Jurorzy 2013 radio MAGDALENA ZAWADZKA - aktorka

Jurorzy 2013 radio
MAGDALENA ZAWADZKA - aktorka teatralna, filmowa, telewizyjna i
radiowa; absolwentka warszawskiej PWST (1966). Laureatka „Złotej
Maski” (1970) oraz „Srebrnej Maski” (1968, 1971) na najpopularniejszą
polską aktorkę; w 2003 r. odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu
Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla kultury polskiej oraz
osiągnięcia w twórczości artystycznej. W 2012 roku otrzymała nagrodę
zespołu Teatru Polskiego Radia „Wielki Splendor”. Debiutowała w filmie
J.
Rybkowskiego
Spotkanie
w
bajce
(1962).
Dzięki
roli
Basi
Wołodyjowskiej w filmie Pan Wołodyjowski J. Hoffmana (1968), nie tylko
pokazała swoje niezwykłe umiejętności aktorskie, ale i zyskała ogromną
popularność. Zagrała w wielu filmach i serialach telewizyjnych m.in.
Przygody pana Michała, Noce i dnie, Barwy ochronne, Na dobre i na złe,
Magda M. Aktorka warszawskich teatrów: Dramatycznego (1966-1982,
m.in.: tytułowa Iwona w Iwonie, księżniczce Burgunda W. Gombrowicza,
1975; Muszka w Skizie G. Zapolskiej, 1981), Polskiego (m.in.: Dama w
Letnim dniu S. Mrożka, tytułowa rola w Mirandolinie C. Goldoniego.),
Ateneum (od 1992 do dziś, m. in.: Urszula Loyer w Vincent i Urszula N.
Wrighta, Lisa w Małych zbrodniach małżeńskich E.-E. Schmitta). W
Teatrze Telewizji stworzyła znakomite Szekspirowskie role, m.in.: Kasi w
Poskromieniu złośnicy (1971) w reż. Z. Hübnera, Ofelii w Hamlecie
(1974) w reż. G. Holoubka, Heleny we Wszystko dobre, co się dobrze
kończy (1974) w reż. E. Dziewońskiego. W Teatrze Polskiego Radia
zagrała dziesiątki pierwszo- i drugoplanowych ról w repertuarze
klasycznym, jak i współczesnym, m.in. w słuchowiskach: Bambini di
Praga B. Hrabala, Dzieje grzechu S. Żeromskiego, Fantazy J.
Słowackiego, Jaskinia filozofów Z. Herberta, Klub kawalerów M.
Bałuckiego, Kordian J. Słowackiego, Król umiera, czyli ceremonie E.
Yonesco, Lato w Nohant J. Iwaszkiewicza, Mistrz i Małgorzata M.
Bułhakowa, Skąpiec Moliera.
PAWEŁ HUELLE – prozaik, poeta, scenarzysta i dramaturg. Jego
bogata twórczość na ogół związana jest z Gdańskiem i jego okolicami,
choć jego niewątpliwy sukces wykracza daleko poza granice „małej
ojczyzny”. Debiutował powieścią Weiser Dawidek (Gdańsk 1987),
określaną przez krytykę arcydziełem i książką dziesięciolecia. Autor
powieści Mercedes-Benz, Castorp, Ostatnia Wieczerza. Ponadto wydał
tom Wiersze (Gdańsk 1994), tomy opowiadań: Opowiadania na czas
przeprowadzki (Londyn-Warszawa 1991), Pierwsza miłość i inne
opowiadania (Londyn-Warszawa 1996), Inne historie (Gdańsk 1999),
Opowieści chłodnego morza (Kraków 2008). Autor sztuk teatralnych:
Kąpielisko Ostrów, Sarmacja, Zamknęły się oczy ziemi oraz słuchowisk,
m.in.: Ars Moriendi, Chagall, Wyjazd, Przypadek dźwięku. Laureat
nagrody Fundacji im. Kościelskich (1988), nagrody PEN Clubu w
dziedzinie prozy (1995), nagrody Fundacji A. Jurzykowskiego (1996),
Paszportu
Polityki
(2001).
Dwukrotnie
nominowany do
Nagrody
Literackiej NIKE (1997 – za tom Pierwsza miłość i inne opowiadania,
2008 – za powieść Ostatnia Wieczerza). Jego książki trzykrotnie znalazły
się w finale nagrody Independent Foreign Fiction Prize przyznawanej
przez brytyjski dziennik Independent (Weiser Dawidek – 1992,
Mercedes-Benz – 2006, Castorp – 2008) . Jego twórczość tłumaczona
była na wiele języków, m.in.: angielski, niemiecki, francuski, hiszpański,
włoski, czeski, fiński, hebrajski, rosyjski, chorwacki. Członek Polskiego
PEN Clubu, obecnie również wiceprezes zarządu tego stowarzyszenia.
JERZY LIMON - profesor zwyczajny - anglista, a także pisarz, tłumacz i
teatrolog.
Członek
korespondent
krajowy
Polskiej
Akademii
Umiejętności, członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i ZAiKS-u oraz
rozmaitych towarzystw naukowych. Autor 10 książek naukowych,
wydanych w kraju i zagranicą, 4 powieści, oraz ponad 130 artykułów.
Wśród publikacji są też rozprawy teoretyczne dotyczące teatru
radiowego i telewizyjnego. Prezes Fundacji Theatrum Gedanense od
początku jej istnienia, a od 2008 Dyrektor Naczelny Gdańskiego Teatru
Szekspirowskiego.
