wersja pdf - Gimnazjum nr 6

Nr 14, listopad, 2007 r.
Na świętego Andrzeja… To najlepszy w roku czas na uprawianie magii i zaczarowanie
chłopaka/dziewczyny… w tym numerze znajdziecie kilka wróżb na udane andrzejkowe party.
Redakcja.
W numerze:
Stałe tematy:
⇒ Aktualki s. 2
⇒ Nasze talenty s. 5
⇒ Zwierzyniec s. 6
⇒ Po sportowemu s. 9
⇒ Gotuj z nami s. 10
⇒ Skrzyp regałów s. 12
⇒ Podróże z Agniechą s. 11
⇒ Łamiłepek s. 13
⇒ Beczka śmiechu s. 13
Na topie:
⇒ Apel z okazji Dnia Edukacji Narodowej
s. 2
⇒ Klasy trzecie w kinie s. 12
⇒ Wycieczka do Gross-Rosen s. 2
⇒ Wyniki Góry Grosza s. 2
⇒ Wolontariat s. 3
Nasza redakcja: Po sportowemu - Adrian Błaszczak (1a), Tańce - Marta Brychacek (1c)
Gotuj z nami, Zwierzyniec - Joanna Konstanciuk (1c), Marta Brychacek (1c), Edyta
Eljaszewicz (1c) Nasze talenty - Magda Dawidiuk (3c), Karolina Tomczyszyn (3c)
Aktualki- Kamila Smółkowska (3c), Karolina Draczyńska (3c), Nina Dębska (3c) Skrzyp
regałów - Magda Dawidiuk (3c), Kamila Smółkowska (3c) Łamiłepek - Podróże z
Agniechą - Agnieszka Bogucka (1c) Grafika - Karolina Tomczyszyn (3c), Nina Dębska
(3c)
Beczka
śmiechu
–
Maciej
Wypych
(3c)
Artur
Malec
(3c)
Aktualki
Zebranie samorządu
W naszej szkole ogłoszony jest
konkurs pt. „Szczęście nie jedno ma
imię. Rozważania na podstawie
osobistych doświadczeń i własnych
spostrzeżeń.” Może być to praca
literacka lub plastyczna (obydwie
w formie dowolnej). Prace należy
oddawać do 14 grudnia b.r.
21 listopada odbył się „Dzień
Życzliwości.” Z tej okazji po
Wrocławiu krążył piętrowy, angielski
autobus przepełniony życzliwością.
Odwiedził on niektóre wrocławskie
uczelnie, które przygotowały się na ten
dzień, a pasażerowie otrzymali naklejki
z napisem: „Jestem Życzliwy”. Na
wrocławskim Rynku stanęły specjalnie
oznakowane budki telefoniczne, dzięki
którym można było ciepło i życzliwie
(no i zupełnie za darmo!) pozdrowić
znajomych w całej Polsce. Wzniesiona
została Wieża Życzliwości, z której
każdy mógł ogłosić swoje życzliwe
przesłanie. Zamieszkał również, na
rynku, nowy krasnal- Życzliwek.
W naszej szkole natomiast odbyła
się poczta życzliwości, w której można
było, do „Życzliwej Skrzynki”, wrzucać
życzenia dla znajomych. Odbył się
również konkurs na plakat o dniu
życzliwości.
Z życia szkoły:
Wycieczka do Gross – Rosen.
Dnia 27 października klasy trzecie
pojechały na wycieczkę do obozu
koncentracyjnego Gross-Rosen.
Uczniowie zwiedzili obóz, m. in.
kamieniołomy, kuchnie, muzeum ofiar.
Młodzież dowiedziała się bardzo dużo o
życiu ofiar obozu koncentracyjnego.
Podajemy wyniki Góry Grosza
w naszej szkole
Zakończyła się w naszej szkole
ogólnopolska akcja „Góra grosza”.
Cieszyła się ona dużym zainteresowaniem
uczniów.
Nasza szkoła zebrała 200 zł i 18 gr,
co w przeliczeniu na jednego ucznia wynosi
80 gr. Nie jest to może imponujący wynik,
ale wszystkim wam serdecznie dziękujemy!
Najlepszą klasą okazała się III a, która
nazbierała 91 zł i 67 gr. (4 zł 58 gr. na
jednego ucznia).
Oto wyniki w pozostałych
klasach:
klasa 3a – 91,67
klasa 2c – 51,44
klasa 3c – 24,55
klasa 3b – 19,88
klasa 1d – 12,64
Obchody
Dnia
Narodowej
Edukacji
15. października odbył się apel
z okazji Dnia Edukacji Narodowej. Klasy
pierwsze były pasowane na uczniów
naszego gimnazjum (życzymy im miłych
chwil spędzonych na lekcjach). W części
artystycznej oglądaliśmy pokaz mody
szkolnej dla uczniów i dla nauczycieli.
Pokaz prowadziły: Angelika Wojdyła
i Karolina Bociarska. Wśród modeli można
było zobaczyć:
- Mariusza Króla jako Simon a’la saper
[chemik],
- Marcina Malika jako Elektro Margon
[fizyk],
- Agatę Piątkowską [nauczyciel sztuki],
- Karolinę Tomczyszyn jako Czyrlifitka
[w-f],
- Jolę Wojciechowską jako ucznia dobrze
przygotowanego do egzaminu,
- Pawła Kowala jako dyrektora,
- Ewelinę Piętak jako pedagoga,
- Anię Schlossberger jako sekretarkę.
