skrywane za maską

DZIEŃ KORESPONDENCYJNEJ SZKOŁY BIBLIJNEJ
Lekcja X — 7 marca
SKRYWANE ZA MASKĄ
STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Prz 25,2-3; 26,11-12; 1 Kor 1,20-21;
Prz 26,13-16; 27,5-6.
TEKST PAMIĘCIOWY: „Nie chełp się przed królem i nie stawaj na miejscu
możnych” (Prz 25,6).
Za oślepiająco pięknym wężem, który wypowiadał słodkie słowa i wydawał się zatroskany o szczęście Ewy, krył się wróg usiłujący doprowadzić ją
do śmierci (zob. Rdz 3,1-6). Udając anioła światłości, szatan zastawia niebezpieczne sidła na ludzi (zob. 2 Kor 11,14). Jeszcze bardziej niebezpieczne
i zwodnicze jest samozwiedzenie polegające na tym, że uważamy się za kogoś,
kim nie jesteśmy, i w efekcie oszukujemy innych i samych siebie.
Zwodzić można na różne sposoby. Jednym z najczęściej stosowanych narzędzi oszukiwania są słowa. Niektóre z przysłów wybranych do studiowania
w tym tygodniu dotyczą słów — kłamstw, pochlebstw oraz ukrywania złych
myśli i zamiarów pod pięknie brzmiącymi słowami. Musimy zachować ostrożność nie tylko w tym, co mówimy innym, ale także w tym, jak interpretujemy
to, co inni mówią nam. Lekcję tego tygodnia można podsumować słowami
Jezusa:
— „Oto Ja posyłam was jak owce między wilki, bądźcie tedy roztropni jak
węże i niewinni jak gołębice” (Mt 10,16).
79
Tajemnica Boga
NIEDZIELA — 1 marca
Życie jest pełne tajemnic. Współczesny brytyjski fizyk David Deutsch
napisał, że „codzienne zjawiska są osłupiająco złożone, gdy próbuje się je
wyrazić w kategoriach fundamentalnej fizyki. Gdy napełniasz czajnik wodą
i zaczynasz ją podgrzewać, wszystkie komputery świata przez całą wieczność
nie byłyby w stanie przewidzieć, jak zachowają się cząsteczki wody, nawet jeśli
bylibyśmy w stanie w jakiś sposób określić ich stan początkowy oraz wszystkie
zewnętrzne wpływy działające na nie, co samo w sobie byłoby zadaniem niewykonalnym”1.
Skoro przewidywanie zachowania czegoś tak zwykłego jak cząsteczki
wody przekracza nasze możliwości, to jak możemy spodziewać się, że zrozumiemy tajemnice Boga?
Przeczytaj Prz 25,2-3. Na co zwraca uwagę autor tych wersetów i jak
możemy to spostrzeżenie zastosować w szerszym kontekście?
...................................................................................................................................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................................................................................................................................
Tym, co sprawia, że chwała Wiekuistego nieskończenie przewyższa chwałę ziemskich władców, jest Jego tajemnicza natura, której jako ludzie nie jesteśmy w stanie w pełni zrozumieć. Hebrajski rdzeń str (ukrywać, chować),
od którego pochodzi słowo tłumaczone jako tajemnica, często pojawia się
w Starym Testamencie i oznacza to, co czyni Pana jedynym prawdziwym Bogiem (zob. Iz 45,14-15). Nie jesteśmy w stanie pojąć całej prawdy o Najwyższym. Z drugiej strony tym, co przyczynia się do chwały królów, jest ich otwartość na krytykę. Przejrzystość i odpowiedzialność powinny być pierwszymi cechami przywódcy (zob. Pwt 17,14-20). Obowiązkiem króla jest rzecz zbadać, to
znaczy podać wyjaśnienie zdarzeń wynikających z jego decyzji czy poczynań.
Życie jest pełne pytań pozostających bez odpowiedzi, nieprawdaż? W ułamku sekundy pozornie przypadkowe zdarzenia mogą zadecydować o życiu albo
śmierci. Niektórzy przeżywają jedną tragedię po drugiej, podczas gdy innym
wiedzie się zupełnie dobrze. To wszystko prowadzi do wniosku, iż powinniśmy
żyć przez wiarę. Jakie aktualne wydarzenia w twoim życiu musisz przyjąć przez
wiarę, ufając Bogu? Jaki masz inny wybór?
1
David Deutsch, The Beginning of Infinity: Explanations That Transform the World, 2011.
