D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kętrzynie

Sygn. akt II K 154/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 19 września 2014 r.
Sąd Rejonowy w Kętrzynie II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Katarzyna Cichocka
Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Grabowska
Prokurator Prokuratury Rejonowej: Tomasz Niesłuchowski
po rozpoznaniu w dniach: 11.06.2014r., 23.07.2014r. i 19.09.2014r. sprawy:
G. P.
s. B. i M. z domu P.
ur. (...) w R.
oskarżonego o to, że:
w dniu 14 stycznia 2014r. w wielorodzinnym bloku mieszkalnym w R. przy
ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z nieustaloną osobą po uprzednim przecięciu skobla zabezpieczającego
drzwi wejściowe do pomieszczenia piwnicznego usiłował dokonać włamania i kradzieży nieustalonego mienia na
szkodę M. R. lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na spłoszenie przez jednego z lokatorów bloku, przy
czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa po odbyciu co najmniej roku kary pozbawienia
wolności w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub w części ostatniej kary za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu.
tj. o przestępstwo z art.13§1 kk w zw. z art.279§1 kk w zw. z art.64§2 kk
I. oskarżonego G. P. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego czynu i za to z mocy art.13§1 kk w zw. z art.279§1 kk
w zw. z art.64§2 kk skazuje go, zaś na podstawie art.14§1 kk w zw. z art.279§1 kk w zw. z art.64§2 kk wymierza mu karę
1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,
II. na podstawie art.63§1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres zatrzymania
od dnia 14.01.2014r. do dnia 15.01.2014r.,
III. na podstawie art.29 ust. 1 Ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii
Adwokackiej adw. K. B. kwotę 684 (sześćset osiemdziesiąt cztery) złotych tytułem wynagrodzenia za obronę
oskarżonego wykonywana z urzędu, w tym kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych za postępowanie przygotowawcze
oraz kwotę 157,32 (sto pięćdziesiąt siedem 32/100) złotych tytułem podatku VAT od przyznanego wynagrodzenia,
IV. na podstawie art.624§1 kpk zwalnia oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.
Sygn. akt II K 154/14
UZASADNIENIE
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
G. P. mieszka w R. w budynku wielorodzinnym, przy ul. (...) wraz z bratem K. P.. W tym samym bloku mieszka M. R.. W
dniu 14 stycznia 2014r. G. P. w godzinach przedpołudniowych spożywał alkohol. Będąc pod jego wpływem postanowił
włamać się do jednej z piwnic znajdujących się w budynku, w którym mieszka.
W tym celu około godziny 12.00 wraz z inną nieustaloną osobą udał się do pomieszczania, w którym usytuowane
są piwnice. Wymienieni podeszli do drzwi piwnicy należącej do M. R.. Drzwi piwnicy był zamknięta na kłódkę
zawieszoną na skoblu. Wymienieni przecięli skobel przyniesionymi w tym celu nożycami do cięcia metalu Po
przecięciu skobla chcieli dostać się do wnętrza piwnicy w celu zaboru znajdującego się tam mienia. Zamierzonego celu
nie osiągnęli bowiem do pomieszczenia, w którym znajdują się piwnice wszedł niespodziewania sąsiad L. K.. Na widok
wymienionego sprawcy zaczęli uciekać. W trakcie ucieczki oskarżony odepchnął i uderzył nożycami w lewą nogę L.
K.. Świadek doznał w wyniku tego zdarzenia urazu lewego kolana.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: wyjaśnień oskarżonego z postępowania
przygotowawczego (k.34), zeznań świadków: L. K. (k.20v), M. R. (k.9-10), G. K. (k.146), J. M. (k. 98, 146v), protokołu
oględzin miejsca (k.3,4), protokołu badania stanu trzeźwości (k.11), protokołu oględzin ciała (k. 15).
Oskarżony G. P. w postępowaniu przygotowawczym ostatecznie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu
i wyjaśnił zgodnie z ustalonym stanem faktycznym. (k.34) Na rozprawie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego
mu czynu i wyjaśnił, że w dniu włamania rzeczywiście był w piwnicy, ale w celu spożywania tam alkoholu. Dlatego
sąsiad mógł go widzieć z jakimś narzędziem w ręku. Dodał, że na policji przyznał się, bo go „maglowali” i on już taki
jest, że zawsze się przyznaje. (k. 116-116v)
Sąd zważył, co następuje :
Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego złożonym w toku postępowania przygotowawczego, w których przyznał się
do popełnienia zarzucanego mu czynu albowiem znajdują one w pełni potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie
materiale dowodowym. Przede wszystkim są zgodne z zeznaniami pokrzywdzonego i świadków.
