D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

Sygn. akt III Ca 1625/15
POSTANOWIENIE
Dnia 10 lutego 2016r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:
Przewodniczący - Sędzia SO Lucyna Morys-Magiera
Sędziowie: SO Krystyna Hadryś
SR (del.) Roman Troll (spr.)
Protokolant Aldona Kocięcka
po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2016r. na rozprawie sprawy
z wniosku M. G. (1)
z udziałem M. G. (2)
o podział majątku wspólnego
na skutek apelacji uczestnika postępowania
od postanowienia Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim
z dnia 25 czerwca 2015r., sygn. akt I Ns 1177/14
postanawia:
uchylić zaskarżone postanowienie, znieść postępowanie w zakresie rozprawy z 11 czerwca
2015 roku oraz ogłoszenia postanowienia z 25 czerwca 2015 roku i przekazać sprawę Sądowi
Rejonowemu w Wodzisławiu Śląskim do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi
rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego.
SSR (del.) Roman Troll SSO Lucyna Morys-Magiera SSO Krystyna Hadryś
Sygn. akt III Ca 1625/15
UZASADNIENIE
Wnioskodawczyni M. G. (1) wniosła o dokonanie podziału majątku wspólnego zgromadzonego w czasie trwania
wspólności majątkowej małżeńskiej z uczestnikiem postępowania M. G. (2) oraz zasądzenia od uczestnika
postępowania kwoty 189030 zł, którą w toku postępowania ograniczyła do 184030 zł.
Uczestnik postępowania nie odniósł się w żaden sposób do treści żądania wnioskodawczyni.
Postanowieniem z 25 czerwca 2015 roku Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim ustalił skład majątku wspólnego i
jego wartość (pkt I); dokonał podziału tego majątku przyznając prawie wszystkie jego składniki o wartości 341861
zł uczestnikowi postępowania, za wyjątkiem czterech (samochód osobowy marki R. (...), telewizor P. (...)', 5 sztuk
garnków indukcyjnych i żyrandol oświetleniowy o łącznej wartości 3800 zł) przyznanych wnioskodawczyni (pkt II);
ustalił, że wnioskodawczyni dokonała nakładu z majątku osobistego na wspólny w wysokości 30000 zł (pkt III);
tytułem wyrównania udziałów w majątku wspólnym zasądził od uczestnika postępowania na rzecz wnioskodawczyni
dopłatę w wysokości 169030,50 zł płatną w terminie trzech miesięcy od daty prawomocności postanowienia z
odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia
w płatności (pkt IV); tytułem zwrotu nakładów z majątku osobistego na wspólny zasądził od uczestnika postępowania
na rzecz wnioskodawczyni 15000 zł (pkt V); zasądził od uczestnika na rzecz wnioskodawczyni 500 zł tytułem zwrotu
kosztów postępowania (pkt VI).
Orzeczenie to zapadło przy następujących ustaleniach faktycznych: pomiędzy wnioskodawczynią i uczestnikiem
postępowania od 7 maja 2012 roku została ustanowiona rozdzielność majątkowa, a w skład ich majątku wspólnego
wchodzą: nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem mieszkalnym położona w R. przy ul. (...) (działka (...))
