PLATELIATM VZV IgM - Bio-Rad

PLATELIATM VZV IgM
48 testów
72685
TEST IMMUNOENZYMATYCZNY DO WYKRYWANIA PRZECIWCIAŁ KLASY IgM
PRZECIWKO WIRUSOWI VARICELLA-ZOSTER W LUDZKIEJ SUROWICY
Polski 1/10
SPIS TREŚCI
1. ZASTOSOWANIE
2. ZNACZENIE KLINICZNE
3. ZASADA TESTU
4. SKŁAD ZESTAWU
5. PRZECHOWYWANIE I TRWAŁOŚĆ ODCZYNNIKÓW
6. ZALECENIA I OSTRZEŻENIA
7. PRÓBKI
8. PROCEDURA
9. SCHEMAT PROCEDRY TESTU
10. WALIDACJA TESTU
11. INTERPRETACJA WYNIKÓW
12. OGRANICZENIA METODY
13. SWOISTOŚĆ ANALITYCZNA
14. CZUŁOŚĆ I SWOISTOŚĆ DIAGNOSTYCZNA
15. PRECYZJA
16. NAJCZĘSTSZE PROBLEMY
17. LITERARTURA
Polski 2/10
1. ZASTOSOWANIE
TEST IMMUNOENZYMATYCZNY DO WYKRYWANIA PRZECIWCIAŁ KLASY IgM PRZECIWKO
WIRUSOWI VARICELLA-ZOSTER W LUDZKIEJ SUROWICY
2. ZNACZENIE KLINICZNE
Wirus ospy wietrznej-półpaśca (VZV) jest czynnikiem etiologicznym ospy wietrznej (varicella)
i półpaśca (zoster). Wirus należy do rodziny herpeswirusów. Zakażenie przenosi się przez kontakt
bezpośredni.
Ospa wietrzna jest wysoce zakaźną chorobą wieku dziecięcego, będącą wynikiem zakażenia
pierwotnego wirusem VZV. Zakażenie kobiety w ciąży może spowodować wady rozwojowe u dziecka;
jeśli występuje w końcowym okresie ciąży, może prowadzić do śmierci noworodka.
Półpasiec najczęściej występuje u dorosłych i jest wynikiem reaktywacji wirusa, pozostającego w
stanie latencji w zwojach czuciowych osób, które przebyły ospę wietrzną. Objawem jest bardzo
bolesna wysypka pęcherzykowa, występująca wzdłuż przebiegu zajętych nerwów.
Metody serologiczne pozwalają określić stopień uodpornienia i podatność na zakażenie (zwłaszcza
pacjentów podlegających immunosupresji) oraz umożliwiają pre- i postnatalną diagnostykę zakażeń
wewnątrzmacicznych.
3. ZASADA TESTU
Test PLATELIA™ VZV IgM jest oparty na immunoenzymatycznej technice ELISA.
Z fazą stałą (paski po 8 studzienek) związane są przeciwciała monoklonalne przeciwko łańcuchom µ
immunoglobulin, które wiążą obecne w badanej surowicy przeciwciała IgM. Następnie dodawany jest
antygen wirusa varicella-zoster w kompleksie z koniugatem - przeciwciałami monoklonalnymi
znakowanymi peroksydazą chrzanową. Na fazie stałej powstają kompleksy przeciwciało anty-IgM –
IgM anty-VZV – antygen VZV – znakowane przeciwciało monoklonalne. Wykrycie kompleksu
immunologicznego następuje przez dodanie roztworu substratu dla peroksydazy / chromogenu,
wywołującego reakcję barwną. Natężenie niebieskiej barwy jest proporcjonalne do stężenia swoistych
przeciwciał w badanej próbce. Po zatrzymaniu reakcji enzymatycznej roztworem kwasu siarkowego,
barwa studzienek zmienia się na żółtą. Gęstość optyczną odczytuje się spektrofotometrycznie.
