Temat: Wielokulturowość, czyli świat jest ciekawy Autorka

Temat: Wielokulturowość, czyli świat jest ciekawy
Autorka: Magdalena Szymańska
Cel: Uświadomienie dzieciom współistnienia na świecie różnych kultur; zapoznanie dzieci z
różnicami między kulturami; zbudowanie w dzieciach przekonania, że każda z kultur zasługuje
na szacunek.
Czas trwania: 1,5 – 2 h
Potrzebne sprzęt i materiały:
-
Komputer z programem Power Point,
-
Rzutnik i ekran,
-
Rekwizyty z różnych krajów (zabawki, stroje, instrumenty, przekąski),
-
Kartki i ołówki (tyle, ile dzieci),
-
Rolki po papierze toaletowy (tyle, ile dzieci),
-
Różne materiały plastyczne (w tym papier kolorowy, bibuła, klej, nożyczki). W miarę
możliwości należy użyć materiałów, które w przeciwnym razie zostałyby wyrzucone , np.
skrawków papieru, zdekompletowanych puzzli, nakrętek. Jest to okazja do zapoznania
dzieci z ideą recyclingu.
Grupa docelowa: dzieci w wieku przedszkolnym (4-6 lat) lub wczesnoszkolnym (6 – 10 lat)
Maksymalna liczebność grupy: 25 osób
Uwaga: Część I (edukacyjna) jest taka sama dla obydwu grup wiekowych. Część II (twórcza)
nieznacznie różni się dla każdej grupy wiekowej.
PRZEBIEG ZAJĘĆ
I CZĘŚĆ (edukacyjna):
Wstęp: rozmowa na temat znaczenia słowa “wielokulturowość”1 oraz próba wymienienia przez
uczestników minimum 5 różnic między kulturami.
Część właściwa: Prezentacja slajdów ze zdjęciami, rekwizytów i innych pomocy2.
Każdy ze slajdów prezentuje inny aspekt kultury rozumiany przez dziecko i identyfikowany na
poziomie poznania zmysłami3. Każdy slajd ze zdjęciami dodatkowo uatrakcyjniamy prezentacją
rekwizytów lub inną aktywnością.
Przykłady:
-
Ubrania (zdjęcia + zaprezentowanie kilku ubrań z różnymi części świata, np. kanga, sari,
wianek krakowski)4;
-
Zabawki (zdjęcia + zaprezentowanie kilku zabawek z różnych części świata, np. indyjski
słonik, meksykańska cukrowa czaszka, nepalska marionetka);
-
Język i pismo (zdjęcia różnych alfabetów + rozdanie dzieciom arabskiego alfabetu i
zachęcenie ich do napisania swojego imienia w języku arabskim;
-
Sztuka, taniec, instrumenty (zdjęcia + zaprezentowanie instrumentów z różnych części
świata, np. marokańskie bęben, tybetańska śpiewająca miska, hawajskie ukulele)
1 Tylko w szkole (dzieci w wieku 7-10 lat)
2 W miarę możliwości zalecamy skorzystać z różnych pomocy, które w sposób przyjemny wprowadzą dzieci w świat
różnorodność: zapalenie delikatnych kadzidełek o nieznanych dla dzieci zapachach; włączenie w tle spokojnej,
przyjemnej dla ucha muzyki z dalekiego zakątku globu. Należy zadbać o to, aby wszystkie doznania były dla dzieci
przyjemne.
3 Ważne jest, aby nie omawiać tych wymiarów kultury, których dziecko nie rozumie i które są dla dziecka zbyt
abstrakcyjne (np. podział ról w społeczeństwie ze względu na płeć.). Pozostajemy na poziomie poznawczym
dziecka.
4 Należy podkreślić, że stroje tradycyjne to nie to samo co stroje codzienne i uzmysłowić dzieciom, że tak jak my
nie chodzimy na co dzień w krakowskich spódnicach czy żywieckich kapeluszach, tak dzieci w Brazylii nie noszą
sukienek na szerokich stelażach a dzieci na Hawajach nie noszą spódnic z trawy.
-
Jedzenie (zdjęcia + poczęstowanie dzieci przekąską, której smaku nie znają, np.
japońskie chipsy z wodorostów, nepalska herbata z masłem, azjatycki rambutan).
UWAGA: Ważne jest, aby przy każdym z omawianych aspektów kultury nawiązać również do
podobieństw i analogii między kulturą, którą reprezentują dzieci (polską) a kulturą, którą
prezentujemy. Pozornie drobne uwagi ukazujące podobieństwa pozwalają przełamać
dychotomię „my-oni” i budować sympatię do przedstawicieli innych kultur. Na przykład dając
dzieciom do spróbowania nepalską herbatę z masłem można wspomnieć, że Nepalczycy
popijają nią momo – ich narodową potrawę, czyli pierogi (a przecież w Polsce to też narodowa
potrawa). Czy na przykład, przy slajdzie pokazującym zabawki, można wspomnieć, że dzieci na
całym świecie uwielbiają opowieści i książki i że każde dziecko czy z Namibii, czy z Kambodży,
czy z Polski uwielbia słuchać bajek na dobranoc.
PRZERWA (10 min): podczas przerwy dzieci mogą dotknąć/przymierzyć rekwizyty.
CZEŚĆ II (twórcza):
Wstęp: Dzieci losują karteczki. Na każdej kartce jest obrazek głowy dziecka. Dzieci pochodzą z
różnych regionów świata.
Część właściwa (dzieci wczesnoszkolne): Prezentujemy dzieciom przykłady strojów
tradycyjnych. Omawiamy czym różnią się stroje codzienne (które obecnie są podobne na całym
świecie) od strojów tradycyjnych (te są bardziej kolorowe, fantazyjne, są noszone z biżuterią,
dodatkowymi akcesoriami). Każde z dzieci wykonuje ludzika (z rolki po papierze i materiałów
plastycznych) wykorzystując do tego wylosowana główkę. Ludzik jest reprezentantem danej
część świata, a dziecko stara się go ubrać w jak najpiękniejszy strój tradycyjny. Następnie kilka
ludzików (każdy z innego region) łączone są ze sobą I tworzą totem wielokulturowy. Pamiątka
zostaje w klasie/świetlicy/bibliotece.
Część właściwa (dzieci przedszkolne): Prezentujemy dzieciom przykłady strojów tradycyjnych.
Omawiamy czym różnią się stroje codzienne (które obecnie są podobne na całym świecie) od
strojów tradycyjnych (te są bardziej kolorowe, fantazyjne, są noszone z biżuterią, dodatkowymi
akcesoriami). Każde z dzieci przykleja na kartce wylosowaną główkę i maluje swojemu ludzikowi
jak najpiękniejszy strój tradycyjny. Z obrazków można zrobić wystawę w klasie/Sali.
Uwaga: Podczas gdy dzieci pracują, osoba prowadząca chodzi między dziećmi, pomaga im w
zaprojektowaniu stroju tradycyjnego. Zaleca się, aby osoba prowadząca dysponowała kilkoma
książkami (na przykład atlasami świata dla dzieci), które może dzieciom pokazać, aby
zainspirować je do pracy.
Zakończenie: Podziękowanie i pożegnanie w obcym języku.