2
Pani Dyrektor najbardziej spodobało
się wyposażenie stroju dla dyrektora,
w wyposażeniu można było znaleźć np.
młotek i kask z latarką.
Wolontariat
Dnia 25. września odbyło się pierwsze
zebranie wolontariatu, prowadzonego przez
panią
Annę
Chochowską.
Podczas
spotkania pani objaśniła formy pracy
wolontariuszy m.in. akcję mającą na celu
czytanie dzieciom w przedszkolu oraz
pomoc
osobom
starszym.
Zostały
omówione
prawa
i
obowiązki
wolontariusza. Każdy z nich otrzyma
identyfikator i dzienniczek.
Pora na
wróżby
Andrzejkowe
Wróżby to stary jak ludzkość sposób na
poznanie niepewnej przyszłości. Wierzono,
że są dni, kiedy duchy przodków wracają
na ziemię i odsłaniają przed nami odrobinę
nieznanego. Wróżbom miłosnym sprzyjał
początek
adwentu.
Panny
wróżyły
zamążpójście w wigilię świętego Andrzeja
(tj. 29. listopada) a kawalerowie
w przeddzień świętej Katarzyny.
Andrzejkowe wróżby przetrwały aż do
dziś i do dziś cieszą się niesłabnącą
popularnością, mimo iż przez stulecia
Kościół potępiał je jako zabobony.
W Andrzejki próbujemy trochę dla
zabawy, a trochę na serio uchylić rąbka
zasłony spowijającej przyszłość
Lanie Wosku
Jednym
z
najpopularniejszych
zwyczajów nieustannie kojarzącym się z
wieczorem andrzejkowym jest lanie wosku.
Roztop wosk w małym naczyniu i lej na
wodę przez ucho od klucza. Według
dawnych wierzeń klucz ułatwia, bowiem
nawiązywanie kontaktu z zaświatami, a
tylko dobre duchy przodków mogą odsłonić
przyszłość. Kształt woskowej figurki może
wydawać się nieczytelny, ale gdy obejrzysz
jego cień na ścianie, łatwiej dopatrzysz się
zarysu. Gdy puścisz wodze fantazji,
dowiesz się, co czeka Cię w nadchodzącym
roku.
Buty
Aby dowiedzieć się, która z panien,
wdów i rozwódek z grona wróżących sobie
osób wyjdzie pierwsza za mąż posłużymy
się butami. Ustawiamy buty z lewej nogi
rzędem w kącie pokoju. Ostatni w kolejce
przestawiacie na początek. Właścicielka
buta, który pierwszy dotknie czubkiem
progu, może liczyć na błyskawiczną zmianę
stanu cywilnego.
Obierka jak wąż.
Chcesz dowiedzieć się, na jaka literę
zaczyna
się
imię
ukochanego
przeznaczonego Ci przez los? Do tej
wróżby musisz użyć jabłka a dokładniej
jego skórki. Ale uwaga! Musisz to zrobić
w ten sposób, żeby powstała jedna obierka.
Rzuć nią za siebie przez lewe ramię
i odczytaj literę utworzoną przez leżąca na
podłodze obierzynę.
Wahadełko
Chcesz wiedzieć czy czeka cię rychły
ślub? Zrób wahadełko i...do roboty!
Zawieś pierścionek albo obrączkę na
czerwonej nitce. Palcem wskazującym
i kciukiem lewej dłoni uchwyć nitkę, łokieć
oprzyj na stole. Ustaw wahadełko nad
szklanym naczyniem wypełnionym wodą
w ten sposób, aby znalazło się pośrodku
naczynia i nieco poniżej jego brzegów.
Rękę trzymaj nieruchomo i obserwuj
obrączkę. Jeśli wahadełko nie poruszy się,
upłynie wiele lat, nim spotkasz ukochana
osobę. Teraz przesuń wahadełko tak by
wisiało 3 cm od brzegu wazy. Gdy zacznie
się kołysać i uderzać o brzegi naczynia
policz ile razy zrobi to w ciągu pięciu
minut. Wynik odejmij od łącznej sumy liter
swojego imienia i nazwiska. Na przykład w imieniu i nazwisku jest razem 17 liter,
a obrączka uderzyła 15 razy. Oznacza to, że
3
za dwa lata weźmiesz ślub. Jeśli wynik
odejmowania jest ujemny, jeszcze w tym
roku zmienisz stan cywilny.
Wróżba z papieru.
Potnij czysta kartkę na trzynaście
równych części. Na sześciu z nich napisz
swoje najskrytsze marzenia, najlepiej
wodoodpornym pisakiem. Teraz wymieszaj
dokładnie karteczki, ale nie składaj ich.
Wszystkie kartki połóż na dnie dużej
szklanej wazy albo miski i powoli wlewaj
wodę wąskim strumieniem. Obserwuj
zapisane kawałki papieru. Który pierwszy
wypłynie na powierzchnie wody, to
marzenie pierwsze się spełni. Jeśli najpierw
wypłyną czyste karteczki, uzbrój się
w cierpliwość, bo będziesz musiała trochę
poczekać na spełnienie marzenia.
Magiczny ogień.
Pomyśl sobie życzenie i zapal dwie
zapałki. Trzymaj je płonącymi łebkami do
góry. Jeżeli zapałki będą palić się “ku
sobie”, życzenie się spełni w ciągu roku,
a jeśli nie – będziesz musiała dłużej
poczekać na jego realizację.
