Scenariusz zajęć - Szkoła Podstawowa nr 4 z Oddziałami

Scenariusz zajęć - Szkoła Podstawowa nr 4 z Oddziałami

SCENARIUSZ ZAJĘĆ ŚWIETLICOWYCH
Data: 18. 11. 2015r.
Opiekun: Magdalena Czapigo, Mariola Modelewska- Kaźmirska
Prowadząca: Martyna Szewczak, Barbara Wilamowska
Miejsce: Szkoła Podstawowa nr 4 z Oddziałami Integracyjnymi im. Janusza Korczaka w Sochaczewie
Temat: Poznajemy tajemnice powietrza i wody.
Cele: Uczeń
- wie ,że powietrze i woda są niezbędne do życia
- zna właściwości powietrza i wody
- wyciąga wnioski z przeprowadzonych doświadczeń
- rozwija wyobraźnię, umiejętność kreatywnego i logicznego myślenia
- lepiej rozumie świat poprzez wykonywanie doświadczeń
- odpowiada całymi zdaniami na pytania nauczyciela
- aktywnie uczestniczy w zajęciach
Metody pracy: czynna, słowna, oglądowa, burza mózgów, praktycznego działania
Formy pracy: indywidualna, grupowa, zbiorowa
Środki dydaktyczne: świeczka, miska z wodą, plastikowe kubki, słomki, ręcznik papierowy, balony, płyta CD, kamyki,
moneta, plastelina, dmuchajka
Przebieg zajęć:
I Część wstępna
1. Powitanie piosenką „Wszyscy są, witam Was…”
Wszyscy są, witam Was
Zaczynamy już czas
Jestem ja, jesteś Ty
Raz, dwa, trzy…
2. Rozwiązanie krzyżówki z hasłem: Eksperyment. Dzieci siadają na dywanie przed tablicą. Nauczyciel zadaje pytania
i osoba która odgadnie zapisuje odpowiedz na tablicy.
3. Zabawa ruchowa: „Dwóm tańczyć się zachciało”
Dziewczynki są wodą , a chłopcy powietrzem. Dzieci dobierają się w pary i tańczą w rytm muzyki.
4. Rozwiązanie zagadek słownych:
„Jest wszędzie wokół nas,
możemy to poczuć,
ale tego nie widzimy?” (powietrze)
„Służy do mycia, służy do picia,
bez niej na ziemi nie byłoby życia” (woda)
„Może być prosty lub garbaty, orli lub zadarty
Nim wąchasz, oddychasz
A gdy w nim łaskocze
To po prostu kichasz” (nos)
5. Zabawa badawcza „Zatkany nos”
Dzieci zostają poproszone o zatkanie nosa i buzi na kilka/ kilkanaście sekund. Następnie nauczyciel zadaje pytania:
- Czego nie możemy robić kiedy mamy zatkany nos?
- Czym oddychamy?
- Co by się stało jakbyśmy dłużej trzymali zatkane nosy?
- Czy pod wodą możemy oddychać nosem ?
- A co się dzieje jak chcemy oddychać pod wodą
- Czy woda jest potrzebna człowiekowi do życia?
Wyjaśnienie dzieciom, że bez powietrza i wody nie można żyć.
II Część główna
6. Zabawa z „Dmuchajką”. Każde dziecko za pomocą słomki wydmuchuje styropianową piłeczkę.
7. Doświadczenia
a) Każde dziecko otrzymuje przezroczysty plastikowy kubek napełniony wodą a następnie zanurza słomkę w wodzie
i wydycha powietrze. Woda bulgocze i tworzą się bąbelki.
Wniosek: Wydychane przez nas powietrze ukazuje się w postaci bąbelków i wypływa na powierzchnię. Powietrza
normalnie nie widać, bo jest bezbarwne, dopiero w momencie pojawiania się bąbelków możemy je zauważyć.
b) Następnie nauczyciel pyta dzieci czy woda ma kształt. Dzieci próbują wziąć w ręce wodę. Nauczyciel proponuje, aby
dzieci wlały wodę do przygotowanych naczyń o różnym kształcie i spróbowały odpowiedzieć na pytanie: jaki kształt ma
woda, jeśli wleje się ją do naczynia.
Wniosek: woda nie ma kształtu, przybiera kształt naczynia, w którym się znajduje
c) Do plastikowego kubka wkładamy papierowy ręcznik i powoli zanurzamy kubek do góry dnem w misce z wodą.
Następnie powoli wyjmujemy go i sprawdzamy, że ręcznik jest nadal suchy.
Następnie robimy w kubku dziurkę i powtarzamy zanurzanie kubeczka. Można trzymać nad nim rękę, czuć wtedy jak
z kubeczka ucieka powietrze.
Wniosek: W pierwszej próbie ręcznik jest suchy bo w kubku znajduje się powietrze, za drugim razem ręcznik jest mokry
ponieważ powietrze uciekło dziurką.
d) „Co pływa ? Co tonie?” Chętne dzieci wkładają różne drobne przedmioty(korek, moneta) do wody i sprawdzają, czy
przedmiot utonął, czy pływa w wodzie. Dzieci próbują odpowiedzieć na pytanie dlaczego jedne przedmioty pływają
w wodzie, a inne toną.