Pokrzywdzony M. R. zeznał, że gdy w dniu 14 stycznia 2014r. około godziny 16.00 wrócił do miejsca swojego
zamieszkania sąsiad J. M. poinformował go, że L. K. był świadkiem jak G. P. usiłował włamać się do jego piwnicy i po
krótce opisał mu przebieg zdarzenia, który był zgodny z wyjaśnieniami oskarżonego. Pokrzywdzony zeznał, że od razu
udał się do swojej piwnicy, gdzie stwierdził, że sprawca przeciął metalowy skobel, na którym była założona kłódka.
Sama kłódka nie została uszkodzona. Z piwnicy nic nie zginęło.
Pokrzywdzony zeznał również, iż przed zawiadomieniem policji był w domu oskarżonego, chciał się dogadać, ale ten
nie otworzył mu drzwi.
Okoliczności podane przez pokrzywdzonego potwierdzili w swoich relacjach świadkowie J. M. i L. K..
L. K. w postępowaniu przygotowawczym zeznał, że po wejściu do piwnicy zobaczył dwóch mężczyzn. Jednym z nich był
znany mu G. P.. G. P. w tym czasie przecinał skobel zabezpieczający drzwi jednej z piwnic nożycami do cięcia metalu.
Gdy zapytał co tu robią sprawcy zaczęli uciekać. W trakcie ucieczki G. P. odepchnął go i niechcący uderzył nożycami
w lewe kolano. Świadek zeznał również, że P. wbiegł na półpiętro, gdzie mieszka, a następnie słyszał jedynie trzask
zamykanych drzwi. Gdy się podniósł zobaczył, że skobel zabezpieczający drzwi do piwnicy jest przecięty. Po wyjściu
z piwnicy udał się do sąsiada J. M., któremu opowiedział o zdarzeniu.
Sąd wskazane zeznania przyjął za w pełni wiarygodną podstawę ustaleń faktycznych, bowiem były składane
spontanicznie, bez możliwości ich uzgodnienia.
Świadek na rozprawie częściowo wycofał się ze swoich zeznań. Mianowicie podał, że widział jedynie jak G. P. z innym
mężczyzną wybiegał z. piwnicy i nie pamięta czy trzymał coś w ręku. Podał ponadto, że składając zeznania na policji
był pod wpływem alkoholu i nie wie co podpisywał, bo nie miał okularów.
Powyższym okolicznościom zaprzeczył jednoznacznie przesłuchujący świadka funkcjonariusz policji G. K., który
zeznał, że świadek L. K. w trakcie przesłuchania na pewno nie był pod działaniem alkoholu. Świadek zeznał również,
iż przesłuchiwany nie zgłaszał żadnych uwag podczas odczytywania protokołu.
Ponadto zeznania świadka L. K. złożone w postępowaniu przygotowawczym są zbieżne z relacjami świadka J. M.,
któremu jako pierwszemu L. K. relacjonował przebieg zdarzenia. J. M. zeznał że L. K. powiedział mu konkretnie, że
widział jak G. P. przecinał skobel w drzwiach piwnicy.
Sąd nie znalazł podstaw, aby zeznania wskazanych świadków zakwestionować.
W świetle powyższego, w ocenie Sądu, wyjaśnienia oskarżonego złożone na rozprawie stanowią jedynie przyjętą linię
obrony. Oskarżony w żaden logiczny sposób nie wytłumaczył zmiany wersji swoich wyjaśnień. Kontynuacją tej linii
obrony, mającą na celu uchronienie oskarżonego przed odpowiedzialnością karną, są również zeznania świadka L. K.
złożone na rozprawie.
Zeznania świadka K. P. nie wniosły do sprawy nic istotnego. Świadek nie posiadał bowiem żadnej wiedzy na temat
zdarzenia.
W tym stanie rzeczy Sąd uznał, iż okoliczności popełnienia czynu zarzucanego oskarżonemu nie budzą wątpliwości.
