D - Sąd Okręgowy we Wrocławiu

WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 25 marca 2014 r.
Sąd Okręgowy we Wrocławiu VII Wydział Pracy
w składzie następującym:
Przewodniczący SSO Anna Nowińska
S ę d z i o w i e: SSO Ryszard Kozłowski (ref.)
SSO Robert Kuczyński
Protokolant : Małgorzata Miodońska
po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2014 r. we Wrocławiu - na rozprawie
sprawy z powództwa U. K.
przeciwko (...) Sp. z o.o. w B.
o ustalenie i przywrócenie do pracy
na skutek apelacji powódki U. K.
od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 2
grudnia 2013 r. sygn. akt IV P 1188/12
I. oddala apelację,
II. nie obciąża powódki kosztami zastępstwa prawnego w postępowaniu odwoławczym.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 2.04.2013r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w sprawie z powództwa U. K. przeciwko (...) Sp. z o.o. w B. o ustalenie istnienia stosunku pracy na
podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony i przywrócenie do pracy – oddalił powództwo.
Sąd Rejonowy na podstawie stanu faktycznego ustalonego w toku przewodu sądowego, który Sąd Okręgowy uznał za
własny przyjął brak skuteczności roszczeń powódki.
Powódka była zatrudniona u strony pozwanej początkowo na podstawie umowy o pracę zawartej w dniu 3.08.2007r.
na okres próbny od dnia 13.08.2007r. do dnia 12.11.2007r. na stanowisku montera. Następnie w dniu 20.10.2007r.
strona pozwana zawarła z powódką kolejną umowę o pracę na podstawie której powódka została zatrudniona na czas
określony od dnia 13.11.2007r. do dnia 12.11.2012r. Umowa o pracę zawarta w dniu 20.10.2007r. uległa rozwiązaniu
z dniem 12.11.2012r. tj. z upływem okresu na jaki została zawarta na podstawie przepisu art. 30 § 1 pkt 4 kp.
W ocenie Sądu Rejonowego w stanie faktycznym niniejszej sprawy nie było żadnych podstaw do uznania, że zawarta
przez strony postępowania w dniu 20.10.2007r. umowa o pracę na czas określony zmierzała do obejścia przez
stronę pozwaną przepisów prawa pracy. Jednocześnie, że zawarcie takiej umowy wynikało i było konsekwencją zasad
prowadzonej przez stronę pozwaną działalności gospodarczej.
W konsekwencji Sąd Rejonowy uznał, że zawarta w dniu 20.10. (...). umowa o pracę na czas określony była zgodna
z wolą stron postępowania a przy tym nie była sprzeczna ze społeczno gospodarczym przeznaczeniem prawa do
zawierania terminowych umów o pracę, ani z zasadami współżycia społecznego.
Powyższe skutkowało oddaleniem żądania powódki .
Umowa o pracę zawarta w dniu 20.10.2007r. uległa bowiem rozwiązaniu na skutek upływu okresu na jaki została
zawarta nie zaś przez jednostronne oświadczenie pracodawcy w zakresie jej wypowiedzenia.
Tym samym powódce nie przysługiwało roszczenie o przywrócenie do pracy.
Od powyższego wyroku apelację wniosła powódka U. K. opierając ją na zarzucie naruszenia prawa procesowego a to
przepisu art. 233 § 1 kpc w zw. z art. 227 kpc i w zw. z art. 217 kpc w związku z brakiem wszechstronnego zebrania
i rozważenia materiału dowodowego.
Wskazując na powyższe wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku przez uwzględnienie powództwa ewentualnie jego
uchylenie z przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.
Kwestionując prawidłowość wydanego w sprawie wyroku twierdziła, że w stanie faktycznym sprawy nie było żadnych
podstaw do uznania, że zawarta przez strony postępowania w dniu 20.10. (...). umowa o pracę nie była w rzeczywistości
umową o pracę na czas nieokreślony, tym samym powódce przysługiwało roszczenie o przywrócenie do pracy.