80
Głupiec jako mądry
PONIEDZIAŁEK — 2 marca
Choć pogląd ten nie jest czymś nowym (zwłaszcza w świecie zachodnim),
to jednak nie tak dawno popularne stało się mniemanie, iż prawda jest czymś
względnym. Niektórzy twierdzą, że to, co wydaje się zgodne z prawdą jednej
osobie czy w określonej kulturze, nie musi być takie dla innych. Choć w pewnym sensie pogląd ten może się wydawać słuszny (np. w niektórych krajach
obowiązuje ruch prawostronny, a w innych lewostronny), to jednak pod wieloma względami jest niebezpiecznym błędem, zwłaszcza w sprawach moralnych.
Niektóre zjawiska są dobre, a inne złe bez względu na to, gdzie mieszkamy
i jakie są nasze osobiste upodobania. Ostatecznie zawsze musimy podporządkować nasze poglądy Pismu Świętemu i wyrażonej w nim prawdzie. Słowo
Boże musi być naszym ostatecznym źródłem poznania dobra i zła, prawdy
i kłamstwa.
Przeczytaj Prz 26,11-12 (zob. także Sdz 21,25; 1 Kor 1,20-21; 2,6-7; 2 Kor 1,12).
Czego nie wolno nam robić?
...................................................................................................................................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................................................................................................................................
Jak widzisz, kwestia czynienia tego, co wydaje się komuś dobre, nie jest
czymś nowym. I tak jak było to złe w starożytności, tak też jest złe w naszych
czasach. Jak wskazaliśmy wcześniej, nikt z nas nie rozumie wszystkiego.
W rzeczywistości niczego nie rozumiemy w pełni. Każdy z nas musi wciąż się
rozwijać i uczyć, a zatem powinniśmy zawsze zachować otwartość na fakt, iż
nie znamy odpowiedzi na każde pytanie.
W przypadku głupców, jak wskazuje przysłowie, powodem troski jest to, że
wpływ ich głupoty wykracza poza ich osobiste doświadczenie. Są oni całkowicie
przekonani o swojej mądrości, a więc bez zastanowienia powtarzają swoje głupstwa. Mogą być przy tym tak przekonujący, iż inni dadzą się nabrać i uznają ich
za mądrych. Będą ich poważać, a nawet prosić o radę i wskutek tego popadać
w coraz większe problemy (zob. Prz 26,8). Głupota będzie się szerzyć pod pozorem mądrości, przez co będzie jeszcze bardziej niebezpieczna i szkodliwa.
Głupcy są aż tak głupi, iż nie uświadamiają sobie swojej głupoty.
Czy często jesteś kuszony, by zrezygnować z podstawowych wartości
i prawd, które wyznajesz? Jak postępujesz, gdy dochodzi do sprzeczności między wyznawanymi przez ciebie wartościami? Skąd możemy wiedzieć, które
wartości powinny być nadrzędne?
81
Leniwy
WTOREK — 3 marca
„Leniwy wyciąga rękę do misy, lecz ciężko mu podnieść ją dalej do ust”
(Prz 26,15).
Tak jak uczniowie, którzy poświęcają więcej czasu i energii na opracowanie
metody ściągania na sprawdzianie niż na naukę, tak leniwi ludzie wbrew pozorom mocno główkują, by wymyślić usprawiedliwienie dla swojego lenistwa!
Przeczytaj Prz 26,13-16. Przed czym ostrzegają nas te wersety?
...................................................................................................................................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................................................................................................................................
Leniwy człowiek może nawet mieć rację — może się zdarzyć, że lew znajdzie się na ulicy (zob. Prz 26,13)! Dlatego mądrzej jest pozostać w domu i nie
narażać się na niebezpieczeństwo. Jeśli jednak tak postępujemy, tracimy wszystkie okazje, jakie oferuje nam życie. Nigdy nie przyjrzymy się z bliska pięknym
różom, jeśli nie narazimy się na ryzyko pokłucia kolcami. Nie będziemy dążyć
naprzód, jeśli będziemy tkwić w miejscu z obawy przed przeszkodami. Ludzie
obawiający się zaangażować w coś, nigdy nie poczują w pełni smaku życia.
Przyjrzyj się innym porównaniom przedstawionym w tych wersetach. Jak
drzwi poruszają się na zawiasach, ale nie dążą donikąd, tak leniwi przewracają
się z boku na bok na swych łóżkach — niby się poruszają, ale nigdzie nie idą.