Uzyskana wartość OD jest proporcjonalna do ilości przeciwciał IgM anty-VZV.
4. SKŁAD ZESTAWU
Odczynniki wystarczają na 48 oznaczeń.
Przed użyciem przenieść odczynniki do temperatury pokojowej.
MT PLATE Mikropłytka (gotowa do użycia)
3 x 2 paski po 8 studzienek opłaszczonych monoklonalnymi przeciwciałami przeciwko
ludzkim IgM.
Użycie: Opakowanie otworzyć po przeciwnej stronie niż kod (M + nr serii), potrzebny do
identyfikacji, i wyjąć potrzebną ilość pasków. Pozostałe paski zamknąć szczelnie w
oryginalne torebce z pochłaniaczem wilgoci, usuwając powietrze przed zamknięciem.
CONTROL+ Kontrola dodatnia (gotowa do użycia) 1 x 1.6 ml
Zawartość: Ludzka surowica, zawierająca przeciwciała IgM anty-VZV, rozcieńczona w
0.01 M buforze fosforanowym + 1% BSA + 0.09% azydek sodu.
Barwa: proporcjonalna do względnego miana przeciwciał
CONTROL Kontrola dodatnia cut-off (gotowa do użycia) 1 x 2.5 ml
Zawartość: Ludzka surowica, zawierająca przeciwciała IgM anty-VZV, rozcieńczona w
cut-off
0.01 M buforze fosforanowym + 1% BSA + 0.09% azydek sodu.
Barwa: proporcjonalna do względnego miana przeciwciał
Ag
Antygen (liofilizowany) 3 fiolki
Zawartość: Częściowo oczyszczony wirus varicella-zoster, inaktywowany betapropiolaktonem, w 0.04 M. buforze fosforanowym, zawierającym laktozę, pH 7.2.
Przygotowanie: Rekonstytuować za pomocą koniugatu, dodając ilość podaną na fiolce;
wymieszać przez odwracanie.
Polski 3/10
CONJ
Koniugat (gotowy do użycia) 10 ml
Zawartość: Monoklonalne przeciwciała znakowane peroksydazą chrzanową, w buforze
fosforanowym zawierającym mysi płyn puchlinowy + 0.05% fenol i 0.02% Bronidox.
Przygotowanie: Kompleks immunologiczny należy przygotować około 45 minut przed
użyciem.
CONTROL Kontrola ujemna (PF93900) (gotowa do użycia) 1 x 1.6 ml
IgMWYMIENNA POMIĘDZY SERIAMI
Zawartość: Ludzka surowica nie zawierająca przeciwciał IgM anty-VZV, rozcieńczona w
0.01 M buforze fosforanowym + 1% BSA + 0.09% azydek sodu.
WASH BUF Bufor do płukania (10 x stężony) (PF93603) 1 x 100 ml
10x
WYMIENNY POMIĘDZY SERIAMI
Skład: Sól zbuforowana fosforanem + 0.5% Brij
Przygotowanie: Rozcieńczyć potrzebną ilość w stosunku 1:10 wodą destylowaną. W
przypadku krystalizacji, przed rozcieńczeniem rozpuścić osad w temp. 37°C.
SAMP DIL
50x
Rozcieńczalnik próbek (PF93601) (stężony 50x) 1 x 4.5 ml
WYMIENNY POMIĘDZY SERIAMI
Zawartość: Roztwór białek + 0.05% fenol i 0.02% Bronidox.
Przygotowanie: Rozcieńczyć potrzebną ilość w stosunku 1:50 buforem do płukania.
SUBS TMB Substrat (PF93619) (gotowy do użycia) 12 ml
WYMIENNY POMIĘDZY SERIAMI
Zawartość: Czterometylobenzydyna (0.26mg/ml) i 0.01%
stabilizowana w 0.05 M buforze cytrynianowym (pH 3.8).
