to, co dociera do ciebie, nie jest tym, co widzisz

Lekcja VI — 7 lutego
TO, CO DOCIERA DO CIEBIE,
NIE JEST TYM, CO WIDZISZ
STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Prz 14,1-35; Dn 7,25; Mk 12,30-31; Prz 15,3;
Iz 5,20; Prz 15,1-33; Mt 20,26-28.
TEKST PAMIĘCIOWY: „Niejedna droga zda się człowiekowi prosta, lecz
w końcu prowadzi do śmierci” (Prz 14,12).
Apostoł Paweł napisał: „Teraz bowiem widzimy jakby przez zwierciadło
i niby w zagadce” (1 Kor 13,12). Widzimy tak mało, a i to, co dostrzegamy,
przechodzi przez filtr naszego umysłu. Nasze oczy i uszy — a właściwie wszystkie nasze zmysły — dają nam jedynie mgliste pojęciem o tym, co tak naprawdę jest na zewnątrz.
Możemy być zwodzeni nie tylko przez świat zewnętrzny, ale też przez siebie samych. Nasze marzenia, poglądy i opinie mogą znacznie zniekształcać
to, jak postrzegamy siebie samych, a ze wszystkich złudzeń chyba to jest najgorsze.
Co więc powinniśmy zrobić, by się chronić przed oszustwami? Księga Przysłów podaje podstawową radę: Nie powinniśmy ufać samym sobie, jak czynią
głupcy. Powinniśmy ufać Panu, który kieruje biegiem wydarzeń, nawet jeśli
wszystko zdaje się iść nie tak, jak należy. Musimy więc żyć, polegając na wierze, a nie jedynie na własnym wzroku, gdyż ten może być niezwykle zwodniczy. Może ukazywać jedynie wycinek rzeczywistości i, co gorsza, dodatkowo
ją zniekształcać.
48
Pewność głupca
NIEDZIELA — 1 lutego
Przeczytaj 14. rozdział Księgi Przysłów. Co mówi on o głupcu?
...................................................................................................................................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................................................................................................................................
Głupiec mówi dumnie (zob. Prz 14,3 BI). Pierwsze słowa o głupcu odnoszą
się do jego wyniosłej mowy. Utożsamienie rózgi z mową głupca sugeruje czekającą na niego karę. Dumne słowa wypływają z jego ust w przeciwieństwie
do ust mądrego, które go strzegą (zob. Dn 7,8).
Głupiec wyśmiewa mądrość (zob. Prz 14,6-9 BG). Choć wydaje się, że głupiec poszukuje mądrości, tak naprawdę w nią nie wierzy i podchodzi do niej
nieufnie. Nie odnajdzie jej, ponieważ — według niego — nie ma żadnej mądrości poza nim. Najbardziej przerażająca jest jego postawa wobec lekceważenia prawa. Co może być bardziej śmiercionośne od wyśmiewania pojęcia
grzechu?
Głupiec jest naiwny (zob. Prz 14,15). Paradoksalnie głupiec, śmiejąc się
z tych idealistów, którzy wciąż wierzą w wartość mądrości, sam pokazuje, że
zatracił zdolność krytycznej oceny tego, co słyszy — wierzy każdemu słowu.
Ironia przedstawionej sytuacji trafia w samo serce zeświecczonego społeczeństwa. Sceptycy wyśmiewają Boga i religię, twierdząc, że takie wierzenia
są dla dzieci i starców, lecz sami często wierzą w najgłupsze rzeczy, takie jak
na przykład pojawienie się życia na ziemi przez czysty przypadek.
Głupiec jest porywczy (zob. Prz 14,26.29). Ponieważ głupiec wierzy, że
prawda jest w nim, nie zastanawia się nad niczym. Jego reakcje są szybkie
i dyktowane głównie impulsem.
Głupiec gnębi bliźnich (zob. Prz 14,21.31). Psychika głupca podsuwa mu
mechanizmy opresji i nietolerancji. Głupiec jest nietolerancyjny dla innych
i traktuje ich z pogardą (zob. Dn 7,25; 8,11-12).
Łatwo zauważyć głupotę u innych, ale co z naszą własną głupotą? Które
z tych skaz charakteru musisz najpierw rozpoznać u siebie, a potem szukać
Bożej pomocy w ich usunięciu?
49
Obawa mądrego
PONIEDZIAŁEK — 2 lutego
Przeczytaj ponownie 14. rozdział Księgi Przysłów. Co mówi on o mądrym
człowieku?
...................................................................................................................................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................................................................................................................................
Mądry mówi pokornie (zob. Prz 14,3). Powstrzymuje się przed nadużywaniem mowy. Jego cicha refleksja wynika z braku aroganckiej pewności siebie.
