawicielami środowisk kombatanckich,
najwyższymi urzędnikami administracji władzy wykonawczej, z delegacją stowarzyszenia Rodzin
Katyńskich i innych organizacji rządowych i pozarządowych wraz z załogą samolotu rozbiła się
pod Smoleńskiem ginąc na miejscu w lotniczej katastrofie. Kolejny dramat katyński, kolejna
narodowa tragedia dokonała się w dwóch aktach: w 1940 roku i w 2010 roku.
Polska delegacja chciała oddać hołd pomordowanym polskim oficerom w Katyniu,
wyrazić żal i współczucie przedstawicielom Stowarzyszenia Rodzin Katyńskich i rozpocząć nowy
etap współpracy w stosunkach polsko-rosyjskich. Pan Prezydent Lech Kaczyński w swoim
niewygłoszonym przemówieniu, miał się domagać pełnej prawdy o zbrodni katyńskiej i na
prawdzie rozpocząć nowy etap w historii obu narodów. Pan Prezydent miał wizję swojej
prezydentury jako służby narodowi, pełniąc misję najwyższego reprezentanta RP. Był nośnikiem
trwałych, patriotycznych, historycznych – ponadczasowych wartości. To Pan Prezydent Kaczyński
przyczynił się do rehabilitacji osób represjonowanych przez komunistyczne służby z lat 1944-98.
To dzięki niemu powstało Muzeum Powstania Warszawskiego, to dzięki jego działalności
zapomniani na blisko pół wieku przez władze PRL-u kombatanci odzyskali zaszczytne tytuły
pierwszych obrońców ojczyzny. Pan Profesor L. Kaczyński i Jego Małżonka Maria wyrośli z
rodzin o patriotycznych tradycjach, w których ich przodkowie walczyli za wolność i niepodległość
ojczyzny.
Wszystkie ofiary tej tragedii narodowej zasługują na najwyższy szacunek, hołd i
historyczną pamięć, bo wszyscy zginęli służąc ojczyźnie.
Kończąc, proszę pozwolić mi po tej historycznej części na krótką religijną refleksję.
Bóg okazał się potężniejszy niż mocodawcy zbrodni katyńskiej. Wierzę, że Pan wysłał zastępy
swoich aniołów, aby delikatnie z katyńskich dołów śmierci zanieśli duszę 21.587 oficerów
polskich bestialsko zamordowanych przez radzieckich funkcjonariuszy stalinowskiego
zbrodniczego systemu w 1940 r. przez Boskie oblicze.
Wierzę, że i 10 kwietnia 2010 r. – w tej tragedii smoleńskiej Bóg ponownie wysłał
swoje anioły, a ci przenieśli dusze 96 Polaków – ofiar katastrofy lotniczej – do królestwa Boga,
gdzie nie ma już łez, bólu i cierpienia. Żywię przekonanie, że ta ofiara życia, złożona na ołtarzu
służby ojczyźnie, w długim czasie trwania historii wyda dobre owoce: „Tylko dobre drzewa
wydają dobre owoce”.
Wobec tej ogromnej tragedii nikt nie może przejść obojętnie. Rodzinom tragicznie
zmarłych – wyrazy najgłębszego współczucia. Wszystkim ofiarom tragedii smoleńskiej – Cześć
Ich Pamięci.”
Henryk Jabłoński
Gazetka szkolna upamiętniająca tragiczne wydarzenie w Smoleńsku
Marsz Milczenia – zorganizowany w dniu 14 kwietnia 2010 r.
16 kwietnia delegacja z Zespołu Szkół Nr 1 w Działdowie udała się do Warszawy by dokonać
wpisu do Księgi Kondolencyjnej. Szkołę reprezentowali: Wicedyrektor mgr inż. Leszek
Sosnowski, uczniowie: Patrycja Kalinowska Katarzyna Kubińska Łukasz Szczepański. Po
dziesięciogodzinnym oczekiwaniu Delegacja w Sali Kolumnowej Pałacu Prezydenckiego
oddała hołd tragicznie zmarłym – Prezydentowi RP Lechowi Kaczyńskiemu oraz Jego Żonie
Marii Kaczyńskiej.