dwie dorotki, pieski i kotki

Wersja oryginalna Oskar Kolberg, Zła macocha[w:] Dzieła Wszystkie t.17 Lubelskie, Kraków
1962, s.185-187
Porównaj Oskar Kolberg, O dziewce i kusym [w:] Dzieła Wszystkie t.8, Krakowskie, 1963, s.161164 z nutami!
Oskar Kolberg, Pani tajemnicza z sośnicy [w:] Dzieła Wszystkie t.19, Kieleckie, Kraków 1963,
s.239-241
Oskar Kolberg, Miesiące [w:] Dzieła Wszystkie t.14, W. Ks. Poznańskie, Poznań 1982, s.164-165
DWIE DOROTKI, PIESKI I KOTKI
na podstawie baśni tradycyjnej - Katarzyna Żytomirska
Opowiadamy początek historii aż do momentu...
Wchodzi Dorotka do domu Pani – patrzy, a tam leżą małe pantofelki. Wzięła je do ręki i wtedy
usłyszała:
Siedzi szczygieł na płocie,
szyje buty Dorocie.
Dorotka się raduje nowe buty obuje.
Nie raduj się Dorotka,
bo te buty dla kotka!
Siedzi wróbel na desce,
szyje buty dzieweczce.
Dzieweczka się raduje nowe buty obuje.
Nie raduj się dzieweczka,
te buty dla pieska!
piosenka tradycyjna (lekko zmieniona pod kątem baśni)
Dla pieska, dla kotka, bardzo cieszy się Dorotka!
OBOWIĄZKI DOROTKI
Dzieci, Dorotka miała się opiekować pieskiem i kotkiem. Doradźcie jej, jak opiekować się
zwierzętami? Co trzeba robić, żeby były najedzone, czyste, zdrowe i szczęśliwe?
Dzieci wymyślają:
czesanie
kołderek pranie
podłogi zamiatanie
dla zwierzątek gotowanie
itp.
1
Świetnie, widzę, że się na tym znacie. W takim razie zabieramy się za sprzątanie i gotowanie.
ZABAWA-PORZĄDKI
Gdy gra muzyka – dzieci chodzą
na hasło: PORZĄDKI i np. zamiatanie – udajemy zamiatanie itp.
Zabawa powtarza się kilka razy. Dzieci lubią się w nią bawić.
A że Dorotka kotki i pieski kochała i bardzo o nie dbała. One też ją pokochały i we wszystkim
pomagały.
Kiedy miała dużo zamiatania - zamiatały razem z nią.
ZABAWA MIETLARZ
potrzebna miotełka – może być nawet zrobiona z kilu gałązek związanych sznurkiem
Muzyka. Wybrane dziecko, czyli kotek lub piesek, zamiata, reszta dzieci (kotków i piesków) tańczy
w kole do muzyki lub piosenki.
Gdy zatrzymamy muzykę, dzieci stają i klaszcząc rytmicznie wołają:
Szukaj pieska, szukaj kotka, co zamiecie jak Dorotka!
Mietlarz wybiera nowego Mietlarza (pilnujmy, aby się nie powtarzały osoby, bo pewnie wiele
dzieci będzie chciało spróbować :-).
Po sprzątaniu przychodził czas na karmienie zwierząt.
ZABAWA – KARMIENIE ZWIERZĄT
Kotki i pieski budują swoje domki (rozkładają chusteczki), a potem przy dźwiękach muzyki
spacerują.
Dorotka (wybrane dziecko) gotuje strawę.
Kiedy muzyka przestaje grać wołamy: OBIAD!
Wszystkie zwierzątka wracają do domków, a Dorotka roznosi im jedzenie.
Jedzą, a potem zasypiają. Chwila na relaks, można zaśpiewać dzieciom kołysankę. W tym czasie
dotykając delikatnie i "budząc" dziecko prowadzący wybiera następnego gospodarza-Dorotkę.
Siadamy i opowiadam zakończenie historii.
Gdy rok upłynął, Pani wezwała Dorotkę, kotki i pieski na naradę.
- Jaką skrzynię podarujemy Dorotce – zieloną czy czarną?