Bierze on pod uwagę to, że inna osoba może mieć rację, dlatego rozważa
cudze racje i myśli nad wagą argumentów, zanim zabierze głos. Mądry zachowuje milczenie również dlatego, że słucha i jest gotów uczyć się od innych.
Mądry ceni naukę i wiedzę (zob. Prz 14,6.18). Głupiemu z trudem przychodzi nauka, ponieważ ciężko mu usiedzieć u stóp nauczyciela. Z kolei mądremu przychodzi to z łatwością, gdyż jest pokorny. Dlatego też mądry będzie
się cieszył zarówno z nauki, jak i ze wzrastania. To właśnie owo poszukiwanie
wiedzy — czegoś, czego jeszcze nie posiada — czyni go mądrym.
Mądry jest ostrożny (zob. Prz 14,15). Mądry wie, że istnieją grzech i zło,
dlatego też zważa na swoje kroki. Nie ufa on swoim odczuciom ani opiniom,
ale poszukuje potwierdzenia oraz prosi o radę. Jednak zawsze ostrożnie podchodzi do tego, co mówią mu inni ludzie, próbując oddzielić dobro od zła
(zob. 1 Tes 5,21).
Mądry jest opanowany (zob. Prz 14,29.33). Potrafi zachować spokój, ponieważ nie polega na swoich zabiegach, lecz na czymś więcej (zob. Prz 14,14).
To wiara w Najwyższego pozwala mu uspokoić się i ćwiczyć panowanie
nad sobą (zob. Iz 30,15). Bojaźń Boża daje mu poczucie pewności siebie (zob.
Prz 14,26).
Mądry jest współczujący i wrażliwy (zob. Prz 14,21.31). Dwa przykazania:
„Będziesz (...) miłował Pana, Boga swego” (Mk 12,30), i „będziesz miłował
bliźniego swego” (Mk 12,31), są ze sobą powiązane. Nie możemy kochać
Wiekuistego i jednocześnie źle traktować innych ludzi. Najlepszym dowodem
naszej wiary jest nasz pozytywny stosunek do bliźnich, w tym zwłaszcza do potrzebujących.
„Nie uświadamiamy sobie, jak wielu z nas kieruje się wzrokiem zamiast
wiarą. Wierzymy w to, co widzimy, ale nie doceniamy cennych obietnic danych
nam w Słowie Bożym”1. Co znaczy kierowanie się wiarą, a nie wzrokiem? Jak
możemy to czynić?
1
Ellen G. White, Our High Calling, s. 85.
50
Oczy Pana
WTOREK — 3 lutego
„Oczy Pana są na każdym miejscu i śledzą złych i dobrych” (Prz 15,3).
Jakie uczucia wywołują w tobie te słowa i dlaczego?
...................................................................................................................................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................................................................................................................................
Dwa następne rozdziały Księgi Przysłów charakteryzuje nieco inny ton niż
poprzednie. Ich treść jest bardziej teologiczna niż treść wcześniejszych rozdziałów. O wiele częściej pojawiają się w nich słowa dotyczące Boga niż w poprzednich rozdziałach — między innymi te niesamowite słowa, iż Jego oczy
„są na każdym miejscu” (Prz 15,3).
Ta przejmująca świadomość Jego obecności jest czymś, co Izraelici nazywali bojaźnią Pańską. Podobna myśl pojawia się w Księdze Psalmów: „Oto oko
Pana jest nad tymi, którzy się go boją” (Ps 33,18). Również w Księdze Hioba
znajduje się opis Boga jako tego, który „patrzy na krańce ziemi i widzi wszystko, co jest pod niebem” (Hi 28,24). Dlatego też Hiob doszedł do wniosku, że
„bojaźń Pańska (...) jest mądrością” (Hi 28,28).
Te słowa przypominają nam o tym, że Bóg dostrzega dobro i zło bez
względu na to, gdzie się one znajdują. Salomon rozumiał (zob. 1 Krl 3,9), że
prawdziwa mądrość polega na umiejętności odróżniania dobra od zła. Nam
owa świadomość powinna pomagać czynić dobro, nigdy zło, ponieważ Najwyższy widzi wszystkie nasze czyny, nawet jeśli nikt inny ich nie dostrzega.
Oszukujemy sami siebie, wierząc, że skoro czynienie zła, póki co, uchodziło
nam bezkarnie, to całkowicie unikniemy konsekwencji tego, co zrobiliśmy.
Na dłuższą metę nigdy się nam to nie uda.
Tak więc bądźmy sumienni, ponieważ „nie ma stworzenia, które by się
mogło ukryć przed nim, przeciwnie, wszystko jest obnażone i odsłonięte przed
oczami tego, przed którym musimy zdać sprawę” (Hbr 4,13).
