ABC Magazynu Instalatora

ABC Magazynu Instalatora
nr 12013
Kolektor w poziomie
ABC pomp ciepła
Jan
Siedlaczek
Powszechnie uważa się, że dolne źródło
pompy ciepła w postaci kolektora poziomego jest łatwiejsze i tańsze w wykonaniu w
porównaniu do sondy pionowej. Wynika to
głównie z tego powodu, że do wykonania kolektora poziomego nie jest konieczne stosowanie specjalistycznego i drogiego sprzętu
w postaci wiertnicy. Wystarcza taki sprzęt
jak: koparka, spychacz i zagęszczarka gruntu
(nie zawsze stosowana) oraz sporadycznie
kolumna wywrotek. Sprzęt ten jest powszechnie dostępny.
Ostatecznie jednak, zarówno o trudnościach wykonania, jak i o wysokości kosztów
będą decydować warunki lokalne. Inaczej
będą się one przedstawiać, gdy teren będzie
otwarty i dostępny, inaczej, gdy trzeba będzie np. wykarczować stare drzewa lub przenieść podziemne instalacje w inne miejsce.
Karczowanie drzew liściastych i iglastych
powyżej 5 lat wymaga odpowiedniego zezwolenia urzędu gminy lub miasta.
Kolektor poziomy potrzebuje znacznie
większej powierzchni terenu niż sonda pionowa. Ten wymóg może okazać się, w niektórych wypadkach, poważnym mankamentem. Nie można z góry określić wielkości
potrzebnej powierzchni gruntu pod kolektor, nawet do pompy ciepła o ustalonej już
18
mocy. Nie dobiera się wielkości powierzchni
gruntu do pompy, lecz zawartość niezbędnej
energii cieplnej w gruncie.
Dobór wielkości kolektora i tym samym
powierzchni jest zadaniem dla projektanta i
geologa. Geolog ocenia grunt pod względem
wydajności energii i warunków regeneracji
energetycznej gruntu w okresie letnim, a
projektant na podstawie tych danych oblicza
niezbędną wielkość powierzchni gruntu i
projektuje kolektor zdolny przejmować z
gruntu odpowiednią ilość energii cieplnej.
Dodatkowym parametrem, jaki należy
wziąć pod uwagę, jest intensywność eksploatacji dolnego źródła. Przyjmuje się, że pompa ciepła nie powinna pracować, na ogrzewanie budynku i podgrzewanie wody użytkowej, dłużej niż 2400 godzin w ciągu roku.
Ten warunek określa producent pompy ciepła, uwzględniając jej żywotność.
Projektant wspólnie z geologiem określa
głębokość, na jakiej powinien być umieszczony kolektor poziomy. W tym celu wykorzystuje się mapę stref zamarzania gruntu, którą podaje Polska Norma PN/B-03020. Ogólnie
przyjmuje się, że kolektor powinien być zagłębiony o 20 do 50 cm poniżej strefy zamarzania. Niezależnie od normy, która jednak
określa strefy głębokości zamarzania w sposób
bardzo ogólny, warto wziąć pod uwagę lokalne
warunki geologiczne i doświadczenia.
Zbyt płytkie ulokowanie kolektora może
spowodować, że znajdzie się on w zimie w
obszarze zamrożonym i nie będzie w stanie
dostarczyć niezbędnej ilości ciepła do budynku. Zbyt głębokie zakopanie może być
przyczyną braku ciepła w kolejnych sezonach grzewczych z powodu niedostatecznej
www.instalator.pl