Oskarżony w toku postępowania został poddany badaniom przez dwóch biegłych lekarzy psychiatrów, którzy zgodnie
uznali, iż wymieniony tempore criminis miał zachowaną zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania
swoim postępowaniem. ( opinia sądowo-psychiatryczna k. 74-76 ).
Sąd podzielił powyższą opinię, nie znajdując podstaw do jej zakwestionowania.
Wina oskarżonego w świetle powyższych okoliczności nie budzi żadnych wątpliwości.
Swoim zachowaniem polegającym na tym, że w dniu 14 stycznia 2014r. w wielorodzinnym bloku mieszkalnym
w R. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z nieustaloną osobą, po uprzednim przecięciu skobla
zabezpieczającego drzwi wejściowe do pomieszczenia piwnicznego usiłował dokonać włamania i kradzieży
nieustalonego mienia na szkodę M. R., lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na spłoszenie przez jednego z
lokatorów bloku, oskarżony wyczerpał dyspozycję art.13§1 kk w zw. z art.279§1 kk.
Przypisanego czynu oskarżony dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64§2kk.
Podstawą takiego przyjęcia było ustalenie, że
- wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 11 lutego 2008r. w sprawie II K 907/07 wymierzono G. P.
karę łączną 11 miesięcy pozbawienia wolności obejmującą m.in. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną w
sprawie II K 377/07 za czyn z art. 279§1 kk w zw. z art. 283 kk w zw. z art. 64§2 kk, którą skazany wykonywał w okresie
od 17.07.2007r. do 10.12.2007r. oraz od 18.10.2009r. do 10.12.2009r. oraz karę łączną 1 roku i 1 miesiąca pozbawiania
wolności obejmującą m.in. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną w sprawie II K 589/07 za czyn z art. 279§1
kk w zw. z art. 283 kk w zw. z art. 64§2 kk, którą skazany wykonywał w okresie 21.03.2007r. do 23.03.2007r. i od
20.09.2008r. do 18.10.2009r. (odpis wyroku k. 59),
- wyrokiem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 18 lipca 2011r. w sprawie II K 232/11 wymierzono G. P., przy
zastosowaniu art. 91§1 kk, karę 10 miesięcy pozbawienia wolności za czyny z art. 279§1 kk w zw. z art. 283 kk w zw. z
art. 64§2 kk, którą skazany wykonywał w okresie od 28.03.2011r. do 29.03.2011r. i od 08.09.2011r. do 07.07.2012r.
(odpis wyroku k. 60).
Uznając oskarżonego G. P. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu Sąd na podstawie art. 14§1 kk w zw. z art.
279§1 kk w zw. z art. 64§2 kk wymierzył mu karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności
Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, sposób działania
– oskarżony dopuścił się przestępstwa na szkodę sąsiada mieszkającego w tym samym budynku, będąc pod działaniem
alkoholu oraz jego dotychczasowy sposób życia, w tym uprzednią wielokrotną karalność (dane o karalności k.134-135
oraz odpisy wyroków k.46-60). Powyższe wskazuje, że oskarżony to osoba wysoce zdemoralizowane, co do którego
uprzednio orzekane kary nie spełniły swoich celów, nie wpłynęły na zmianę jego postępowania i nie wdrożyły go
do porządku prawnego. Wymieniony z uporem dopuszcza się nowych przestępstw przeciwko mieniu, nie bacząc na
konsekwencje swoich poczynań. Na szczególną niepoprawność oskarżonego wskazuje fakt, że zarzucanego czynu
dopuścił się w warunkach art. 64§2 k.k., niespełna 2 lata po opuszczeniu zakładu karnego.
Istotnych okoliczności łagodzących, mogących mieć wpływ na wymiar orzekanej wobec oskarżonego kary, Sąd nie
dostrzegł.
W ocenie Sądu jedynie kara bezwzględna w orzeczonym wymiarze spełni wobec oskarżonego swoje cele wychowawcze,
a przede wszystkim zapobiegną ponownemu popełnianiu przez niego przestępstw. Ponadto tylko taka kara jako
zgodna ze społecznym poczuciem sprawiedliwości będzie w sposób prawidłowy kształtowała świadomość prawną
społeczeństwa.
Z uwagi na wykonywanie obrony oskarżonego z urzędu Sąd orzekł o stosownym wynagrodzeniu adwokackim.
Jednocześnie Sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, albowiem wymieniony
nie ma stałych dochodów i nie posiada majątku.