Scena przedstawiona w Prz 26,15 jest jeszcze bardziej zaskakująca. Ludzie ci sięgają po pokarm, ale są zbyt leniwi, by podnieść go do ust!
Jednak jeszcze gorsze jest ich intelektualne lenistwo — ich ciasnota umysłowa i pewność własnego stanowiska. Zawsze uważają się za tych, którzy mają
rację i są mądrzejsi od siedmiu mędrców (zob. Prz 26,16), nie są więc otwarci
na cudze poglądy, mimo że inni mogą być mądrzejsi od nich. Ci, którzy sądzą,
iż zjedli wszystkie rozumy, zazwyczaj rozumu nie mają.
„Na sądzie ludzie nie zostaną potępieni dlatego, że szczerze wierzyli
kłamstwu, ale dlatego, że nie uwierzyli prawdzie, gdyż zaniedbali sposobność
poznania, co jest prawdą”1. Jak rozumiesz swoją rolę w pomaganiu innym
w uczeniu się prawdy? Na czym polega nasz obowiązek w tym względzie?
1
Ellen G. White, Patriarchowie i prorocy, Warszawa 2014, wyd. VI, s. 28.
82
Przyjaciel jako wróg
ŚRODA — 4 marca
Nasi przyjaciele rozczarowują nas zazwyczaj bardziej niż wrogowie, a to
dlatego, że od wrogów spodziewamy się tylko zła, podczas gdy od przyjaciół
raczej dobra. Nie zawsze jednak otrzymujemy to, czego się spodziewamy.
Dlatego Księga Przysłów ostrzega nas, iż czasami przyjaciel zachowuje się jak
wróg, a wróg — jak przyjaciel.
Przeczytaj Prz 27,5-6. Kiedy napomnienie czy nagana mogą być przejawem
miłości?
...................................................................................................................................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................................................................................................................................
Miłość to nie tylko pocałunki i przyjemne słowa. Miłość zobowiązuje nas
czasami do tego, by napomnieć przyjaciela czy dziecko, co wiąże się z ryzykiem, iż zostaniemy odebrani jako niemili krytykanci. Możemy nawet stracić
przyjaciół, gdy próbujemy im przemówić do rozsądku i sumienia. Jednak jeśli
nie ostrzeżemy naszych przyjaciół, gdy ci czynią zło, zwłaszcza krzywdząc przy
tym siebie i innych, to co z nas za przyjaciele?
Otwarte napomnienie jest także znakiem, iż nasza miłość nie opiera się na złudnym wyobrażeniu i nie jest udawana, ale zasadza się na prawdzie i zaufaniu.
Przeczytaj Prz 27,17. Jaki może być efekt konfrontacji między przyjaciółmi?
...................................................................................................................................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................................................................................................................................
Obraz żelaza ostrzonego o żelazo sugeruje obopólną korzyść. Przyjaźń
wypróbowana przez prawdziwą konfrontację nie tylko zyska na jakości, ale
także wzmocni osobowość obu stron. Odpowiednio dobrana broń przyniesie
dobry skutek. Dzięki temu będziemy lepiej przygotowani na przyszłe trudy
i wyzwania. Ludzie, którzy zamykają się w sobie i ukrywają swoje poglądy,
nigdy nie porównując ich z innymi, nie będą rozwijać ani swojej wiedzy, ani
swego charakteru.
Czy zostałeś kiedykolwiek napomniany z powodu czegoś, co było dla ciebie drażliwe lub bolesne? Co by było, gdybyś nie został napomniany? Pamiętając o tym, co przeżyłeś, jak się teraz zachowujesz, gdy zauważasz, że
powinieneś kogoś napomnieć. Jak kogoś napomnieć w sposób nacechowany
pragnieniem pojednania, a nie osądzania i krytykanctwa?
83
Wróg jako przyjaciel
CZWARTEK — 5 marca
Przeczytaj Prz 26,17-23. Wyraź własnymi słowami treść tych wersetów.
...................................................................................................................................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................................................................................................................................
Księga Przysłów po raz kolejny zwraca uwagę na moc słów — tym razem
w kontekście krzywdy powodowanej przez obmowę i kłótnie. Ci, którzy obmawiają twojego wroga w rozmowie z tobą, aby przekonać cię, że są po twojej
stronie, są jak węgiel — podsycają spór i stwarzają jeszcze większe problemy
(zob. Prz 26,21).
