D - Sąd Okręgowy w Łodzi

Sygn. akt III Ca 547/14
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 stycznia 2014 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi zasądził od
pozwanego Towarzystwa (...) w W. na rzecz powoda C. B.:
a) kwotę 10.000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami w zakresie kwoty 5.000 zł od dnia 26 maja
2012 roku do dnia zapłaty oraz w zakresie kwoty 5.000 zł od dnia 28 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty,
b) kwotę 2.452 zł tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami w zakresie kwoty 100 zł od dnia 26 maja 2012
roku do dnia zapłaty oraz w zakresie kwoty 2352 zł od dnia 28 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty,
c) kwotę 1852 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego
oraz nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi od strony pozwanej
kwotę 460,68 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.
Sąd pierwszej instancji ustalił, iż w dniu 30 kwietnia 2010 roku powód C. B. rozpoczął wraz z żoną wycieczkę
krajoznawczo – turystyczną na trasie Ł. – N. – W. – T. – D. – O. – Ł. ze stałym miejscem zakwaterowania w
miejscowości S., zaplanowaną do dnia 3 maja 2010 roku. Autobus ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej
posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym Towarzystwie. W trakcie jazdy na miejsce przeznaczenia powód
celem zasygnalizowania potrzeby postoju udał się do kierowcy pojazdu. Podczas gdy powód wracał na swoje miejsce,
autobus nagle i gwałtownie zahamował a powód upadł na pośladki i plecy. Dwaj uczestnicy wycieczki podnieśli
powoda i położyli na tylnym siedzeniu autobusu. Powód informował o upadku kierowcę pojazdu i pilota wycieczki.
Z powodu bólu pozostałą część wycieczki powód spędził w pokoju hotelowym, przyjmował leki przeciwbólowe, nie
mógł normalnie spać. W drodze powrotnej do Ł. powód leżał na tylnych siedzeniach autokaru. Bezpośrednio po
powrocie synowie zawieźli powoda na Pogotowie (...) w Ł., gdzie po wykonaniu zdjęcia rtg rozpoznano u powoda
złamanie kręgów Th 12 i L1. Od dnia 3 maja 2010 roku do dnia 7 maja 2010 roku powód był hospitalizowany w
Szpitalu im. (...) E. S. w Ł. na Oddziale O. – Urazowym. Powodowi założono gorset gipsowy od szyi, zdjęty dopiero
w dniu 7 lipca 2010 roku. Powód otrzymał wniosek na kolejny gorset na czas 3 miesięcy – zdjęto gorset w dniu
7 października 2010 roku. Po wypadku powód leżał w domu około miesiąca – miał trudności z poruszaniem się.
Opiekowali się nim synowie, którzy studiują. W czasie noszenia gorsetu gipsowego powód nie mógł się swobodnie
schylać, wymagał pomocy przy toalecie, przy higienie, miał problemy ze spaniem, położeniem się, obróceniem. Nie
był w stanie przygotować sobie posiłków, nie mógł nic podnosić. Z ortopedycznego punktu widzenia trwały uszczerbek
na zdrowiu powoda wynosi 5 %. Cierpienia fizyczne powoda związane z wypadkiem były dość znaczne w okresie
pierwszych dwóch miesięcy od wypadku. Powód wymagał pomocy osób trzecich w wymiarze 3 godzin dziennie w
okresie pierwszych dwóch miesięcy po wypadku i 2 godzin dziennie w trzecim miesiącu po wypadku. W początkowym
okresie uzasadnione było zażywanie przez powoda leków przeciwbólowych a koszty z tym związane wynosiły około
50 zł w skali miesiąca przez pierwsze dwa miesiące po wypadku – łącznie 100 zł. Okazjonalne zażywanie środków
przeciwbólowych w późniejszym okresie to koszt kilku – kilkunastu złotych miesięcznie. Koszty leczenia obejmowały
także koszt zakupu gorsetu ortopedycznego w kwocie 72 zł. Stawka pełnej odpłatności za usługi opiekuńcze w dni
powszednie od poniedziałku do piątku w okresie od 1 lipca 2009 roku do chwili obecnej wynosi 9,50 zł za godzinę.
W soboty, niedziele i święta stawka ta wynosi 100% stawki za dni powszednie. Stąd zasądzone roszczenie w zakresie
odszkodowania sprowadza się do następującego wyliczenia: 60 dni x3 godziny x 9,50 zł + 30 dni x2 godziny x 9,50 zł
= 1710 zł +570 zł = 2280 zł z tytuł kosztów opieki oraz kwota 172 zł z tytułu kosztów zakupu leków i gorsetu.