Filiżanki
Pod trzema filiżankami schowaj:
obrączkę, monetę, listek a czwartą zostaw
pustą. Zamień miejscami filiżanki. Wybierz
jedna z nich. Jeśli trafisz na obrączkę, czeka
cię miłość, listek-ślub, monetę - bogactwo.
Gdy wybierzesz pusta filiżankę, nowy rok
nie przyniesie zmian.
Szpilka prawdy.
Potrzebne jest 7 lub 13 szpilek. Włóż je
do kubka, potrząśnij i wysyp na stół
przykryty obrusem. Następnie odczytaj,
jakie litery zostały utworzone przez
rozsypane szpilki.
A.
przed
Tobą
podróż
lub
przeprowadzka
E. pomyślność w miłości i w pracy,
jeśli litera jest odwrócona – przejściowe
kłopoty
H. szczęście w miłości, małżeństwo
K. sukces zawodowy
L. uważaj na złodziei, jeżeli litera jest
odwrócona – ostrzega przed chorobą lub
wypadkiem
M. wyjątkowo korzystna propozycja
N. okres dobrej passy
T. pomoc przyjaciół
W. uwaga na oszustów wokół siebie
V. ktoś będzie chciał cię wykorzystać
X. szczęście sprzyja ci we wszystkim
Książka
Odpowiedzi na jedno, najważniejsze
pytanie możesz szukać również w książce.
Sformułuj je w ten sposób, by można
odpowiedzieć na nie “tak” lub “nie”.
Otwórz na chybił trafił jakąś książkę
i sprawdź numer strony. Jeśli jest dwu- lub
trzycyfrowy, dodaj do siebie cyfry, aż
uzyskasz jedną cyfrę. Wynik parzysty to
“tak”, nieparzysty “nie”.
Świeca i lustro
O północy zapal świecę i zgaś światło.
Stań przed lustrem ze świecą w dłoni.
Powtarzaj, że chcesz ujrzeć twarz
przyszłego męża. Musisz skoncentrować się
i głęboko uwierzyć, a magia zadziała. Po
pewnym czasie nad ramieniem dostrzeżesz
zarys męskiej twarzy.
Imię przyszłego męża
Zanim pójdziesz spać, włóż pod
poduszkę karteczki z męskimi imionami
i rano wyciągnij jedną. Tak będzie nazywał
się twój przyszły mąż. Starym sposobem na
sprawdzenie snu o ukochanym jest
włożenie pod poduszkę....męskich spodni.
Wróżb jest jeszcze całe mnóstwo, ale
nie sposób wspomnieć o wszystkich.
Wystarczy tyko tych kilka na początek,
a cała reszta długiego, upojnego wieczoru
zależy tylko od waszej inicjatywy,
wyobraźni, waszego szaleństwa i nie
tuzinkowości
4
Przed
imprezą
przeczytać:
warto
Zapach ma wpływ nie tylko na urodę
lecz także na zdrowie człowieka, np.:
• cytryna i pomarańcza – mobilizują
do pracy
• grapefruit i bazylia – sprzyjają
koncentracji
• olejek z drzewa herbacianego i
sosny – zwalcza dolegliwości grypy
• róża – podnosi na duchu
• lawenda – pomaga zasnąć
• jaśmin – wzmaga pewność siebie
Mowa kwiatów
• żonkil – Czy mogę mieć nadzieję?
• paproć – Fascynujesz mnie
• mieczyk – Twoje słowa mnie ranią
• hiacynt
–
Jestem
tobą
zachwycony/zachwycona
• bratek – Jesteś zawsze w moich
myślach
• fiołek – Ciągle o tobie myślę
• krokus – Moje serce bije tylko dla
ciebie
Nasze talenty
„W barze” – ***
Wszyscy krzyczmy „hura”,
bo wiemy, że zginiesz.
To takie proste.
Chcesz to ci pomogę.
Nie patrz mi w oczy.
Przecież cię nienawidzę.
Byłam za dobra,
Więc teraz nie licz na litość.
To tylko sen.
Żelazny sen, który będzie wiecznie
trwał.
Bez końca i odwrotu.
Czego się bać?
• narcyz – nie odwzajemniam twoich
uczuć
Mowa kolorów
• fiolet – uwielbiam magię, może
mnie zaczarujesz?
• błękit – Dla mnie najważniejsza jest
wolność!
• żółty – Cieszę się, że jestem z tobą
• brązowy – Przy tobie czuję się
bezpiecznie
• turkusowy – Ze mną nie będziesz
się nudzić
Dyskretne sygnały
• Noga założona na nogę – Czuję się
skrępowany/skrępowana
• Unikanie spojrzenia – Nie jestem do
końca szczery/szczera
• Ziewanie – Nudzisz mnie
• Nachylanie się nad kimś – Chcę być
jak najbliżej ciebie
• Zbyt głośne mówienie – Zwróć na
mnie uwagę!
Świętujemy twój zgon.
Przecież nie zmarłeś na marne.
Barman! Kolejka dla wszystkich.
Śpiewajmy radosne pieśni.
Wszystko będzie dobrze
„***” – K***
Ciemność
Otwieram oczy…
Nie widzę nic!
Widzę czarną przestrzeń
Otaczającą moje ciało!
Zamykam oczy…
Nie widzę nic!
5
"kochanie" - Sunako
gdy widzę twe oczy
me serce raduje się
gdy słyszę twój głos
wiem, że jesteś aniołem
gdy me dotykasz
roztapiam się pod twą dłonią
gdy mnie całujesz
czuję, że żyję
gdy nie ma cię blisko
czuję, że usycham
gdy już to przeczytasz
nie opuszczaj mnie nigdy
Zwierzyniec
Żbik
Gatunek: Żbik – Felis silvestris
Rodzina: Kotowate
Rząd: Drapieżne
Gromada: Ssaki
Podtyp: Kręgowce
Żbik wyglądem przypomina pręgowanego
kota domowego. Jest jednak od niego
większy
i masywniejszy.
