Polski pocztowy wystawowy

Polski pocztowy wystawowy (EE 65)
Polnische Schönheitsbrieftaube, Voyageur Polonais, Polish Beauty Homer
Pochodzenie
Historia rasy polski pocztowy wystawowy – moŜna powiedzieć – jest bardzo krótka
i bardzo długa. Pozorna to sprzeczność. Jest tak długa, jak długa jest historia hodowli
gołębi pocztowych i tak krótka, jak niedawne jest uwieńczenie wysiłku uznania rasy –
polski pocztowy wystawowy.
Fot. Zdzisław Jakubanis
Od czasu powstania nowoczesnego typu gołębia pocztowego (sportowego), wielu
hodowców gołębi pocztowych chciało mieć w swoich gołębnikach nie tylko gołębie
osiągające doskonałe wyniki sportowe, ale takŜe gołębie piękne. KrzyŜowano więc
między sobą niektóre szczepy gołębi pocztowych, aby wyniki sportowe szły w parze
z pięknem pierzastych lotników. Niestety, nie zawsze da się pogodzić z sobą róŜne
cele. Ponadto w róŜnych częściach Polski wytworzył się w świadomości hodowców
róŜny ideał pięknego gołębia pocztowego. Usiłowano uzgodnić standard gołębia pocztowego, jednakŜe droga do jedności usiana była trudnościami zarówno natury obiektywnej, jak i subiektywnej. W świadomości hodowców dojrzała w końcu myśl, Ŝe nie
moŜna dłuŜej iść dotychczasową drogą, lecz trzeba się zdecydować na wyraźny rozdział między gołębiami pocztowymi typu sportowego a pocztowymi typu wyłącznie
wystawowego. NaleŜało więc zadbać o napisanie wzorca dla tego ostatniego typu
gołębi, co wcale nie było łatwe. Przede wszystkim naleŜało uzgodnić poglądy między
hodowcami na temat tzw. standarda pocztowego. Nie zawsze teŜ wysiłek ten znajdował uznanie w PZHGR. Podejmowane próby i działania zostały jednak uwieńczone
sukcesem w 2003 roku. Obecnie rasa tzw. pocztowych standardów w spisie ras gołębi
uznanych w Polsce występują pod bardziej czytelną nazwą – polski pocztowy wysta-
Polski pocztowy wystawowy
wowy. UmoŜliwiło to tym samym zgłoszenie rasy do Europejskiej Federacji Hodowców
Gołębi Rasowych, Drobiu i Królików.
Opis budowy
Jeśli śląski tarczowy zdecydowanie przypomina gołębia pocztowego dawnego typu,
to mniej do pocztowego typu sportowego podobny jest polski pocztowy wystawowy.
Hodowcy polscy, głównie hodowcy na Śląsku posługiwali się w procesie tworzenia rasy
takŜe innymi pocztowymi wystawowymi, w tym takŜe giant homerem i show racerem.
Dlatego budowa polskiego pocztowego wystawowego jest bardziej zwarta i zaokrąglona. Patrząc z boku, wyraźnie zauwaŜalna jest klinowata budowa jego korpusu.
Wszystkie części jego ciała są mocne i zaokrąglone, chociaŜ gołębie zbyt duŜe nie są
darzone szczególnymi względami.
Polski pocztowy wystawowy ma głowę zaokrągloną, bez załamań, zbliŜoną do
spłaszczonej półkuli. Tył głowy łagodnym łukiem łączy się ze stosunkowo krótką, mocną i szeroką szyją, która począwszy od podgardla łagodnie zaokrąglonego stopniowo
się rozszerza w kierunku szerokiej i dobrze zaokrąglonej, lekko podniesionej piersi.
Fot. Zdzisław Jakubanis
Polski pocztowy wystawowy ma duŜe oczy, od pomarańczowego do czerwonego
koloru. Dopuszcza się oczy perłowe, albo rybie, szklane, czyli – jak mówi się na Śląsku
typu glazer. Białe gołębie mają oko ciemne. Brew jak u gołębi pocztowych powinna
być wąska koloru cielistego lub szaro-cielistego. Linia szerokiego, nieznacznie spłaszczonego czoła bez znacznego załamania łączy się z linią klinowatego, średniej długości dzioba. Kolor dzioba zaleŜny jest od barwy upierzenia. Woskówki powinny być
gładkie, szerokie, białe lub szarobiałe. PrzedłuŜenie linii między górną a dolną częścią
dzioba przebiega przez środek dzioba.
Szerokie plecy, szczególnie w ramionach, stopniowo zwęŜają się i lekko opadają
w kierunku średniej długości ogona o dwunastu sterówkach. Lotki zdecydowanie mocnych i szerokich skrzydeł powinny spoczywać na ogonie.
2
Polski pocztowy wystawowy
Wzorzec opisuje nogi u polskich pocztowych wystawowych jako średniej długości,
lekko ugięte i szeroko rozstawione. Dobrze upierzone uda w kształcie klina. Kolor pazurków powinien być zgodny z kolorem dzioba, a więc zaleŜny od barwy upierzenia.
Wszystko w budowie, co jest niezgodne z wymaganiami wzorca, a więc wąski, wydłuŜony korpus, wąska szyja i pierś, kanciasta, niewypełniona głowa, szerokie
i czerwone brwi, zbyt cienki dziób, obwisłe skrzydła, szeroki ogon, zbyt krótkie lub zbyt
długie nogi – uwaŜa się za duŜe wady.
Kolory i rysunek
Polskie pocztowe wystawowe mogą być jednobarwne i pstre.
Jednobarwne występują w następujących kolorach:
białym, czarnym, czerwonym dominującym, Ŝółtym dominującym, niebieskim, srebrnym, niebieskopłowym, czerwonopłowym, Ŝółtopłowym.
Szymle występują w kolorze niebieskim, czerwonym, Ŝółtym i czarnym (ciemne)
i powinny mieć równomierną pigmentację.
Grochowe znane są w kolorze niebieskim, niebieskopłowym, czerwonopłowym
i Ŝółtopłowym.
Pstre występują we wszystkich wyŜej wymienionych kolorach. U pstrych rysunek powinien być symetrycznie rozłoŜony, a u grochowych rysunek powinien być wyraźny i
równy na całych tarczach.
For. Zdzisław Jakubanis
Wadami w kolorze są: nieczyste kolory upierzenia, nierównomierna szymlowatość,
u grochowych nierówne plamki na skrzydłach.
Wadą jest takŜe niewłaściwy kolor oczu, dzioba i pazurków.
Uwagi dotyczące hodowli
Polskie pocztowe wystawowe mogą być trzymane w wolnej hodowli i w wolierach.
Mają podobne wymagania jak gołębie pocztowe. Ale wyraźnie utraciły zdolności lotne,
występujące u ich przodków, a więc u gołębi pocztowych.
3
Polski pocztowy wystawowy
Niewskazane są małe boksy do gniazdowania. Dobrze wychowują swoje potomstwo.
Rumuni wyhodowali podobnego do naszego gołębia pocztowego wystawowego.
Nieco przypomina on naszego pocztowego wystawowego, który jednak wyraźnie róŜni
się kilkoma cechami od rumuńskich wystawowych. Nie naleŜy kojarzyć z sobą przedstawicieli tych dwu ras, aby nie utracono charakterystycznych cech naszych pocztowych wystawowych.
Obrączka numer 9.
Manfred Uglorz
4