Strona pozwana w odpowiedzi na apelację wniosła o oddalenie powództwa.
Sąd Okręgowy rozpoznając apelację zważył co następuje.
Apelacja jest nieuzasadniona a przytoczone w niej zarzuty i argumenty nie uzasadniają uznania że orzeczenie Sądu
Rejonowego, którym oddalono powództwo powódki o ustalenie i przywrócenie do pracy jest wadliwe i narusza
przepisy prawa.
Stwierdzić bowiem należało, że Sąd Rejonowy orzekając w sprawie przeprowadził właściwe i wyczerpujące
postępowanie dowodowe wyjaśniając wszystkie istotne okoliczności w sprawie dotyczące podstaw zgłoszonych przez
powódkę roszczeń. Tak zebrany w sprawie materiał dowodowy ocenił właściwie w ramach swobodnej oceny dowodów
nie naruszając zasady określonej w przepisie art. 233 § 1 kpc.
Podzielając taką ocenę dowodów przeprowadzonych przez Sąd Rejonowy wraz z przywołaną argumentacją Sąd
Okręgowy uznał, że nie istniały podstawy do uznania skuteczności roszczeń powódki.
Niewątpliwym w sprawie było, że powódka była zatrudniona u strony pozwanej początkowo na podstawie umowy o
pracę na okres próbny i następnie w dniu 20.10.2007r. strona pozwana zawarła z powódką kolejną umowę o pracę na
podstawie, której powódka została zatrudniona na czas określony od dnia 13.11.2007r. do dnia 12.11.2012r.
Umowa o pracę zawarta w dniu 20.110.2007r. uległa rozwiązaniu z dniem 12.11.2012r. tj. z upływem okresu na jaki
została zawarta na podstawie przepisu art. 30 § 1 pkt 4 kp.
W stanie faktycznym sprawy brak było argumentów na to, że zawarta przez strony w dniu 20.10.2007r. umowa o
pracę na czas określony zmierzała do obejścia przez stronę pozwaną przepisów prawa pracy. Nie może bowiem na to
wskazywać termin na jaki umowa została zawarta, czy długość okresu wypowiedzenia umowy terminowej.
Istniały natomiast konkretne i obiektywne powody do zawarcia z powódką umowy o pracę na czas określony
wynikające z odpowiednich przepisów dotyczących zasad prowadzonych przez stronę pozwaną działalności
gospodarczej i zawartej umowy inwestycyjnej w ramach specjalnej strefy ekonomicznej.
Zawarcie takiej umowy nie mogło też stanowić o dyskryminacji samego pracownika skoro uzyskał on zatrudnienie i
należne wynagrodzenie za pracę.
Biorąc to pod uwagę nie było więc podstaw do stwierdzenia, że zawarcie terminowej umowy o pracę z powódką było
sprzeczne ze społeczno gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub zasadami współżycia społecznego skoro celem
strony pozwanej nie było wyłącznie ułatwienie rozwiązywania z pracownikami takich umów.
Istotne przy tym było w sprawie, że powódka miała świadomość treści zawartej z nią umowy o pracę, którą
zaakceptowała i podjęła zatrudnienie. Co było również istotne powódka przed podjęciem pracy nie dochodziła
zawarcia umowy na czas nieokreślony a pracodawca jej takiej umowy nie proponował. Natomiast powódka w
ramach swobody umów, będącej podstawową zasadą prawa pracy nie była zmuszona zawierać przedmiotowej
umowy, w szczególności jeżeli postanowienia tej umowy nie były przez nią akceptowane. Prawidłowo więc powyższe
skutkowało oddaleniem żądań powódki. Zbędne więc było prowadzenie postępowania dowodowego dotyczącego
przyczyn rozwiązania z powódką umowy o pracę, skoro do rozwiązania umowy doszło na skutek upływu czasu na jaki
została zawarta.
Z tych względów Sąd Okręgowy z mocy przepisu art. 385 kpc orzekł jak w sentencji.