Matka Teresa w służbie biednym, ubogim i umierającym

ARTYKUŁY
W skwarze ulic Kalkuty
- Matka Teresa w służbie biednym,
ubogim i umierającym
Mgr Patrycja Sadło –
doktorantk a
KUL
W 2011 roku ukończyła studia I stopnia w WSZiA w Zamościu, kierunek: pedagogika, specjalność: profilaktyka społeczna i resocjalizacja oraz uzyskała tytuł zawodowy: licencjat. W
2013r. ukończyła studia magisterskie w WSGE im. Alcide de Gasperi w Józefowie na kierunku
pedagogika, specjalność: opiekuńczo- wychowawcza i doradztwo zawodowe. Obecnie doktorantka na Wydziale Nauk Społecznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Lublinie. Autorka licznych publikacji naukowych, uczestniczka krajowych i międzynarodowych konferencji.
Wolontariuszka programu „PROJEKTOR- wolontariat studencki”, którego celem jest zmiana
na lepsze przyszłości wielu dzieci mieszkających na wsi i w małych miejscowościach. Osoba
aktywna i otwarta na nowe doświadczenia.
WSTĘP
Życie Matki Teresy z Kalkuty, jej poświęcenie i oddanie od lat budzi podziw
i fascynację setek tysięcy mieszkańców
naszego globu. Blask ducha miłości i ciepło emanujące z jej wnętrza ogrzało
tysiące, a nawet miliony ludzi. Matka
Teresa, w imię miłości Boga, poświęciła
życie służbie dla ubogich, opuszczonych,
bezdomnych, upośledzonych, chorych
i umierających. Postulowała formowanie
osoby zdolnej do integracji całego swego
bogactwa wokół projektu życia, przyjętego w sposób świadomy i zrozumiały. Jej
bazą były slumsy Kalkuty, ale jej misjonarki miłosierdzia dotarły do wielu zakątków świata. W skwarze ulic i szarym pyle
dróg uczyła kochać i przebaczać. Walczyła
o szczęście dla najbardziej potrzebujących.
Ceniła sobie skromność i bezgraniczną
miłość do bliźniego. W relacjach międzyludzkich kierowała się empatią i poszanowaniem idei i uczuć innych. „Służyła samemu Jezusowi, ukrytemu w cierpiących
1
osobach najuboższych z ubogich. Matka
Teresa ukazuje wyraziście najgłębsze
znacznie służby - akt miłości wobec głodnych, spragnionych, przybyszów, nagich,
chorych, uwięzionych (po. Mt 25, 34-36),
jest aktem miłości do samego Jezusa. Rozpoznawszy Go, służyła Mu z pełnym oddaniem, wyrażając w ten sposób czułość
swej oblubieńczej miłości. W całkowitym
oddaniu się Bogu i bliźniemu, Matka Teresa osiągnęła najdoskonalsze spełnienie
siebie samej i najszlachetniejszych cech
swojej kobiecości. Pragnęła być znakiem
Bożej miłości, Bożej obecności i Bożego
miłosierdzia i w ten sposób przypominać
wszystkich o wartości i godności każdego
dziecka Bożego, stworzonego „aby kochało i było kochane”. Tak właśnie Matka Teresa „niosła dusze Bogu i Boga duszom”
i zaspokajała Chrystusową tęsknotę,
zwłaszcza za najbardziej potrzebującymi,
którym ból i cierpienie przyćmiły wizję
Boga”.1
Kazanie podczas Mszy św. 19 października 2003 roku na Placu świętego Piotra, Jan Paweł II,
Dzieła zebrane t. XIV, Wydawnictwo M, s. 659
155
ARTICLES
1. U WRÓT MŁODOŚCI
„MATKI MIŁOSIERDZIA”
Matka Teresa, a właściwie Agnes Gonxha Bojaxhiu urodziła się 26 sierpnia
1910 r. w Skopje w rodzinie albańskiej.