Przeczytaj Prz 15,3; Iz 5,20 i Hbr 5,14. Jakie jest najważniejsze przesłanie tych wersetów, zwłaszcza w naszych czasach, gdy pojęcia dobra i zła są
przedstawiane jako niejasne, a niektórzy ludzie twierdzą, że dobro oraz zło są
względne lub są jedynie ludzkimi wymysłami, które nie mają żadnej wartości
oprócz tej, którą im subiektywnie przypisujemy? Co złego jest w takim postrzeganiu dobra i zła i dlaczego jest ono także niebezpieczne?
...................................................................................................................................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................................................................................................................................
51
Radość Pańska
ŚRODA — 4 lutego
Przeczytaj 15. rozdział Księgi Przysłów. Dlaczego radość jest tak istotną
zaletą człowieka?
...................................................................................................................................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................................................................................................................................
Biblia nie obiecuje nam życia pozbawionego prób, ponieważ Jezus powiedział:
— „Dosyć ma dzień swego utrapienia” (Mt 6,34).
Analizowany rozdział Księgi Przysłów wyjaśnia, że ci, którzy zachowają
radosne serce, lepiej zniosą złe dni. Ból, cierpienie oraz próby nadejdą i nierzadko będzie tak, że nie będziemy mieć wpływu na to, kiedy i jak nas dotkną.
Tym, na co możemy mieć wpływ (przynajmniej w pewnym stopniu), jest nasza
reakcja na cierpienia i trudności.
Przeczytaj Prz 15,14.23. Jaką rolę w tej radości odgrywa Bóg?
...................................................................................................................................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................................................................................................................................
Choć tekst biblijny nie wspomina wyraźnie o przyczynie radości, porównanie obu zdań składających się na Prz 15,13-14 sugeruje, iż radosne serce
jest sercem rozumnym szukającym wiedzy. Jest to zatem serce człowieka, który
wierzy i dostrzega odkupienie wykraczające poza doczesny porządek. Dlatego właśnie wiara w Boga jest tak ważna i dlatego tak istotne jest osobiste
poznanie i doświadczenie istnienia Zbawiciela oraz Jego miłości. Wtedy —
bez względu na to, jakie spotkają nas próby i cierpienia — będziemy w stanie
znieść je ze zrozumieniem, gdyż osobiście będziemy znać miłość Pana.
Słowa zapisane w Prz 15,23 ukazują kolejną ważną prawdę. Radość jest
raczej wynikiem tego, co dajemy, niż tego, co otrzymujemy. Dobre słowo
zaoferowane innym przynosi radość temu, kto je wypowiada. Kto z nas nie
doświadczył błogosławieństwa płynącego z uszczęśliwienia innych, czy to słowem, czynem, czy też jednym i drugim? Jak czytaliśmy wcześniej w Księdze
Przysłów, nasze słowa mają moc — mogą przyczynić się do dobra albo zła.
O ileż lepiej byłoby, gdyby wypływało z nich dobro, nie tylko dla tych, do których te słowa są skierowane, ale też dla tego, kto je wypowiada!
Czy dobrze poznałeś — w osobistym wymiarze — Bożą miłość? Co możesz
zrobić, by otworzyć swoje serce na tę wyjątkową prawdę? Zastanów się, o ile
lepsze byłoby twoje życie, gdybyś doświadczył realności miłości Zbawiciela.
52
Władza Boga
CZWARTEK — 5 lutego
Wszyscy marzymy i planujemy, a jednak sprawy układają się czasem inaczej — raz lepiej, raz gorzej. Biblia uznaje wartość ludzkiej odpowiedzialności
i wolności, ale jednocześnie potwierdza kontrolę Wszechmocnego nad biegiem rzeczy (zob. Prz 20,24; 21,31; Dn 2,1-49; 7,1-28).
Jakie stwierdzenie jest zapisane w Prz 16,1? Jak powinniśmy rozumieć te słowa?
Przygotowujemy się i planujemy, jednak ostatnie słowo należy do Boga.
Nie oznacza to, że nasze przygotowania są bezwartościowe. Jednak jeśli żyjemy wiarą, powierzając nasze plany Najwyższemu, On zadba o nie, pokieruje
nimi (zob. Prz 16,9) i ostatecznie je zrealizuje (zob. Prz 16,3). Nawet zabiegi
naszych wrogów zostaną obrócone na naszą korzyść (zob. Prz 16,4.7).
Choć kwestie te nie są proste do zrozumienia, zwłaszcza gdy napotykamy
na trudną sytuację, powinny dać nam one pocieszenie i nauczyć nas zaufania
do Wszechmocnego, nawet jeśli wszystko idzie źle, a nasze plany nie spełniają się tak, jak byśmy tego pragnęli. Najważniejsze jest dla nas nauczenie się
oddawania wszystkiego w ręce Boga. Jeśli tak będziemy czynić, możemy być
pewni Jego kierownictwa również w najcięższych chwilach.
