[J]eżeli strony w wyznaczonym do ogłoszenia wyroku Sądu

id: 20039
[J]eżeli strony w wyznaczonym do ogłoszenia wyroku Sądu Polubownego
terminie nie stawiły się, lub gdy wyrok nie był stronom ogłoszony, wyrok
poczytuje się za ogłoszony w ostatnim dniu terminu, wyznaczonego do wydania
wyroku (…).
Orzeczenie Sądu Najwyższego
z dnia 6 października 1933 r.
C I 1157/33
Skład orzekający:
SSN W. Miszewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN A. Stanisławski
SSN W. Święcicki
Sąd Najwyższy rozpoznawał skargę kasacyjną adwokata Jana A., pełnomocnika Simsi
vel Samsona R., na decyzję Sądu Okręgowego w Sosnowcu z 2 stycznia 1933 w sprawie z
Chawą H. o ustalenie zapisu na Sąd Polubowny.
Po wysłuchaniu sprawozdania sędziego i głosów rzeczników stron,
zważywszy:
że 25 sierpnia 1932 Simsia vel Samson R. wniósł do Sądu Grodzkiego podanie, w
którem żądał unieważnienia wyroku Sądu Polubownego, wydanego 24 stycznia 1932 w
sporze z Chawą H., przytaczając, że o terminie rozpoznania sprawy nie był zawiadomiony
oraz że wyrok nie był mu ogłoszony; jednocześnie w temże podaniu skarżący Simsia vel
Samson R., zgłosił wniosek o przywrócenie mu terminu do zaskarżenia wyroku Sądu
Polubownego;
że Sąd Grodzki decyzją z 14 października 1932 r. odmówił przywrócenia Simsi vel
Samsonowi R. terminu do zaskarżenia wyroku Sądu Polubownego, a Sąd Okręgowy decyzją z
2 stycznia 1932 utrzymał w mocy decyzję Sądu Grodzkiego z założenia, że w myśl art. 1392
arbitraz.laszczuk.pl
w związku z art. 1372 u. p. c., jeżeli strony w wyznaczonym do ogłoszenia wyroku
Sądu Polubownego terminie nie stawiły się, lub gdy wyrok nie był stronom
ogłoszony, wyrok poczytuje się za ogłoszony w ostatnim dniu terminu,
wyznaczonego do wydania wyroku, oraz że skoro treść zapisu na Sąd Polubowny
określona została 13 listopada 1931, skarga zaś o unieważnienie wyroku wniesiona została
25 sierpnia 1932, przyczem skarżący tej zwłoki nie usprawiedliwił, słusznie oddalony został
przez Sąd Grodzki wniosek o przywrócenie terminu;
że w skardze kasacyjnej Simsia vel Samson R. wnosi o uchylenie decyzji Sądu
Okręgowego z powodu naruszenia art. 123, 142, 835 i 1392 u. p. c.;
że jak słusznie podnosi skarga kasacyjna, odmowa przywrócenia terminu do
zaskarżenia wyroku Sądu Polubownego nie została przez Sąd Okręgowy należycie
uzasadniona, albowiem Sąd Okręgowy, stwierdzając, iż skarżący nie usprawiedliwił zwłoki,
nie zajął się rozważeniem powołanej przez niego okoliczności, iż postępowanie przed Sądem
Polubownym odbyło się bez udziału skarżącego, który nie był zawiadomiony o terminie
rozpoznania sprawy i ogłoszenia wyroku; w tych warunkach powołanie się Sądu Okręgowego
na art. 1392 u. p. c. nie jest na miejscu, gdyż przepis ten uznaje wyrok za ogłoszony w
ostatnim dniu okresu czasu, w którym wyrok w myśl art. 1372 u. p. c. miał być wydany,
jeżeli strony nie stawiły się w terminie, wyznaczonym do ogłoszenia wyroku, czyli w terminie,
podanym do wiadomości stron; w danym przypadku, jak twierdził skarżący nie był on
powiadomiony o tym terminie, a zatem nie mógł wogóle wiedzieć, czy Sąd Polubowny wydał
wyrok, zastosowanie przeto do niego art. 1392 u. p. c. nie byłoby usprawiedliwione, gdyby
okoliczność została stwierdzona, przewidziany zaś w art. 837 u. p. c. termin do zgłoszenia
wniosku o przywrócenie terminu z art. 1398 u. p. c. rozpocząłby swój bieg od daty, kiedy
skarżący powziął wiadomość o wydanym wyroku (por. orz. S. N. 175 – 1923);
że wobec tego decyzja Sądu Okręgowego, jako nie odpowiadająca wymaganiom art.
129 i 142 u. p. c., ulega uchyleniu;
z tych zasad Sąd Najwyższy zaskarżoną decyzję Sądu Okręgowego w S. z powodu
obrazy art. 129 i 142 u. p. c. uchyla i sprawę temuż Sądowi do ponownego rozpoznania w
innym składzie sędziów przekazuje.
Źródło: OSN(C) 1934, z. 4, poz. 271
arbitraz.laszczuk.pl