Podobnie gładkie wargi wypowiadające kwieciste słowa mogą być przykrywką dla złego serca (zob. Prz 26,23). Polityk startujący w wyborach, sprzedawca zachwalający swój towar i podrywacz usiłujący uwieść kobietę dobrze
znają moc elokwentnych słów.
Ten fragment Księgi Przysłów uczy, że powinniśmy z podejrzliwością podchodzić do kwiecistej mowy. Może być ona tym bardziej niebezpieczna, im
piękniej brzmi. Niektórzy potrafią bardzo ładnie mówić — jak się wydaje,
mówią przekonująco, szczerze i troskliwie, lecz jednocześnie mogą skrywać
zupełnie inne zamiary i intencje. Choć każdemu z nas zdarzyło się paść ofiarą
tego rodzaju ludzi, któż z nas nie próbował czasami wcielić się w taką rolę —
mówić w miły i piękny sposób, a myśleć zupełnie coś innego? Księga Przysłów
wyraźnie i zdecydowanie potępia taką zwodniczość.
„Wszystko, co robią chrześcijanie, powinno być jasne jak słońce. Prawda
jest od Boga, a niezliczone formy zwiedzeń są dziełem szatana. (...). Nie jest
łatwo mówić prawdę wprost. Nie możemy mówić prawdy, jeśli nie znamy jej,
a jakże często schematyczne poglądy, umysłowe skrzywienia i niepełna wiedza
czy błędny osąd przeszkadzają we właściwym zrozumieniu spraw, z którymi
mamy do czynienia! Nie jesteśmy w stanie wypowiadać prawdy, jeśli nasze
umysły nie są nieustannie kierowane przez tego, który jest Prawdą”1.
Na ile otwarty i prostolinijny jesteś w tym, co mówisz? Czy między twoimi
słowami a twoimi myślami występuje duża rozbieżność? Czy sądzisz, że taki
rozdźwięk może się utrzymywać w nieskończoność? Zob. Mt 10,26-27.
1
Ellen G. White, Reflecting Christ, s. 71.
84
PIĄTEK — 6 marca
DO DALSZEGO STUDIUM
„Działanie Ducha Świętego nie zwalnia nas z konieczności rozwijania
naszych zdolności i talentów, ale uczy, jak używać wszystkich sił dla chwały
Bożej. Ludzkie zdolności pozostające pod szczególnym kierownictwem łaski Pańskiej mogą być używane w najlepszym dziele na ziemi. Niewiedza nie
pogłębia pokory czy uduchowienia żadnego ze zdeklarowanych wyznawców
Chrystusa. Prawdy Słowa Bożego mogą zostać najlepiej docenione przez inteligentnego chrześcijanina. Jezus może być najlepiej uczczony przez tych,
którzy służą Mu rozumnie. Wielkim celem wychowania jest uzdolnienie nas
do używania sił danych nam przez Boga w taki sposób, byśmy godnie reprezentowali biblijną religię i przyczyniali się do Jego chwały.
Wszystko zawdzięczamy Temu, który dał nam życie i obdarzył nas talentami, więc naszym obowiązkiem wobec Stwórcy jest rozwijanie i doskonalenie
tych talentów”1.
PYTANIA DO DYSKUSJI
1. Omówcie dokładniej tajemnice, z jakimi mamy do czynienia w codziennym życiu — w przyrodzie, ludzkich relacjach, sprawach wiary, natury
Boga i zbawienia. Jednym z największych paradoksów życia jest to, że
im więcej wiemy, tym bardziej uświadamiamy sobie, jak skąpa jest nasza
wiedza. Dlaczego spostrzeżenie to jest szczególnie trafne w sprawach duchowych?
2. Jakie prawdy są w rzeczywistości jedynie względne — uwarunkowane kulturowo i zmienne? Jak odróżnić je od tych prawd, które są wieczne, powszechne i niezmienne? Dlaczego ważne jest, byśmy umieli je rozróżnić?
Dlaczego mylenie lokalnych lub chwilowych zasad z autentycznymi prawdami jest jednym z największych niebezpieczeństw, jakie nam zagrażają?
3. Jest takie powiedzenie, że mądrzy ludzie trzymają się blisko swoich przyjaciół i jeszcze bliżej swoich wrogów. Co ono oznacza? Jak powinniśmy się
odnosić do takich potocznych mądrości jako chrześcijanie? Być może Mt
10,16 pomoże ci odpowiedzieć na to pytanie.
1
Ellen G. White, Counsels to Parents, Teachers, and Students, Mountain View—Omaha 1943, s. 361-362.
85