Stanisław Padykuła, urodził się 6 maja 1946 r. w Mielcu, syn Józefa i

Transkrypt

Stanisław Padykuła, urodził się 6 maja 1946 r. w Mielcu, syn Józefa i
Stanisław Padykuła, urodził się 6 maja 1946 r. w Mielcu, syn Józefa i Teofili z domu Biernat. Absolwent
Technikum Mechanicznego w Mielcu (specjalność: urządzenia chłodnicze w przemyśle), maturę zdał w
1965 r. W okresie szkolnym zajmował się modelarstwem oraz przez pewien czas należał do ZHP (12
Męska Drużyna im. Dywizjonu 303). Trenował koszykówkę i grał w zespole „Stali” Mielec (liga
międzywojewódzka). W 1973 r. ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej w
zakresie mechaniki (specjalność: obrabiarki, narzędzia i technologia budowy maszyn) i uzyskał tytuł
inżyniera mechanika.
Od 30 sierpnia 1965 r. pracował w WSK „PZL-Mielec”, m.in. na stanowiskach: starszego technologa,
samodzielnego konstruktora, kierownika sekcji, kierownika Działu Planowania Technologicznego,
kierownika Działu Obsługi Informatycznej i kierownika działu koordynującego uruchomieniem produkcji
samolotu M-18 „Dromader”. W latach 1974-1979 uczestniczył w pracach Grupy Roboczej Stałej
Komisji Maszynowej przy Radzie Wzajemnej Pomocy Gospodarczej jako delegat ZPLiS w dziedzinie
transportu chłodniczego i izotermicznego. W 1981 r. zapisał się do powstającego w WSK NSZZ
„Solidarność”, ale nie pełnił w nim żadnych funkcji. Był też członkiem Klubu Inteligencji Katolickiej w
Mielcu i w późniejszych latach jako wiceprezes był jednym z jego najaktywniejszych działaczy. Działacz
w Duszpasterstwie Ludzi Pracy w Mielcu. Także w 1981 r. został wybrany przewodniczącym Rady
Pracowniczej Przedsiębiorstwa. Uczestniczył też w pracach Organizacji Zakładowych NSZZ
„Solidarność” Wiodących Zakładów Pracy (tzw. „Sieć”), dotyczących m.in.: przygotowywanych nowych
ustaw o przedsiębiorstwie i samorządzie robotniczym oraz programu reform systemu gospodarczego.
W latach 80. pracował na stanowiskach: kierownika pracowni, kierownika sekcji, technologa
prowadzącego i asystenta dyrektora naczelnego ds. współpracy z Sejmem i Rządem RP (do 22
stycznia 1991 r.). W latach 1982–1988 brał udział w opracowaniu projektów i dokumentacji
eksploatacyjnej oraz koordynacji opracowań i wdrożeń systemów informatycznych w zakresie
technicznego przygotowania produkcji lotniczej. Był autorem 6 projektów racjonalizatorskich. Należał
do SIMP. Ukończył szereg kursów specjalistycznych. Poza pracą zawodową w latach 70. i 80.
angażował się społecznie w działalność Rady Spółdzielni Mieleckiej Spółdzielni Mieszkaniowej i
Komitetu Osiedla MSM im. M. Kopernika.
W 1989 r. współzałożyciel Okręgowego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Mielcu. W wyborach
4 czerwca 1989 r. jako kandydat OKO „S” został posłem na Sejm PRL X kadencji (tzw. „kontraktowy”) i
aktywnie uczestniczył w zapoczątkowaniu głębokich przemian ustrojowych państwa. Brał udział w
pracach: Komisji Systemu Gospodarczego Przemysłu i Budownictwa, Komisji ds. Samorządu
Terytorialnego i Gospodarki Komunalnej, Nadzwyczajnej Komisji do Rozpatrywania Ustaw o
Samorządzie Terytorialnym (przewodniczył Podkomisji ds. Ordynacji Wyborczej) oraz Komisji ds.
Reprywatyzacji Przedsiębiorstw Państwowych. 23 stycznia 1991 r. został mianowany podsekretarzem
stanu (wiceministrem) w Ministerstwie Przemysłu (później Ministerstwo Przemysłu i Handlu) i z krótką
przerwą pracował na tym stanowisku do 31 grudnia 1996 r.
Od 1 stycznia 1997 r. pełnił funkcję wiceprezesa Agencji Rozwoju Przemysłu w Warszawie.
Utrzymywał stały kontakt z Mielcem, m.in. w znaczący sposób wspierał procesy restrukturyzacyjne w
WSK „PZL-Mielec” oraz przyczynił się do powstania i rozwoju SSE EURO-PARK MIELEC. W latach
1990–1997 był prezesem mieleckiej Fundacji S.O.S. „Życie”.
Zginął 12 lipca 2001 r. w katastrofie samolotu M28 „Skytruck”, wyprodukowanego w Mielcu, na lotnisku
w Puerto Cabello (Wenezuela), gdzie przebywał z misją techniczno–handlową. (Specjalna komisja
ustaliła, że wypadek spowodował pilot wenezuelski) Odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi i
pośmiertnie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Spoczywa na cmentarzu wilanowskim w
Warszawie.
W 2005 r. uchwałą Rady Miasta nazwano jego imieniem jedną z ulic w Mielcu.

Podobne dokumenty