CZYM JEST ADHD?

CZYM JEST ADHD?
ADHD, to inaczej zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami
koncentracji uwagi. To zaburzenie spotykane jest częściej u chłopców niż u dziewczynek.
Jego pochodzenie nie zostało w pełni wyjaśnione, jednak wiadomo, że znaczącą rolę
odgrywają tu czynniki genetyczne, czyli gdy mamusia lub tatuś byli „urwisami”
w dzieciństwie, to prawdopodobne jest, że ich pociecha przysporzy i wiele „wychowawczego
wysiłku”.
Dziecko z ADHD, wymaga od rodziców i wychowawców skoncentrowanej uwagi,
tolerancji i cierpliwości, gdyż i jemu samemu takie zachowanie również sprawia poważne
problemy – trudniej mu znaleźć przyjaciół, trudno odnieść sukces, trudniej usłyszeć
pochwały. Często również obok nadruchliwości, impulsywności, zaburzeń koncentracji uwagi
i konfliktów z rówieśnikami występują specyficzne trudności w uzyskiwaniu umiejętności
szkolnych tj. dysleksja, dysgrafia oraz dyskalkulia. I tu, bez pomocy dorosłych dziecko gubi
się w coraz to nowych problemach.
By nasze dziecko było szczęśliwe i by mogło odnaleźć się na drodze do dorosłości,
musimy mu pomagać już od chwili zauważenia budzących w nas niepokój objawów ADHD.
Kiedy zaczynają być dostrzegalne objawy ADHD?
Już od wczesnego dzieciństwa można zauważyć cechy charakterystyczne dla
nadpobudliwości. Ale najczęściej objawy te zaczynają występować między 3, a 7 rokiem
życia dziecka. Jednakże objawy mogą ujawnić się później.
Co powinno wzbudzić nasz niepokój w zachowaniu dziecka?











Łatwo i często się denerwuje,
Wszystkiego musi dotknąć,
Dokucza kolegom,
Jest bardzo gadatliwe,
Raczej biega, niż chodzi,
Nie umie się skoncentrować na jednej czynności,
Podczas zajęć wierci się, macha rękami i nogami,
Źle zapamiętuje szczegóły,
Wszystko je rozprasza,
Nie słucha poleceń rodziców,
Psoci, czasem nieumyślnie psuje różne rzeczy lub je gubi.
Co charakterystyczne?: aktywność dziecka nadpobudliwego zwykle jest
dość chaotyczna, nie służy określonemu celowi.
1
Jakie mogą być konsekwencje psychologiczne?
 Dziecko jest często karane za swoje objawy,




Słyszy, że jest niegrzeczne, leniwe, nie słucha, przeszkadza, przez co widzi
siebie jako osobę gorszą od innych, nieudaną, złą,
Często reaguje na bodźce zbyt mocno, agresywnie lub wycofuje się
i rezygnuje z wszelkich usiłowań,
Nie ma wielu kolegów,
Często jest wyśmiewany, bo swoim „złym” zachowaniem skupia na sobie
uwagę.
Jak można pomóc?

















Organizując im środowisko zewnętrzne (uporządkowane otoczenie),
Więcej zrozumienia, tolerancji i cierpliwości ze strony dorosłych,
Wprowadzaj porządek i rutynę. Większość dzieci lubi kiedy rytm dnia jest stały,
Ograniczaj bodźce (głośna muzyka, telewizor, gry komputerowe). Niech wykonuje
tylko jedną czynność np. je obiad, ale bez włączonego radia lub telewizora. Ponieważ
dziecko łatwo się rozprasza, należy się starać by w domu był spokój, by mogło się
skupić na jednej czynności,
Mów jasno i wyraźnie,
Staraj się planować,
Zadbaj o miejsce pracy dziecka. Miejsce do pracy powinno być jasne i nie zagracone,
Kąpiel dziecka traktuj jako doskonały moment do relaksu i wyciszenia,
Staraj się interweniować w sytuacjach konfliktowych, w jakie uwikłało się twoje
dziecko, reguluj jego zachowania, ucz go innego sposobu negatywnych uczuć,
Zachęcaj dziecko do wykonywania różnego rodzaju prac plastycznych, które pomogą
mu uzewnętrznić jego uczucia,
Staraj się dostosować tempo pracy i zabawy do możliwości psychofizycznych dziecka,
Zapewnij dziecku specjalistyczną pomoc psychologiczno – pedagogiczną w
momencie, gdy dziecko zaczyna mieć problemy w nauce,
Daj dziecku szansę wypowiadania się, jednocześnie porządkuj jego wypowiedzi,
pamiętając o tym, że dziecko ma skłonność do udzielania pochopnych odpowiedzi,
Staraj się budzić zainteresowania dziecka i angażować go w bardzo konkretnym
działaniu,
Staraj się konfrontować dziecko z konsekwencjami swoich zachowań. Staraj się
współpracować z przedszkolem (szkołą), do których uczęszcza twoje dziecko,
Możesz, po konsultacji z lekarzem podawać leki,
Baw się razem z dzieckiem. Są zabawy, które powoli, ale dość skutecznie mogą
pomóc wyciszyć dziecko i poprawić jego funkcjonowanie szkolne i społeczne.
2
PAMIĘTAJ O DZIESIĘCIU PODSTAWOWYCH PROŚBACH
DZIECKA NADPOBUDLIWEGO, KTÓRE ZAWIERAJĄ CAŁĄ
ESENCJĘ I WYKŁADNIĘ SKUTECZNEGO POSTĘPOWANIA
Z DZIECKIEM NADPOBUDLIWYM.
Oto one:
1. Pomóż mi skupić się na jednej czynności.
2. Chcę wiedzieć, co się zdarzy za chwilę.
3. Poczekaj na mnie, pozwól mi się zastanowić.
4. Jestem w kropce, nie potrafię tego zrobić, pokaż mi wyjście z tej sytuacji.
5. Chciałbym od razu wiedzieć, czy to, co robię, jest zrobione dobrze.
6. Dawaj mi tylko jedno polecenie naraz.
7. Przypomnij mi, żebym się zatrzymał i pomyślał.
8. Dawaj mi małe zadania do wykonania, kiedy cel jest daleko, gubię się.
9. Chwal mnie chociaż raz dziennie, bardzo tego potrzebuję.
10.Wiem, że potrafię być męczący, ale czuję, że rosnę, kiedy okazujesz mi,
jak mnie kochasz!
OPRACOWAŁA: BERNADETA SKIBA
3