opisana w KW (...) o wartości 740000 zł obciążona hipoteką zabezpieczającą spłatę kredytu w pozostałej do spłaty
na 14 kwietnia 2014 roku kwocie 503509 zł, nieruchomość niezabudowana obejmująca działkę nr (...) położoną w
R., zapisaną w KW (...) o wartości 15000 zł, nieruchomość niezabudowana obejmująca działkę nr (...) położoną w
R., zapisaną w KW (...) o wartości 50000 zł, samochód osobowy V. Passat, rok produkcji 2005, nr nadwozia (...) o
wartości 20000 zł, samochód osobowy marki R. (...), rok produkcji 1999, nr nadwozia (...) o wartości 3000 zł, stół
S. o wartości 650 zł, okap kuchenny E. o wartości 600 zł, kuchnia mikrofalowa Samsung o wartości 650 zł, piekarnik
Samsung (...) o wartości 900 zł, zlewozmywak Teka o wartości 300 zł, bateria kuchenna Teka chromowana o wartości
60 zł, lodówka Samsung (...) o wartości 2000 zł, telewizor P. (...) calowy o wartości 600 zł, płyta indukcyjna W. (...) o
wartości 850 zł, zmywarka E. (...) o wartości 1350 zł, pralka automatyczna E. (...) o wartości 900 zł, czajnik elektryczny
P. (...) o wartości 80 zł, żelazko elektryczne T. A. (...) o wartości 100 zł, krzesła stołowe- 6 sztuk o wartości 150 zł za
sztukę, razem 900 zł, kanapa narożna o wartości 8000 zł, szalka telewizyjna o wartości 600 zł, stolik okolicznościowy
o wartości 400 zł, odkurzacz o wartości 50 zł, komplet mebli ogrodowych o wartości 100 zł, lampa oświetleniowa o
wartości 150 zł, lampa oświetleniowa o wartości 100 zł, lampa oświetleniowa o wartości 300 zł, lampa oświetleniowa
o wartości 1000 zł, 5 sztuk garnków indukcyjnych o wartości 150 zł, żyrandol oświetleniowy o wartości 50 zł, opiekacz
do grzanek K. o wartości 30 zł, kosa spalinowa T. o wartości 300 zł. Wnioskodawczyni poczyniła nakłady z majątku
osobistego na majątek wspólny w wysokości 30000 zł – były to kwoty przeznaczone na budowę domu – pochodziły
z jej oszczędności, a także
z książeczki mieszkaniowej.
Przy takich ustaleniach faktycznych Sąd Rejonowy dokonał podziału majątku wspólnego powołując się na regulację
art. 52 § 2 k.r.o., art. 46 k.r.o. w związku z art. 567 § 1 k.p.c, art. 688 k.p.c., a także art. 623 k.p.c. i art. 617
k.p.c. Wskazał, że wartość majątku wspólnego została określona na podstawie opinii rzeczoznawcy majątkowego
oraz szacunków wnioskodawczyni, a opinie biegłego zasługiwały na uwzględnienie ponieważ są jasne, logiczne i
zostały poparte rzeczowymi badaniami, a wyprowadzone z badań wnioski zostały należycie uzasadnione. Podobnie
ocenił wycenę ruchomości dokonaną przez wnioskodawczynię, gdyż wartości poszczególnych składników majątku
wspólnego zostały oparte o porównanie ich cen z cenami podobnych produktów na aukcjach internetowych i podane
przez wnioskodawczynię wartości nie odbiegają od tych występujących w powszechnym obrocie towarami tego typu.
Orzekając o nakładach wnioskodawczyni na majątek wspólny oparł się na treści art. 45 k.r.o., gdyż nakłady
wnioskodawczyni na majątek wspólny wynosiły 30000 zł, co zostało poparte potwierdzeniami przelewów bankowych,
jak również rzeczowymi, spójnymi i logicznymi zeznaniami wnioskodawczyni oraz świadka Z. S..
Jednocześnie Sąd Rejonowy wskazał, że udział uczestnika postępowania w sprawie ograniczył się do obecności na
jednej rozprawie, na której wniósł o jej odroczenie celem ustosunkowania się do pism zawartych w aktach sprawy, gdyż
– jak twierdził – nie wiedział, że sprawa w ogóle jest prowadzona, a dowiedział się o tym przypadkiem. Uwzględniając
wniosek odroczono rozprawę na 11 czerwca 2015 roku, na którą to rozprawę ze strony uczestnika postępowania
wpłynęło jedynie zwolnienie lekarskie wystawione przez lekarza sądowego bez wniosku o jej odroczenie. Przy braku
wniosku formalnego sąd kontynuował postępowanie. Wskazał także, że zwolnienie lekarskie przedstawione przez
uczestnika postępowania jest jedynie dokumentem, który umożliwia zastosowanie w sprawie przepisu art. 214 k.p.c., a
uznanie nieobecności uczestnika nie mogło w tej sytuacji automatycznie prowadzić do kolejnego odroczenia rozprawy
z uwagi na brak wyartykułowania takiego wniosku przez niego jako osobę samodzielnie działającą w postępowaniu.
