Tak daleko a přece tak blízko Tak daleko, a tak blisko Téma

Tak daleko a přece tak blízko
Tak daleko, a tak blisko
Téma: Tak daleko a přece tak blízko
Stupeň vzdělávání: primární vzdělávání (I. třída)
Cíle:
Temat: Tak daleko, a tak blisko
Etap kształcenia: edukacja wczesnoszkolna (I klasa)
Cele:
-
-
-
formování citlivosti k Jinému a jeho kultuře;
oslabení negativních stereotypů k osobám z různých etnických,
národních a náboženských skupin; lidí s postižením; žen a mužů;
formování tolerantnějších postojů vůči Jiným.
-
kształtowanie wrażliwości na Innego i jego kulturę;
osłabianie negatywnych stereotypów na temat osób z różnych grup
etnicznych, narodowych, religijnych; osób niepełnosprawnych; kobiet
i mężczyzn;
kształtowanie postaw tolerancji wobec Innych.
Metodické pokyny:
Máme-li ve třídě žáka „Jiného” přirozeným způsobem, v každodenním
kontaktu se snažíme odbourat negativní předsudky. Můžeme však tyto
situace vytvářet, a můžeme je tak dovést k symbolickému kontaktu
(použijeme např. fotografie Jiných). Měly by představovat osoby
v charakteristickém, typickém oblečení (ustrojení, krojích), v situacích pro
ně typických. Během cvičení si děti představují situaci, setkání s Jiným,
které se účastní. Vyprávějí o tom, jak si společně hrají, tráví volné chvíle,
pomáhají si. Dáváme pozor na to, aby se představy dětí týkaly společensky
pozitivních událostí. Snažíme se, aby si děti uvědomily, že lidé si jsou
podobní, bez ohledu na etnický, národní nebo sociální původ (např. děti
podobně tráví čas, mají podobné hračky). Snažíme se také poukázat na
odlišnost v rámci určitých kategorií (jeden Čech se liší od druhého, protože
např. poslouchá jinou hudbu).
metodický list
Wskazówki metodyczne:
Mając w klasie ucznia „Innego” w sposób naturalny, w codziennym
kontakcie przełamujemy negatywne stereotypy. Ale możemy takie sytuacje
wywołać, doprowadzając do kontaktu symbolicznego, wykorzystując np.
zdjęcia Innych. Powinny one przedstawiać osoby w charakterystycznych
strojach, typowych dla nich sytuacjach. Podczas ćwiczeń dzieci wyobrażają
sobie zdarzenie, spotkanie z Innym, w których uczestniczą. Mówią o tym,
jak wspólnie się bawią, spędzają czas wolny, pomagają sobie. Dbamy o to,
aby fantazje dzieci dotyczyły zdarzeń pozytywnych społecznie. Staramy się
uświadomić dzieciom podobieństwo ludzi do siebie, bez względu na
przynależność etniczną, narodową czy społeczną (np. dzieci podobnie
spędzają czas wolny, mają podobne zabawki). Staramy się zarazem
wskazać na zróżnicowanie w obrębie określonych kategorii (jeden Polak
różni się od drugiego, bo słucha np. innej muzyki).
karta metodyczna