Microsoft Word Viewer - 4. Średniowieczna kultura taneczna

Średniowieczna kultura taneczna
1. X wiek: rozwój form tanecznych dających początek tańcom świeckim
Rej (otwary, zamknięty; kroki podstawowe: drobne podskoki, przeskoki, dosuwanie jednej nogi do
drugiej, skierowanie stóp do wewnątrz!)
Pozostałości średniowiecznych rejów w dziesiejszym folklorze europejskim:
- zbiorowe tańce w formie koła głównie w tańcach narodów bałkańskich: rumuńskich, bułgarskich, serbskich
- tańce wijące się wężem (formy ozdobne wynikające z dawnych rejów, np. rosyjskie korowody)
Taniec pary
Średniowiecze: Przekształcenie się tańca zbiorowego w taniec dwuosobowy – taniec pary
2. Styl i charakter tańca (rej i taniec pary) tańczonego na wsi i na dworach królewskich (różnice)
3. Klasowy podział tańca /rozwój nowych rodzajów i form tanecznych/
tańce tańczone na dworach królewskich (bale dworskie, maskarady taneczne)
tańce rycerstwa (np. tańce wojenne /przy pasowaniu giermka na rycerza/)
tańce mieszczańskie (np. tańce rzemieślnicze)
tańce tańczone na wsi (np. taneczne zabawy ludowe)
4. Świecka kultura taneczna /XI-poł. – XV w./
laicyzacja tańca
akompaniament instrumentalny /flet, viola, bębenki/
5. XIII wiek: powstanie dwuczęściowej formy tańca (podział jednego tańca na dwie części)
1. część spokojna (kroczona): metrum 2/4, zbiorowy pochód, krok stąpny lub dosuwany,
przy poważnej pieśni, UKŁON
2. część wesoła (skoczna): metrum ¾, solowe popisy par, podskoki
6. XV wiek: wyłonienie się odrębnych tańców tańczonych na przemian: posuwiście i skocznie
basses-danses /tańce niskie/ – posuwiste, poważne tańce dworskie (np. carole, basses danse –
najstarszy taniec towarzyski, ok. 1400)
hautes-danses /tańce wysokie/ – skoczne, wykonywane po tańcach niskich jako potaniec (np.
saltarello).
7. Średniowieczna kultura taneczna
♦ oderwanie tańca od dawnych źródeł obrzędowych
♦ wyodrębnienie dwóch nurtów w kulturze tanecznej: taniec dworski i taniec ludowy
♦ rozwój tańca jako odrębnej gałęzi sztuki