Współcześnie są to terytoria Macedonii. Sakrament Chrztu Świętego przyjęła
27 sierpnia 1910 r. Ten dzień obchodziła
później jako swoje urodziny. Dzieciństwo
upłynęło jej w harmonii, bez istotnych
rozterek i ciężaru codziennych spraw
w atmosferze ciepła rodzinnego. Agnes
była najmłodszym dzieckiem Koli i Drane
Bojaxhiu. Miała starszą siostrę Agę i brata
Lazara. Ojciec wywodził się z zamożnej
kupieckiej rodziny z Prizren w Kosowie.
Zawodowo zajmował się handlem i przemysłem budowlanym. Podróżował w interesach po całej Europie. Mimo wędrownego stylu życia był członkiem miejskiej
rady zaangażowanym w rozwój teatru
i działalność kościoła. Angażował się politycznie na rzecz niepodległej Albanii,
jednakże jego poglądy nie cieszyły się popularnością w Serbii. W 1919 r. Koli Bojaxhiu wyjechał w interesach. Wrócił z podróży w bardzo ciężkim stanie zdrowia
i mimo natychmiastowej pomocy zmarł.
Agnieszka miała wówczas zaledwie 9 lat.
Wywarło to ogromny wpływ na sytuację
finansową rodziny. Matka pozostała bez
środków do życia. Choć nie było im łatwo,
przyjmowali w swoich murach ubogich
i szukających pomocy. Systematycznie
na posiłki przychodziła do nich pewna
starsza kobieta. Drane Bojaxhiu widziała swoją rolę głownie w opiekowaniu
się ogniskiem domowym, uczyła swoje
dzieci miłości i życzliwego stosunku do
potrzebujących. Bardzo wierząca, propagowała ideę życia chrześcijańskiego po-
156
2
partego czynami miłosierdzia. W działaniach swoich i swoich dzieci podkreślała
istotna rolę bezinteresowności i skromności2. Pierwsze lekcje Agnieszka pobierała w przyklasztornej szkole, następnie
uczęszczała do szkoły państwowej. Była
osobą bardzo muzykalną, uczyła się grać
na mandolinie, razem z siostra Agą śpiewały w chórze parafialnym przy kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa. Była
świetną organizatorką, podejmowała inicjatywę w różnych akcjach i motywowała
do tego innych. Posiadała wszechstronne
zdolności, okazała się dobra nauczycielką dla swoich rówieśników, obiecującą
pisarką i zdolną miłośniczką muzyki.
Kochała poezję i sama też pisała. Lokalna gazeta opublikowała jej dwa dzieła.
Pierwsze plany zawodowe Agnes Gonxha Bojaxhiu związane były z literatura
i muzyką, którym poświęcała dużo czasu
w dzieciństwie i młodości. Jednakże powołanie okazało się silniejsze i diametralnie zmieniło dotychczasowe plany m
młodej wówczas kobiety. W 1928 r. opuściła dom rodzinny, do którego nie było
jej dane wrócić już nigdy. Matka i siostra
Aga zamieszkały w Tiranie odciętej po
wojnie od wolnego świata przez komunistyczny reżim. Jej brat Lazer, posiadający już wówczas swoja rodzinę, osiedlił
się z żona i córka we Włoszech. Matka Teresa w krótkim okresie czasu straciła całą
swoją rodzinę. W 1970 r. dowiedziała się
o ciężkiej chorobie swojej mamy. Informację tę otrzymała w formie listu od siostry.
Matka Teresa próbowała nawiązać z nimi
jakikolwiek kontakt. W Rzymie zwróciła
się do ambasady albańskiej o pozwolenie
opuszczenia przez nie Albanii. Niestety
nie udało im się dostać wiz wyjazdowych.
http://www.bryk.pl/wypracowania/jezyk_polski/biografie/2765-matka_teresa_z_kalkuty.html, z
dnia 25.06.2014r.