Przeczytaj Prz 16,18-19. Jakie jest miejsce ambicji wynikających z sukcesów odnoszonych przez człowieka?
Jak zawsze Biblia ostrzega przed pychą. Poza tym jako upadłe istoty
z czego możemy być dumni? Czy jest jakaś ludzka wada bardziej przeciwna
Bogu niż pycha — pierwszy grzech (zob. Ez 28,17)? Jezus podkreślał w swoim
nauczaniu, że niegodziwością jest pragnienie chwały (wielkości) i nakazywał
swym uczniom, by trwali w pokorze (zob. Mt 20,26-28).
Przeczytaj Prz 16,33. Jaką rolę odgrywa przypadek w odnoszonych przez
ludzi sukcesach?
Biblia nie pozostawia miejsca na przypadek. Nawet jeśli ktoś uważa, że
bieg wydarzeń jest wynikiem przypadku, możemy być pewni, że Najwyższy
wciąż nad wszystkim czuwa.
Gdy staramy się pojąć, dlaczego określone zdarzenia miały miejsce w naszym życiu, jak świadomość rozgrywającego się wielkiego boju może pomóc
nam w zrozumieniu trudnych dylematów dotyczących naszego losu?
53
PIĄTEK — 6 lutego
DO DALSZEGO STUDIUM
„Od początku szatan przedstawia ludziom zyski, jakie osiągną, dopuszczając się przestępstwa. W ten sposób zwiódł aniołów. Tak skusił do grzechu Ewę
i Adama. W ten sam sposób odwodzi wielu od posłuszeństwa Bogu. Ścieżka
występku pozornie jest pożądana, »lecz w końcu prowadzi do śmierci« (Prz
14,12). Ci, którzy się odważyli wkroczyć na tę drogę, ale poznali, jak gorzkie
są owoce grzechu i w porę z niej zawrócili, są szczęśliwi”1.
„Nic tak nie pomaga zdrowiu ciała i duszy jak gotowość do wdzięczności.
Naszym obowiązkiem jest sprzeciwiać się depresji i niezadowoleniu, tak jak
obowiązkiem jest modlić się. Jeśli zdążamy do nieba, to nie możemy, idąc
do domu Ojca, całą drogę szemrać, utyskiwać i narzekać. Chrześcijanie, którzy stale narzekają i którzy uważają szczęście i zadowolenie za grzech, nie są
prawdziwie religijni”2.
PYTANIA DO DYSKUSJI
1. Omówcie kwestię naszego ograniczonego postrzegania rzeczywistości. Co
to oznacza? Czy są rzeczy, o których istnieniu wiemy, choć znajdują się
poza zasięgiem naszego wzroku i innych zmysłów? Na przykład jak wiele fal radiowych (emitowanych przez nadajniki sieci komórkowych oraz
stacji telewizyjnych i radiowych) znajduje się w przestrzeni wokół ciebie
w tym momencie, a jednak nie możesz ich zobaczyć, usłyszeć ani dotknąć?
Jak istnienie takich zjawisk wpływa na naszą świadomość ograniczoności naszych zmysłów? Jak ta świadomość pomaga nam zdać sobie sprawę
z realności innych zjawisk i istot, których nie możemy zobaczyć, na przykład aniołów?
2. Dlaczego tak ważne jest zrozumienie rzeczywistego znaczenia naszej wolnej woli i wolności wyboru, nawet jeśli Bóg ostatecznie wszystkim kieruje?
Choć te dwie koncepcje (wolny wybór i kierownictwo Pańskie) zdają się
wzajemnie wykluczać (Biblia naucza o nich), jak możemy je pogodzić?
1
2
Ellen G. White, Patriarchowie i prorocy, Warszawa 2014, wyd. VI, s. 531.
Taż, Śladami Wielkiego Lekarza, Warszawa 2009, wyd. VI, s. 177.
54
polecamy
Poszukiwania tajemniczego eliksiru zapewniającego wieczną młodość
wciąż trwają. Niektóre firmy farmaceutyczne, producenci kosmetyków
oraz lekarze medycyny estetycznej próbują nas przekonać, że taki
eliksir właśnie znaleźli. A może eliksir ten jest znacznie łatwiej dostępny, niż nam się wydaje? Skorzystaj z rad doświadczonego wykładowcy
dietetyki. Dowiesz się, jak zredukować objawy i jak zapobiegać chorobom serca, demencji i chorobie Alzheimera, osteoporozie, chorobom
stawów, chorobom oczu. Stron 160. Cena 29 zł.
sklep.znakiczasu.pl