Pozwany w apelacji od opisanego wyroku Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi zaskarżył go w części, tj. w
zakresie kwoty 2.452 zł z odsetkami ustawowymi, zasądzonej tytułem odszkodowania oraz w zakresie orzekającym o
kosztach postępowania, wnosząc o jego zmianę i oddalenie powództwa w tym zakresie oraz o orzeczenie o kosztach
postępowania za pierwszą instancję według zasady stosunkowego rozdzielenia kosztów i zwrot kosztów postępowania
w postępowaniu apelacyjnym .
Skarżący zarzucił w apelacji naruszenie prawa materialnego, tj. art. 444 § 1 k.c. poprzez jego nieprawidłowe
zastosowanie polegające na zasądzeniu na rzecz powoda kosztów leczenia i opieki, których powód nie udowodnił.
Powód C. B. w odpowiedzi na apelację wniósł o oddalenie apelacji oraz zasądzenie od pozwanego kosztów
postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelację jako bezzasadną należało oddalić.
Sąd pierwszej instancji przeprowadził prawidłowo postępowanie dowodowe, na podstawie którego dokonał istotnych
do rozstrzygnięcia sprawy ustaleń. Ustalenia te Sąd Okręgowy w Łodzi uznaje za prawidłowe i przyjmuje za własne.
Należy bowiem przywołać utrwalone stanowisko Sądu Najwyższego, zgodnie z którym w postępowaniu apelacyjnym
nie wymaga się dokonywania ustaleń na podstawie dowodów przeprowadzonych we
własnym zakresie oraz ich samodzielnej oceny, jeżeli sąd odwoławczy nie
dostrzega potrzeby ponowienia dowodów dopuszczonych w postępowaniu pierwszoinstancyjnym oraz podziela ocenę
ich wiarygodności wyrażoną przez sąd pierwszej instancji. Wówczas wystarczająca jest aprobata dla stanowiska
przedstawionego w orzeczeniu sądu pierwszej instancji (zob. m.in. postanowienie SN z dnia 22 lipca 2010 r., sygn. I
CSK 313/09, niepubl.; wyrok SN z dnia 16 lutego 2005 r., sygn. IV CK 526/04, niepubl.; wyrok
SN z dnia 20 maja 2004 r., sygn. II CK 353/03, niepubl.). Sąd Okręgowy
w Ł. podziela przedstawiony pogląd.
Art. 444 § 1 k.c. stanowi, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody
obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Ustawodawca nie ogranicza w tym zakresie wydatków, jakie
powstają w sytuacji opisanej w przepisie. Jeżeli dojdzie zatem do uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia
poszkodowany może domagać się naprawienia wszelkich związanych z tym kosztów. Bezspornym jest, że powód za
usługi opiekuńcze musiałby uiścić zapłatę, taka więc była wysokość poniesionej przez niego szkody. Bez znaczenia
z tego punktu widzenia jest okoliczność, czy powód kwoty te rzeczywiście wydatkował, czy też opiekę nad nim
sprawowały osoby najbliższe – kosztem uszczuplenia własnych sił i środków. Podkreślić należy, iż opieka sprawowana
przez osoby najbliższe ma przecież realny wymiar ekonomiczny i jest następstwem zdarzenia, za które odpowiada
pozwany. Jest tak dlatego, że szkoda powstaje w momencie jej wyrządzenia i wyraża się w sprawie niniejszej także
koniecznością sprawowania opieki nad powodem. Zasądzona natomiast kwota ma na celu stanowić wartość, którą
trzeba wydatkować dla usunięcia szkody, niezależną od tego, jakimi osobami ostatecznie powód się posłuży i czy w
związku z relacjami rodzinnymi zapłaci tym osobom wartość udzielonych świadczeń. Także zgodnie z utrwalonym
orzecznictwem, poszkodowany nie jest zobowiązany do udowodnienia poniesionych w tym zakresie wydatków i może
dochodzić roszczenia także wówczas, jeżeli opiekę nad nim sprawują osoby najbliższe (por. wyroki Sądu Najwyższego
z dnia 26 lipca 1977 r. I CR 143/77, LEX 7971; z dnia 04 marca 1969 r. I PR 28/69, LEX 12179; z dnia 11 marca 1976
r. IV CR 50/76, LEX 2015).
Nie ma zatem podstaw do przyjmowania, że Sąd Rejonowy błędnie zastosował normy prawa materialnego, skoro
uwzględnił wszystkie koszty w postaci kosztów opieki, zakupu gorsetu oraz stosowanych leków, niezbędne do
usunięcia doznanego przez powoda uszczerbku majątkowego.
Mając na uwadze niezasadność zarzutu apelacyjnego oraz jednocześnie brak ujawnienia okoliczności, które podlegają
uwzględnieniu w postępowaniu odwoławczym z urzędu, apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu na podstawie
art. 385 k.p.c.
Zważywszy na wynik kontroli instancyjnej, o kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie
art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. i zasądził od pozwanego na rzecz powoda C. B. kwotę 300 zł tytułem zwrotu
kosztów zastępstwa procesowego - § 6 pkt 3 w zw. z § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28
września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 461).