zalecenia przy projektowaniu niwelety

ZALECENIA PRZY PROJEKTOWANIU NIWELETY OSI DROGI
Zalecenie przy projektowaniu niwelety:
1) Dostosowanie przebiegu do ukształtowania terenu przy równoczesnym zachowaniu
parametrów geometrycznych, określonych dla drogi w planie i w profilu
- dla dróg niższych klas technicznych (G, Z, L, D) niweletę prowadzi się w sposób „opisowy”
do ukształtowania terenu (kryterium decydującym jest bilans robót ziemnych)
- dla dróg wyższych klas technicznych (GP, S, A) niweletę prowadzi się z uwzględnieniem
kryterium bezpieczeństwa ruchu drogowego (stosunkowe małe wartości przedziałów
pochyleń podłużnych niwelety powodują że droga może być prowadzona w wysokich
nasypach i głębokich wykopach – widoczność, postrzeganie drogi, optyczna płynność
trasy, lepsza dynamika pojazdów)
2) Zapewnienie odprowadzenia wody z korpusu drogi przez wyniesienie krawędzi korony drogi
ponad teren:
- 0,8 - 1,0m – na gruntach wysadzinowych i wątpliwych
- 0,6 - 0,8m – na gruntach niewysadzinowych
3) Dostosowanie przebiegu niwelety do warunków gruntowo-wodnych przez „wyniesienie”
korpusu drogi ponad:
- poziom wody gruntowej:
0,9m – grunty niewysadzinowe
1,2m – grunty wątpliwe
1,5m – grunty wysadzinowe
- poziom wody zalewowej:
0,7m – przy korpusie z gruntów niewysadzinowych
1,0m – przy korpusie z gruntów wątpliwych i wysadzinowych
4) Stosowanie pochyleń podłużnych niwelety nie mniejszych niż 0,3% (0,7% dla krzywych
przejściowych) z uwagi na odpływ wody z nawierzchni jezdni oraz nie większych niż wg tabeli
§24 ust.2. Dz.U. nr 43 poz. 430 z uwagi na Vp
5) Zapewnienie wymaganych warunków widoczności (na zatrzymanie przed przeszkodą
znajdującą się w poziomie jezdni, na wyprzedzanie)
6) Powiązanie przebiegu niwelety:
- na terenach zabudowanych – z poziomem wejść do budynków, bram, urządzeń
podziemnych i nadziemnych
- z punktami o ustalonej wysokości (punkty stałe) jak skrzyżowania, przejazdy kolejowe,
mosty, wiadukty, przepusty, początek i koniec trasy
7) W miejscach narażonych na zaśnieżanie wyniesienie niwelety ponad poziom
charakterystycznej dla danego regionu pokrywy śnieżnej przynajmniej o 0,5m (dane
z odpowiednich służb meteorologicznych)
8) Dążenie do optymalnego przestrzennego ukształtowania drogi (koordynacja planu i profilu –
nakładanie łuków pionowych wypukłych na łuki poziome w planie oraz łuków pionowych
wklęsłych na odcinki proste w planie)
9) Unika się projektowania łuków pionowych wklęsłych w wykopie (należy je prowadzić
w nasypie)
Politechnika Białostocka - ZID
-1-
mgr inż. Marek Motylewicz