Drapieżnika tego
trudno zaobserwować,
gdyż prowadzi skryty,
nocny tryb życia.
Środowisko
Żbik żyje w wielu
różnorodnych
środowiskach.
Ulubionym
terenem
tego kota są obrzeża
dużych, starych lasów.
W zachodniej i środkowej Europie kot ten
zamieszkuje gęste lasy liściaste i mieszane,
na wysokościach od 300 do 800 m n.p.m.
W Szkocji pojawia się na terenach
nieużytków i wrzosowisk w pobliżu lasu
oraz niewielkich pól uprawnych. We
Francji zamieszkuje lasy przecinane
polanami oraz zbocza łagodnych wzniesień.
Bardzo chętnie osiedla się w lasach
wilgotnych, ciągnących się wzdłuż dużych
rzek, np. Nad brzegami Dniestru i Dunaju.
W krajach śródziemno morskich żbik jest
spotykany w lasach dębowych, w zaroślach
makii i na stepach. Występujące w Afryce
żbiki zasiedlają sawannę i busz. Koty te
unikają kontaktu z człowiekiem, jednak
osobniki osłabione czy okaleczone mogą
pojawić się w pobliżu gospodarstw.
Zachowanie
Żbik jest zwierzęciem terytorialnym.
Znaczy granice swego terytorium moczem
oraz substancją wydzielaną przez gruczoły
znajdujące się pod stopami, a także
zostawiając na korze ślady pazurów.
Rewiry poszczególnych kotów zachodzą na
siebie i spotkania zwierząt są nieuniknione.
Tylko obszar, na którym znajduje się
legowisko, jest zaciekle broniony przed
innymi przedstawicielami gatunku. Żbik
spędza dzień na odpoczynku, łowy zaczyna
o zmierzchu i poluje przez całą noc. Kot ten
poszukując pożywienia porusza się
z prędkością 3 – 6 km/h, w ciągu nosy
może pokonać do
20 km. Samica
odbywa
krótsze
wędrówki
niż
samiec i częściej
powraca do swego
legowiska.
Żbik
doskonale wspina
się na drzewa, ale
rzadko przeskakuje
z
jednego
na
drugie.
Poluje
wyłącznie
na
ziemi.
Jego
zdobycz stanowią
przede wszystkim gryzonie, króliki oraz
ptaki gniazdujące na ziemi. Zjada także
płazy, niekiedy małe gady, potrafi chwytać
ryby. Kot ten poluje na dwa sposoby:
w marszu lub z zasadzki. Podczas
wędrówki bacznie obserwuje otoczenie,
gdy dostrzeże ofiarę, zbliża się do niej
6
ukradkiem na niewielka odległość. Potem
wykonuje skok, by ją pochwycić. Polując
z zasadzki drapieżnik tkwi nieruchomo
w wybranym miejscu i czeka, aż zdobycz
zbliży się do niego. Wtedy decyduje się na
skok. Upolowane drobne zwierze żbik
zaczyna zjadać od głowy i połyka
w całości. Większą zdobycz rozrywa na
fragmenty, które połyka bez gryzienia. Jeśli
ofiara jest zbyt duża na jeden posiłek, kot
ukrywa jej resztki na później. Wiosną,
latem i jesienią żbik uzupełnia dietę
owadami oraz owocami. Jest aktywny przez
cały rok, jednak zimą obfite opady śniegu
utrudniają mu poruszanie się. Jeśli grubość
pokrywy śnieżnej przekroczy 20 cm, żbik
opuszcza swoje terytorium i poszukuje
nowych terenów łowieckich.
Budowa
Zęby: Żbik ma 30 zębów, na które składają
się siekacze, kły, zęby przedtrzonowe
i trzonowe.
Uszy:
Wnętrze
niewielkich,
lekko
zaokrąglonych uszu pokrywa biała sierść.
Oczy: Źrenice żbika są przystosowane do
widzenia w mroku. Oczy są ustawione
blisko siebie z przodu głowy.
Wibrysy: Po obu stronach pyska występują
długie, białe, zakrzywione do dołu wibrysy.
Kończyny przednie: Przednie łapy maja 5
palców, ale żbik stąpa tylko na czterech.
Pazury: Krótkie, bardzo ostre pazury maja
łukowaty kształt i mogą być wciągane
w pochewki skórne.
Kończyny tylne: Mocno umięśnione
kończyny tylne są zakończone 4 palcami.
Ogon: na mocno owłosionym ogonie
znajdują się czarne pierścienie.
Sierść: Ciało jest porośnięte gęstym, dość
długim futrem.
Ubarwienie: Futro ma różne odcienie
koloru płowego i szarego. Na tym tle na
tułowiu słabo zaznaczają się pionowe pręgi.
Na łapach pręgi są poziome.
Żbik - Felis silvestris
Długość ciała: 45 – 90 cm
Długość ogona: 25 – 40 cm
Wysokość w kłębie: 25 – 35 cm
Waga: 4 – 10 kg
Ciąża: 63 – 69 dni
Liczba młodych: 1 - 4
Dojrzałość płciowa: samica – 10 miesięcy
samiec – 22 miesiące
Pożywienie: owady, płazy, gady, ptaki,
małe ssaki
Długość życia: 12 – 18 lat w niewoli
Ciekawostki
- Żbik poluje przez 7 – 9 godzin w ciągu
doby. Jedynie 50% ataków zostaje
uwieńczonych sukcesem.