Sąd Rejonowy podkreślił, że w rozpoznawanej sprawie ma to tym większe znaczenie, że uczestnik postępowania już
wcześniej o odroczenie wnosił, a zatem wiedział, że wymaga to z jego strony podjęcia działania
w postaci złożenia odpowiedniego wniosku. Nie mogła mieć także wpływu na postępowanie niepoświadczona za
zgodność z oryginałem kopia zwolnienia lekarskiego uczestnika na okres od 24 czerwca 2015 roku do 26 czerwca 2015
roku przedłożona wraz z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia postanowienia.
Sąd Rejonowy przedstawił także w uzasadnieniu wyliczenia związane z ustaleniem kwoty dopłaty oraz zwrotu
nakładów i wskazał, że o terminie zapłaty należności orzekł na podstawie art. 212 § 3 k.c., a o kosztach postępowania
na podstawie art. 520 § 1 k.p.c.
Apelację od tego postanowienia wniósł uczestnik postępowania zaskarżając je w całości i wniósł o jego uchylenie
oraz przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu celem jej ponownego rozpoznania. Zaskarżonemu postanowieniu
zarzucił naruszenie: art. 233 k.p.c. poprzez nadanie mocy dowodowej jako opinii biegłego przedstawionej przez
wnioskodawczynię opinii prywatnej zleconej przez nią dla potrzeb sformułowania wniosku o podział i zaniechanie
tym samym ustalenia rzeczywistej wartości majątku podlegającego podziałowi; art. 622 § 2 k.p.c. poprzez przyjęcie,
że możliwe jest przyznanie poszczególnych składników majątku na rzecz odpowiednio wnioskodawczyni
i uczestnika, gdy uczestnik takiego stanowiska w toku postępowania nie wyraził; art. 625 k.p.c. poprzez zaniechanie
jego zastosowania w sprawie, gdy w sytuacji braku oświadczenia uczestnika postępowania, co do przyjęcia na
własność poszczególnych składników majątku wspólnego, winna zostać zarządzona ich sprzedaż, a przedmiotem
rozliczenia mogłaby być jedynie kwota uzyskana z tej sprzedaży; art. 214 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie
i prowadzenie rozprawy pod prawidłowo usprawiedliwioną nieobecność uczestnika, który jednocześnie wskazał
na istniejącą po jego stronie przyczynę uniemożliwiającą stawiennictwo, a także poprzez przyjęcie, że uczestnika
postępowania mają obciążać negatywne skutki wadliwie przedłożonego zwolnienia w jego imieniu przez osobę
niebędącą profesjonalnym pełnomocnikiem.
W odpowiedzi na apelację wnioskodawczyni wniosła o jej oddalenie jako bezzasadnej i zasądzenie na jej rzecz kosztów
postępowania.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Sąd drugiej instancji w granicach zaskarżenia bierze z urzędu pod uwagę nieważność postępowania (art. 378 § 1 k.p.c.
w związku z art. 13 § 2 k.p.c.). Jeden z zarzutów apelacji dotyczy niewłaściwego zastosowania art. 214 k.p.c. w związku
z art. 13 § 2 k.p.c., który odnosi się do odroczenia rozprawy jeżeli nieobecność strony jest wywołana nadzwyczajnym
wydarzeniem lub inną znaną sądowi przeszkodą, której nie można przezwyciężyć. W takich sytuacjach rozprawa
ulega odroczeniu, co oznacza, że nie można jej przeprowadzić, a należy ją odroczyć (por. A. Zieliński: [w:] Kodeks
postępowania cywilnego. Komentarz pod red. A. Zielińskiego, Warszawa 2008, s. 389).