Od
kilkunastu
lat
organizuje
coroczny
Międzynarodowy Festiwal Szekspirowski w Gdańsku. Tam też buduje
teatr szekspirowski. Żonaty, dwójka dzieci. Zainteresowania (poza
literaturą, teatrem i sztuką): kuchnia.
LESZEK MOŻDŻER – jeden z najwybitniejszych polskich muzyków
jazzowych, światowej klasy pianista, kompozytor muzyki teatralnej i
filmowej, odważny eksplorator i oryginalny twórca, wyróżniający się
własnym językiem muzycznym. Absolwent Akademii Muzycznej im.
Stanisława
Moniuszki
w
Gdańsku
(1996).
Nagrywał
płyty
z
najwybitniejszymi polskimi muzykami jazzowymi: Tomaszem Stańką,
Januszem Muniakiem, Michałem Urbaniakiem, Piotrem Wojtasikiem,
Adamem Pierończykiem, Henrykiem Miśkiewiczem, Anną Marią Jopek.
Współpracuje z Janem A. P. Kaczmarkiem (m.in. nagrania do
nagrodzonej Oscarem muzyki do Finding Neverland). W swojej
dyskografii ma ponad 100 albumów , m.in.: Chopin – impresje (1994 ),
Facing the Wind (1996), Makowicz vs Możdżer (2004), PIANO (2004),
The Time – Możdżer, Danielsson, Fresco (2005), Between Us And The
Light – Możdżer, Danielsson, Fresco (2006), Kaczmarek by Możdżer
(2010), Leszek Możdżer Komeda (2011). Kompozytor muzyki teatralnej,
m.in.: Tango with Lady M. (Polski Teatr Tańca w Poznaniu), Rewizor M.
Gogola (Teatr Dramatyczny w Warszawie, 2002), Śluby Panieńskie A.
Fredro (Teatr Narodowy w Warszawie, 2007), Operetka Witolda
Gombrowicza (Teatr Muzyczny Capitol, Wrocław 2007). Laureat licznych
nagród, m.in.: wyróżnienie indywidualne na Jazz Juniors (1992),
Nagroda im. K. Komedy, przyznana przez Polską Fundację Kultury
(1992), I miejsce w Międzynarodowym Konkursie Improwizacji Jazzowej
w Katowicach (1994), Fryderyk – Jazzowy Muzyk Roku (1998), Paszport
Polityki w kategorii muzyka rozrywkowa (2004), Wielka Nagroda
Fundacji Kultury (2006), Nagroda czytelników „Jazz Forum” w kategorii
Pianista Roku (nieprzerwanie od 1994 do 2012!) oraz Muzyk roku
(2011/2012). Występował w niemal wszystkich krajach europejskich, a
także w USA, Kanadzie, Brazylii, Urugwaju i Argentynie, Chile, Meksyku,
Chinach, Japonii, Malezji oraz Singapurze.
JÓZEF OPALSKI – reżyser teatralny i operowy. Pracuje w Katedrze
Teatru
na
Wydziale
Polonistyki
Uniwersytetu
Jagiellońskiego
w
Krakowie, jest także profesorem na Wydziale Reżyserii krakowskiej
PWST. Były kierownik literacki Starego Teatru (1980-1990), Opery
Krakowskiej (1975-1996) i Teatru Ewy Demarczyk (1986). Dyrektor
Międzynarodowego Festiwalu Mrożka (1990), Europejskiego Miesiąca
Kultury (1992), V Festiwalu Unii Teatrów Europy (1996), kolejnych edycji
międzynarodowego festiwalu teatralnego „Dedykacje” (Molier, Czechow,
Beckett, Brecht). Wyreżyserował m.in.: Rigoletto G. Verdiego, Cosi Fan
Tutte W. A. Mozarta, Sonatę Belzebuba E. Bogusławskiego, Loterię na
mężów. K. Szymanowskiego, Podróż zimową S. Barańczaka/ F.
Schuberta
(Opera
Krakowska),
Sexualne
zło
(Teatr
Śląski
im.
Wyspiańskiego w Katowicach), Letni dzień S. Mrożka, ...Jak Piaf,
Pokojówki J. Geneta, Tango Piazzolla A. Burzyńskiej i Kochanka H.
Pintera (Teatr im. Juliusza Słowackiego), Sekrety nietoperzy (Teatr
STU), Człowieka z La Manchy (Teatr Rozrywki – Chorzów), Annę
Kareninę (Gliwicki Teatr Muzyczny), Jesienina Janusza Głowackiego
(warszawski Teatr Ateneum), Pana Jowialskiego A. Fredry (wraz z Anną
Polony – warszawski Teatr Polonia). Jest autorem antologii Wiersze o
Szymanowskim oraz książek: Chopin i Szymanowski w literaturze XXlecia międzywojennego, Rozmowy o Konradzie Swinarskim i Hamlecie,
Wratislavia Cantans — dziennik festiwalowy, Nieobecność trzeciej ręki, a
także licznych artykułów, recenzji i esejów o teatrze, muzyce i literaturze.
Laureat wielu prestiżowych nagród i odznaczeń, m.in. Złotego Krzyża
Zasługi,
Glorii
Artis
(2005)
Nagrody
Fundacji
im.
Karola
Szymanowskiego (2008), Złotego Lauru za Mistrzostwo w Sztuce (2009)
i Nagrody Miasta Krakowa (2011).