ARTYKUŁY
Matka Teresa nie mogła do nich pojechać,
ponieważ istniało realne zagrożenie,
ze jeśli raz przekroczy granice, nie będzie
już mogła wrócić do Kalkuty. Dodatkowo
przygnębiała ja myśl, że matka i siostra
borykają się z trudna sytuacją materialną. Mieszkając w odległej Kalkucie nie
mogła im pomóc. Choroba matki zakończyła się śmiercią w 1972 r. Rok później
straciła ukochaną siostrę, z którą również
nie mogła być w ostatnich chwilach jej
życia. Kolejna strata dotknęła ją w 1981
r., kiedy to zginął jej brat. Na przestrzeni
kilku lat Agnes Gonxha Bojaxhiu straciła najbliższych, którzy dla niej tak wiele
znaczyli3.
2. POWOŁANIE MISYJNE
MATKI TERESY Z KALKUTY
Podczas odkrywania drogi życiowej
towarzyszył jej ojciec Jambrekowić – jezuita pracujący w parafii Skopje. Wdrażał
parafian w szczegóły działalności misyjnej Towarzystwa Jezusowego. Odczytywał pełne miłosierdzia listy misjonarzy
pracujących wśród biedoty w archidiecezji kalkuckiej, które pomogły Agnieszce dokładnie określić swe powołanie.
W imię wartości, których propagatorami
byli jej rodzice, postanowiła zostać misjonarką. Jak się później okazało została misjonarką miłości, słynną ze swej skromności i dobroci na całym świecie. Decyzja
o poświęceniu się innym nie przyszła łatwo, ponieważ była bardzo przywiązana
do swojej rodziny. W dzieciństwie snuła
plany o założeniu własnej rodziny, wychowywania potomstwa. Jednakże powołanie misyjne było silniejsze. Po odbytej
wewnętrznej walce ze swymi słabościami
i wątpliwościami Agnieszka postanowiła
zaryzykować i działać zgodnie ze swymi
3
wartościami. Zdawała sobie sprawę, że
wstępując do zakonu misyjnego, będzie
musiała żyć z dala od rodziny, przyjaciół
i ojczyzny. W 1928 złożyła prośbę o przyjęcie do Zgromadzenia Sióstr Loretanek.
O ich pracy pisali z Bengalu księża jezuici.
Zakon z siedzibą w Irlandii zajmował się
kształceniem personelu dla szkół elementarnych w Indiach. 26 września pojechała
pociągiem do Rathfarnham koło Dublina
– do macierzystego domu Sióstr Matki
Bożej Loretańskiej. Tam podjęła naukę języka angielskiego, który stał się później
jej językiem podstawowym. Posługiwała
się nim przez całe życie. 12 października
1928 otrzymała wstąpiła do postulatu
i przybrała imię: Maria Teresa od Dzieciątka Jezus. – na cześć małej Teresy z Lisieux,
będącej Świętą patronką zagranicznych
misjonarzy. 1 grudnia migrowała do Indii – wówczas kolonii brytyjskiej. 6 stycznia 1929 r. przybyła do Kalkuty. 23 maja
1929 r. rozpoczęła nowicjat. 24 maja 1931
r. złożyła pierwsze, czasowe śluby i rozpoczęła pracę w charakterze nauczycielki geografii i historii w przyklasztornej
szkole sióstr Loretanek w bogatej dzielnicy Kalkuty. Uczyła też w szkole z internatem dla dziewcząt z rozbitych rodzin
i sierot. Miejsce to ukazało Matce Teresie
oblicza i rozmiary biedy i ubóstwa w Kalkucie. Pracy nie traktowała jako swojego
obowiązku, a jako misję. Była lubiana
przez swoje uczennice. 24 maja 1937 złożyła śluby wieczyste. Ślubowała, że będzie żyła zgodnie z zasadą ubóstwa, posłuszeństwa i czystości. W czasie wojny
pełniła funkcję dyrektorki szkoły. W 1943
r. Indię zaczęły zmagać się z głodem na
szeroką skalę. Kilka milionów osób zmarło śmiercią głodową. Do bombardowanej
Kalkuty wciąż napływali uchodźcy. Szkoły,
http://adonai.pl/ludzie/?id=117, z dnia 27.05.2015r.