W rozpoznawanej sprawie uczestnik postępowania, jeszcze przed terminem rozpoczęcia ostatniej rozprawy, złożył w
Sądzie Rejonowym w Wodzisławiu Śląskim zaświadczenie lekarza sądowego nr 65/06/15 sporządzone 10 czerwca
2015 roku, z którego wynika, że 11 czerwca 2015 roku nie mógł się on zgłosić na rozprawę na wezwanie sądu, a
przewidywany termin zdolności do stawienia się na wezwanie lub zawiadomienia został oznaczony na 18 czerwca 2015
roku /k. 102/. Sąd Rejonowy odczytał to zaświadczenie na rozprawie 11 czerwca 2015 roku, ale mimo tego dopuścił
na tej rozprawie dowody z dokumentów, przeprowadził dowód z przesłuchania świadka Z. S., a także dopuścił dowód
z prywatnej opinii rzeczoznawcy majątkowego, która została przedłożona na tym terminie, a także zamknął rozprawę
i odroczył ogłoszenie postanowienia na 25 czerwca 2015 roku. Następnie na terminie ogłoszenia postanowienia 25 czerwca 2015 roku - ogłosił zaskarżone postanowienie. W uzasadnieniu wskazał, że już 2 kwietnia 2015 roku na
wniosek uczestnika postępowania odroczył rozprawę na 11 czerwca 2015 roku, przed którą uczestnik postępowania
złożył jedynie zwolnienie lekarskie wystawione przez lekarza sądowego bez wniosku o odroczenie rozprawy. (...)
zdaniem Sądu Rejonowego uniemożliwiało jej odroczenie.
Nie można zgodzić się z tezą Sądu Rejonowego, trzeba bowiem wyraźnie podkreślić, że wniosek o podział majątku
wspólnego został przesłany uczestnikowi na adres w R. przy ulicy (...) i nie był przez niego odebrany /k. 60/. Z
tego też powodu na rozprawę 18 grudnia 2014 roku uczestnik postępowania nie stawił się, a wówczas dopuszczano
dowody z dokumentów (w tym opinii prywatnej dołączonej do wniosku) i z przesłuchania uczestników postępowania
z ograniczeniem do przesłuchania wnioskodawczyni, którą wówczas przesłuchano, dopuszczono też dowód z
przesłuchania świadka Z. S. na okoliczność nakładów poniesionych przez wnioskodawczynię z majątku odrębnego na
majątek wspólny i odroczono termin rozprawy na 2 kwietnia 2015 roku. Na ten kolejny termin rozprawy uczestnik
postępowania został wezwany na ten sam adres co poprzednio /k. 88/ oraz na adres w W. przy ulicy (...) /k. 92/. Żadna
z tych przesyłek nie została odebrana przez uczestnika postępowania. Natomiast na rozprawie 2 kwietnia 2015 roku
stawił się on i wskazał, że mieszka w R. przy ulicy (...) /k. 190/.
Trzeba także wyraźnie podkreślić, że na adres w R. przy ulicy (...) została przesłana przesyłka z odpisem postanowienia
z uzasadnieniem, którą uczestnik postępowania osobiście odebrał /k. 117/, a także pełnomocnictwo udzielone
pełnomocnikowi składającemu apelacje w imieniu uczestnika postępowania wskazuje ten sam adres zamieszkania
uczestnika postępowania. Natomiast w części wstępnej apelacji pojawia się jako adres zamieszkania uczestnika
postępowania ulica z numerem (...). Niewątpliwie jednak uczestnik postępowania otrzymał wniosek w formie
kserokopii 9 czerwca 2015 roku, wtedy też otrzymał kserokopię akt sprawy /k. 96/.