H2SO4
0.3 M
nadtlenek
wodoru,
Roztwór zatrzymujący (PF93602) (gotowy do użycia) 1 x 16 ml
WYMIENNY POMIĘDZY SERIAMI
0.3 M kwas siarkowy
Folia adhezyjna (2)
Torebka polietylenowa (1)
INNE NIEZBĘDNE MATERIAŁY I SPRZĘT
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Cieplarka na 37°C
Czytnik mikropłytek (długość fali 450 lub 450/620 nm; odczyt liniowy co najmniej do OD =
2000).
Płuczka mikropłytek, pobierająca objętość 225-375 µl.
Jałowa woda destylowana lub dejonizowana
Szkło laboratoryjne: cylindry miarowe, próbówki, itp.
Pipety pobierające 10 µl, 100 µl i 1000 µl.
Pojemnik na materiał zakaźny i zanieczyszczone odpady
5% Podchloryn sodu (wybielacz)
Rękawiczki jednorazowe
Timer
Bibuła
5. PRZECHOWYWANIE I TRWAŁOŚĆ ODCZYNNIKÓW
Odczynniki należy przechowywać w temp. 2-8°C.
Data ważności jest wydrukowana na każdym odczynniku i na opakowaniu zewnętrznym.
Polski 4/10
Po otwarciu odczynniki mają określoną trwałość:
ODCZYNNIK
Mikropłytka
Surowice wzorcowe
Koniugat
Zrekonstytuowany antygen
Substrat
Rozcieńczalnik próbek
Bufor do płukania
Roztwór zatrzymujący
WARUNKI PRZECHOWYWANIA
5 tygodni w temp. 2-8°C w torebce polietylenowej
5 tygodni w temp. 2-8°C
5 tygodni w temp. 2-8°C
5 dni w temp. 2-8°C po rekonstytucji koniugatem; (-20°C po
rekonstytucji buforem do płukania. Unikać rozmrażania i powtórnego
zamrażania. Zobacz p.1 „Zalecenia i ostrzeżenia”).
Zgodnie z datą ważności w temp. 2-8°C, 1 tydzień w temp. 15-30°C,
w ciemności
Gotowy do użycia, 2 tygodnie w temp. 2-8°C
2 tygodnie w temp. 2-8°C, 5 dni w temp. 15-30°C
Zgodnie z datą ważności w temp. 2-8°C
6. ZALECENIA I OSTRZEŻENIA
Wszystkie odczynniki są przeznaczone wyłącznie do diagnostyki in vitro.
Zestaw zawiera materiał pochodzenia ludzkiego, przebadany technikami zatwierdzonymi przez
FDA i określony jako ujemny pod względem antygenu HBs i przeciwciał anty-HIV-1, anty-HIV-2
i anty-HCV. Ponieważ nie ma metod absolutnie wykluczających obecność czynników
zakaźnych, odczynniki pochodzące z materiału ludzkiego powinny być traktowane jako
materiał potencjalnie zakaźny.
Uzyskanie prawidłowego wyniku zależy od przestrzegania zasad Dobrej Praktyki Laboratoryjnej:
1. Antygen zrekonstytuowany za pomocą koniugatu nie jest stabilny po zamrożeniu.
W przypadku wolnego zużywania antygenu należy postąpić następująco:
zrekonstytuować antygen w 1/10 objętości podanej na etykiecie, w buforze do płukania
przygotowanym do użycia (np.: gdy objętość podana na fiolce wynosi 3 ml, dodać 0.3
ml buforu do płukania). Pobrać ilość antygenu potrzebną do bieżącego testu i zmieszać
z 10 częściami koniugatu. Resztę rozporcjować i zamrozić. Bezpośrednio przed
użyciem porcję rozmrozić i zmieszać z 10 częściami koniugatu.