157
ARTICLES
także szkoła sióstr, były wykorzystywane
jako szpitale. Zakres obowiązków Loretanek ciągle się rozszerzał. Zajmowały się
opieką nad chorymi i rannymi. W 1946
r. Hindusi walczyli o uwolnienie spod
panowania brytyjskiego. Na ulicach Kalkuty trwały walki. Siostra Teresa, mimo
niebezpieczeństw, często opuszczała
mury klasztoru, by zdobyć pożywienie
dla uczniów i innych przebywających
w szkole. Pomoc ubogim była dla niej
priorytetową zasadą, którą realizowała.
Nie ważne były dla niej panujące tam
upały, będące chwilami nie do zniesienia. Wkrótce Matka Teresa zachorowała
na gruźlicę. Choroba uniemożliwiła jej
dalszą pracę w szkole i w związku z tym
została przeniesiona do miejscowości
Darjeeling u podnóża Himalajów. Podczas
podróży 10 września 1946 do Darjeeling
przeżyła coś, co określiła mianem powołania w powołaniu. Usłyszała głos dobiegający z jej wnętrza, by porzucić wszystko
i naśladując Jezusa zamieszkać na ulicach
Kalkuty razem z nędzarzami. Miała to
uczynić w służbie biednym, chorym i osamotnionym. Nie widziała możliwości, by
odpowiedzieć „nie”. Wiedziała, że jest to
wola Boga i że musi ją wypełnić. Nie miała wątpliwości, że to było Jego działanie.
Był to znak, by opuściła klasztor i zaczęła
żyć wśród najuboższych z ubogich. Swoją
oazę znalazła w dzielnicach nędzy w Kalkucie. Ani chwili się nie zastanawiała nad
tym, co czynić. W październiku wróciła
do sióstr, ale myśl o opuszczeniu klasztoru nie opuszczała jej. Jednak arcybiskup
odmówił zgody na opuszczenie klasztoru, twierdząc, że jeśli to Boża sprawa, to
przetrwa próbę czasu. Nastąpiło przeniesienie jej do Asansol, trzy godziny drogi
od Kalkuty. Tam przygotowywała dzie-
158
4
ci do Pierwszej Komunii, pielęgnowała
ogród. Spędziła tam blisko pięć miesięcy.
potem arcybiskup ponownie przeniósł ją
do Kalkuty. Uświadomiwszy sobie, że decyzja Matki Teresy przetrwała próbę czasu i była w pełni przemyślana w styczniu
1948 r. pozwolił jej ubiegać się o zgodę na
opuszczenie zakonu4.
3. TRZY BIAŁE SARI,
CZYLI O SKROMNOŚCI I ROZTROPNOŚCI
MATKI TERESY Z KALKUTY
Latem 1948r. w życiu Matki Teresy
z Kalkuty nastąpiły zmiany, które diametralnie odmieniły jej losy. Tego roku
otrzymała ona pozwolenie na opuszczenie zakonu na rok. Kupiła na bazarze trzy
białe sari obrzeżone niebieskimi paskami,
uszyte z najtańszej tkaniny. Niebieskie
paski zostały wybrane ze względu an to,
iż stanowiły symbol Najświętszej Maryi
Panny. 16 sierpnia 1948 r. zmieniła swój
dotychczasowy habit na sari i cicho opuściła zakon. Udała się do Patny na kurs pielęgniarski, do sióstr misji medycznej pracujących przy szpitalu Świętej Rodziny. Po
upływie kilku tygodni wróciła do Kalkuty.
Zamieszkała w małym pokoju przy domu
Św. Józefa, prowadzonym przez małe siostry ubogie. Wówczas zaczęła udzielać się
na rzecz slumsów z dzielnicy, która znajdowała się w sąsiedztwie szkoły w której
pracowała przez 18 lat. Najpierw założyła
tu szkołę dla biedoty. Na jej lekcje uczęszczało dwudziestu jeden uczniów. Zaczęła
od prymitywnych narzędzi i metod, ale
jakże wówczas skutecznych. Wykorzystywała patyk do pisania po błocie. Pielęgnowała te dzieci, troszczyła się o chorych i ubogich. Stopniowo przyłączali się
do niej inni, ale to jeszcze było za mało.