Natomiast na terminie rozprawy 2 kwietnia 2015 roku uczestnik postępowania wskazywał także na to, że nie otrzymał
wniosku i wnosił o zakreślenie mu terminu celem ustosunkowania się na piśmie, gdy zapozna się ze sprawą. Sąd
Rejonowy uwzględnił wniosek uczestnika postępowania i odroczył rozprawę na 11 czerwca 2015 roku wzywając go
jednocześnie do osobistego stawienia się, na ten sam termin wezwał również świadka. Uczestnikowi postępowania nie
został zakreślony termin do ustosunkowania się do wniosku po sprostowaniu jego adresu zamieszkania i wskazaniu
na trudności z doręczeniami na rozprawie 2 kwietnia 2015 roku.
Do wniosku o podział majątku wspólnego została dołączona opinia określająca wartość rynkową prawa własności
nieruchomości wchodzących w skład majątku wspólnego z 5 lutego 2014 roku, a następnie z 19 grudnia 2014 roku – w
zakresie jednej z działek – która została złożona już w toku sprawy /k. 97-101/. Ta opinia prywatna z 19 grudnia 2014
roku została złożona na terminie rozprawy 11 czerwca 2015 roku, a Sąd Rejonowy dopuścił dowód z tego dokumentu
celem ustalenia wartości rynkowej nieruchomości.
Jednocześnie na terminie rozprawy z 11 czerwca 2015 roku Sąd Rejonowy miał już wiadomość o powodach
niestawienia się uczestnika postępowania, albowiem z zaświadczenia lekarza sądowego wynika, że był on niezdolny
do stawienia się w sądzie do od 11 czerwca do 18 czerwca 2015 roku. Tym zaświadczeniem lekarskim Sąd Rejonowy
dysponował, natomiast nie odroczył rozprawy uniemożliwiając w ten sposób uczestnikowi postępowania udział
w trakcie czynności związanych z przesłuchaniem świadka, przeprowadzaniem dowodów z dokumentów oraz
zamknięcia rozprawy.
Zdaniem Sądu Okręgowego w tak zarysowanej sytuacji, pomimo braku wniosku uczestnika postępowania o
odroczenie rozprawy, Sąd Rejonowy powinien ją odroczyć. Wskazuję na to dołączone przez uczestnika postępowania
zaświadczenie lekarza sądowego o niemożności jego stawienia się na terminie oraz uprzednie wezwanie uczestnika
postępowania do osobistego stawienia się na ten termin przez Sąd Rejonowy. Istniała przyczyna, której nie można było
przezwyciężyć - choroba uczestnika postępowania - znana sądowi, a stanowiąca przesłankę do odroczenia rozprawy.
Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego 25 marca 2015 roku (sygn. akt II CSK 443/14, LEGALIS 1263258) pozbawienie
możności obrony praw przez stronę może nastąpić w sytuacji, gdy doszło do rozpoznania sprawy i wydania wyroku pod
nieobecność strony, która wiarygodnie ją usprawiedliwiła. Przeprowadzenie rozprawy bezpośrednio poprzedzającej
wydanie orzeczenia
w sprawie, pomimo usprawiedliwionej nieobecności strony i wniosku jej o odroczenie może być uznane za pozbawienie
jej możności obrony praw. Obowiązek odroczenia rozprawy zgodnie z art. 214 § 1 k.p.c. związany jest z przeszkodą
uniemożliwiającą stronie udział w rozprawie, które nie mogła ona przezwyciężyć. Do odmowy odroczenia rozprawy
mogłoby dojść tylko w razie stwierdzenia, że wniosek strony nie służy osiągnięciu celu procesu, a jedynie przewleczeniu
go. W uzasadnieniu tego orzeczenia wyraźnie wskazano, że rozprawa ulega obligatoryjnemu odroczeniu w sytuacji
nieobecności strony wywołanej nadzwyczajnym wydarzeniem lub inną znaną sądowi przeszkodą. Nieodroczenie