- Żbiki porozumiewają się za pomocą
sygnałów
zapachowych,
wzrokowych
i dźwiękowych. Przy spotkaniu właściciel
rewiru wygina grzbiet w łuk, opuszcza
ogon, tuli uszy, warczy i prycha. Intruz
wyraża uległość kładąc uszy do tyłu
i uginając kończyny.
Żbik – Felis silvestris
Szakal Czaprakowy
Gatunek: Szakal
mesomelas
Rodzina: Psowate
Rząd: Drapieżne
Gromada: Ssaki
Podtyp: Kręgowce
czaprakowy-
Canic
Od tysiącleci szakal żyje w sąsiedztwie
ludzkich siedzib. Niektórzy naukowcy
sądzą, że właśnie ten drapieżnik jest
przodkiem psa domowego. To inteligentne
zwierzę jest bohaterem wielu afrykańskich
baśni.
Środowisko
Szakal czaprakowy zamieszkuje dwa
oddzielone od siebie obszary Afryki. We
Wschodniej części kontynentu żyje
w Somalii, Etiopii, Erytrei, Sudanie, Kenii
i Tanzanii. Południowy obszar jego
występowania obejmuje Angolę, Namibię,
Zimbabwe,
Botswanę,
Mozambik,
7
Republikę Południowej Afryki, Lesoto,
Suazi i południową część Zambii.
Naturalnym
siedliskiem
szakala
czaprakowatego są sawanny i rzadkie lasy.
Zwierzę to doskonale przystosowało się
także do życia w okolicach pustynnych
(część tych drapieżników zamieszkuje
skraje
pustyni
Kalahari).
Szakal
czaprakowy często osiedla się w pobliżu
ludzkich siedzib. Stanowi wtedy utrapienie
hodowców, gdyż atakuje drób i owoce.
Zachowanie
Szakal czaprakowy żyje w niewielkich
grupach rodzinnych. Para zwierząt dobiera
się na całe życie. Część czasu partnerzy
spędzają razem, wychowując potomstwo.
Niekiedy zwierzęta tworząc parę rozstają
się na kilka miesięcy, by potem znowu się
połączyć.
Rodzina
szakali
zajmuje
terytorium, którego granice są znaczone
odchodami oraz wydzieliną zapachową
gruczołów okołoodbytowych. Szakal jest
bardzo
aktywny
w
poszukiwaniu
pożywienia. Czasami robi przerwę na
odpoczynek, ukrywając się w wykopanej
specjalnie do tego celu norze. Młode samce
tworzą grupy liczące 6 lub więcej
osobników. Zwierzęta wędrują razem,
wspólnie rewirów. Granica nowego
terytorium zostaje najczęściej wyznaczona
przez nowo utworzoną parę. Obszar ten jest
broniony przed innymi szakalami. Para
porozumiewa się za pomocą wielu
dźwięków i różnych postaw ciała.
Zwierzęta skomlą, piszczą, pomrukują
warczą i wyją podobnie jak wilki. Partnerzy
pogłębiają łączące je więzy przez radosne
powitania i długie wzajemne wylizywanie
sierści. Szakal może polować sam lub
w grupie. Ma doskonały wzrok, węch
i słuch, co czyni go sprawnym myśliwym.
Często wyrusza na łowy o zmierzchu.
Poluje przede wszystkim na małe gazele,
gryzonie
i
inne
drobne
ssaki.
Z upodobaniem plądruje ptasie gniazda,
zjada również padlinę. Często towarzyszy
lwom, które zabijają duże zwierzęta,
a podczas uczty nie zwracają uwagi nie
niewielkie szakale, które korzystają
z resztek ich zdobyczy. W czasie suszy
szakal chwyta termity, żuki, larwy owadów,
świerszcze, mrówki, pajęczaki skorpiony.
Żaby, jaszczurki, a nawet niektóre jadowite
węże. Jego dietę uzupełniają opadłe owoce,
orzechy, zioła i grzyby. Szakal potrafi przez
wiele dni obejść się bez wody. Jednak, jeśli
tylko ma taka możliwość, codziennie
korzysta z wodopoju.
Budowa
Uszy: zawsze stojące, bardzo ruchliwe uszy
są duże i szerokie.
Oczy: Osadzone blisko siebie oczy maja
złociste tęczówki.
Pysk: Dzięki długiemu i szpiczastemu
pyskowi szakal chwyta drobne zwierzęta
ukryte w norach
Umaszczenie:
Ciało
porasta
sierść
w różnych odcieniach koloru rudego tylko
okrywa grzbietu, karku i ogona jest
srebrzysto czarna.
Kończyny: Obie pary kończyn są długie,
smukłe i mocne, dzięki czemu szakal
wytrwale kłusuje.
Głowa: Niewielka głowa jest mocno
spłaszczona.
Czaprak: Srebrzysto czarna sierść na
grzebiecie, karku i ogonie wyraźnie
odróżnia się od rudych boków. Przypomina
nakrycie na konia używane pod siodło, tzw.
czaprak.
Szakal czaprakowy- canic
mesomelas
Długość ciała: 65-75 cm
8
Wysokość w kłębie: 38-48 cm
Długość ogona: 30-38 cm
Waga: 7-13 kg.