- Zieloną - odpowiedziały zwierzątka.
- A teraz, Dorotko, idź do stajni – który koń zarży, ten będzie twój, która karoca do ciebie wyjedzie
– twoja będzie, który woźnica do ciebie się roześmieje – ten ciebie do domu odwiezie.
Dorotka weszła do stajni, a tam piękny koń do niej zarżał, karoca wytoczyła się i woźnica miły do
niej się roześmiał. Woźnica zaprzągł konia, załadował zieloną skrzynkę i pojechali do domu.
Jechali, jechali, a przed powozem Dorotki biegł piesek i kotek, i tak śpiewali:
"Przed nią brzęk
2
za nią brzęk,
a we środku złoty pęk!"
Powtarzamy kilka razy z dziećmi, można do tego naśladować odgłosy kopyt.
Tata bardzo się ucieszył na widok Dorotki, wyściskał ją i wszytko kazał sobie opowiadać.
Macocha i jej córka też słuchały i skrzynię otworzyć Dorotce rozkazały. Otworzyła Dorotka, a tam
same skarby.
Widząc to macocha powiedziała do swojej córki, drugiej Dorotki:
- Ty też pojedziesz służyć i za rok jeszcze więcej skarbów do domu przywieziesz.
Druga Dorotka jechać nie chciała, ale co zrobić miała, mama kazała i jechać musiała.
Zostawiła ją macocha w lesie, przybyła starsza Pani i na służbę ją do siebie zaprosiła.
Wchodzi Dorotka do domu Pani – patrzy, a tam leżą małe pantofelki. Wzięła je do ręki i wtedy
usłyszała:
(wierszyk tak jak poprzednio)
Siedzi wróbel...
- Ach więc to tak! Zezłościła się Dorotka i zaczęła pomstować. Kotkami i pieskami będę się tu
zajmować, jakbym sama nie miała co robić!
Druga Dorotka nie była łaskawa dla zwierząt. Gdy miała pracę, zlecała ją zwierzętom, sama się
leniła, a gdy zwierzątka się jej bały, albo gdy jej odmawiały, to je po prostu biła.
Nie lubiły pieski, nie lubiły kotki tej drugiej nieprzyjemnej, ponurej Dorotki.
Gdy rok upłynął, Pani wezwała drugą Dorotkę, kotki i pieski na naradę.
Pytanie do dzieci:
- Jaką skrzynię darujemy Dorotce – zieloną czy czarną?
- Czarną - odpowiedziały zwierzątka.
- A teraz, Dorotko, idź do stajni – który koń zarży ten twój, która karoca do ciebie wyjedzie – twoja
będzie, który woźnica do ciebie się roześmieje – ten ciebie do domu odwiezie.
Wchodzi Dorotka do stajni, a tam cisza, jak makiem zasiał. Żaden koń nie zarżał, żaden woźnica się
nie zaśmiał. Wzięła skrzynię na stary wózek i sama musiała go ciągnąć. A piesek i kotek biegły
przed wózkiem i śpiewały:
"Przed nią cyk,
za nią cyk,
a we środku węży syk!!"
Tak jak poprzednio – powtarzamy kilka razy z dziećmi. Można też powiedzieć to w języku
wężowym, czyli po prostu posyczeć. Albo, jeśli dzieci są jeszcze skupione (mogą już być
zmęczone) można je podzielić na grupy – jedna syczy, druga powtarza tekst. A potem zamiana.
Macocha ucieszyła się na widok córki, a jeszcze bardziej na widok skrzyni. Zaraz ją otworzyła, ale
ze skrzyni wypełzły same węże i gady.
3
Szczęśliwie żyła dobra Dorotka. Zawsze przy sobie miała za przyjaciół pieska i kotka, często z nimi
siadała i piosenkę kocią albo psią śpiewała.
Na zakończenie, na jakąś znaną dzieciom melodię np. „Wlazł kotek” można zaśpiewać najpierw
wersję kocią, czyli na samo miau:
Miau miau miau itp.
A potem psią na samo hau.
Hau, hau hau!
4