Zobacz zaproszenie

113 lat
PAŁACU SZTUKI
1901-2014
foto: Jan Zych
foto: Przemysław J. Witek
Pałac Sztuki
Towarzystwa Przyjaciół
Sztuk Pięknych w Krakowie
rok założenia 1854
pl. Szczepański 4, 31-011 Kraków
tel./fax: +48 12 422 66 16
mob. +48 501 451 252
www.palac-sztuki.krakow.pl
WSTĘP WOLNY dla członków Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie
i ich rodzin, Sybiraków, żołnierzy września1939 roku, żołnierzy Armii Krajowej
i akcji „Burza”, żołnierzy Powstania Warszawskiego’44, osób niepełnosprawnych
wraz z opiekunami, dla seniorów z wnukami, studentów: ASP, historii sztuki UJ,
PWST w Krakowie, Wydziału Sztuki UP, WSF-P „Ignatianum”, Historii Sztuki
Uniwersytetu im. Jana Pawła II w Krakowie, uczniów Liceum Sztuk Plastycznych
w Krakowie, zorganizowanych grup uczniów ze Szkół Małopolski na karty wolnego wstępu, zastępów harcerzy oraz repatriantów, członków SMTG oraz rodzin
wielodzietnych z kartą 4+.
patronat
medialny
wystawy czynne w godzinach:
pon-pt.: 8.15 – 18.00
sob-nd.: 10.00 – 18.00
Zbigniew Kazimierz Witek
Prezes Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie
Ewa Sadowska i Iwona Siwek-Front
Public Relations
mają zaszczyt zaprosić na wystawę
Lisa Seror
malarstwo | painting
Wernisaż 26 czerwca 2014, czwartek o godz. 17.00
Górny Pałac Sztuki / wystawa czynna do 27 lipca 2014
Lisa Seror urodziła się w Tunezji w latach 50. Od 1980 roku żyje i pracuje w Paryżu. Jest reprezentowana
przez galerię Daniela Besseiche. Wystawiała m.in. w Paryżu, Genewie, Courchevel, Saint-Tropez…etc.
Została uhonorowana Medalem miasta Paryż, Medalem miasta Lyon a także Złotym Medalem Warsztatów
Morza Śródziemnego – Muzem Gibellina na Sycylii.
Wystawy indywidualne:
2012 galeria Daniela Besseiche, Paryż
2005 wystawa w Chelsea Art Museum, Nowy Jork
2004 wystawa w Domu Sztuki na zaproszenie Ministerstwa Kultury, Tunezja
1998-2003 wystawa stała w Galerii Emouna, Deauville
1996 wystawa w Galerii Zafira, Paryż
1994 wystawa w Muzeum Sidi Bou Said, Tunezja
1992 wystawa w Międzynarodowym Centrum Kultury w Hammamet, Tunezja
1991 wystawa w Galerii Elena, Paryż
1989 wystawa w Centrum Europejskim B`nai Brith, Paryż.
Wystawy zbiorowe:
2004 wystawa w Muzeum Kwadratowa Wieża, Sainte-Maxime
2000 Salon Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, Carrousel Louvre
1999 wystawa w Muzeum Sztuki Haifa
1997 wystawa w Muzeum Sztuki Historii Żydowskiej, Paryż
1995 „Obszar porównań”, Biennale sztuki współczesnej, Paryż
1994 wystawa malarzy basenu Morza Śródziemnego, Marsylia, Kartagina
1993 wystawa malarzy Montmartre, Paryż
1992 wystawa w Muzeum Gibellina, Sycylia
1986 wystawa artystów żydowskich, Paryż
1983-1985 wystawa w Deauville, Cannes, Lyon, Brukselii.
Gdy, niesieni bezlitosnym wiatrem Historii, zostajemy nakłonieni, zmuszeni i zniewoleni, by porzucić ziemie swoich przodków, gdy pamiątka szczęśliwego dzieciństwa
i rodzinnej atmosfery zanurzonej w niezmiennym rytmie pór roku i żydowskich świąt stopniowo się zaciera, co zamieszkuje wówczas nasze roztrzaskane wspomnienia?
A gdy, w dodatku, mamy szansę być malarzem, jakimi kolorami odciśnie się wygnanie na palecie i płótnie?
…Pomiędzy koniecznością symbolicznego poszukiwania własnych korzeni odżywiających tożsamość odnalezioną lecz jeszcze delikatną, i obowiązkiem formalnej
nowoczesności w artystycznym wyrazie tej formy katharsis, malarstwo Lisy Seror ewoluowało coraz bardziej ku istocie rzeczy.