2. Przed użyciem przenieść próbki i odczynniki do temperatury pokojowej (18-30°C). Po użyciu
od razu schować odpowiednie odczynniki do lodówki. Ważne jest zachowanie podczas
pracy odpowiedniej temperatury; nie może ona spadać poniżej 35°C i przekraczać 39°C.
Potrzebne do testu paski wyjąć z opakowania po co najmniej ½ godziny pozostawienia
w temp. pokojowej.
3. Nie używać odczynników po upływie terminu przydatności, unikając zanieczyszczenia
mikrobiologicznego.
4. Nie zmieniać opisanej procedury ani nie używać odczynników innych producentów i z innych
serii, o ile odczynnik nie jest oznaczony jako stosowany zamiennie. Nie skracać zalecanego
czasu inkubacji.
5. Używać szkła dokładnie umytego, przepłukanego 2M kwasem solnym, wodą destylowaną lub
wysokiej jakości wodą dejonizowaną, i wysuszonego, lub, co jest wskazane, materiałów
jednorazowych.
6. Unikać samoistnego rozmrożenia próbek podczas przechowywania.
7. Podczas przechowywania i na etapach inkubacji nie eksponować odczynników na światło lub
pary podchlorynu.
8. Nie dopuszczać do wysuszenia mikropłytki na etapach procedury.
9. Unikać krzyżowego zanieczyszczenia odczynników; do każdego używać innej pipety.
10. Uważnie nanosić koniugat, nie dotykając końcówką krawędzi płytki i nie doprowadzać do
przelania się zawartości studzienki.
11. Test immunoenzymatyczny może czasem wykazywać „efekt brzeżny”, który należy
zminimalizować zwiększając wilgotność podczas inkubacji. Płytka podczas inkubacji w temp.
37°C musi być nakryta pokrywką i umieszczona w statywie lub na platformie w łaźni wodnej,
albo inkubowana w cieplarce. Alternatywnie, oznaczenie można wykonywać automatycznie
i wówczas płytka jest inkubowana w aparacie. Nie używać inkubatorów CO2.
12. Przed odczytem dokładnie osuszyć spód mikropłytki i sprawdzić, czy w studzienkach nie ma
pęcherzyków powietrza.
Polski 5/10
13. Dla próbek silnie zhemolizowanych, niecałkowicie odwłóknionych lub zanieczyszczonych
mikrobiologicznie można uzyskać błędne wyniki.
14. Należy zapoznać się z instrukcją obsługi używanej aparatury:
- instalacja i szczegóły wyposażenia
- zasada działania, instrukcja, ostrzeżenia i zagrożenia
- specyfikacje producenta i charakterystyka aparatu
- serwis i konserwacja.
HIGIENA I BEZPIECZEŃSTWO PRACY
• Nie pipetować ustami. Podczas pracy z odczynnikami i próbkami należy używać okularów
ochronnych i rękawiczek jednorazowych, a po pracy dokładnie umyć ręce.
• Następujące odczynniki zawierają niskie stężenie związków szkodliwych lub drażniących:
- bufor do płukania zawiera detergenty
- koniugat zawiera fenol
- substrat ma odczyn kwaśny
- surowice wzorcowe zawierają 0.09% azydek sodu, który może reagować z miedzią i ołowiem
w kanalizacji, tworząc wysoce wybuchowe azydki metali. Po wylaniu do zlewu spłukać dużą
ilością wody.
• Sprzęt wielokrotnego użytku należy wysterylizować po użyciu. Zaleca się autoklawowanie
przez co najmniej godzinę w temp. 121°C; materiały jednorazowe należy autoklawować lub
spalać.
• Kwas siarkowy w roztworze zatrzymującym i kwas solny używany do płukania szkła
laboratoryjnego są związkami żrącymi i wymagają ostrożnego obchodzenia się. W przypadku
kontaktu ze skórą lub z oczami, przemyć dużą ilością wody.