Był to ciężki dla niej okres. Wynajęła tam
http://www.domowykosciol.org/testwebsite/rekolekcje-page/archiwum-rekolekcji/wiara-praktyczna-
wedlug-matki-teresy-z-kalkuty/, z dnia 28.05.2015r.
ARTYKUŁY
dwie rudery. W jednej stworzyła szkołę,
zaś w drugiej schronienie dla chorych
i konających nędzarzy. W marcu 1949 r.
dawne uczennice Matki Teresy zaczęły do
niej dołączać. Wspólnie zaczęły działać
w myśl słów z Ewangelii św. Mateusza:
“Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych
braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”. Wspólnota, którą utworzyły nie była
jeszcze zakonem. Dlatego zwróciły się
z oficjalną prośbą o formalne erygowanie
zgromadzenia. W 1953 r. siostry przeniosły się do nowego domu przy Lower Circular Road 54 A, zwanego odtąd domem
macierzystym. Misjonarki miłości, utożsamiając się ze swoimi podopiecznymi,
podjęły życie w ubóstwie. W ich posiadaniu były tylko bawełniane sari i habity,
zwyczajna bielizna, parę sandałów, krzyż
przypinany na lewym ramieniu, różaniec,
parasol chroniący przed deszczem monsunowym, metalowe wiadro do prania
i cieniutki siennik, który pełnił funkcję
łóżka. Matka Teresa z Kalkuty stała się ich
nauczycielką we wszystkich dziedzinach
życia, była dla nich nieocenionym autorytetem i mistrzynią w zakresie okazywanego miłosierdzia. Uczyły się od niej żebrać. Prosiły bogatych o resztki jedzenia.
Jednakże nie robiły tego dla siebie, a dla
potrzebujących. W swoich działaniach
wykazywały bezinteresowność i miłość
dla bliźniego. Propagowane poglądy
nie pozwalały im na życie w bogactwie.
Od podopiecznych mogły przyjąć tylko
szklanka wody. Później Matka Teresa poczyniła ustępstwa, pozwalając siostrom
jeść podczas spotkań z duchownymi oraz
w domach swych rodzin. Nie wolno im
było spędzać nocy poza domem. Gdy ofiarowywano im rzeczy materialne nie przyjmowała ich. Powtarzała siostrom, żeby
zaufały Panu w kwestii finansów. W 1953
odbyły się pierwsze śluby sióstr misjonarek w rzymskokatolickiej katedrze w Kalkucie. Matka Teresa złożyła wtedy także
śluby wieczyste jako Misjonarka Miłości.
Dziesięć lat działalności sióstr wpisało się
w rozwój diecezji kalkuckiej. Od 1959 r.
zaczęły działać w całych Indiach. W 1965
r. papież Paweł VI nadał im prawa papieskie, dzięki czemu mogły poszerzyć swoją
działalność. Stały się Misjonarkami miłości na skalę światową. Dzięki regule życia
opartego na posłuszeństwie i ubóstwie
siostry potrafiły szybko się przemieszczać
do nowych miejsc. W czasie podróży miały przy sobie wyłącznie bagaż podręczny,
który mógł się zmieścić w wiadrze lub
małym pudełku. Pierwsza placówka poza
Indiami powstała w Wenezueli w lipcu
1965 r. Siostry opiekowały się biednymi,
przygotowywały do Pierwszej Komunii
i bierzmowania. W 1983 r. otrzymała
z całego świata ponad sto próśb o otwarcie domów. W 1985 r. w Nowym Jorku
otworzyła hospicjum “Dar Miłości” dla
mężczyzn chorych na AIDS. W krajach
bogatych, w wielkich miastach Europy
i Stanów Zjednoczonych odkryła kolejne obszary nędzy – ubóstwo duchowe,
osamotnienie setek tysięcy ludzi, poczucie bycia niechcianym. Matka Teresa nie
bała się podejmować ryzyka, pragnęła
szczęścia ludzi pokrzywdzonych prze
los. Szczególne znaczenie miała dla niej
służba podejmowana w krajach komunistycznych. Zwracała się o pomoc do ludzi
zamożnych, niejednokrotnie nawiązywała z nimi współpracę. Nić porozumienia, którą potrafiła stworzyć owocowała
licznymi sukcesami. Swą służbę Matka
Teresa taktowała jak misję, swego rodzaju powołanie do umiłowania bliźniego.
