Kraków, 19 luty 2010 r. Droga redakcjo gazety Polska

Kraków, 19 luty 2010 r.
Droga redakcjo gazety
Polska Rzeczywistość
Jesteśmy uczniami III klasy gimnazjum sportowego dla niepełnosprawnych
im. Kazimierza Górskiego w Krakowie. Chcielibyśmy przybliżyć Wam –
zwykłym pełnosprawnym ludziom nasze życie wśród brutalnej dla osób
kalekich rzeczywistości.
Jesteśmy oburzeni życiem niepełnosprawnych w Polsce. Mimo licznych
apeli do Prezydenta RP. Od ponad kilkunastu lat (oprócz znaków drogowych z
informacją „Niewidomi”) nic się nie zmieniło, co by ułatwiało życie w mieście
osobom niepełnosprawnym.
Przytoczmy pewien znakomicie to ilustrujący przykład. Prawie każdy
Polak słyszał o tragedii niewidomego mężczyzny, który wpadł na tory w
warszawskim metrze. Lekarze cudem uratowali mu życie.
Metro, ale również i inne środki komunikacji miejskiej tj. pociągi,
tramwaje, koleje itp. stanowią niemal śmiertelne zagrożenie dla życia
niepełnosprawnych, zwłaszcza niewidomych. Brak wyraźnie oznakowanych
punktów dla niesłyszących z napisem „Uwaga środki komunikacji miejskiej”,
bądź sygnałów głosowych dla niewidomych sprawia, że osoby niepełnosprawne
w obawie o swoje zdrowie lub życie nie wychodzą z domu!
Tak nie może być! Przecież niepełnosprawni to też ludzie, tyle że z
ograniczoną sprawnością:
Ale nie tylko niewidomi i niesłyszący nie mają łatwego życia w mieście.
Również dla osób takich jak my – poruszających się na wózkach inwalidzkich,
miasto to zmora. Za wysokie krawężniki utrudniające jazdę na wózku, brak
podjazdów to jedne z największych przeszkód czekających na inwalidów na
drogach.
A schody? To jest bariera nie do pokonania. Nie wiemy również dlaczego
zwykli pełnosprawni ludzie zachowują się w obecności jakiejkolwiek osoby
niepełnosprawnej, jak dzikie zwierzęta! Na pytanie niewidomego:
- Czy mógłby mnie Pan przeprowadzić przez ulicę?
lub inwalidy
-Czy pomoże mi pan wyjść z autobusu?
Ludzie odpowiadają najczęściej:
- Nie mogę! Śpieszę się! O proszę zobaczyć, ta Pani jest wolna!
Ale czy osoba niewidoma może zobaczyć?!
Długo się zastanawialiśmy czy napisać do gazety o naszym problemie –
niepełnosprawności. Przełamaliśmy się i stąd ten list.
Liczymy na to, że społeczność polska w końcu dostrzeże wokół siebie ten
problem. Zobaczy osoby kalekie i spróbuje im pomóc. W imieniu wszystkich
inwalidów na świecie apelujemy:
Nie wstydźcie się pomagać osobom niepełnosprawnym! Bo wy też
przecież moglibyście nie widzieć, nie słyszeć, nie chodzić. Kto by Wam wtedy
pomógł?
Pozdrawiamy serdecznie
Uczniowie