Wniosek: lekkie przedmioty pływają w wodzie, a ciężkie toną.
e) Dzieci siadają na dywanie i otrzymują balony które nadmuchują. Obserwują, że balon robi się coraz większy
a następnie wypuszczają z rąk nadmuchane balony. Zadaniem dzieci jest śledzenie wzrokiem swojego balona. Najpierw
po balony udają się dziewczynki które były „powietrzem” a potem chłopcy którzy byli „wodą”.
Wniosek: Powietrze jest wszędzie, ale go nie widać. Powietrze można złapać i zamknąć w balonie. Powietrze rozciąga
ścianki balonu, dzięki czemu jest on coraz większy. Powietrze rozszerza się w balonie.
- Zabawa ruchowa „Balonik”
Zgromadzone blisko siebie dzieci trzymają się za ręce i w miarę powtarzania słów: „Baloniku nasz malutki, rośnij duży
okrąglutki. Balon rośnie, że aż strach” dzieci odchodzą powoli od siebie. Po słowach: „Przebrał miarę no i trach” dzieci
puszczają się za ręce i przykucają lub padają. Powtarzamy tę zabawę kilkakrotnie.
f) Przygotowaną wcześniej butelkę z dziurką podczas nalewania wody zakrywamy palcem. Zakręcamy butelkę. Powoli
odsuwamy palec z dala od otworu. Czemu woda nie leci? Umieść butelką nad zlewem lub miską. Odkręcić nakrętkę
i obserwuj co się dzieje.
Wniosek: Butelka wypełniona jest powietrzem. Kiedy wlewamy wodę do butelki, cząsteczki powietrza, które kiedyś ją
zajmowały uciekły do góry i woda zajęła ich miejsce. Kiedy odkręcimy zakrętkę i powietrze dostaję się przez otwór
butelki to ciśnienie powietrza naciska na wodę, która tryska przez otwory w butelce.
g) Świeczkę umieszczamy na talerzyku z wodą lekko zabarwioną. Zapalamy świeczkę i przykrywamy szklanką.
Wniosek: Podczas palenia świeczka spala tlen, wypala się on również w szklance i dlatego świeczka gaśnie. Wypalony
tlen zastępuje woda i podnosi się powyżej poziomu wody na talerzu.
III Część końcowa
8. Zebranie i utrwalenie wiadomości zdobytych przez dzieci podczas wykonywania doświadczeń. Dzieci siedzą w kole
i udzielają odpowiedzi: TAK lub NIE. Na TAK dzieci wstają i klaszczą w dłonie, na NIE wystukują nogami rytm na
siedząco.
Zabawa „TAK – NIE ”:
Człowiek bez powietrza i wody może żyć. (NIE)
Powietrze jest potrzebne tylko człowiekowi. (NIE)
Woda jest potrzebna tylko roślinom. (NIE)
Powietrza nie można zobaczyć. (TAK)
Powietrze nas otacza, jest wszędzie. (TAK)
Woda przybiera kształt przedmiotów, w którym się znajduje (TAK)
Powietrze ma niebieski kolor. (NIE)
Powietrze można złapać. (TAK)
Przedmioty napełnione powietrzem unoszą się.(TAK)
Ruch powietrza powoduje wiatr. (TAK)
Powietrze ma zapach cytryny. (NIE)
Woda ma smak coli. (NIE)
9. Pokaz przez nauczycieli doświadczeń, które dzieci mogą wykonać w domu z pomocą osoby dorosłej.
- Pompujemy balon i zawiązujemy. Długą wykałaczką przebijamy balon na wylot.
Wniosek: Wszystko zależy od punktu nakłucia, tam gdzie jest cienka warstwa, balon łatwo ulegnie pęknięciu przez
naciągnięcie chudej warstwy gumy. Natomiast gdy warstwa jest grubsza i jest jej więcej to powoli przebijana potrafi
wytrzymać i naciągnąć się umożliwiając przebicie bez zniszczenia balonu.
- Odcinamy dno w plastikowej butelce. Zamiast tradycyjnej nakrętki bierzemy taką w kształcie grzybka podnoszonego do
góry. Jeśli dno butelki nie przylega idealnie do podłoża można wyciąć pasek z papieru i przykleić naokoło butelki, tak
aby jego koniec wystawał poza butelkę. Następnie nadmuchujemy balon i ostrożnie nakładamy go na nakrętkę butelki.
Nakrętka musi być w pozycji zamkniętej czyli do dołu. W ten sposób powietrze nie ucieknie z balonika. Podnosimy
delikatnie nakrętkę tak, aby nie ściągnąć balonika.
Wniosek: Powietrze z balonika ucieka przez otwartą nakrętkę do dołu. To powoduje powstanie nadciśnienia w butelce.
Nadciśnienie powietrza unosi poduszkowiec.
10. Ewaluacja. Po skończonej pracy dzieci mają możliwość wyboru obrazka (buzi uśmiechniętej lub buzi smutnej), która
świadczyć będzie o ich samopoczuciu w czasie zajęć.