Jednakże z roku na rok stawała się coraz
słabsza. Na początku lat osiemdziesiątych
159
ARTICLES
znacznie popsuł się jej wzrok, nastąpiło
zwyrodnienie kręgów i stąd jej pochylone
plecy. W 1974 r. przebyła lekki atak serca,
a od 1981 r. funkcjonowała z rozrusznikiem serca. Zmagała się z zanikami pamięci, bywało że myliła fakty i miała problem
z identyfikacją osób. Kilka razy trafiła do
szpitala, ale nie chciała zmienić trybu życia, ograniczyć podróży. W 1991 r. przeszła zapalenie płuc i atak serca. “Mimo
słabości fizycznej Matki Teresy, mimo, że
jej zwykle zgarbiona sylwetka pochylała
się coraz bardziej, mimo, że codziennie
rano miała gorączkę, jej dzieło rozwijało się…”. Mówiła, że odpocznie w Niebie, bo tu jest jeszcze wiele do zrobienia.
W 1990 r. poprosiła, aby siostry zwolniły
ją z funkcji przełożonej misjonarek miłości, oddając się woli Bożej przez decyzję
kapituły generalnej. Kapituła zwolniła ją
z tej odpowiedzialności dopiero w 1997 r.
ze względu na zaawansowane problemy
zdrowotne. 87-letnia zakonnica prosiła lekarzy, by pozwolili jej spokojnie umrzeć.
W myśl swojej zasady życia w ubóstwie,
twierdziła że nie powinna korzystać
z kosztownych badań, na które nie mógłby sobie pozwolić żaden z jej podopiecznych. Dopiero po zapewnieniach lekarzy,
że po kuracja zapewni jej powrót do pracy
zgadzała się na nie. Nową przełożoną została wybrana 63-letnia hinduska siostra
Nirmala, która przewodniczyła dotychczas kontemplacyjnej gałęzi zgromadzenia. Matka Teresa w zupełności popierała
ten wybór. U schyłku swego życia, wierna
propagowanym ideom, była nierozerwalnie połączona z najbardziej potrzebującymi. Zmarła latem- 5 września 1997. Jej ciało wystawiono na widok publiczny w macierzystym domu w Kalkucie, następnie
przewieziono w ambulansie z napisem
160
5
“Matka” do kościoła św. Tomasza. Pozostawiła po sobie ogromne dziedzictwo –
ok. 4 tysiące sióstr, ok. 400 braci, ok. 20
kapłanów, 35 seminarzystów, ponad 600
domów w 127 krajach, niezliczone rzesze
współpracowników i wolontariuszy5.
4. ŻYWE ŚWIADECTWO WIARY
Dla całego świata Matka Teresa była,
jest i będzie żywym symbolem ciepła,
miłości i bezinteresownej dobroci. Uhonorowano ją za to licznymi nagrodami.
W 1962 roku otrzymała od Indii order
Padma Shri, jedno z najwyższych odznaczeń Republiki. W tym samym roku odebrała z Filipin Nagrodę Ramona Magsaysaya, uznawaną za azjatyckiego Nobla.
W 1971 roku papież Paweł VI wręczył jej
Nagrodę Pokoju Jana XXIII. W 1973 roku
przyjęła z rąk księcia Edynburga Nagrodę
Templetona za żywe świadectwo wiary.