Ciąża: 60 dni
Liczba młodych: 4
Dojrzałość płciowa: 10-12miesięcy
Pożywienie: Ssaki, owady, padlina i owoce.
Długość życie: 14 lat w niewoli
Ciekawostki
-W starożytnym Egipcie szakal był
zwierzęciem czczonym. Boga Anubisa,
który
opiekował
się
zmarłymi,
przedstawiano jako człowieka z głową psa.
-Dwa obce szakal w witają się według
ustalonego
rytuału.
Jedno
zwierzę
podchodzi
do
drugiego, które w
tym czasie siada,
unosi łapę dotyka
nią
łopatki
towarzysza. Ten
odskakuje, obraca
się
i
uderza
zadem, a potem
kilkakrotnie
dotyka
łapą
siedzącego
osobnika.
Następnie
przynosi suchą gałąź i zaprasza do zabawy.
Zwierzęta podrzucają patyk, ciągną go
zębami i ganiają się wokół krzewów.
Zwyczaje
Delfiny
są
bardzo
towarzyskimi
zwierzętami, żyjącymi zarówno w grupach
jednej płci, jak i mieszanych z samicami,
samcami i młodymi. Zawsze pomagają
sobie podczas łowów, narodzin i chorób. Ta
współpraca jest niezbędna do przeżycia.
Część
dnia
poświęcają
zabawie.
Porozumiewają się za pomocą gwizdów
i specjalnych dźwięków. Nie wiadomo
dotąd, jak bardzo złożona jest mowa
delfinów, ale bez wątpienia mogą się one
rozpoznawać i dobrze porozumiewać
używając swej „mowy”.
Pożywienie i polowanie
Delfiny spożywają ryby
wielu
różnych
gatunków.
Sposób
polowania na nie jest
uzależniony od rodzaju
ryb. Delfiny prawie
zawsze współpracują ze
sobą, kiedy atakują
ławicę ryb. Gdy delfiny
się
zbliżają,
ryby
próbują uciec. Delfiny,
porozumiewają się ze
sobą
gwizdami,
wspólnie otaczają ławicę. Uważa się, że
delfiny
używają
dźwięków
celu
zdezorientowania i ogłuszenia ryb.
Delfin Butelkonosy
Po sportowemu:
Rząd: cetacea,
Podrząd: odontoceti,
Rodzina: delphiniade,
Gatunek: tursiops truncatus,
Tango
Najbardziej znany gatunek delfina to
„delfin
butelkonosy”.
Jest
szybko
pływającym i swawolnym zwierzęciem,
często trzymanym w delfinariach. Pewne
sfery życia delfinów są nadal zagadką.
Takt: 2/4
Tempo: 33 takty na minutę
Zarys historii:
Początków tanga należy szukać w Ameryce
Południowej gdzie niewolnicy afrykańscy
przywozili swe tańca, pieśni i rytmy.
Najprawdopodobniej nazwa tango wywodzi
się od „targano” - nazwy określającej taniec
9
Proces
niewolników
afrykańskich.
kształtowania trwał bardzo długo, były to
całe wieki. W początkowym okresie nie
cieszyły się ono dobrą sławą, tańczone było
głównie w knajpach, spelunach, tańczyli je
ludzie prości, marynarze i robotnicy.
Stopniowo taniec nabierał pewnej ogłady,
chociaż w pewnym okresie władzę Nowego
Jorku zastanawiały się nawet nad
wydaniem ustawy zakazującej tanga.
Pierwsza zaś techniki tanecznej podjęto na
konferencji w Londynie w 1922 roku.
Styl i charakter tańca:
Kroki tanga nie są posuwiste, nogi stawia
się płasko charakterystycznie się „skradając
tańcu tym nie stosuje się nachyleń ciała,
unoszeń ani opadań.
Postawa Taneczna:
Tancerka znajduje się bardziej po prawej
stronie tancerza, tancerka umieszcza swoją
dłoń na plecach partnera, jego zaś prawa
ręka znajduje się daje na plecach partnerki
niż ma to miejsce w innych tańcach. Para
tańczy w ściślejszym objęciu niż w innych
tańcach. Lewa ręka tancerza zgięta pod
kątem ostrym, głowy skierowane lekko
w lewo
Rytm:
Tango można tańczyć w trzech wariantach
rytmicznych. Typowe tango argentyńskie
winno być tańczone w następujący sposób:
wolny, wolny, szybki, szybki. wolny,
szybki, szybki, wolny. Całość mieści się
w trzech taktach, krok wolny mieści się
w dwóch uderzeniach. Krok szybki
w jednym.
Technika:
Do przodu kroki tańczymy od pięty, do
boku na podeszwach, do tyłu od podeszwy.
Nie unosimy się, nie opadamy, brak jest
nachyleń
Ranking
FIVB:
polskich siatkarek
awans
Międzynarodowa Federacja Piłki Siatkowej
opublikowała najnowszy ranking siatkarek,
uwzględniający rozegrane w tym roku
mistrzostwa kontynentów oraz niedawno
zakończony Puchar Świata. Awans
zanotowały Polki.
Anglia płacze, radość w Rosji
Anglia po raz pierwszy od czternastu lat nie
zagra w mistrzowskiej imprezie! Wyspiarze
przegrali na Wembley z Chorwacją 2:3
i z grupy E el. ME awansowała Rosja.
W środę przepustki na boiska Austrii
i Szwajcarii wywalczyły także ekipy
Portugalii, Turcji i Szwecji.
