1. [W] razie śmierci powoda lub pozwanego, czynności sądu

id: 20033
1. [W] razie śmierci powoda lub pozwanego, czynności sądu polubownego
ustają, przestaje więc istnieć sąd polubowny, każda przeto czynność, podjęta
przez arbitrów po śmierci strony, nie może być poczytywana za czynność sądu
polubownego (…).
2. [U]stanie czynności sądu polubownego z mocy p. 2 art. 1384 u. p. c.
następuje również wówczas, gdy umiera jeden z pośród kilku powodów lub
pozwanych (…).
Orzeczenie Sądu Najwyższego
z dnia 1 września 1932 r.
I C 1018/32
Skład orzekający:
SSN S. Holewiński (przewodniczący)
SSN W. Miszewski (referent)
SSN E. Krotowski
Sąd Najwyższy rozpoznawał skargę kasacyjną adwokata Władysława D. – G.,
pełnomocnika Bronisława Z., na decyzję Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 21 stycznia
1932 roku, w sprawie przeciwko Teresie P. i in. o wydanie tyt. wyk. z wyroku Sądu
Polubownego.
Po wysłuchaniu sprawozdania Sędziego – referenta, głosów rzeczników stron oraz
wniosków Prokuratora
zważywszy:
że zaskarżoną decyzją Sąd Apelacyjny uznał za nieważny wyrok Sądu Polubownego w
sporze między Bronisławem Z. a Henrykiem, Józefem i Teresą P. z założenia, że w toku
postępowania przed tym Sądem zmarł Henryk P., a wyrok przed jego śmiercią nie był
podpisany i ogłoszony;
arbitraz.laszczuk.pl
że w skardze kasacyjnej Bronisław Z. wnosi o uchylenie decyzji Sądu Apelacyjnego z
powodu obrazy przepisów proceduralnych;
że
ustalone
przez
Sąd
Apelacyjny
okoliczności
faktyczne
usprawiedliwiają
unieważnienie wyroku Sądu Polubownego, w myśl bowiem p. 2 art. 1384 U. P. C., w razie
śmierci powoda lub pozwanego, czynności sądu polubownego ustają, przestaje
więc istnieć Sąd Polubowny, każda przeto czynność, podjęta przez arbitrów po
śmierci strony, nie może być poczytywana za czynność sądu polubownego, a
zatem i wydany później wyrok nie może uzyskać sankcji sądu państwowego;
że ustanie czynności sądu polubownego z mocy p. 2 art. 1384 U. P. C.
następuje również wówczas, gdy umiera jeden z pośród kilku powodów lub
pozwanych, wynika to bowiem z treści powyższego przepisu, który nie czyni na ten
przypadek wyjątku, wobec czego wywody skargi kasacyjnej na temat podzielności wyroku
Sądu Polubownego nie podważają decyzji Sądu Apelacyjnego;
że twierdzenie skargi kasacyjnej, jakoby wyrok Sądu Polubownego wydany został
przed śmiercią Henryka P., jako sprzeczne z ustaleniem Sądu Apelacyjnego i dotyczące
strony faktycznej sporu, nie może być uwzględnione (art. 11 U. P. C.);
że również nie jest słuszny zarzut, jakoby Sąd Apelacyjny przeinaczył treść pisma
superarbitra, przeinaczenia bowiem tego pisma w zaskarżonej decyzji dopatrzeć się nie
można;
że wreszcie podniesione przez skarżącego zarzuty, dotyczące braku legitymacji Marji
P. do zaskarżenia wyroku Sądu Polubownego, słusznie pominięte zostały przez Sąd
Apelacyjny, gdyż nie mogły mieć wpływu na wynik sporu;
z tych zasad Sąd Najwyższy skargę kasacyjną oddala.
Źródło: OSN(C) 1932, z. 2, poz. 176
arbitraz.laszczuk.pl