Uczę się konstruowania gier planszowych

Scenariusz
dla dzieci sześcioletnich i młodszych klas szkolnych
oparty na książce metodycznej pt. „Dziecięca matematyka”
Gruszczyk-Kolczyńskiej i Zielińskiej
Temat zajęć: Uczę się konstruowania gier planszowych.
Cele zajęć:
Dzieci:
- rozwijają swoje zdolności do wysiłku intelektualnego w sytuacjach pełnych
napięć, liczą do 6 oczka na kostce i pola w grze,
- kształtują swoją odporność emocjonalną i wdrażają się do znoszenia porażki
z nadzieją, że można ponownie i lepiej coś wykonać,
- konstruują proste gry-ściganki, samodzielnie i z pomocą nauczyciela układają
zasady gry i przestrzegają ich podczas zabawy.
Metoda: praktyczna
Forma pracy: zespołowa
Pomoce dydaktyczne:
- koła kolorowe (dziesięć zielonych, dwa czerwone),
- szarfy w czterech kolorach dla czterech drużyn,
- duże kostki do gry.
Przebieg zajęć
1. Konstruowanie gry „Kto pierwszy dotrze do mety?”
Nauczyciel proponuje:
Zorganizujemy wspólnie grę. Będą to wyścigi od startu do mety. Najpierw
z kółek ułożymy chodniczek (układają jak na rysunku). Tu będzie start
i miejsce, w którym staną zawodnicy, ... a tu meta (na końcu gry). Miejsce gry
jest gotowe.
Ustawcie się parami przede mną, wytypujemy cztery zespoły, które otrzymają
szarfy dla każdego uczestnika, wybierzemy z każdego zespołu przedstawiciela...
Przedstawiciel będzie reprezentował swoją drużynę, a każda drużyna będzie
kibicowała swojemu zawodnikowi.
W tej fazie organizacja gry przedstawia się następująco:
META
START
Teraz powiem wam, jak się gra. Każdy zespół dostanie kostkę do gry. Kolejno
rzuca się kostką, liczy kropki i podaje ich liczbę swojemu zawodnikowi.
Teraz on może przesunąć się o tyle płytek do przodu, ile było oczek na kostce.
Wygra ten zespół, którego zawodnik pierwszy stanie na mecie.
Gra toczy się kilka minut. Wyzwala spore emocje i tak ma być. Zespół, który
wygrał, triumfuje. Pokonany zespół rozpacza, dlatego nauczyciel szybko
proponuje rewanż.
Teraz rozpoczniemy drugi etap, ale aby było ciekawiej, wprowadzimy nowe
elementy do gry. Może wy zaproponujecie, jak można urozmaicić grę.
2. Fazy gry
Dzieci proponują same, że można na jednym polu zatrzymać kolejkę, na innym
polu cofnąć o np. dwa pola lub dodać dwa pola, dodajemy pola z zagadkami
np. litera A oznacza, że musimy podać wyraz rozpoczynający się głoską „a, A”
lub „o, O”, a w nagrodę idziemy do przodu o dwa pola.
Tak też zrobimy, oto następna faza gry:
META
Cofamy się o trzy pola
„ a, A
START
o, O
Czekamy jedną kolejkę
3. Wskazówki
Gra „Kto pierwszy do mety” wyzwala wiele emocji. Warto pokazać dzieciom,
jak je manifestować. Zwycięski zespół może ogłosić swoje zwycięstwo,
klaszcząc w ręce, podskakując do góry itd. Ważne jest, aby dać możliwość
rewanżu jako sposób honorowego potraktowania przegranych. Rewanż jest
tu informacją: nie wszystko stracone i że jest szansa na wygraną lub remis.
Scenariusz opracowała mgr Beata Moszonka
nauczycielka ZSP nr 1
Przedszkole w Żórawinie