Właśnie Matka Teresa została jednogłośnie wybrana przez jury, które tworzyło
dziesięciu reprezentantów światowych
grup religijnych, spośród dwóch tysięcy
kandydatów różnych narodowości i religii. W 1975 roku otrzymała Medal FAO
(Organizacji Narodów Zjednoczonych
do spraw Wyżywienia i Rolnictwa) jako
„wyraz wdzięczności za jej nieustające
poświęcenie dla głodujących i biednych
na całym świecie”. W roku 1978 odebrała
Nagrodę Balzana za propagowanie godności ludzkiej, pokoju i braterstwa pomiędzy ludźmi rok później została laureatką
Pokojowej Nagrody Nobla. Po tym prestiżowym wyróżnieniu posypało się wiele
innych, np. najwyższe indyjskie odznaczenie cywilne, order Bharat Ratna z 1980
roku, Medal Wolności od prezydenta Stanów Zjednoczonych (1985) oraz Złoty
Medal Kongresu USA (1997). Matka Teresa
http://www.domowykosciol.org/testwebsite/rekolekcje-page/archiwum-rekolekcji/wiara-praktyczna-
wedlug-matki-teresy-z-kalkuty/, z dnia 28.05.2015r.
ARTYKUŁY
z Kalkuty pozostawiła po sobie trzy rękopisy autobiograficzne, listy, poezje i kilka
scenek dramatycznych, które odgrywano
w klasztorze podczas tzw. rekreacji6. Jak
podaje Marina Ricci „Kalkuta pełna była
afiszy i wspomnieniowych napisów. Jeden
z nich mówił: „Matka Teresa była dla swoich biednych jak kołysanka, tuląca ich do
snu”. Zdanie bardzo proste, które jednak
zapadło mi mocno w pamięć, ponieważ
w jakiś sposób oddaje to, że Matka Teresa dla wielu opuszczonych w Indiach i na
całym świecie stała się po prostu matką.
To było miano charakteryzujące ją o wiele lepiej niż wszystkie inne fantastyczne
określenia, które do niej przylgnęły”7.
5. DYSPROPORCJA WARTOŚCI W ŻYCIU
WSPÓŁCZESNEGO CZŁWOIEKA I MATKI
TERESY Z KALKUTY
Współczesne rozumienie miłość do
bliźniego jest bardzo spłycone. Pojawiła
się wszechogarniająca akceptacja manipulacji w relacjach interpersonalnych. Wychowanie do miłości i w miłości postrzegane jest jako zdezaktualizowane, niekiedy niemodne. Standardy niezależności
i samorealizacji przysłaniają świat. Piękny dom, luksusowy samochód, markowe
ubrania stają się priorytetami dzisiejszego
człowieka. W jego rzeczywistości brakuje
miejsca dla pozostałych członków społeczeństwa, szczególnie tych cierpiących,
chorych czy ubogich. Pojawia się zwątpienie, zagubienie jednostki w tłumie.
Jednakże przykład Matki Teresy rozbija
w proch nasze wykoncypowane standardy. Pamiątki pisane, które po sobie pozostawiła są oznaką wielkiej siły charakteru,
odwagi obstawania przy swoim zdaniu
i wyrażania własnych opinii i poglądów,
niejednokrotnie różnych od powszechnie
uznanych. To ona została nazwana ,,najpotężniejszą kobietą świata”. To ona zyskała globalną sławę i odbierała najwyższe zaszczyty. To ona, pełna ciepła i młodzieńczej wiary w lepszy świat, otworzyła
ludzkość na drugiego człowieka8.
ZAKOŃCZENIE
Życie Matki Teresy z Kalkuty przepełnione było dojrzewającymi owocami miłosierdzia dla najuboższych, ciepłem płynącym z jej wnętrzna oraz miłością do odrzuconych kwitnąca niczym kasztanowce
latem. Istotą jej życia była wszechogarniająca miłość do bliźniego. Skwar ulic
Kalkuty, upalne dni nie stanowiły dla jej
działalności żadnej przeszkody. Pozostała
w pamięci jako osoba charyzmatyczna,
nieprzeciętnie skromna i do reszty oddana tym, dla których codzienność stała się
nieustającym bojem o przetrwanie. Matka
Teresa z Kalkuty, choć milczeniem przemawiała do tysięcy ludzi jej głos był bardzo
wymowny. Każde słowo, usłyszane z jej
ust miało znaczenie. Wartości, które propagowała Matka Teresa z Kalkuty to: odpowiedzialność nie tylko za siebie, ale też
za bliźnich, gotowość do bezinteresownej
pomocy innym, miłość osobową oraz hojność. Ważne, jest by całe społeczeństwo
zrozumiało fenomen postępowania Matki
Teresy i potrafiło urzeczywistniać je wychowując młode pokolenie. Współczesnemu człowiekowi niejednokrotnie brakuje
wrażliwości, szacunku dla innych, umiejętności współpracy czy bezinteresownej
pomocy, co stanowiło kluczowy wyznacznik życia Matki Teresy z Kalkuty.