rozprawy w takim przypadku uniemożliwia realizację prawa do podejmowania czynności procesowych i wysłuchania
przez sąd. Sąd Najwyższy wskazał w tym orzeczeniu, że ocena czy doszło do pozbawienia możności obrony powinna
uwzględniać wszystkie okoliczności sprawy (por. także wyrok Sądu Najwyższego z 12 czerwca 2015 roku, sygn. akt II
CSK 414/14, LEGALIS 1331183). Bezsporne jest w rozpoznawanej sprawie, że uczestnik postępowania nie odniósł się
do wniosku w żadnym zakresie, a wezwanie go na termin rozprawy 11 czerwca 2015 roku do osobistego stawienia się
wyraźnie wskazuje, ze wówczas sąd chciał zapoznać się z jego stanowiskiem. Czynności sądu jednak to uniemożliwiły,
dlatego też nie jest istotne czy złożył on wniosek o odroczenie rozprawy, gdyż przyczyna wywołująca obligatoryjne
odroczenie była sądowi znana (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 22 stycznia 2015 roku, sygn. akt I CZ 107/14,
LEGALIS 1186157, w którym wyraźnie wskazano, że brak wniosku o odroczenie sprawy z uwagi na chorobę nie ma
istotnego znaczenia, a także wyrok Sądu Najwyższego z 15 marca 2012 roku, sygn. akt I CSK 321/11, LEGALIS 490935
i powołane tam orzecznictwo).
Dlatego też, zdaniem Sądu Okręgowego, w sytuacji braku jakichkolwiek czynności w postępowaniu związanych z
ustaleniem stanowiska uczestnika postępowania co do złożonego wniosku
i wezwaniem go przez Sąd Rejonowy do stawienia się osobiście na termin 11 czerwca 2015 roku należało - z uwagi na
złożenie przez niego zaświadczenia lekarskiego o niemożliwości stawienia się w tym terminie - bezwzględnie odroczyć
wyznaczoną w tym terminie rozprawę, albowiem Sąd Rejonowy wzywając uczestnika postępowania do stawienia się
osobiście chciał ustalić jego stanowisko w sprawie (nie wyznaczył bowiem 2 kwietnia 2015 roku żadnego terminu
do złożenia na piśmie tego stanowiska). Nie może też ujść uwadze sądu to, że uczestnik postępowania otrzymał
dokumenty związane ze sprawą dopiero 9 czerwca 2015 roku, a wcześniejsze kierowane do niego przesyłki nie były
przez niego odbierane, natomiast adres, na który były kierowane jest sprzeczny z tym podanym przez niego na
rozprawie 2 kwietnia 2015 roku. Adres ten różni się literą przy numerze cyfrowym miejsca zamieszkania, dlatego
należy go uznać za nieprawidłowy przy pierwszych doręczeniach. Nie ma znaczenia w tym przypadku, że następnie
ten adres jest wskazany w pełnomocnictwie dołączonym do apelacji oraz że pod tym adresem uczestnik postępowania
odebrał odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem (są to czynności następcze), a numeru (...) na rozprawie
2 kwietnia 2015 roku nie kwestionowała także wnioskodawczyni.
W ten sposób Sąd Rejonowy uniemożliwił uczestnikowi postępowania obronę jego praw, trzeba bowiem mieć na
uwadze także to, że nie był on reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika. Doprowadziło to do ustaleń
stanu faktycznego tylko na podstawie tez wnioskodawczyni, jej przesłuchania i przesłuchania świadka, który był
przesłuchany pod nieobecność uczestnika postępowania wywołaną znaną sądowi przeszkodą, której nie można
było przezwyciężyć. Także dowody z dokumentów przeprowadzono na rozprawie 11 czerwca 2015 roku w sposób
uniemożliwiający uczestnikowi postępowania odniesienie się do nich.