• Do neutralizacji kwasów i dekontaminacji innych płynnych odpadów używać podchlorynu sodu
w końcowym stężeniu (po zmieszaniu z odpadem) 1.0%. 30-minutowa ekspozycja na 1%
podchloryn sodu jest wystarczająca dla efektywnej dekontaminacji.
• Rozlany materiał zakaźny zebrać szybko bibułą, a zanieczyszczoną powierzchnię przemyć
1.0% roztworem podchlorynu i osuszyć, przed kontynuacja pracy. W przypadku rozlania
kwasu należy dokładnie wytrzeć powierzchnię przed zmyciem podchlorynu sodu. Materiał
używany do czyszczenia, w tym rękawiczki, wyrzucić do pojemnika na skażone odpady. Nie
autoklawować roztworów zawierających podchloryn sodu.
7. PRÓBKI
• Próbki krwi należy pobrać zgodnie z rutynową procedurą, z wkłucia dożylnego.
• Z próbkami postępować przestrzegając zasad Dobrej Praktyki Laboratoryjnej.
• Jeśli test będzie wykonany w ciągu 4 dni, próbki można przechować w temp. +2-8°C.
• Jeśli test będzie wykonany później, lub próbki będą transportowane, należy je zamrozić w
temp. -20°C lub niższej.
• Próbki można zamrozić i rozmrozić najwyżej 3 razy.
• Po rozmrożeniu próbki należy dokładnie wymieszać przed oznaczeniem.
• Inaktywacja termiczna próbki nie wpływa na jakość wyników.
• Zanieczyszczenie mikrobiologiczne próbki może powodować błędne wyniki.
• Należy unikać próbek silnie lipemicznych, żółtaczkowych i zanieczyszczonych.
•
Do testu nie nadaje się osocze.
8. PROCEDURA
Metoda manualna
- Przygotować potrzebną liczbę pasków.
- Przygotować bufor do płukania rozcieńczając stężony bufor 10x (100 ml + 900 ml wody).
- Przygotować potrzebną ilość rozcieńczalnika próbek, dodając 1 część rozcieńczalnika stężonego
50x do 49 części rozcieńczonego buforu do płukania (np. 2 ml + 98 ml rozcieńczonego buforu do
płukania).
- Przygotować antygen rekonstytuując liofilizat przy pomocy koniugatu (objętość podana na etykiecie).
W przypadku małego zużycia antygenu, liofilizat rozpuścić w roboczym buforze do płukania
(1/10 objętości podanej na fiolce), a następnie w stosunku 1/11 w koniugacie.
Polski 6/10
Rozcieńczyć próbki 1:101 dodając 10 µl surowicy do 1 ml rozcieńczalnika. Do studzienek nanieść po
100 µl rozcieńczonych próbek (zaleca się oznaczenie w duplikacie). Do kolejnych studzienek nanieść
po 100 µl NIEROZCIEŃCZONYCH kontroli: co najmniej 1 kontrolę ujemną, 2 kontrole cut-off i 1
kontrolę dodatnią. Jedną studzienkę pozostawić na ślepą próbę, jaką jest 100 µl mieszaniny substratu.
Studzienki zakryć folią adhezyjną i inkubować przez 45 minut w temp. 37°C. Przepłukać 4 razy przez
30 sekund (300 µl) i dodać do każdej studzienki 100 µl kompleksu immunologicznego. Zakryć
szczelnie mikropłytkę folią adhezyjną i inkubować przez 45 minut w temp. 37°C. Ponownie przepłukać
4 razy jak poprzednio. Następnie do każdej studzienki dodać 100 µl substratu.
Po 15 minutach inkubacji w temp. pokojowej zatrzymać reakcję enzymatyczną przez dodanie do
każdej studzienki 100 µl roztworu zatrzymującego. Odczytać wartość absorbancji (OD) przy długości
fali 450 nm lub 450/620 nm w czasie 30 minut po zatrzymaniu reakcji.