6
R. Allegri, Matka Teresa mi powiedziała, Wydawnictwo WAM, Kraków 2011, s. 17.
7
http://glosojcapio.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=1250&Itemid=96, z dnia
29.05.2015r.
8
K. Strączek, Teresa i Tereska. Wokół listów Matki Teresy z Kalkuty [w:] Znak, nr 628, Warszawa 2008.
161
ARTICLES
STRESZCZENIE
Matka Teresa, a właściwie Agnes Gonxha Bojaxhiu urodziła się 26 sierpnia
1910 r. w Skopje w rodzinie albańskiej.
Dla całego świata Matka Teresa była, jest
i będzie żywym symbolem ciepła, miłości
i bezinteresownej dobroci. Matka Teresa
z Kalkuty stała się ich nauczycielką we
wszystkich dziedzinach życia, jest nieocenionym autorytetem i mistrzynią w zakresie okazywanego miłosierdzia. Pamiątki pisane, które po sobie pozostawiła są
oznaką ogromnej siły charakteru, odwagi
wyrażania własnych opinii i poglądów,
niejednokrotnie różnych od powszechnie uznanych. To ona została nazwana
,,najpotężniejszą kobietą świata”. Artykuł
omawia istotną rolę miłosierdzia i poszanowania godności ludzkiej, tak zachwianych dziś wartości. Współczesnemu człowiekowi niejednokrotnie brakuje wrażliwości, szacunku dla innych, umiejętności
współpracy czy bezinteresownej pomocy,
co stanowiło kluczowy wyznacznik życia
Matki Teresy z Kalkuty.
ABSTRACT
In the heat of the streets of Calcutta Mother Teresa at the service of the poor,
the poor and the dying.
Mother Teresa, and actually Agnes
Gonxha Bojaxhiu was born on 26 August
1910. In Skopje Albanian family. For the
whole world, Mother Teresa was, is and
will be a living symbol of warmth, love
and selfless kindness. Mother Teresa of Calcutta became their teacher in all areas of
life, is an invaluable authority and champion in the field for the kind of charity.
162
Gift written that he left behind are a sign
of great strength of character, courage to
express their opinions and views, often
different from the commonly recognized.
She was named,, most powerful woman
in the world “. The article discusses the
important role of charity and respect for
human dignity, so zachwianych value today. Modern man often lacks sensitivity,
respect for others, the ability to cooperate and unselfish help, which was a key
determinant of the life of Mother Teresa
of Calcutta.
BIBLIOGRAFIA
ŹRÓDŁA:
Allegri R., Matka Teresa mi powiedziała,
Wydawnictwo WAM, Kraków 2011.
Jan Paweł II, Dzieła zebrane t. XIV, Wydawnictwo M, Kraków 2009.
Kumar S., Matka Teresa z Kalkuty, Wydawnictwo Polwen, Warszawa 2010.
OPRACOWANIA:
Strączek K., Teresa i Tereska. Wokół listów Matki Teresy z Kalkuty [w:] Znak, nr
628, Warszawa 2008.
http://www.bryk.pl/wypracowania/
jezyk_polski/biografie/2765-matka_teresa_z_kalkuty.html, z dnia 25.05.2015r.
http://adonai.pl/ludzie/?id=117,
z dnia 27.05.2015r.
http://www.domowykosciol.org/testwebsite/rekolekcje-page/archiwum-rekolekcji/wiara-praktyczna-wedlug-matkiteresy-z-kalkuty/, z dnia 28.05.2015r.
http://glosojcapio.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=1250&Itemid=96, z dnia 29.05.2015r.