Należy więc podkreślić, że uczestnik postępowania wbrew swojej woli został faktycznie pozbawiony możności
działania w postępowaniu, a skutki tego uchybienia sądu można było usunąć przed wydaniem orzeczenia w sprawie
chociażby poprzez ponowne otworzenie rozprawy na terminie ogłoszenia orzeczenia, wyznaczenie kolejnego terminu
rozprawy oraz wyznaczenie uczestnikowi postępowania terminu do ustosunkowania się do wniosku z zakreśleniem
odpowiedniego rygoru, jak również wezwaniem go na terminu rozprawy celem przesłuchania pod rygorem pominięcia
dowodu. Takie zobowiązania nie zostały nałożone na uczestnika postępowania, albowiem pierwotne wezwanie go /k.
54,61/ zostało przesłane na adres w R. przy ulicy (...), podczas gdy jego miejsce zamieszkania zgodnie z protokołem
rozprawy z 2 kwietnia 2015 toku to R., ulica (...).
Niewątpliwie nastąpiło więc naruszenie przepisów postępowania, a to art. 214 k.p.c.
w związku z art. 13 § 2 k.p.c., gdyż pomimo obowiązku odroczenia rozprawy Sąd Rejonowy nie odroczył jej, a
uczestnik postępowania nie stawił się z uwagi na chorobę uniemożliwiającą mu osobistą obecność na rozprawie. To
doprowadziło do wydania zaskarżonego postanowienia w sytuacji pozbawienia uczestnika postępowania możności
obrony praw. Nie jest przy tym istotne w rozpoznawanej sprawie czy uczestnik postępowania złożył wniosek o
odroczenie rozprawy, czy też nie, należy bowiem wyraźnie zauważyć, że złożenie zaświadczenia lekarza sądowego
(art. 2141 § 1 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c.), z którego wynika, iż nie jest możliwe jego stawienie się 11 czerwca
2015 roku na rozprawie wskazywało Sądowi Rejonowemu jednoznacznie, że w tym dniu nastąpiła przeszkoda do
rozpoznania sprawy i zgodnie z art. 214 § 1 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c. należało ją bezwzględnie odroczyć.
Brak odroczenia tej rozprawy uniemożliwił uczestnikowi postępowania odniesienie się do przeprowadzonych na niej
dowodów, a jej zamknięcie i odroczenie ogłoszenia orzeczenia spowodowało, że Sąd Rejonowy nie znał stanowiska
uczestnika postępowania co do przedmiotu sprawy, albowiem uniemożliwił mu złożenie osobiście oświadczenie się
w tej kwestii, pomimo tego, że w tym celu wcześniej wezwał go do stawienia się osobiście na ostatnią rozprawę.
Otrzymanie przez uczestnika postępowania dokumentów związanych ze sprawą dopiero 9 czerwca 2015 roku /k. 96/
wyraźnie wskazuje na to, że na zapoznanie się z nimi i rozpoczęcie obrony miał on tylko 2 dni. To wszystko łączy się
także z poprzednimi nieprawidłowymi doręczeniami.
Przy ustaleniu, że doszło do nieważności postępowania nie ma potrzeby odnoszenia się do pozostałych zarzutów
apelacji, gdyż nie mają one wpływu na wydane obecnie przez Sąd Okręgowy orzeczenie.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 386 § 2 k.p.c. w związku z art. 379 pkt 5 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. należało
orzec jak w sentencji.
Sąd Rejonowy ponownie rozpoznając sprawę przeprowadzi powtórnie dowody przeprowadzone na rozprawie 11
czerwca 2015 roku, umożliwi uczestnikowi postępowania oświadczenie się co do wniosku o podział majątku
wspólnego, rozpozna jego ewentualne wnioski dowodowe w tym zakresie oraz wezwie go do stawienia się osobiście
celem przesłuchania pod rygorem pominięcia dowodu. Po tak przeprowadzonym postępowaniu wyda rozstrzygnięcie
związane z przedmiotem postępowania.
SSR (del.) Roman Troll SSO Lucyna Morys-Magiera SSO Krystyna Hadryś