9. Schemat procedury testu PlateliaTM VZV IgM
Metoda manualna
ETAP 1
Do studzienek nanieść po 100 µl rozcieńczonych próbek/ kontroli
Inkubować przez 45 minut w temp. 37°C
Przepłukać 4 razy przez 30 sekund (300 µl)
ETAP 2
Do każdej studzienki nanieść 100 µl kompleksu immunologicznego (oprócz ślepej
próby)
Inkubować przez 45 minut w temp. 37°C
Przepłukać 4 razy przez 30 sekund (300 µl)
ETAP 3
Do każdej studzienki nanieść 100 µl substratu
Inkubować przez 15 minut w temp. pokojowej
ETAP 4
Do każdej studzienki nanieść 100 µl roztworu zatrzymującego
Odczytać absorbancję przy 450 nm w czasie 30 minut
10. WALIDACJA TESTU
Od odczytanych wartości OD odjąć wartość OD dla ślepej próby (≤ 150). Żadna z wartości OD kontroli
cut-off, oznaczonej w tryplikacie, nie może odbiegać od średniej o 25%. Wartość, która odbiega o
ponad 25%, należy pominąć i obliczyć średnią dla dwóch pozostałych.
Aby wyniki testu były ważne, muszą być spełnione odpowiednie kryteria - uzyskanie wartości gęstości
optycznej:
OD kontroli dodatniej ≥ 1.5 x OD kontroli cut-off
OD kontroli ujemnej / OD kontroli cut-off < 0.6
OD kontroli cut-off ≥ 0.2 przy 450 nm i > 0.16 przy 450/620 nm
Jeśli nie spełnione są kryteria kontroli jakości, test należy powtórzyć.
11. INTERPRETACJA WYNIKÓW
WYNIKI JAKOŚCIOWE
Jeśli absorbancja próbki jest wyższa niż absorbancja kontroli cut-off, próbka jest dodatnia pod
względem swoistych przeciwciał IgM.
Obliczyć iloraz wartości OD próbki i OD kontroli cut-off (INDEX).
Wynik dodatni: iloraz > 1.2
Wynik wątpliwy: ± 20% wartości cut-off
Wynik ujemny: iloraz < 0.8
W przypadku wyników wątpliwych zaleca się powtórzenie testu. Jeśli wynik kolejnego testu jest
wątpliwy, należy pobrać i oznaczyć nową próbkę.
Polski 7/10
12. OGRANICZENIA METODY
Wyniki testu należy interpretować w kontekście danych klinicznych, historii choroby pacjenta i wyników
innych testów laboratoryjnych.
13. SWOISTOŚĆ ANALITYCZNA
W teście Platelia™ VZV IgM oznaczono 63 próbki, zawierające czynniki potencjalnie interferujące:
- surowice od kobiet w ciąży (n = 12)
- IgM przeciwko parwowirusowi (n = 3)
- IgM anty-CMV (n = 12)
- IgM anty-HSV (n = 5)
- IgM anty-VCA (przeciwciała heterofilne) (n = 5)
- IgM przeciwko wirusowi różyczki (n = 5)
- IgM przeciwko wirusowi odry (n = 5)
- IgM przeciwko wirusowi świnki (n = 5)
- czynnik reumatoidalny (do 1080 UI/dl) (n = 5)
- bilirubina (do 11 mg/dl) (n = 5)
- trójglicerydy (do 1281 mg/dl) (n = 5)
- próbki silnie zhemolizowane (n = 3)
Nie zaobserwowano wpływu tych czynników na wynik testu.
14. CZUŁOŚĆ I SWOISTOŚĆ DIAGNOSTYCZNA
W badaniu zewnętrznym oznaczono 154 próbki w teście Platelia™ VZV IgM, i równolegle rutynową
metodą, stosowaną w tym laboratorium. Próbki podzielono na 5 paneli:
- Panel 1: 56 próbek od pacjentów aktualnie przechodzących ospę wietrzną.