Gotuj z nami
Sernik na zimno:
Składniki: 3 homogeniz. serki waniliowe
4 galaretki (2 czerwone i 2 żółte)
owoce świeże/z kompotu/z puszki (np.
truskawki, gruszki, ananasy, brzoskwinie)
Przygotowanie
Rozpuścić jedną galaretkę w półtorej
szklanki wody. Ostudzić i połączyć
z serkiem. Wlać do tortownicy i wstawić do
lodówki. Gdy masa tężeje, po kolei, tak
samo przygotować jeszcze 2 porcje. Na
trzeciej warstwie ułożyć owoce i zalać
tężejącą galaretką. Gdy masa stężeje torcik
jest gotowy do spożycia.
Piernik z dodatkiem marchwi
4 jajka
1 szklanka cukru
1 szklanka oleju
2 szklanki mąki
1 łyżeczka sody
1 łyżeczka miodu
1 łyżka dżemu
1 łyżka cynamonu
1 łyżka przyprawy do piernika
1 ½ szklanki tartej marchwi
Technika wykonania
Jajka ubić z cukrem. Mąkę wymieszać
z sodą, cynamonem, przyprawą do piernika.
Wszystkie składniki połączyć, dokładnie
wymieszać.
Gotowe ciasto wyłożyć na blachę i piec
około 1 godziny w temp. 180O.
10
Podróże z Agniechą
Brzeg – Zamek piastowskich książąt
brzeskich. Zbudowany w stylu gotyckim
w XIV. Przebudowany w XVI wieku
w stylu renesansowym na wzór Wawelu.
Od 1311 – 1675 był rezydencją książąt
brzeskich. Po wygaśnięciu linii rodu
piastowskiego zamek podupadł. Później
przemieniono go na pomieszczenia
gospodarcze. Zamek jest teraz perłą
renesansowej architektury Śląska.
Opole – Ruiny zamku książąt opolskich na
wyspie Ostrówek. Został zbudowany przez
księcia Kazimierza 1 na początku XIII w.
Był rozbudowany i otoczony murem
z cegły. W XIV wieku przeszedł
w posiadanie księcia Władysława II
Opolczyka, a następnie jego bratanków.
Oblegany w czasie wojny trzydziestoletniej
w XVII w.
Nysa – Pozostałości biskupiego zamku
z XIV wieku, w miejscu wcześniejszego
dworu. Przebudowany około połowy XV
wieku, spłonął w 1524 r. Opuszczony na
początku XVIII wieku uległ ruinie i został
rozebrany.
Prudnik – Ruiny książęcego zamku
wzniesionego w stylu gotyckim w 2
połowie XIII wieku przez rycerza czeskiego
Woka. Rozbudowany i umocniony w XIV
i XV wieku przez piastowskich książąt
opolskich. Potem przeszedł w ręce
prywatne. Spłonął w 1806 roku.
Głogówek – Zamek książęcy zbudowany
w stylu gotyckim, prawdopodobnie w XIV
wieku przez Piastów opolskich. W latach
1564-71
na
miejscu
pierwotnego
Oppersdorfowie zbudowali zamek w stylu
renesansowym.
W
okresie
wojen
szwedzkich w zamku przebywał król Jan
Kazimierz.
Racibórz – Zamek piastowskich książąt
raciborskich nad Odrą. Zbudowany
w końcu XIII wieku. W latach 1337- 1486
we władaniu książąt czeskich. Od 1532
roku w rękach możnowładców niemieckich.
11
Zachowała się tylko gotycka kaplica z XIII
wieku i budynek bramy.
Koźle – Ruiny książęcego zamku nad Odrą.
Zbudowany przez Piastów opolskich w 1
połowie XIV wieku. Obwiedziony murami
i fosą. W latach 1563- 82 gruntownie
przebudowany. Zniszczony w czasie
trwania wojny. Zachowały się fragmenty
murów obwodowych, fundamenty wieży
i fragmenty 2 skrzydeł.
Strzelce Opolskie – Ruiny zamku książąt
opolskich. Zbudowany w 1 połowie XIV
wieku w stylu gotyckim przez księcia
Alberta. Był siedzibą książęcą do 1562- 95
oraz w XIX wieku.
Ujazd – Ruiny zamku nad Kłonicą.
Zbudowany w stylu renesansowym w XVI
wieku prawdopodobnie przez biskupów
wrocławskich przebudowany w XVII w.
XIX wieku zniszczony w czasie wojny
w 1945 r.
Gliwice – zamek książęcy zbudowany
w XIV wieku przez książąt oświęcimskich.
Zburzony w XV w. Obecny zamek przy ul.
Pod murami. Był siedzibą Cetryczów.
Odnowiony po 1950 roku. Obecnie
muzeum regionalne.
Toszek – ruiny zamku na wzgórzu.
Zbudowany prawdopodobnie w XIV wieku
przez piastowskich książąt opolskich.
Zniszczony w czasie wojen husyckich w 1
połowie XV w, odbudowany przez księcia
oświęcimskiego Przemysława. Od 1932
roku własnością wielu rodów. Spalony
w 1811 roku. Opuszczony uległ ruinie.
Potem odbudowany przeznaczony na
potrzeby kulturalne.
Skrzyp Regałów
Katyń
W połowie października wszystkie klasy
trzecie wybrały się do kina Helios na film
Andrzeja Wajdy pt. „Katyń”. Opowiada on
o zbrodni katyńskiej na żołnierzach
polskich. Tyle smutku i żalu przepełnia
nasze serca, gdy oglądamy te wstrząsające
sceny. Film ukazuje płacz i udrękę matek i
dzieci, które pozostały bez swoich mężów
i braci. Często pojawiały się też czarno-
białe sceny ukazujące jak Niemcy
wykańczali i zabijali naszych rodaków.