To, co artystka sugeruje nam obecnie poprzez Figury swoich porzuconych krzeseł, przedstawionych grupami lub samotnie, prostych lub całkiem pokrzywionych,
w sposób raczej realistyczny lub przeciwnie, na granicy abstrakcji, uwięzionych w wąskich kadrach lub upiornie (zjawiskowo) zagubionych na wielkich niebezpiecznych
(zabójczych) przestrzeniach – i co nam każdorazowo potwierdza powtórzenie (ponowienie) nawet ich „braku”, odmienionego przez wszystkie formy chwilowej inspiracji
– to to, że: nie chodzi już tylko o pustkę osobową i wspólnotową, którą artystka rozegrałaby tak jak czynił to Proust ze swymi „magdalenkami”; chodzi o egzystencjalną
pustkę, o wiele szerszą, obligującą obecnie do bardziej eschatologicznej wizji, takiej jak wizja Ionesco, dla której „Krzesła” były po prostu ucieleśnieniem wielkiej „Pustki
ontologicznej”.
I tak jak Alberto Giacometti mógł powiedzieć: „Wiem, że mógłbym spędzić resztę życia na kopiowaniu krzesła”, można także przepowiedzieć Lisie Seror, że ma jeszcze
przed sobą wiele lat, by malować wspaniałe i niekończące się wariacje na temat pustych krzeseł, zanim wyczerpie to egzystencjalne, fundamentalne pytanie, które
Eugène Ionesco także chciał przekazać za pośrednictwem swoich prac, i które brzmiało: „Stopniowe znikanie, osamotnienie (opuszczenie) świata, który tam jest, którego
tam nie ma, którego już nie będzie…”.
Francis Parent, dziennikarz, krytyk sztuki
Lisa Seror was born in Tunisia in the 50`s. Since 1980 Lisa lives and works in Paris. She is represented by the Daniel Besseiche Gallery. Exhibited in Paris, Geneva, Courchevel, St. Tropez...etc. Lisa Seror was awarded the Medal of the city of Paris, the Medal of the city of Lyon and the Gold Medal of the Mediterranean Workshop – Museum of
Gibellina in Sicily.
Solo Exhibitions :
2012 Daniel Besseiche Gallery, Paris
2005 exhibition at the Chelsea Art Museum, New York
2004 exhibition in the House of Art at the invitation of the Ministry of Culture, Tunisia
1998-2003 permanent exhibition in the Gallery Emouna, Deauville
1996 exhibition at the Zafira Gallery, Paris
1994 exhibition at the Museum of Sidi Bou Said, Tunisia
1992 exhibition at the International Center of Culture in Hammamet, Tunisia
1991 exhibition at Elena Gallery, Paris
1989 exhibition at the European Centre B`nai Brith, Paris.
Group exhibitions :
2004 exhibition at the Square Tower Museum, Sainte-Maxime
2000 Salon of the Society of Friends of Fine Arts, the Louvre Carrousel
1999 exhibition at the Museum of Art, Haifa
1997 exhibition at the Jewish History Museum, Paris
1995 “Area comparisons”, Biennale of Contemporary Art, Paris
1994 exhibition of the Mediterranean painters, Marseille, Carthage
1993 exhibition of Montmartre painters, Paris
1992 exhibition at the Gibellina Museum, Sicily
1986 exhibition of Jewish Artists, Paris
1983-1985 exhibition at Deauville, Cannes, Lyon, Brussels.
When, carried by the merciless wind history, we are inducing, forced and compelled to abandon the land of their ancestors, when the souvenir of a happy childhood
and family atmosphere immersed in the constant rhythm of the seasons and the Jewish holidays gradually blurs, which resides at the time of our shattered memories?
And when, in addition, we have a chance to be a painter, what colors are embedded in exile on the palette and canvas?
…Between necessity of symbolic search for roots feeding found identity but still delicate and duty of formal modernity in the artistic expression of this form of catharsis,
Lisa Seror painting evolved more and more towards the essence of things.
That's what Lisa suggests us today by the Figures of its abandoned chairs, set groups or alone, simple or quite warped, in a rather realistic or conversely, on the border
of abstraction, trapped in narrow frames or weirdly (phenomenal) lost in the big dangerous (lethal) spaces - and which confirms us each repeated (renewal) even their
“lack”, reworked by all forms of momentary inspiration - is that: it is no longer just about personal and social emptiness she would play as it did Proust with his “magdalenki”; as for the existential emptiness, much wider, which obliges now to a more eschatological vision, such as Ionesco's vision for the “Chairs” which were simply
the embodiment of the great “ontological emptiness“.
And as Alberto Giacometti could say: “I know I could spend the rest of my life in copying a chair “, you can also predict Lisa Seror that she still has a lot of years to paint
the great and endless variations on the empty chairs before it runs out the existential and fundamental question that Eugène lonesco also wanted to convey by his
works, and that was: “the gradual disappearance, loneliness (leaving) the world which there is, which is not there, which will not be...”.
Francis Parent, journalist, art critic