- Panel 2: 10 próbek z przypadków reinfekcji, co wykazano jako serokonwersję lub wzrost miana
przeciwciał metodą CFT.
- Panel 3: 15 próbek od pacjentów z niedawnym zakażeniem CMV, zawierających przeciwciała IgM
anty-CMV.
- Panel 4: 8 próbek dodatnich pod względem mononukleozy zakaźnej, zawierających przeciwciała IgG
i IgM anty-VCA przy braku przeciwciał anty-EB-NA.
- Panel 5: 65 próbek z ogólnej populacji, z których 61 zawierało przeciwciała IgG anty-VZV.
Porównanie wyników uzyskanych dla obu metod wykazało 99.4% zgodności (153/154).
Czułość testu Platelia™ VZV IgM określono na 100% (63/63), a swoistość na 98.8% (90/91).
15. PRECYZJA
Powtarzalność wewnątrz-testowa
próbka
N (powtórzenia)
OD
CV%
VZC 1
(ujemna<cut-off)
24
0.115
10
VZC 2
(dodatnia>cut-off)
24
0.511
5
VZC 3
(dodatnia)
24
1.769
5
Cut-off
12
0.292
9
Kontrola
dodatnia
12
1.755
6
Powtarzalność dla odczynników różnych serii
Próbka
Kontrola dodatnia
VZC1
VZC2
VZC3
Seria nr 034
5.7
0.3
1.3
4.9
INDEX
Seria nr 035
5.8
0.4
2.0
6.2
Seria nr 036
6.1
0.4
2.0
6.5
Średnia
5.9
0.4
1.8
5.9
CV%
4
16
23
15
Polski 8/10
Odtwarzalność pomiędzy-testowa
Próbka
Kontrola dodatnia
VZC1
VZC2
VZC3
Średnia
6.1
0.4
1.8
6.9
INDEX
CV%
2
6
16
4
16. NAJCZĘSTSZE PROBLEMY
PROBLEM
Nieważny test (wszystkie
próbki ujemne)
MOŻLIWA PRZYCZYNA
Jeden lub więcej odczynników nie
dodanych lub dodanych w
niewłaściwej kolejności
Nieaktywna mikropłytka
Nieważny test (wszystkie
próbki dodatnie)
Zanieczyszczenie substratu
Niska precyzja
Niedostateczne płukanie
studzienek
Niedokładne płukanie studzienek
Niedokładna aspiracja ze
studzienek
Błąd pipetowania
Zbyt wolne dodawanie
odczynników
Obecność pęcherzyków
powietrza
Zanieczyszczenie na drodze
optycznej
Powstanie niewłaściwej
barwy
Nieprawidłowy czas lub
temperatura inkubacji
Dodana nieodpowiednia ilość
substratu
DZIAŁANIE
Sprawdzić procedurę.
Sprawdzić nie używane roztwory.
Powtórzyć test.
Sprawdzić kod na opakowaniu
płytki (patrz p.4 instrukcji)
Sprawdzić wilgotność nie używanej
płytki (pochłaniacz wilgoci – żel
silikonowy musi być jasno-żółty).
Powtórzyć test.
Wziąć nową porcję substratu.
Sprawdzić pracę płuczki.
Sprawdzić pracę płuczki.
Sprawdzić pracę płuczki.
Zmienić ustawienie pipety
Unikać wysuszenia płytki po etapie
płukania. Od razu dodawać
odczynniki.
Unikać powstawania pęcherzyków
podczas pipetowania.
Sprawdzić czystość źródła światła i
detektora. Wytrzeć spód płytki
miękkim materiałem.
Sprawdzić ustawienie termostatu i
monitorowanie czasu.
Zastosować się do instrukcji.
Zmienić ustawienie pipety
Polski 9/10
17. LITERARTURA
patrz wersja angielska
05/2012
Polski 10/10