„Stowarzyszenie Wędrujących Dżinsów”
jest to pierwsza książka autorki Ann
Brashares.
Opowiada
ona
historię
o czterech dziewczynach: Carmen, Tibby,
Lenie i Bridget, które są najlepszymi
przyjaciółkami jeszcze od momentu, gdy
były w brzuchach swoich matek.
W momencie rozpoczęcia książki mają 16
lat. Bardzo długa jest ta znajomość, nie?
Mimo, że przyjaźń, która podczas ciąży,
łączyła matki dziewczyn się rozpadła, to ich
wytrzymała. W tej książce jest opisane
pierwsze lato, które główne bohaterki
spędzają osobno. Carmen leci do swojego
ojca do Karoliny Południowej, Tibby
zostawała w Waszyngtonie, Lenia wyjeżdża
do dziadków mieszkających w Grecji,
a Bridget na obóz futbolowy w Baja
California. Dziewczyny bardzo przeżywają
rozstanie. Dzień przed ich „rozjazdem”
Carmen kupuje dżinsy w jednym ze
szmateksów, które wieczorem spodobały
się Tibby. Przez pewien zbieg słów
wszystkie
przyjaciółki
przymierzyły
spodnie i każda, mimo kompletnej budowy
ciała (od „dobrze” zbudowanej, po bardzo
szczupłą), wszystkie w tych dżinsach
wyglądały świetnie. W ten właśnie sposób
powstało stowarzyszenie, a dziewczyny,
mimo że były osobno, przeżyły wiele
ciekawych historii.
Ann Brashares wydała w sumie cztery
części tej historii: „Stowarzyszenie
Dżinsów”,
o
którym
Wędrujących
wspomniałam,
„Stowarzyszenie
Wędrujących Dżinsów rok później”,
„Stowarzyszenie Wędrujących Dżinsów
trzecie
lato”
i
„Stowarzyszenie
Wędrujących Dżinsów ostatnie wakacje”.
Szczerze polecam każdą część.
Ratatuj jest to film, który opowiada
o przygodach małego szczura potrafiącego
gotować. Stara się pomagać w kuchni
potajemni jednak pewnego wieczoru jego
tajemnica
się
wydaje
i
kucharz,
niepotrafiący gotować nakrywa go jak do
12
zupy dodaje przyprawy. Po tym incydencie
zostają najlepszymi przyjaciółmi. Gotują
razem, dzięki czemu młody kucharz ma
prace. Jego szef myśli, że jego pracownik to
geniusz nie wiedząc, że wszystkie
dotychczasowe rarytasy gotował szczur.
Szczur natomiast próbuje w tym samym
czasie przekonać inne szczury do ludzi,
bowiem krąży po kanałach stereotyp, iż
ludzie są źli i nienawidzą szczurów.
Cała
akcja
rozgrywa
się
w restauracyjnej
kuchni
w
małym
miasteczku. Film kończy się bardzo
szczęśliwie, bowiem i ludzie i szczury stają
się przyjaciółmi. Cały film jest dowodem
na to, że szczury to bardzo inteligentne
zwierzęta.
Łamiłepek
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Beczka śmiechu
W pewnym okresie życia Einstein
regularnie prowadził zajęcia na uczelni.
Jeden z jego studentów ze zdziwieniem
stwierdził:
- Panie Profesorze! Pytania na
tegorocznym egzaminie były takie same jak
w poprzednich latach.
- To prawda. – powiedział Einstein. –
Lecz w tym roku odpowiedzi były inne.
Nabór na agentów FBI. Zgłaszały się
całe tłumy. Po prostu końca nie było widać.
Niestety do ostatniego egzaminu dostały się
tylko trzy osoby: dwóch mężczyzn
i kobieta. Do pokoju wchodzi pierwszy
z panów.
- Ma pan tutaj pistolet – mówi
egzaminator – a za tymi drzwiami jest pana
żona. Proszę iść i ją zabić.
Mężczyzna nie zgadza się na
wykonanie zadania i wychodzi. Wchodzi
drugi pan, to samo zadanie, wchodzi do
pokoju. Po chwili ciszy wybiega i krzyczy:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Największy grecki poeta
Zasiedlanie terenów poza ojczyzną
Miasta i państwa greckie
Wiara w wielu bogów
Opiekun mórz w mitologii greckiej
Bóg wojny w mitologii greckiej
Obrazkowe pismo Egipskie
8. W starożytności - czas między
igrzyskami
- Nie zrobię tego!
Wchodzi kobieta. Zadanie jest takie
samo tyle, że z mężem. Wchodzi do
pokoju. Po chwili słychać strzał, krzyk
i jakieś łupnięcie. Wychodzi z pokoju
oblana potem i mówi:
- Co za idiota wsadził mi do pistoletu
ślepaki?! Musiałam go krzesłem dobić!
Na pustyni wyczerpany turysta zapytuje
Beduina:
- Jak dojść do Kairu?
- Cały czas prosto, a w czwartek
w prawo.
Znaleziono w notatkach…..
Dzięki seppuku Japończycy mogli pokazać
swoje prawdziwe wnętrze
W czasie mgły latarnik wyje na latarni
i tym ostrzega okręty.
Na niektórych wyspach Indonezji ludzie
chodzą poubierani nago
Żółw musi być z wierzchu twardy, bo w
środkowej części jest zupełnie miękki
13