Stanisław Padykuła, urodził się 6 maja 1946 r. w Mielcu, syn Józefa i
Transkrypt
Stanisław Padykuła, urodził się 6 maja 1946 r. w Mielcu, syn Józefa i
Stanisław Padykuła, urodził się 6 maja 1946 r. w Mielcu, syn Józefa i Teofili z domu Biernat. Absolwent Technikum Mechanicznego w Mielcu (specjalność: urządzenia chłodnicze w przemyśle), maturę zdał w 1965 r. W okresie szkolnym zajmował się modelarstwem oraz przez pewien czas należał do ZHP (12 Męska Drużyna im. Dywizjonu 303). Trenował koszykówkę i grał w zespole „Stali” Mielec (liga międzywojewódzka). W 1973 r. ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej w zakresie mechaniki (specjalność: obrabiarki, narzędzia i technologia budowy maszyn) i uzyskał tytuł inżyniera mechanika. Od 30 sierpnia 1965 r. pracował w WSK „PZL-Mielec”, m.in. na stanowiskach: starszego technologa, samodzielnego konstruktora, kierownika sekcji, kierownika Działu Planowania Technologicznego, kierownika Działu Obsługi Informatycznej i kierownika działu koordynującego uruchomieniem produkcji samolotu M-18 „Dromader”. W latach 1974-1979 uczestniczył w pracach Grupy Roboczej Stałej Komisji Maszynowej przy Radzie Wzajemnej Pomocy Gospodarczej jako delegat ZPLiS w dziedzinie transportu chłodniczego i izotermicznego. W 1981 r. zapisał się do powstającego w WSK NSZZ „Solidarność”, ale nie pełnił w nim żadnych funkcji. Był też członkiem Klubu Inteligencji Katolickiej w Mielcu i w późniejszych latach jako wiceprezes był jednym z jego najaktywniejszych działaczy. Działacz w Duszpasterstwie Ludzi Pracy w Mielcu. Także w 1981 r. został wybrany przewodniczącym Rady Pracowniczej Przedsiębiorstwa. Uczestniczył też w pracach Organizacji Zakładowych NSZZ „Solidarność” Wiodących Zakładów Pracy (tzw. „Sieć”), dotyczących m.in.: przygotowywanych nowych ustaw o przedsiębiorstwie i samorządzie robotniczym oraz programu reform systemu gospodarczego. W latach 80. pracował na stanowiskach: kierownika pracowni, kierownika sekcji, technologa prowadzącego i asystenta dyrektora naczelnego ds. współpracy z Sejmem i Rządem RP (do 22 stycznia 1991 r.). W latach 1982–1988 brał udział w opracowaniu projektów i dokumentacji eksploatacyjnej oraz koordynacji opracowań i wdrożeń systemów informatycznych w zakresie technicznego przygotowania produkcji lotniczej. Był autorem 6 projektów racjonalizatorskich. Należał do SIMP. Ukończył szereg kursów specjalistycznych. Poza pracą zawodową w latach 70. i 80. angażował się społecznie w działalność Rady Spółdzielni Mieleckiej Spółdzielni Mieszkaniowej i Komitetu Osiedla MSM im. M. Kopernika. W 1989 r. współzałożyciel Okręgowego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Mielcu. W wyborach 4 czerwca 1989 r. jako kandydat OKO „S” został posłem na Sejm PRL X kadencji (tzw. „kontraktowy”) i aktywnie uczestniczył w zapoczątkowaniu głębokich przemian ustrojowych państwa. Brał udział w pracach: Komisji Systemu Gospodarczego Przemysłu i Budownictwa, Komisji ds. Samorządu Terytorialnego i Gospodarki Komunalnej, Nadzwyczajnej Komisji do Rozpatrywania Ustaw o Samorządzie Terytorialnym (przewodniczył Podkomisji ds. Ordynacji Wyborczej) oraz Komisji ds. Reprywatyzacji Przedsiębiorstw Państwowych. 23 stycznia 1991 r. został mianowany podsekretarzem stanu (wiceministrem) w Ministerstwie Przemysłu (później Ministerstwo Przemysłu i Handlu) i z krótką przerwą pracował na tym stanowisku do 31 grudnia 1996 r. Od 1 stycznia 1997 r. pełnił funkcję wiceprezesa Agencji Rozwoju Przemysłu w Warszawie. Utrzymywał stały kontakt z Mielcem, m.in. w znaczący sposób wspierał procesy restrukturyzacyjne w WSK „PZL-Mielec” oraz przyczynił się do powstania i rozwoju SSE EURO-PARK MIELEC. W latach 1990–1997 był prezesem mieleckiej Fundacji S.O.S. „Życie”. Zginął 12 lipca 2001 r. w katastrofie samolotu M28 „Skytruck”, wyprodukowanego w Mielcu, na lotnisku w Puerto Cabello (Wenezuela), gdzie przebywał z misją techniczno–handlową. (Specjalna komisja ustaliła, że wypadek spowodował pilot wenezuelski) Odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi i pośmiertnie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Spoczywa na cmentarzu wilanowskim w Warszawie. W 2005 r. uchwałą Rady Miasta nazwano jego imieniem jedną z ulic w Mielcu.